22 Ιουν 2008

Parking και Ευρωπαϊκή Ένωση

Πριν λίες μέρες εθκιάβασα σε ένα βιβλίο ότι τα ολοήμερα σχολεία προκύπτουν που την κοινωνική ανάγκη φύλαξης των μαθητών, επειδή τα ωράρια των εργαζόμενων γονιών τους επεκτείνονται τζιαι γίνονται ούλλο τζιαι πιο βάρβαρα.

Προσωπικά, από όσα έχω δει να γίνονται στα ολοήμερα, εν ξέρω αν έχουν όντως ιδιαίτερη παιδαγωγική αξία, ή αν πρόκειται για ένα θεσμό που απλά ποσκολιά τα κοπελούθκια. Παράλληλα με την αμφισβήτηση που υπάρχει (προφανώς όι μόνο που μένα, αλλά τζιαι που ανθρώπους που το εμελετήσαν το θέμα) για το ολοήμερο σχολείο (εθκιάβαζα τζιαι στον Πολίτη ότι στην Τζιυπερούντα οι γονιοί ξεσηκώνονται ενάντια στο υποχρεωτικό ολοήμερο που εφαρμόστηκε τζιαμέ), που παιδαγωγική άποψη, βλέπουμε ότι ανατίθενται υπηρεσίες σε ιδιώτες, τζιαι το εργασιακό καθεστώς εν ωρομισθιακό.

Μετά εθκιάβασα ένα άρθρο στον Φιλελεύθερο, που έλεγε ακριβώς για το άγχος των μανάδων τωρά που εκλείσαν για το καλοτζιαίρι τα δημοτικά τζιαι για το πού εννα τα αφήνουν όσο τζιήνες εννα δουλεύκουν.

Στις εφημερίδες επίσης τούτες τες μέρες έπαιζε τζιαι ότι οι χώρες της ΕΕ εκτός που μερικές, ανάμεσά τους τζιαι η Κύπρος, θέλουν να αυξηθούν οι ώρες εργασίας εβδομαδιαίως που 48 μέχρι και σε 60.

Αν τα μωρά, στερηθούν τον ελεύθερο χρόνο τους, τον οποίο τους συρρικνώνουμε εμείς οι μεγάλοι ούλλο τζιαι πιο πολλά (στην Ελλάδα για παράδειγμα υπάρχουν έρευνες που αποδεικνύουν ότι η πιο σκληρά εργαζόμενη κοινωνική ομάδα εν οι μαθητές), καταλαβαίνουμε τις συνέπειες. Φαντάζεται κάποιος να ένι 7-8 χρονών, να ξυπνά στις 6:30, να πααίνει σχολείο, να τελειώνει στις 1.05 με 40 λεπτά συνολικά διάλειμμα, τζιαι αμέσως μετά να πρέπει να τρώει (τζιαι το φαΐ, πληρώνει το, άσχετα αν η τιμή εν χαμηλή - μπορεί τα σχολεία να μεν τα αγοράσαν ιδιώτες, αλλά ο χαρακτηρισμός "δωρεάν" στην εκπαίδευσή μας, σαν να τζιαι πάει περίπατο), να θκιαβάζει τζιαι να ποσκολιέται, μέσα στους ίδιους τοίχους. Εν σαν το Wall των Pink Floyd, ένα εργοστάσια παραγωγής. Παράγεις ανθρώπους που συνηθίζουν να παραμένουν στον ίδιο τόπο με ωράρια παράλογα. Ύστερα αναρωθκιούμαστε γιατί τα μωρά εν αγαπούν τα σχολεία
(το λίνκι δείχνει πώς θέλαμεν εμείς ως μαθητές τζιαι τα μωρά σήμερα να φεύκουμε που τα σχολεία μας). Γιατί εμείς εν σιαιρούμαστε άμα φεύκουμε που τη δουλειά; Εθκιάβαζα τζιαι ένα άρθρο ενός Εγγλέζου προφέσορα που ελάλε, ότι τζιήνο που θέλουν να κάμουν οι μάστροι στην εκπαίδευση ένι όι τόσο να έχουν άμεσα κέρδη τζιαι επενδύσεις που τον τομέα τούτο, όσο το να διαμορφώσουν την ποιότητα των μελλοντικών τους εργαζομένων. Εν συμφωνώ, απόλυτα με τούτη τη θέση, αλλά ότι το σχολείο ως θεσμός του κατεστημένου, επιβάλλει όσα το κατεστημένο θέλει να ορίζει, εν κάτι που λένε πολλοί κοινωνιολόγοι της εκπαίδευσης τζιαι όι μόνο.

