10 Οκτ 2007

Ξένοι (?)

Παππούδες μετανάστες κι εγγόνια ρατσιστές
Λύπη και αγανάκτηση προκαλεί ο τρόπος αντιμετώπισης από την κυβέρνηση, από μερίδα του Τύπου, αλλά δυστυχώς και από μερίδα της κοινωνίας, της πρόσφατης διαμαρτυρίας των αιτητών ασύλου στις Κεντρικές Φυλακές. Αν αναλογιστεί κανείς, ότι το μόνο "έγκλημα" που διέπραξαν είναι αυτό της μετανάστευσης και ότι γι' αυτό το λόγο βρίσκονται κρατούμενοι στη φυλακή για τρία χρόνια, το μόνο ερώτημα που προκύπτει είναι πώς αυτή η διαμαρτυρία δεν ξεκίνησε νωρίτερα. Η κυβέρνηση, διά του υπουργού της Χριστόδουλου Πασιαρδή , το μόνο που έσπευσε να κάνει, ήταν οι κυνικές δηλώσεις περί "ευάερου ντεπόζιτου", αλλά και να λάβει δραστικά μέτρα, όπως η απαγόρευση μεταφοράς νερού και τροφής στον υδατόπυργο. Το αποκορύφωμα όμως, ήταν η δήλωση του Προέδρου Παπαδόπουλου ότι "δεν μπορεί οι 8000 αιτούντες άσυλο να μένουν ελεύθεροι." Πρόκειται για δήλωση, η οποία όχι μόνο αγνοεί τις Διεθνείς Συνθήκες, αλλά παραπέμπει σε μια φασίζουσα αντίληψη της κυβέρνησης. Ο κατά τα άλλα "αντιμπεριαλιστής", πρόεδρός μας επιθυμεί να κλείνονται στα μπουντρούμια οικονομικοί και πολιτικοί πρόσφυγες από χώρες, τις οποίες ο ιμπεριαλισμός της Δύσης έχει καταστρέψει τα τελευταία χρόνια. Η δήλωση Χριστόφια ήταν άξια συγχαρητηρίων, όμως δεν ανατρέπει το γεγονός ότι αυτά τα τέσσερα χρόνια το κόμμα του κ. Χριστόφια ήταν εταίρος στην κυβέρνηση. Μάλιστα, το ΑΚΕΛ από το 2004 μέχρι πριν λίγους μήνες είχε στην αρμοδιότητά του το Υπουργείο Εσωτερικών, αν πράγματι ήθελε να λύσει το πρόβλημα. Σε αυτό το κλίμα προστέθηκε και η αντιμετώπιση του θέματος από Μ.Μ.Ε για να επιβεβαιώσει ότι στην Κύπρο υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ξενοφοβίας. Ο δημοσιογράφος του κρατικού καναλιού που φοβάται για το ψυγείο του και ο συντάκτης σας που θεωρεί "εκπληκτικό ότι οι αλλοδαποί ήθελαν να έχουν άποψη και για τη χώρα που θα τους δεχθεί ζητώντας να την επιλέξουν αυτοί" θα πρέπει τουλάχιστον να μας απαντήσουν στο ερώτημα, αν θα μπορούσαν να ζήσουν στις συνθήκες που επικρατούν στις χώρες των αλλοδαπών.Σε αυτή, λοιπόν, την "περιρρέουσα ατμόσφαιρα" κυβέρνησης και μερίδας των Μ.Μ.Ε, δεν μου προξένησαν εντύπωση τα σχόλια των "αγανακτισμένων πολιτών" περί αρρώστιας που κουβαλούν οι μετανάστες. Βέβαια, όλοι όσοι "κουβαλούν" αυτές τις ρατσιστικές απόψεις, φαντάζομαι πως είναι οι ίδιοι που έχουν αλλοδαπές οικιακές βοηθούς ή εργοδοτούν ξένους εργάτες. Όσοι, από την άλλη, δεν φοβούνται τις αρρώστιες, εκμεταλλεύονται τις αλλοδαπές για τη νυχτερινή τους διασκέδαση... Όλα αυτά συνθέτουν το μωσαϊκό της κυπριακής κοινωνίας του 21ου αιώνα. Μιας κοινωνίας ξενοφοβικής, που προσπαθεί με το νεοπλουτισμό, τα ταξίδια και τις σπουδές στη Ευρώπη να κρύψει το πραγματικό πρόσωπό της. Άποψή μου, είναι ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι αναλώσιμος και κανένα δικαίωμα δεν είναι περιττό. Ότι η μετανάστευση δεν είναι έγκλημα αλλά δικαίωμα. Τέλος, κι ένα ερώτημά: Οι παππούδες μας μετανάστες, οι γονείς μας πρόσφυγες, εμείς ρατσιστές; *Φοιτητής Παντείου Πανεπιστημίου
Αδάμος Ζαχαριάδης
Κωδικός άρθρου: 745880
ΠΟΛΙΤΗΣ - 10/10/2007, Σελίδα: 2

