Έκαμα τζιαι γω την πρώτη μου δημοσκόπηση. Έτο, εφάνηκεν να 
έσιει μιαν σχετική ανταπόκριση. Η πλειοψηφία φαίνεται να θεωρεί ότι η έκτρωση εν θέμα αποκλειστικό της γυναίκας. Μόνο 1 είπε ότι εν πρέπει να γίνεται σε καμία περίπτωση. Τούτο εν ευχάριστο. Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι εν έθεσα σωστά το ερώτημα. Δηλαδή ρωτώντας κατά πόσο θεωρείτε ότι εν αποκλειστικό δικαίωμα της γυναίκας, εννοούσα να έχει όντως τις συνθήκες και τις διευκολύνσεις για να το κάμει τζιαι όι να μεν το πει του άντρα της ας πούμε. Σίγουρα η γνώμη της θα είναι πιο βαρύνουσα, αλλά εν σημαίνει ότι εν θα συζητηθεί με τον άντρα της/σύντροφό της αν μιλάμε για πλαίσια σοβαρής σχέσης τουλάχιστον. Στις ειδικές περιπτώσεις εννοούσα περιπτώσεις θυμάτων βιασμού και περιπτώσεις εγκυμοσύνης που έχουν περιπλοκές υγείας είτε στο έμβρυο είτε στην εγκυμονούσα.
Αφού ξεκαθάρισα αυτό λοιπόν, ας γράψω λίγες σκόρπιες σκέψεις για το θέμα. Θυμούμαι που ήμουν εις στο λύκειο, επήραν μας να μας δείξουν ένα ντοκιμαντέρ για την έκτρωση. Εδείχναν διάφορα που μιαν μόνο οπτική γωνία, αυτή που είναι κατά της έκτρωσης. Η άλλη οπτική γωνία, αυτή της έκτρωσης ως δικαίωμα μιας γυναίκας, δεν υπήρχε πουθενά. Ότι δηλαδή δεν υπάρχει καμία μέθοδος αντισύλληψης με 100% αποτελεσματικότητα, ότι υπάρχουν περιπτώσεις γυναικών στην ηλικία μας που δεν είχαν τύχει ποτέ μιας πρέπουσας και σοβαρής σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης και εύκολα μπορούσαν να πέσουν θύματα άγνοιας. Ότι υπάρχουν περιπτώσεις επιπλοκών στην υγεία. Ότι υπάρχουν περιπτώσεις θυμάτων βιασμού. Ότι υπάρχουν περιπτώσεις ζευγαριών που δεν μπορούν να σηκώσουν το οικονομικό βάρος ενός μωρού. Ότι υπάρχουν περιπτώσεις φόβου για κοινωνική κατακραυγή (βλ. ανύπαντρες μητέρες σε κοινωνίες σαν τη δική μας, καλή ώρα).
Ότι στην τελική σε μια σύγχρονη δυτική κοινωνία τίθεται ζήτημα για την αυτοδιάθεση του σώματος του καθενός. Μία χώρα μέλος της ΕΕ εν έτει 2007, δεν έχει καμία πρόνοια για την περίπτωση που μια κοπέλα θελήσει να κάνει έκτρωση. Όλες οι εκτρώσεις που ξέρω να έγιναν από γνωστές και φίλες έγιναν στη ζούλα σε ιδιώτες, γιατί δεν γίνονται στα δημόσια νοσοκομεία. Η πιο φτηνή που άκουσα ήταν 170 λίρες! Κάπου εδώ η έκτρωση λοιπόν, ειδικά από κοπέλες οικονομικά εξαρτώμενες πρέπει να γίνεται με δάνειο! Και 170 λίρες χωρίς κανενός είδους υποστηρικτικό περιβάλλον. Αν θέλεις τζιαι πουτούτα κοντά στο 500λιρο πρέπει να το υπολογίζεις.
Αν δεν έσιεις την πάτησες. Μπορεί τζιαι να θέλεις να κάμεις το μωρό τζιαι να μεν μπορείς όι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά τζιαι για πρακτικούς. Πού να αφήκεις το μωρό κτλ. Νομίζω ότι πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα να γίνονται δωρεάν εκτρώσεις στα δημόσια νοσοκομεία, τζιαι παράλληλα να υπάρχουν περιβάλλοντα υποστηρικτικά τζιαι για το πού να αφήκεις το μωρό σου. Όι μόνο στα ΙΚΕΑ, αλλά τζιαι στους χώρους εργασίας.