Ο άλλος προβληματισμός ένι ότι φαίνεται οι γονιοί οι ίδιοι να αντιμετωπίζουν το ολοήμερο παραπάνω ως χώρο φύλαξης για τα παιθκιά τους, παρά να έχουν κάποιες απαιτήσεις που να σχετίζονται με τους εκπαιδευτικούς τζιαι παιδαγωγικούς στόχους που θα έπρεπε να έχει κάθε σχολική δραστηριότητα. Κατανοώ ότι βολεύκει τον κάθε εργαζόμενο να έσιει κάπου να αφήκει το μωρό του ως τες 4 το δείλις, αλλά τούτο εν θα πρέπει να τον κάμει να θεωρεί το τι γίνεται μεταξύ 1-4 λιόττερο κριτικά που το τι γίνεται ως τις 1. Βέβαια, πολλές φορές, με λύπη μου παρατηρώ, ότι τζιήνο που ενδιαφέρει τους γονείς ένι να κάμεις ούλλες τες σελίδες των βιβλίων...

Τελοσπάντων, μεν επεκταθώ δαμέ, απλά νομίζω ότι πρέπει να εξεταστεί πώς οι γονείς να ένι ενήμεροι για τα ζητήματα που αφορούν τα όσα διαδραματίζονται στα σχολεία μας, ώστε να μπορούν να ανταποκρίνονται στην εμπλοκή τους στην σχολική ζωή του παιδιού τους τζιαι στα όσα τους αφορούν ως προς το σχολείο (για μένα τούτο εν όι μόνο θεμιτό, αλλά απαραίτητο) τζιαι να επεμβαίνουν με παραγωγικό τρόπο σε συνεργασία με τα παιθκιά τους τζιαι τους δασκάλους τους.

Είδες τι παθαίνει το πλάσμα άμα θκιαβάζει πολλά; Πάλε σκόρπιες σκέψεις...

19 Ιουν 2008

Η μάππα 2 ή ο γείτος

Παλαιότερα, είχα γράψει ότι απολάμβανα τους δρόμους της Λευκωσίας όποτε είχε κάποια σημαντική ποδοσφαιρική αναμέτρηση, ιδιαίτερα όταν ήταν διεθνής και το ενδιαφέρον ήταν αυξημένο.


Φέτος έχει και πάλι Euro και ξαναθυμάμαι την παλλαϊκή υστερία που παθαίνουν (έκαστος στον τόπο του δεν λέω) μόλις κερδίσουν κάνα διεθνούς ή έστω πανευρωπαϊκής εμβέλειας βραβείο - υστερία που έκαμεν ως τζιαι νύφη τζιαι γαμπρό αντί να χορεύκουν στο γάμο τους να βαστούν τες τηλεορασούες να θωρούσιν μάππα, τέτοιες μέρες πριν 4 χρόνια.


Ο λόγος που κάθουμαι να ξαναθυμηθώ τις "ένδοξες" εκείνες μέρες (σόρρυ για τους ποδοσφαιρόφιλους, αλλά επειδή δεν πάω τα σπορ γενικώς δεν μπορώ να μοιραστώ τον ενθουσιασμό σας) εν ο γείτος.


