ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΑΣΕΡΑ
"Έχουμε πρόβλημα έκφρασης" είπε ο Υπουργός Παιδείας επειδή ο μέσος όρος στις εξετάσεις των Νέων Ελληνικών ήταν 8/20. Με αφορμή τούτο, σχόλιο του Άσερα δαμέ στο "Η δικτατορία της γλώσσας", αλλά τζιαι τον Κυριακάτικο Πολίτη που ίσιε μέσα τζιαι κείμενα του Άσερα τζιαι του Στρατή, ας δούμε τι εν το πρόβλημαν.
Πρώτα πόλα εν τούτη η μη αναγνωρισμένη διμορφία τζιαι η επιβαλλόμενη γλώσσα σε πλαίσια τάξης. Ακόμα τζιαι αν προφορικά αποδεχούμαστεν τα κυπριακά στην τάξη, θέλουμε τα παιδιά να γράφουν στη νέα ελληνική στα τετράδιά τους.
Στην ουσία, η γλώσσα των μωρών καταδικάζεται ως άλλος "περιορισμένος κώδικας" που θα έλεγε τζιαι ο Μπέρνσταϊν, γιατί η αποδεχτή σχολική νόρμα εν άλλη. Τζιήνη όμως η νόρμα εν συμβαδίζει με το πώς εκφράζεται ένας μαθητής.
Σημαντικό ρόλο παίζει τζιαι ο τρόπος που επικοινωνούν οι μαθητές τωρά. Μηνύματα στα κινητά, φόρουμς στο ίντερνετ, μια γλώσσα τύπου ΙοΙ, btw, και άλλα πουτούτα που εν έχουν ακόμα μελετηθεί. Η επικοινωνία αλλάσσει.
Οι γλώσσες σε καμιά περίπτωση εννεν ανώτερες ή κατώτερες. Το θέμα ένι όμως ότι ετοιμάζουμε μαθητές που θα πρέπει να προσαρμοστούν σε τζιήνο που η πουπάνω κοινωνία τους επιβάλλει. Τα κυπριακά εν σε μια μόνιμην καταδίκην ως υποδεέστερα. Ως την γλώσσαν τζιήνην που εν μπορεί να εκφράσει συγκεκριμένες "ανώτερες" έννοιες (βλ. Σαπίρ, Γουόρφ που συνδέουν τις γλώσσες με την ανώτερη νόηση - ιμίσιη μου). Τούτη νομίζω ήταν τζιαι η υπόθεση του Στρατή που έγραφε το μπλογκ του στα κυπριακά.
Οι μαθητές πρέπει μονίμως να ένι σε διαδικασία μετάφρασης. Κάποιοι καταφέρνουν τα. Εν τζιήνοι που έχουν τις κοινωνικοοικονομικές δυνατότητες να έχουν τα ερεθίσματα τζιήνα που εννα τους βοηθήσουν να προσαρμοστούν εύκολα στις γλωσσικές απαιτήσεις του σχολικού συστήματος (βλ. Μπέρνσταϊν πάλε - Bernstein, B., Class, codes and control: theoretical studies towards a sociology of language, Routledge and Kegan Paul, London 1971).
Στην ουσία πρόκειται για ένα γρήγορα ξεθκιάλεμαν. Πολλές μελέτες της "Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης" έχουν δείξει το πώς ο εκπαιδευτικός θεσμός διαιωνίζει τις κοινωνικές ανισότητες (με ή χωρίς μαθητική στολή - μπηχτή, λαλεί τζιαι η Θεοπούλα). Όποιος μπορεί να ελέγξει καλύττερα τη γλωσσική του διμορφία τζιαι να ελίσσεται αναλόγως περιστάσεων, περνά. Τζιήνοι που εν μπορούν εν τζιήνοι που παράλληλα εν έχουν τζιαι ένα σωρό άλλες δυνατότητες στη ζωή τους. Το σχολείο εν τόσο πολλά βασισμένο πάνω σε αποδεκτές γλωσσικές νόρμες που εννοείται ότι αργά ή γρήγορα εννα τους πετάξει έξω. Για αυτό, επάτωσαν οι μαθητές στα Νέα Ελληνικά. Τζιαι τούτα ούλλα για ότι εννα προσπαθήσουν για ανάπτυξη κριτικής σκέψης κτλ για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα τζιαι για το λειτουργικό αλφαβητισμό (που σε άλλο άρθρο ελαλούσαν ότι έχουμεν τζιαι το πιο χαμηλό ποσοστό), αλόπως λαλούν τα επειδή κοντέφκουν εκλογές τζιαι εν θέλουν δυσαρεστημένους ψηφοφόρους.
26 Ιουν 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Αθθυμούμαι τον αρφόν μου που εμάθενεν να θκιαβάζει στην πρώτην του δημοτικού. Ήταν η εποχή που τα προγράμματα έν αλλάσσαν κάθε τρία χρόνια τζαι είχαμεν το ίδιον αναγνωστικόν που τον τζαιρόν της μάμμας μου (μπορείτε να το γοράσετε που τα σουβενίρ σιοπ στα αεροδόμια τζαι να το δοκιμάσετε με τους μάθητές σας της πρώτης τζαι να δείτε ότι μαθαίνουν καλλύττερα που τα νέα βιβλία).