έσιει μιαν σχετική ανταπόκριση. Η πλειοψηφία φαίνεται να θεωρεί ότι η έκτρωση εν θέμα αποκλειστικό της γυναίκας. Μόνο 1 είπε ότι εν πρέπει να γίνεται σε καμία περίπτωση. Τούτο εν ευχάριστο. Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι εν έθεσα σωστά το ερώτημα. Δηλαδή ρωτώντας κατά πόσο θεωρείτε ότι εν αποκλειστικό δικαίωμα της γυναίκας, εννοούσα να έχει όντως τις συνθήκες και τις διευκολύνσεις για να το κάμει τζιαι όι να μεν το πει του άντρα της ας πούμε. Σίγουρα η γνώμη της θα είναι πιο βαρύνουσα, αλλά εν σημαίνει ότι εν θα συζητηθεί με τον άντρα της/σύντροφό της αν μιλάμε για πλαίσια σοβαρής σχέσης τουλάχιστον. Στις ειδικές περιπτώσεις εννοούσα περιπτώσεις θυμάτων βιασμού και περιπτώσεις εγκυμοσύνης που έχουν περιπλοκές υγείας είτε στο έμβρυο είτε στην εγκυμονούσα.Αφού ξεκαθάρισα αυτό λοιπόν, ας γράψω λίγες σκόρπιες σκέψεις για το θέμα. Θυμούμαι που ήμουν εις στο λύκειο, επήραν μας να μας δείξουν ένα ντοκιμαντέρ για την έκτρωση. Εδείχναν διάφορα που μιαν μόνο οπτική γωνία, αυτή που είναι κατά της έκτρωσης. Η άλλη οπτική γωνία, αυτή της έκτρωσης ως δικαίωμα μιας γυναίκας, δεν υπήρχε πουθενά. Ότι δηλαδή δεν υπάρχει καμία μέθοδος αντισύλληψης με 100% αποτελεσματικότητα, ότι υπάρχουν περιπτώσεις γυναικών στην ηλικία μας που δεν είχαν τύχει ποτέ μιας πρέπουσας και σοβαρής σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης και εύκολα μπορούσαν να πέσουν θύματα άγνοιας. Ότι υπάρχουν περιπτώσεις επιπλοκών στην υγεία. Ότι υπάρχουν περιπτώσεις θυμάτων βιασμού. Ότι υπάρχουν περιπτώσεις ζευγαριών που δεν μπορούν να σηκώσουν το οικονομικό βάρος ενός μωρού. Ότι υπάρχουν περιπτώσεις φόβου για κοινωνική κατακραυγή (βλ. ανύπαντρες μητέρες σε κοινωνίες σαν τη δική μας, καλή ώρα).
Ότι στην τελική σε μια σύγχρονη δυτική κοινωνία τίθεται ζήτημα για την αυτοδιάθεση του σώματος του καθενός. Μία χώρα μέλος της ΕΕ εν έτει 2007, δεν έχει καμία πρόνοια για την περίπτωση που μια κοπέλα θελήσει να κάνει έκτρωση. Όλες οι εκτρώσεις που ξέρω να έγιναν από γνωστές και φίλες έγιναν στη ζούλα σε ιδιώτες, γιατί δεν γίνονται στα δημόσια νοσοκομεία. Η πιο φτηνή που άκουσα ήταν 170 λίρες! Κάπου εδώ η έκτρωση λοιπόν, ειδικά από κοπέλες οικονομικά εξαρτώμενες πρέπει να γίνεται με δάνειο! Και 170 λίρες χωρίς κανενός είδους υποστηρικτικό περιβάλλον. Αν θέλεις τζιαι πουτούτα κοντά στο 500λιρο πρέπει να το υπολογίζεις.
Αν δεν έσιεις την πάτησες. Μπορεί τζιαι να θέλεις να κάμεις το μωρό τζιαι να μεν μπορείς όι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά τζιαι για πρακτικούς. Πού να αφήκεις το μωρό κτλ. Νομίζω ότι πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα να γίνονται δωρεάν εκτρώσεις στα δημόσια νοσοκομεία, τζιαι παράλληλα να υπάρχουν περιβάλλοντα υποστηρικτικά τζιαι για το πού να αφήκεις το μωρό σου. Όι μόνο στα ΙΚΕΑ, αλλά τζιαι στους χώρους εργασίας.
