tag:blogger.com,1999:blog-5395586959047823785.post4050827006347024190..comments2024-03-18T10:40:03.124+02:00Comments on Daskaloua: Τα επιθετικά του δημοτικού παιδιάΔασκαλούαhttp://www.blogger.com/profile/16051028273610453201noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-5395586959047823785.post-6409910171061298492007-11-13T08:24:00.000+02:002007-11-13T08:24:00.000+02:00Δασκαλούα, φίλη καθηγήτρια που έκαμνε αντικατάστασ...Δασκαλούα, φίλη καθηγήτρια που έκαμνε αντικατάσταση σε Δημοτικό πριν μερικά χρόνια, παρολίγο να στραβωθεί από σπόγγο που έριξε μαθητής της (7 χρονών) και πέρασε ξυστά από δίπλα της. Από το "Κρεας δικό σου, κόκκαλα δικά μου, δάσκαλε" φτάσαμε στο "Κρέας και κόκκαλα του δασκάλου δικά μας"... Ιντα τζιαιρούς εφτάσαμεν!bestmanhttps://www.blogger.com/profile/10930043845622412844noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5395586959047823785.post-15570500223111755062007-11-11T13:11:00.000+02:002007-11-11T13:11:00.000+02:00Τα ίδια προβλήματα με τη σχολική βία και σε σχολεί...Τα ίδια προβλήματα με τη σχολική βία και σε σχολεία της Αθήνας.Σαν μέλος του συλλόγου γονέων σε πειραματικό ολοήμερο δημοτικό σχολείο προτείνω τη λύση διαχωρισμού τάξης σε 2 τμήματα...<BR/><BR/>http://paramagazo.blogspot.com/yannispaphttps://www.blogger.com/profile/17596589982361807681noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5395586959047823785.post-52183563335270766272007-11-09T17:10:00.000+02:002007-11-09T17:10:00.000+02:00Ώσπου τους διδάσκουμε ότι ο Νικητής παίρνει αυτά π...Ώσπου τους διδάσκουμε ότι ο Νικητής παίρνει αυτά που θέλει και πως εκείνος που παίρνει αυτά που θέλει είναι ο Νικητής, ότι επιτυχημένος / ευτυχισμένος είναι αυτός που επιβάλλει τη θέληση του και εκείνος που επιβάλλει τη θέληση του είναι επιτυχε(σ)μένος . ευτυχυσμένος... φυσιολογικά θα παρουζιάζονται αυτά τα φαινόμενα. <BR/><BR/>Η έννοια του Δυνατού που αφήνει όμως και τους άλλους να "κάνουν το κομμάτι τους", στο πλαίσιο της προσπάθειας για συγκρότηση κοινωνικών συνόλων, είναι πλέον αλαμπουρνέζικα... όχι μόνο για τα πιτσιρίκια αλλά και για μας τα γερούΘκια (σχεδόν να πω γερούνδια). <BR/><BR/>Always Winn<B>ing</B> τους θέλουμε (δες "σύστημα επιβράβευσης των Άριστων") και καλά να πάθουμε. <BR/><BR/>Κανείιιιιιιιιιιι...the Idiot Mouflonhttps://www.blogger.com/profile/06429239724988272641noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5395586959047823785.post-87544059726119477372007-11-08T17:13:00.000+02:002007-11-08T17:13:00.000+02:00Συναδέλφισσα, νομίζω ότι άλλο είναι το θέμα που πρ...Συναδέλφισσα, νομίζω ότι άλλο είναι το θέμα που προσπαθεί να αναδείξει το άρθρο που έβαλες κι άλλη είναι η χροιά που του δίδεις. Το κείμενο νομίζω πρέπει να επικεντρωθεί στο θέμα που αναδεικνύει και δεν είναι άλλο από το θυμό που επικρατεί στα παιδιά, αλλά και στην κοινωνία. <BR/>Είναι γεγονός ότι υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά με αποκλίνουσα συμπεριφορά και φυσικά επιθετική. Επίσης είναι γεγονός ότι χρήζει άμεσης βελτίωσης ο συνδικαλισμός του κλάδου. Αλλά τα προβλήματα των