Για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και τον στρατηγικό σχεδιασμό του υπουργείου παιδείας

Παραθέτω πιο κάτω ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του συναδέλφου της δευτεροβάθμιας, Σωτήρη Χαραλάμπους, της Προοδευτικής Κίνησης Καθηγητών, που δημοσιεύτηκε στο χθεσινό Πολίτη.



Νομίζω ότι ο συνάδελφος θέτει κάποια πολύ ενδιαφέροντα ζητήματα, αν και, υπάρχουν και άλλα που είτε δεν τα θίγει (εθνικισμός στα σχολεία, αναλυτικά προγράμματα, ο ρόλος της εκκλησίας στην εκπαίδευση κτλ), είτε τα θίγει λίο πουπάνω πουπάνω (όσον αφορά τουλάχιστον το τι θα ήταν το αναμενόμενο από ανθρώπους της Αριστεράς). (έβγαλα την έκφραση "εξ απαλών ονύχων" και την αντικατέστησα με το "λίο πουπάνω πουπάνω" γιατί εθύμωσεν ο Λεξιπένητας ότι ήταν λάθος. Είδες ζημιά που μου έκαμεν η κυπριακή δημόσια εκπαίδευση; :-)



Επίσης με προβληματίζει προσωπικά το ζήτημα της θέσης του Ακέλ για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δεν καταλαβαίνω τι πάει να πει μη κερδοσκοπικά. Αν στην τελική δεχόμαστε "μη κερδοσκοπικά" στην τριτοβάθμια, γιατί θα μας εμποδίζει να μην τα δεχτούμε και σε άλλες βαθμίδες της εκπαίδευσης. Άλλωστε, η εναντίωση της φοιτητικής παράταξης του Ακέλ στην Ελλάδα όσον αφορά τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ήταν δεδομένη κατά τη διάρκεια των περσινών φοιτητικών κινητοποιήσεων.



Ήδη οι εταιρίες μπαίνουν στα σχολεία και από την πίσω και από την μπροστά πόρτα πλέον. Για παράδειγμα ολόκληρη τεχνολογικού τύπου υποδομή ενός σχολείου στηρίζεται στο ότι "υιοθετήθηκε" από ημικρατικό οργανισμό (για τους Ελληνες: ΔΕΚΟ).



Αυτά, σε σχέση με τα ζητήματα της σχολικής αυτονόμησης κτλ, που έθεσε ο συνάδελφος, νομίζω πρέπει να μας απασχολήσουν πάρα πολύ στο άμεσο μέλλον, αν δεν θέλουμε το σχολικό έργο να στηρίζεται (και άλλο) σε παράγοντες άσχετους από τον κρατικό προϋπολογισμό για την παιδεία.

"Στρατηγικός σχεδιασμός" Vs Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης
Tο πρώτο αντιμεταρρυθμιστικό εγχείρημα

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι, στην πορεία υλοποίησης της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης, ίσως, ένας "στρατηγικός σχεδιασμός" θα βοηθούσε στην πιο σωστή και αποτελεσματική υλοποίηση των βασικών ζητημάτων που εμπεριέχονται στην Έκθεση για την Μεταρρύθμιση. Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα σοβαρό ενδεχόμενο, ως την ώρα που ο "Στρατηγικός Σχεδιασμός" του Υπουργού Παιδείας είδε το φως της δημοσιότητας, για να ακυρώσει τέτοιες τυχόν προσδοκίες.





Στον "Στρατηγικό Σχεδιασμό" του ΥΠΠ φαίνεται να απουσιάζουν οι βασικοί στόχοι που πηγάζουν από την Έκθεση για την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση και που είναι, βασικά, και στόχοι των σύγχρονων - προοδευτικών μεταρρυθμιστικών εγχειρημάτων, όπως:

α). Δέσιμο του σχολείου με τη ζωή.

β). Διαμόρφωση του ενεργητικού ανθρώπου μέσα από την αγωγή.

γ). Καλλιέργεια της ατομικότητας στη θέση της υποταγής.

δ). Ελεύθερη ένταξη του ατόμου στην κοινωνία.

ε). Καλλιέργεια των ενδιαφερόντων του παιδιού και προαγωγή της αυτενέργειας σ' όλες τις διαδικασίες μάθησης, τόσο στο γνωστικό όσο και στον ψυχοκινητικό και καλλιτεχνικό τομέα. στ). Μάθηση μέσα από την πράξη και τις κοινωνικές εμπειρίες και

ζ). Σύνδεση της πνευματικής με τη χειρονακτική εργασία στη μαθησιακή διαδικασία.

Και ενώ είναι πρόδηλη η χρεοκοπία της εκπαιδευτικής διαδικασίας, στον "στρατηγικό σχεδιασμό" του ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού επιμένει να παραβλέπει τον παιδαγωγικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης και να ενισχύει τον διοικητισμό της.