6 σχόλια:
Σίγουρα είναι δύσκολο να παίρνουμε θέση αβίαστα για ένα τόσο σοβαρό θέμα.Αν και αφορά άμεσα τις γυναίκες εντούτοις κάποιο λόγο έχουν και οι άνδρες .Μια γυναίκα παντρεμένη πιστεύω θα έχει άλλη αντιμετώπιση όποια απόφαση και να πάρει και στο τέλος τέλος ας κόψουν το λαιμό τους και η γυναίκα και ο άνδρας της για το τι θα κάνουν το παιδί τους . Το θέμα είναι τα νέα κορίτσια που μένοντας έγκυες μέσα από κάποια σχέση ,βρίσκονται δυστυχώς οι περισσότερες πάνω σε ένα [κρεβάτι ,καρέκλα? ] και μπροστά σε [κάποιο γιατρό?]μόνες τους ίσως και με κάποια φίλη τρομοκρατημένες και οι δυο για να
φύγει το [βάρος].Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να σταθούν οι διάφοροι φορείς . Πέραν της πληροφόρησης για αντισύλληψη που πρέπει να γίνετε στα γυμνάσια και λύκεια ,πρέπει και οι μανάδες να μην λένε μόνο ΠΡΟΣΕΧΕ αλλά να μιλάνε στα παιδιά τους και να τα συμβουλεύουν ότι αν έλθει μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη,να μην φοβηθεί και να έλθει η κόρη της κοντά της μαζί να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.Δικαίωμα του καθενός είναι να κάνει ή να μην κάνει έκτρωση όμως οι μανάδες πρέπει να σταθούν στα κορίτσια τους και πριν και μετά για να μην γίνονται βορά σε κάποιο που για 100 λίρες μπορεί να καταστρέψει ανεπανόρθωτα μια γυναίκα ή και να της αφαιρέσει τη ζωή.
Συμφωνώ με την Σταλαματία. Το θέμα είναι να μεγαλώνουμε παιδιά- αγόρια και κορίτσια- χωρίς ταμπού και ενοχές για την σεξουαλική τους ζωή. Να είναι υπεύθυνα άτομα απέναντι στους εαυτούς τους και απέναντι στην σχέση τους. Αν μέσα από μια σχέση προκύψει μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, δεν είναι το τέλος του κόσμου, με την έννοια ότι δεν πρέπει οι νέοι να φορτωθούν ενοχές επειδή είχαν μια άτυχη στιγμή ούτε ασφαλώς αυτό να σημαίνει ότι θα δεσμευτούν (θα παντρευτούν, δηλαδή από τα 18-20)εξαιτίας μιας εγκυμοσύνης. Από κει και πέρα, όταν οι γονείς είναι εξηγημένοι με τα παιδιά τους, μπορούν να το αντιμετωπίσουν και αυτό.
ΤΟ θέμα είπαμε, είναι να μην προκύψει, αλλά αν προκύψει, στέκεσαι μπροστά στο πρόβλημα και το αντιμετωπίζεις με αγάπη και όχι φορτώνοντας τη κοπέλα ενοχές και φοβίες.
Πριν λίγες μέρες έπεσα πάνω σε ένα άθλιο σίριαλ του Τσιάκκα, το Μίλα μου, που η πρωταγωνίστρια- υποτίθεται φοιτήτρια, έμεινε έγκυος και πήρε από μια μοναχή βίντεο της έκτρωσης για να το δείξει στον φίλο της. Αυτές οι ηθικοπλασίες δεν είναι μόνο ξεπερασμένες. Είναι και επικίνδυνες.
Κορούδες κι εγώ συμφωνώ και χαίρομαι που ακούω μαμάδες να σκέφτονται έτσι.
Οι σειρές τύπου Τσιάκκα, είναι δυστυχώς γεμάτες ιδεολογική επιβολή για διάφορα θέματα. Έχω την τύχη να μην τις βλέπω.
Παρόλα αυτά, μένουν μετέωρα τα 2 αιτήματα στο τέλος. Δηλαδή κράτος και κοινωνία πρέπει να διευκολύνουν τις μητέρες με υπηρεσίες child care και να μην πρέπει για να κάνεις έκτρωση να μπορείς να πας μόνο σε ιδιώτη και να δώσεις 1 μηνιάτικο (στις πλείστες των περιπτώσεων των νεαρών γυναικών, περί μηνιάτικου πρόκειται).
