And what have you done?

Συνηθίζεται τέτοιες μέρες να γίνεται απολογισμός του χρόνου που πέρασε. Βάζουμε στόχους για τον επόμενο. Οκ. Προσωπικούς στόχους ως επι το πλείστον. Δεν είναι κακό αυτό. Όμως οι περισσότεροι έχουμε κολλήσει στο εγώ μας.

Την ίδια στιγμή που ζούμε την έκσταση του χριστουγεννιάτικου καταναλωτισμού, τριγύρω μας υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι που υποφέρουν. Κι αν είναι δύσκολο να σκεφτούμε τρόπους για να βοηθήσουμε τα παιδάκια στην Αφρική, για παράδειγμα, σίγουρα, υπάρχουν πολλοί εδώ τριγύρω που θα ήθελαν να τους απλώσουμε το χέρι.

Όχι φιλανθρωπικά. Δεν μου αρέσουν οι φιλανθρωπίες. Αλλά νομίζω ότι τα λόγια, είτε σε γραπτό είτε σε προφορικό επίπεδο, περισσεύουν. Πόση κειμενοπαραγωγή πια! Ας πράξουμε του χρόνου. Να ζητήσουμε από αυτούς που είναι αρμόδιοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Να πιέσουμε για να μην υπάρχουν διακρίσεις οι οποίες προβλέπονται μάλιστα ΚΑΙ από το νόμο.

Όχι φιλανθρωπικά. Να υιοθετήσεις ένα παιδάκι, μέσω των διαφόρων οργανώσεων, στην Αφρική δεν λύνει όλο το πρόβλημα. Αν το έκανε, δεν θα συνέχιζαν να πεθαίνουν τόσα παιδιά κάθε χρόνο. Νούμερα που ποτέ δεν γίνονται πρωτοσέλιδα. Ή τα έχουμε συνηθίσει, ή δεν θέλουμε πια να τα θυμόμαστε.

Στην Κύπρο για την καταπολέμηση της πείνας, για παράδειγμα, οργανώνονται φιλανθρωπικά δείπνα στο Χίλτον! Για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες οι ραδιομαραθώνιοι...

Καθώς θα μπαίνει ο νέος χρόνος ας σκεφτούμε. Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάναμε μια διαμαρτυρία; Μια εκδήλωση συμπαράστασης; Που οργανώσαμε μια κινητοποίηση για να διεκδικήσουμε όσα στερούν σε εμάς ή σε συνανθρώπους μας; Το 2008, τα προβλήματα αυτά δεν θα φύγουν ως δια μαγείας, παρόλο που κάθε φορά η νέα χρονιά αντιμετωπίζεται ως κάθαρση και άφεση των όποιων αμαρτιών και ως γύρισμα σε καινούρια και ολόλευκη σελίδα. Πώς θα συμβάλουμε, λοιπόν, στο να κάνουμε τον κόσμο γύρω μας καλύτερο (έστω και στο ελάχιστο), το νέο χρόνο που μας έρχεται;

Η ευτυχία που είναι πιθανότερο να γίνει πραγματικότητα δεν βρίσκεται στην προσωπική στοχοθεσία του καθενός για το νέο χρόνο. Η ευτυχία που είναι πιθανότερο να γίνει πραγματικότητα, βρίσκεται στο να δουλέψουμε όλοι μαζί για έναν καλύτερο κόσμο...

Με αυτές τις σκέψεις, και το σχετικό βιντεάκι που μου τις προκάλεσε, θα ευχηθώ να περάσετε καλά και να σκεφτείτε. Να σκεφτείτε πώς θέλετε να είστε του χρόνου και να αγωνιστείτε για να το πετύχετε στο μέγιστο δυνατό βαθμό.

Το blog θα επανέλθει με κείμενα για το αφιέρωμα στα κυπριακά δημόσια σχολεία στις αρχές του Γενάρη. Σας αποχαιρετώ προσωρινά, με τις θερμότερες ευχές μου!