Την ίδια στιγμή, δεκάδες παιδιά σε όλη την Κύπρο είναι απλοί θεατές και ακροατές μαθημάτων σε μια ακαταλαβίστικη για αυτούς γλώσσα με ελάχιστη εώς καθόλου επιπρόσθετη στήριξη και ενίσχυση. Οι δασκαλοι αυτων των παιδιών δεν μπορούν να ανταποκριθούν επαρκώς γιατί δεν έχουν γίνει οι διαφοροποιήσεις που χρειάζονται. Η περίφημη "ύλη" είναι παντού η ίδια, οι τάξεις αρκετά μεγάλες, οι δάσκαλοι σε ιδιόμορφες συνθήκες χωρίς ουσιαστικές ελαφρύνσεις ή διευκολύνσεις. Και τα θύματα είναι σαφώς τα παιδιά αλλά πολλές φορές και οι εκπαιδευτικοί που έχουν πρακτικά και τυπικά την ευθύνη για συστημικές δυσλειτουργίες. Στα σεμινάρια αναφέρονται τα "αλλόγλωσσα παιδιά" συχνά ως "μεγάλο θέμα" για το οποίο θα συζητήσουμε "μετά". Μέχρι τώρα δεν έχει συζητηθεί, ούτε έχει γίνει δειγματικό μάθημα προσαρμοσμένο σε αυτές τις συνθήκες, ούτε λέγεται από πού θα βρει την ώρα ο δάσκαλος για την εξτρά διαφοροποίηση της εργασίας που χρειάζεται να γίνει, ούτε πού θα βρει το κατάλληλο υλικό για περαιτέρω στήριξη. Εξ όσων γνωρίζω τουλάχιστον και μακάρι να βρεθεί κάποιος που ξέρει κάτι παραπάνω και διαφορετικό για να το διαψεύσει.

6 σχόλια:

APOTINEDRA είπε...

Και ούτε πρόκειται ποτέ ν'αλλάξουμε νοοτροπία με τα μυαλά που κουβαλάμε...η εκπαίδευση μας είναι μια ευθεία γραμμή χωρίς παρεκκλίσεις για οτιδήποτε και όποιος θέλει ας μάθει!

Unknown είπε...

Με αφορμή την Ημέρα Προσφύγων τον περασμένο Ιούνιο, ειχα κάννει ένα σχετικό σχόλιο στο ραδιόφωνο και στη συνέχεια ανέβασα το κείμενο στο jungle-report ένα μπλογκ στο οποίο μετέχω και το οποίο είναι αποκλειστικά εστιασμένο στο χωρίς σταματημό χτύπημα του ρατσισμού, του εθνικισμού, του ιερατείου κλπ.

Τ ο κείμενο είναι εδώ: http://jungle-report.blogspot.com/2007/06/blog-post_23.html

Κατά τα λοιπά, η χαρά μου για την ανακάλυψη της Κυπριακής Μπλογκόσφαιρας ανανεώθηκε με την επισκεψή μου εδώ, σπεύδω να προσθέσω και τη "δασκαλούα" στους δεσμους του ιστολογίου μου.

Καλημέρα!

Aceras Anthropophorum είπε...

Δασκαλούα ο άνθρωπος είναι παράξενος. Εδώ που κατοικώ οι πιό ρατσιστές είναι οι σπανιόλοι τζαι οι ιταλοί που πριν 30 χρόνια ήρθαν δακάτω σαν παράνομοι για να επιβιώσουν. Ο ρατσισμός βρωμεί σε όποια χώρα πας.

Nicolina είπε...

Μπράβο σου που ασχολείσαι και δημοσιεύεις αυτά τα θέματα.. Χρειάζεται ευαισθητοποίηση και να ξυπνήσει ο κόσμος και με τα blogs είναι ωραίος τρόπος να περνάς μηνύματα

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητοί δασκαλούα και aceras,
Ναι ο ρατσισμός είναι φαινόμενο διεθνές, και σε κάνει να αναρωτιέσαι για την ανθρώπινη φύση. Ισως αντίθετα από ό,τι θέλει να μας διδάξουν 2.000 χρόνια χριστιανισμού (όχι πως είμαι χριστιανή!) ο άνθρωπος δεν έχει μέσα του μόνο την αγάπη αλλά και πολύ μίσος. Και αλεί όταν του δώσεις εξουσία πάνω στον συνάνθρωπο του.
Ετσι οι πιο παλιοί (ή οι πιο λευκοί ή οι λιγότερο φτωχοί) μετανάστες φέρονται ρατσιστικά στους υπόλοιπους. Εχω ζήσει χρόνια σε Γαλλία και Ελλάδα και κάποιες φορές ήμουν εγώ το θύμα (είμαι τζιαι νάκκον μαυρού!). Ομως αυτό που συμβαίνει στην Κύπρο δεν το ξανάζησα. Να ακούω από την πλειοψηφία του κόσμου γύρω μου απροκάλυπτα ρατσιστικά σχόλια! Οι Γάλλοι τουλάχιστον ντρέπονται να το λαλούν ανοιχτά. Πόσο ντρέπομαι για τους συμπατριώτες μου! Ενας λαός που έχει υποφέρει τόσα να δείχνει τέτοια μικροψυχία σε φτωχούς και κατατρεγμένους. Θεωρώ προσωπικό μου αγώνα να απαντώ σε τέτοια σχόλια και, σαν εκπαιδευτικός, να προσπαθήσω, όσο μπορώ, η νέα γενιά να ακούσει και άλλη άποψη από την επικρατούσα.

stalamatia είπε...

Νομίζω ότι όλοι οι άνθρωποι μέσα τους ίσως στα κατάβαθα της ψυχής τους έχουν μιαν υποψία ρατσισμου σε μερικούς γίνετε θεριό και αλοίμονο στο διαφορετικό που θα βρεθεί μπροστά τους, αυτοί με το θεριό είναι και λίγο κομπλεξικοί[τωρά εγώ δεν είμαι ρατσίστρια που αποκαλώ τους ρατσιστές κομπλεξικούς? ΄Σχεδόν όλοι οι όσοι ζούν σε ξένες χώρες έχουν ζήση κάποιο είδος ρατσισμού το θέμα είναι πως το αντιμετωπίζει ο θιγμένος .Στα σχολεία τα παιδιά μαθαίνουν τι είναι ρατσισμός? ή το θέμα δεν το αγγίζουν?