Τσιφόρος

Tις τελευταίες μέρες διαβάζω την ελληνική μυθολογία του Νίκου Τσιφόρου. Κάτι που έχω απορροφηθεί με αυτό, κάτι που δεν μου ρχονται εκπαιδευτικά θέματα για το μπλογκ - ένεκα διακοπών - κάτι το 'να, κάτι τ' άλλο, δεν βρίσκω και τι να γράψω εδώ μέσα. Θα ξανακάνω κάνα καλό διάλειμμα μου φαίνεται μέχρι να έχω τα δέοντα ερεθίσματα. Σας αποχαιρετώ προσωρινώς με ένα απόσπασμα από τον Τσιφόρο για τις ερωτοδουλειές του Δία:

Ο Ηρακλής;
Εδώ, πολύ βρωμιάρικη δουλειά... Η μαμά του η Αλκμήνη, είχε ένα λεβέντη
άντρα, τον Αμφιτρύωνα. Όμορφη, όμως, όπως ήτανε, την λιμπίστηκε ο Δίας και τι
έκανε ο αφιλότιμος. Μια φορά που έφυγε ο Αμφιτρύωνας, πιάνει και παίρνει τη
φάτσα του. Το βράδυ τρώνε καλά, πίνουνε και κάτι ντούζικα και κλείνει το μάτι ο
Ζευς...
-Είσθε διά μίαν μικράν ανάκρισην;
Χαμογέλασε η Αλκμήνη.
-Σκανταλιάρικο παιδί...
Η δόλια σου λέει "άντρας μου είναι, άμα δε με ανακρίνει ο άντρας μου, ποιος
θα με ανακρίνει;"...
Ο Ζευς δήθεν πήγε να πλύνει τα δόντια του και φωνάζει τον Ήλιο.
- Πούσαι ρε. Μη βγεις αύριο, θα καθήσω λίγο παραπάνω με τη μαντάμ.
- Και τι θα λένε οι άλλοι;
- Πες ότι είσαι ελεύθερος ιατρού.
Τρεις νύχτες, λοιπόν, κράτησε η "μία νύχτα", ξεκατινιάστηκε ο Δίας και πήγε
για τρίψιμο... Ο Αμφιτρύωνας πάλι γύρισε, πάει να φιλήσει τη γυναίκα του, τη
βλέπει εξαντλημένη...
- Τι έπαθες, Άλκη;
- Καλά, εσύ δεν κουράστηκες; Εμένα τρέμουν τα πόδια μου.
- Να κουραστώ, από τι;
- Που.... έλα μωρέ....
- Βρε μίλα καλά....
- Μη με τρελλάνεις....
Τρελλάθηκε, όμως, ο Αμφιτρύων... Τρελλάθηκε, είπε να πάει σε μέντιουμ, δεν
είχε μέντιουμ, πάει στον Τειρεσία τον μάντη. Ο Τειρεσίας τάξερε...
- Ο Ζευς, του λέει.
- Α, τον ρουφιάνο...
- Μάλιστα.
- Κι η γυναίκα μου;
- Δε φταίει. Νόμιζε ότι είσαι συ.
Ησύχασε ο Αμφιτρύων... Πιο ευχαριστημένος κερατάς δεν υπήρξε στη γη. Δε
θύμωσε, λοιπόν, την κράτησε κι άμα πήγαινε μαζί της αναρωτιότανε.
- Τώρα εγώ είμαι ή ο Δίας;
Κι έτσι γεννήθηκε ο Ηρακλής, γυιός του Δία και της Αλκμήνης, αυτός που
ξέρουμε...