Πολύ σωστά τα αιτήματα. Για το μεν πρώτο όμως χρειάζεται πολύ μεγάλη υποδομή σε χώρους εργασίας και δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει αυτό παντού. Χρειάζεται επίσης μεγαλύτερη στήριξη από το κράτος,μεγαλύτερες άδειες τοκετού και υποχρέωση εργοδοτών να παρέχουν όλες τις διευκολύνσεις που χρειάζεται μια νεαρή μητέρα χωρίς βοήθεια από μάμμα ή πεθερά. Σε ότι αφορά το δεύτερο, ασφαλώς και πρέπει να παρέχεταιδωρεάν το δικαίωμα της έκτρωσης, αλλά χρειάζονται πολλά να γίνουν πρώτα. Όπως για παράδειγμα να μην θεωρείται παράνομη η έκτρωση και να επιτρέπεται μόνο για λόγους υγείας, όπως είναι σήμερα.
Δυστυχώς έχουμε πολλή δρόμο ακόμα και χρειαζόμαστε προοδευτικά μυαλά για να τον ανοίξουν. Το ότι το συζητούμε όμως, είναι σημαντικό γιατί αν μη τι άλλο προβληματιζόμαστε.
Καταρχάς να πω πως το θέμα της δασκαλούας εν πολλά σοβαρό και πολυδιάστατο για να το αναπτύξουμε εκτενώς εδώ. Θα συμφωνήσω με τις προλαλήσαντες για όσα έχουν πει και να προσθέσω πως ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ το θέμα, η κοινωνία μας υστερεί από κατανόηση και αποδεκτικότητα. Και δυστυχώς δεν είναι μόνο η κοινωνία, αλλά και η ίδια η οικογένεια.
Θεωρώ πολύ σημαντικό να μπορεί μια κοπέλα να κάνει έκτρωση σε ένα περιβάλλον που θα είναι ασφαλές, με όλα τα μέσα στήριξης, όπως πχ είναι ένα νοσοκομείο που θα έχει και ψυχολόγους εκτός από σύγχρονο εξοπλισμό.
Και ας σταματήσουν να παρουσιάζουν στα παιδιά μας μόνο την σκοτεινή πλευρά της έκτρωσης. Τουλάχιστον να ήμασταν ένα ανθρωποκεντρικό κράτος.... να πεις άτε, πίνει νερό. Αλλά όλοι ξέρουμε πως η νεαρή μητέρα, με ένα μωρό στο χέρι, κατατρεγμένη από το κουτσομπολιό του κόσμου, πιθανότατα αποκυρηγμένη και από την οικογένεια της, με βοήθημα πείνας από το κράτος, μόνο θα υποφέρει. Κι αυτή και το μωρό της. Υπάρχει και η σκοτεινή πλευρά της κοινωνίας που αναγκάζει μια κοπέλα να καταφύγει στην έκτρωση. Όχι μόνο η σκοτεινή πλευρά της έκτρωσης.
Παρόλα αυτά, διαφωνώ λίγο με το επιχείρημα "ότι θέλω κάνω το κορμί μου". Ένα μωρό δεν είναι ούτε ψωμάκια για να τα κάνεις λιποαναρρόφηση, ούτε τοπικό πάχος για να κάνεις αεροβική. Είναι ένα μωρό, και ίσως, λέω ίσως, σε κάποιες περιπτώσεις (πχ σοβαρής σχέσης σε ώριμη ηλικία) θα πρέπει να ενημερώνεται κι ο πατέρας. Το αν θα έχει λέγειν ο άντρας στην απόφαση ή όχι, εναπόκειται στο κάθε ζευγάρι ξεχωριστά που θα βρεθεί στην συγκεκριμένη περίπτωση. Δεν υπάρχουν κανόνες...
Συμφωνόντας με την/τον brc για το πολυδιάστατο του θέματος, θα ήθελα να επισημάνω το γεγονός ότι τα ερωτήματα της ψηφοφορίας δεν καλύπτουν αρκετά μεγάλο μέρος του φάσματος των πιθανών απαντήσεων (α. Να γίνεται σε ειδικές περιπτώσεις - β. να μην γίνεται ποτέ - γ. να είναι αποκλειστική απόφαση και δικαίωμα κάθε γυναίκας). Θα πρότεινα λοιπόν να προστεθούν τα ακάλουθα:
δ. Να μην γίνεται σε ειδικές περιπτώσεις
ε. Να γίνεται πάντα
στ. Να είναι αποκλιστική απόφαση και δικαίωμα κάθε άντρα.
Η προσωπική μου τοποθέτηση κειμένεται κάπου μεταξύ του (δ) και του (ε).
Δημοσίευση σχολίου