Όταν επρωτοπιασα το διαμερισματούιν μου δαμέ στην πολυκατοικία, εσκέφτηκα ότι είμαι πολλά τυχερή γιατί αν τζιαι εν ούλλα κοντά, (βάλε λεωφόροι, υπηρεσίες, κέντρα αναψυχής κάθε λογής κτλ), φασαρίαν εν ακούω (άτε μέσα μέσα κανένα περιπολικό).


Ώσπου τζιαι ανακάλυψα τον γείτο. Ο γείτος εν μου συστήθηκε ποττέ. Παρόλα αυτά, όποτε φτάνουν οι "ευλογημένες" τζιήνες μέρες για τες οποίες ανυπομονώ να κάτσω έσσω μου να πνάσω, μόλις απλώσω τα πόθκια μου πας στο τραπεζούι του σαλονιού τζιαι ανοίξω το αποβλακοκούτι (ή ακόμα σιειρόττερα να θέλω να θκιαβάσω) ακούω τον (εν μπορείς να φανταστείς πόσο καλά, λες τζιαι κάθεται δίπλα μου - μεν σου πω μες στην κκελέ μου).


Στες αρκές ενόμισα ότι εν περίπτωση βίας στην οικογένεια. Έστησα αυτί. Όι, εν έστησα αυτί για να τα λαλώ μετά εις το κομμωτήριο. Έστησα αυτί, όπως εννα έκαμνε τζιαι κάποιος "μάτι" αν εθώρεν κάποιον να μπαίνει παράνομα στην περιουσία του γειτόνου του τζιαι επόμενα να τον καταγγείλει εις την αστυνομία. Επειδή, εσυνηθίσαμεν για τούτα να επεμβαίνουμε, αλλά άμα μουστουνιάζουν μωρά ή γεναίτζες σιωπούμεν γιατί εν πρέπει να μαστεν αδιάκριτοι (επειδή, ξέρεις, κατά τα άλλα είμαστε διακριτικότατοι...).


Άκουα που λες, κάτι φωνάρες: "ΒΛΑΚΑ", "ΕΙΣΑΙ ΗΛΙΘΙΟΣ", "ΕΛΑ ΕΔΩ, ΕΔΩ ΕΛΑ ΣΟΥ ΛΕΩΩ". Μετά όμως, άρκεψα να σκέφτουμαι ότι ήταν ύποπτον που τες φωνές άκουά τες μόνο Σαββατοκύριακα, άτε άτε τζιαι καμιάν Τετάρτην. Ώσπου τζιαι έκατσα να στήσω αυτί πιο συνειδητά τζιαι προσεχτικά.


Κλείω που λες τα πάντα, λαλώ των φίλων μου να σκάσουν, τζιαι κάθουμαι τζιαι ακούω τα γνωστά: κάρτα, οφ σάιντ (έβαλα έναν μαθητή μου να μου εξηγήσει τι εν το οφ σάιντ φέτος, αλλά νομίζω ότι πάλε εν θυμούμαι ποιος παίχτης εν πρέπει να ένι μπροστά, ο δικός μας ή ο αντίπαλος; - εζωγράφισέν μου τα ούλλα στον πίνακα το μωρό τζιόλας), πέναλτι, ΓΚΟΟΟΛ!


Το θετικό της υπόθεσης ένι ότι ο γείτος ούτε τα μωρά του μουστουνιάζει, ούτε τη γεναίκα του.


Το αρνητικό της υπόθεσης ένι ότι μόνο πάρτι εν έκαμα που έμαθα ότι κάποιος έπιαε το πρωτάθλημα, τζιαι μετά είσιε κύπελλο. Το κύπελλο έπιαν το πάλε κάποιος άλλος (σόρρυ, είπαμε εν ασχολούμαι καθόλου - άμα αρκέφκουν τα αθλητικά στες ειδήσεις πάω μέσα να βάλω μουσική), πάλε αλλο λίο να κάμω πάρτι. Τζιαι τσαν! EURO ιμίσιη μου... Η φράση πάω σπίτι μου να πνάσω, όσον έσιει μάππες στην τηλεόραση, εν κενή περιεχομένου για μένα.