παιδιών αυτών δεν νομίζω ότι δημιουργήθηκαν από την έλλειψη σωστού συνδικαλισμού. Εξάλλου όποτε ζητήσαμε συνοδό ή ψυχολόγο στο σχολείο μας πάντα προσκρούαμε στην έλλειψη κονδυλίων από το κράτος. Δυστυχώς στις μέρες μας όλα προσεγγίζονται ανάλογα με το χρηματικό κόστος... Ακόμα κι αν είναι να χαθεί μια ψυχή... <BR/>Τα προβλήματα επιθετικής συμπεριφοράς (bullying) αυξάνονται με δραματικό βαθμό. Στα σχολεία που υπηρέτησα είδα παιδιά να δαγκώνουν μαθητές και δασκάλους, μαθητές να κρατούν το ψαλίδι και να κατατρέχούν τους συμμαθητές τους, μαθητές να χτυπούν αλύπητα συμμαθητές τους, μαθητές να φεύγουν κρυφά από το σχολείο, μαθητές να ανοίγουν τις τσάντες των συμμαθητών τους και να κλέβουν, μαθητές να παίζουν πετροπόλεμο σημαδεύοντας συμμαθητές αλλά και δασκάλους, μαθητές να σχίζουν το διάλειμμα τις πινακίδες της τάξης κ.ά. Το ότι βρίζουν ασύστολα πανταχόθεν είναι πλέον ρουτίνα. Φυσικά για να είμαι ρεαλιστής τις περισσότερες φορές βλέπω μαθητές να μας εκπλήσσουν με τη γλυκιά και ευαίσθητη τους συμπεριφορά. <BR/>Για όλα αυτά τα προβλήματα ευθυνόμαστε πρωτίστως εμείς. Και όταν λεώ «εμείς» εννοώ οι γονείς και οι ενήλικες γενικότερα. Πώς διαπαιδαγωγούμε τα παιδιά μας; Τι παραδείγματα δίνουμε; Μήπως δεν ζούμε σε μια κοινωνία όπου όποιος έχει σωματική δύναμη και δέρνει είναι το «αφεντικό»; Μήπως αν κάνετε το «λάθος» και εστιάσετε το βλέμμα σε κάποιον άγνωστο περισσότερο από ένα δευτερόλεπτο δεν θα γυρίσει να σας πει με άγριο ύφος: «ίνταμπου με θωρείς ρε;;;;». Μήπως δεν είμαστε μονίμως τσαντισμένοι; Στο δρόμο, στο γήπεδο, στο σπίτι, στις υπηρεσίες, στις συζητήσεις, παντού! Ακόμα και στα μπλογκς!!!!!<BR/>Ο θυμός είναι ένα φυσιολογικό ανθρώπινο συναίσθημα. Το θέμα είναι με ποιους τρόπους τον εκτονώνεις. Και με ποιο τρόπο μπορείς να εκτονωθείς χωρίς να θυμώσεις και τους γύρω σου. <BR/>Δυστυχώς αποτύχαμε να μάθουμε στα παιδιά μας σωστούς τρόπους εκτόνωσης και ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ, διότι πολύ απλά... δεν τους μάθαμε ποτέ μας!!!<BR/><BR/>Υ.Γ. Για τις επιθετικές συμπεριφορές του σχολείου μας, η Π.Ο.Ε.Δ. μας ζήτησε να κρατάμε ένα αναλυτικό αρχείο. <BR/>Ο κύριος τάδε υψηλόβαθμο στέλεχος του υπουργείου όταν ήρθε και είδε ιδίοις όμμασι τα προβλήματα του σχολείου μας συνέστησε μόνο... κουράγιο! Κι αν τον ξαναείδατε εσείς, τον ξαναείδα κι εγώ!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5395586959047823785.post-67094374307814489722007-11-08T09:45:00.000+02:002007-11-08T09:45:00.000+02:00Αν πότε ο "συνδικαλισμός" δώσει βάρος στην έννοια ...Αν πότε ο "συνδικαλισμός" δώσει βάρος στην έννοια της εκπαίδευσης και όχι στα ψηφαλάκια, ίσως τα "θυμωμένα" παιδιά λιγοστέψουν...Thodorishttps://www.blogger.com/profile/01728875588710329386noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5395586959047823785.post-51572852274551960112007-11-08T07:35:00.000+02:002007-11-08T07:35:00.000+02:00στενάχωρο αλλά διαφωτιστικό ....τι να προσθέσω;στενάχωρο αλλά διαφωτιστικό ....<BR/>τι να προσθέσω;roidishttps://www.blogger.com/profile/03944771574519057011noreply@blogger.com