99 χρόνια μετά, έγινες μυξομάντιλο!

Ο Τσε θα γινόταν στις 14 Ιουνίου 2007, 99 χρονών αν ζούσε σήμερα. Μερικές φορές σκέφτομαι για διάφορες προσωπικότητες (ανάμεσά τους επιστήμονες, ιστορικούς, καλλιτέχνες κτλ) και πώς θα ήταν αν ζούσαν σήμερα, βλέποντας τη θλιβερή κατάληξη πολλών πρωτοποριακών ανθρώπων που είχαν το ρόλο τους στην ιστορία (μου 'ρχεται ο Κονμπετίτ από το Μάη του 68 τώρα πρόχειρα).

Είναι να αναρωτιέται κανείς πώς ο άνθρωπος που οραματίστηκε μια εναλλακτική Λατινική Αμερική ενωμένη ενάντια στις εταιρίες που απομυζούσαν τους λαούς της, που γύρισε τον κόσμο για να ενισχύσει αγώνες και αγώνες, ένα διεθνές σύμβολο του διεθνισμού και της επανάστασης (με τα όποια λάθη ή μη μπορεί να του καταλογίσει κανείς) να έρχεται με κάποιον τρόπο στο 2007 και να βλέπει ότι η υπερπροβολή της φάτσας του οδηγούν γύρω από το πρόσωπό του λανθασμένες εντυπώσεις όπως "Ο Τσε ίδρυσε την Ομόνοια τζιαι ο παπάς του εν ο Φιντέλ Κάστρο". Για το "Ο Τσε είναι κουβανός" και άλλα τέτοια τα προσπερνώ γιατί δεν μου φαίνονται το ίδιο σοβαρά.

Για μένα το μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα ήταν πώς θα αντιδρούσε αν έβλεπε ότι έχει βγει σε μπλουζάκια (σε μια μαζική παραγωγή σε χώρες αμβιβόλων συνθηκών εργασίας ή/και στις οποίες η παιδική εργασία "ανθίζει" τις τσέπες κάποιων και μαραίνει την παιδικότητα και τα στοιχειώδη δικαιώματα πολλών). Μπλουζάκια τα οποία παρελαύνουν σε επιδείξεις μόδας στα Παρίσια κι αλλαχού. Και πολλά προϊόντα άλλα θα μπορούσε να πει κανείς. Έχει γίνει κάτι σαν το Whiney the Poo. Και το χειρότερό μου... είναι η φάτσα του δύσμοιρου του Τσε σε μυξομάντιλα!

Αλλά όλα όσα απειλούν το σύστημα υποθέτω ότι στο τέλος υιοθετούνται από αυτό και λειτουργούν υπηρετώντας το. Όπως ο Τσε ως μορφή. Ή το πανκ κίνημα στη μουσική. Ακόμα και η λέξη επανάσταση, χρησιμοποιείται τόσο πολύ για την προώθηση καταναλωτικών αγαθών που όταν την ακούμε θυμόμαστε "την επανάσταση στην αποτρίχωση" το πολύ πολύ.