Το soundtrack του post θα μπορούσε να ένι οι φωνές του γείτου. Αλλά για κάποιον περίεργο λόγο εν τον ακούω, μάλλον εν αρκέψαν οι μάππες. Το μόνο που ελπίζω ένι τούτη η ιστορία να τελειώσει σύντομα τζιαι να μεν αρκέψει κάτι άλλο αμέσως μετά.


Αν ισχύει τούτη η περίπτωση, ίσως να το κάμω τελικά το πάρτι (να του κάμω τζιαι γω λίη φασαρία - επειδή μου αξίζει, που λαλεί τζιαι η διαφήμιση).

12 Ιουν 2008

Χειμερινοί Κολυμβητές

Στο αρχοντικό Αξιοθέα στη Λευκωσία, 15 και 16 Ιουνίου. Και μετά θα πεθάνω ευτυχισμένη!

6 Ιουν 2008

Σημαία

Από το Φιλελεύθερο:


Ανεβοκατεβαίνει η σημαία στο ΡΙΚ

Για δυο βράδια άγνωστοι αναλαμβάνουν την έπαρση

Η ελληνική σημαία, ανεβοκατεβαίνει τις τελευταίες ημέρες στο ΡΙΚ. Τη Δευτέρα ανέβηκε, την Τρίτη κατέβηκε, την Τετάρτη ξανανέβηκε και πάλι.

Όλα άρχισαν την Τρίτη το πρωί, όταν στον ιστό της εισόδου εμφανίστηκε ελληνική σημαία και κανείς δεν ήξερε ποιος την ανέβασε. Την ίδια μέρα, ηλεκτρονικό μήνυμα που έφτασε στον κεντρικό υπολογιστή της εφημερίδας μας με την υπογραφή άγνωστης οργάνωσης, που υπέγραφε ως «εθνικό μέτωπο Κύπρου», ανέφερε ότι δικά της μέλη προχώρησαν σε έπαρση της σημαίας στο ΡΙΚ. «Η κίνησή μας αυτή ήταν συμβολική καθώς ξέρουμε ότι θα την υποστείλουν ξανά» αναφέρεται στο μήνυμα, το οποίο καταλήγει με τη φράση «η νεολαία της Κύπρου δηλώνει παρούσα, έτοιμη να αντικρούσει τα ύπουλα σχέδια για αφελληνισμό της Κύπρου».

Ο Γενικός Διευθυντής του ΡΙΚ Θέμης Θεμιστοκλέους, όταν ρωτήθηκε σχετικά από τον «Φ», δήλωσε ότι δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με ανοησίες, διότι τον απασχολούν πολύ πιο σοβαρά πράγματα. «Στην Κύπρο, είπε, έχουμε πικρά πείρα από τη δράση και τις πράξεις των Μετώπων. Διερωτώμαι όμως -συνέχισε- εάν θα προχωρήσουν με παρόμοιες πράξεις και στα κτίρια του Κυπριακού Πρακτορείου Ειδήσεων, της ΑΤΗΚ, της ΑΗΚ. Μαθήματα πατριωτισμού δεν δέχομαι από κανένα, προπάντων από Μέτωπα».

Η σημαία κατέβηκε την Τρίτη, όμως την Τετάρτη το πρωί, μια άλλη υπήρχε ανεβασμένη στον ιστό διότι κάποιοι έδρασαν πάλι κατά τη διάρκεια της νύκτας. Μέχρι αργά χθες, η σημαία εξακολουθούσε να κυματίζει στην είσοδο του ΡΙΚ. Για να μην δοθεί συνέχεια στην ιστορία, ο κ. Θεμιστοκλέους, έδωσε οδηγίες για να μην κατέβει τώρα.

ΛΟΥΚΑΣ ΠΑΡΠΑΣ

ΥΣ (δασκαλούας): βρήκα όμως κι αυτό (για να μη λέμε ότι είναι άγνωστοι)...