Δεν ξιχάσω το γέλιον που κάμαμεν όταν έπιαεν κουλλουρον (εβάλλαν βαθμούς τότες στην ανάγνωσην). Ο λόγος ήταν ότι αντί να πεί
Κα κά έκανε η κόττα (που του έμαθεν η μάμμα ότι πρέπει να πει) είπεν
Κα κα έκανε η όρνιχα
Αυτή είναι η ουσία του προβλήματος.
Ευχαριστώ για την αφιέρωση δασκαλού.
Παρακαλώ, απλά το θέμα αυτό σε έφερε στο νου μου, τίποτα παραπάνω. Νομίζω ότι που τους Κυπραίους μπλόγκερς εσύ τζιαι ο αγρινός είστε οι συμπάθειές μου.
Τωρά για το θέμα μας, βρίσκω το παράδειγμά σου λίο ατυχές γιατί τούτο που έκαμνες ο αρφός σου εν ήταν ανάγνωση προφανώς. Στην ανάγνωση κατακτάς το μηχανισμό του παντρέματος των 2 φωνημάτων, φκάλλεις συλλαβή τζιαι μετά λέξη (τουλάχιστον σύμφωνα με τη μέθοδο που περιγράφεις για τον αρφό σου).
Ότι υπάρχουν άλλα και πρέπει να μάθουμε άλλα, είναι γλωσσική επιβολή και μάλιστα μέσα από μια διαδικασία καταδίκης της μιας γλώσσας ως κατώτερης από μιαν άλλην, αυτήν του επίσημου κράτους. Τα κυπριακά είναι φολκλόρ και μόνον. Σε καμιά άλλη περίπτωση δεν έτυχαν αναγνώρισης.
Πιστεύω έντονα ότι περιπτώσεις κοινωνιών που έχουν τούτου του είδους τη γλωσσική διμορφία, εν λουκκούμιν για τους μηχανισμούς του συστήματος που θέλει τον αποκλεισμό ανθρώπων για τη διαιώνιση των ανισοτήτων. (βλ. σχολική διαρροή, ανάμεσα σε άλλα έσιει να κάμει τζιαι με το ότι στο σχολείο κάποια πράματα εν αναμενόμενα αλλά όι αυτονόητα κεκτημένα για όλες τις κοινωνικές τάξεις).
Τέλος, εθθα ξεχάσω τη γειτόνισσα που έππεφτεν να φάει τα μωρά της αν της ελαλούσαν σιήλλος τζιαι όι σκύλος. Τζιαι στην Ελλάδα τη γιαγιά τη μακαρίτισσα που ελαλούσε ότι εν εμιλούσε πιον τσακώνικα στο εγγόνι της γιατί θυμώνει ο δάσκαλος, ότι συγχύζουνται τζιαι εν μπορούν να κάμουν κανονικά το μάθημα μετά. Τωρά νομίζω εν μιλά κανένας τσακώνικα. Αυτά (θα προσεξες/ατε οτι αρεσκουν μου τα μισοτελειωμενα κειμενα τις παραπανω φορες).
Φυσικά τζαι δεν είναι ανάγνωσην που έκαμνεν ο αρφός μου. Για αυτόν είναι που το βρίσκω εναν ωραίον παράδειγμαν των επιπτώσεων της διγλωσσίας που λαλείς. Άλλα σκευτούμαστιν τζαι άλλα γράφουμεν.
όσον για το πρόβλημαν έκφρασης νομίζω ότι η ρίζα του είναι ότι τα σπίθκια με βιβλιοθήκην εις την Κύπρον μετρούνται στα δάκτυλα των σιερκών σου. Άμαν κανένας εν ιθκιαβάζει, πώς εν να μπορέσει είτε τζείνος είτε τα μωρά του να εκφραστούν σε μιαν γλώσσαν λλίον πιο sophisticated που τα καθημερινά. Άσε δε που ο βαθμός μιας εξέτασης μπορεί τζαι να σημαίνει απλά ότι ο καθηγητής που την εσύνταξεν έκαμεν τα θάλασσαν... αλλά νομίζω εκ πείρας ότι εν γένει οι κυπραίοι έχουμεν προβλημαν να εκφραστούμεν στην κοινήν.
Εν πολλοίς δεν έχεις κι άδικο. Νομίζω ότι εκείνοι που έχουν παραπάνω δυνατοτητες προσαρμογής σ΄τη πιο "ΣΟΦΙΣΤΙΚΕ" γλώσσα εν η αστική τάξη. Πιο δύσκολα εννα τα καταφέρει μωρό με εργατικές ρίζες. Για αυτό τζιαι τούτη η ιστορία της γλώσσας λειτουργεί ως διαδικασία αποκλεισμού.
Δημοσίευση σχολίου