Οι διαδικασίες



Ένα από τα σοβαρότερα επιτεύγματα της Μεταρρύθμισης ήταν και η σύσταση των Συμβουλίων, όπου, συζητούνταν όλα τα θέματα της Έκθεσης, καταθέτοντας ο καθένας τις απόψεις και θέσεις του, αναπτυσσόταν ένας δημιουργικός διάλογος και στο τέλος παίρνονταν πολιτικές ή άλλες αποφάσεις. Στα Συμβούλια αυτά, όπου διεξάγεται ο δομημένος διάλογος συμμετέχουν όλοι οι φορείς της κοινωνίας (Οργανώσεις, Κόμματα, Εκπαιδευτικοί, Γονείς, Μαθητές). Για πρώτη φορά λοιπόν, οι "προτάσεις" του Υπουργού δίδονται στα μέσα, έχουν τη μορφή τελεσίδικων προτάσεων, και τα Συμβούλια πλήρη άγνοια. Γιατί άραγε; Τι φοβήθηκε ο Υπουργός; Αλλάζει ο τρόπος συζήτησης και λήψης αποφάσεων;



Εύλογα τα ερωτήματα. Θα μπορούσε και πάλι κάποιος να ισχυριστεί ότι "μα αυτό δεν είναι η ουσία".



Η ουσία



Δυστυχώς σε μια σειρά από ζητήματα στα οποία τοποθετείται ο ΥΠΠ αντιφάσκουν με το πνεύμα, τη φιλοσοφία αλλά και με συγκεκριμένες πρακτικές εισηγήσεις της Έκθεσης για την Μεταρρύθμιση, σε σημείο μάλιστα που να συνιστούν αντιμεταρρυθμιστική εξέλιξη. Κάποιες, μάλιστα, από τις εισηγήσεις του ΥΠΠ μας φέρνουν πίσω 10-15 χρόνια, σε ένα δρόμο που ήδη τον έχουμε καλύψει. Είναι όλα εκείνα τα ζητήματα που αναφέρονται στην Έκθεση για την Μεταρρύθμιση, ως αδυναμίες του κυπριακού εκπαιδευτικού συστήματος και τις οποίες η Μεταρρύθμιση θα βελτίωνε και θα άλλαζε. Έχουμε δηλ. στις θέσεις του Υπουργού ένα σαφές πισωγύρισμα.



Να θυμίσουμε ακόμα ότι πολλά απ' αυτά που εισηγείται ο κ. Υπουργός (π.χ. αλλαγές στο Λύκειο) βρίσκονται στην "Αξιολόγηση του Κυπριακού Εκπαιδευτικού Συστήματος" που έγινε από εμπειρογνώμονες της ΟΥΝΕΣΚΟ και που αναφέρονταν ως αδυναμίες του συστήματος. Πώς αλήθεια συμπίπτουν, αυτές οι αδυναμίες με τις θέσεις του Υπουργού;



Ενιαίο Λύκειο: Πίσω 15 χρόνια



* Το Ενιαίο Λύκειο, όπως λειτουργεί σήμερα, χρειάζεται αλλαγές, ώστε να απεγκλωβιστεί από το Πανεπιστήμιο και να προσφέρει στέρεη γενική ανθρωπιστική παιδεία, σύμφωνα με τις προτάσεις της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης.

* Το προτεινόμενο σχέδιο αλλαγών δεν κινείται προς την επιθυμητή κατεύθυνση. Δεν πρόκειται ουσιαστικά για προτάσεις που βελτιώνουν το Ενιαίο Λύκειο, αλλά για οπισθοδρόμηση προς τα ΛΕΜ.

* Οι αλλαγές που εισηγείται ο ΥΠΠ δεν στηρίζονται, όπως θα έπρεπε, σε αποτελέσματα επιστημονικών αξιολογήσεων του Ενιαίου Λυκείου.

* Η σύνδεση του Ενιαίου Λυκείου με το Πανεπιστήμιο ενδυναμώνεται.

* Η πρόταση του Υπουργού θα οδηγήσει τους μαθητές που έδειχναν αδυναμία να επιλέξουν με εκπαιδευτικά κριτήρια ή με κάποιο στόχο, σε συγκεκριμένες δέσμες, καθοδηγώντας τους σε συγκεκριμένες επιλογές, αυξάνοντας τον επιλεχτικό ρόλο του σχολείου. Αποτέλεσμα θα είναι το σχολείο δύο ή περισσοτέρων ταχυτήτων.

* Αφαιρούνται μαθήματα ενδιαφέροντος.

* Οι υποχρεώσεις προς την Ευρωπαϊκή Ένωση ερμηνεύονται κατά το δοκούν. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα είχαμε την αφαίρεση των ξένων γλωσσών από το Γυμνάσιο περιορίζοντας τις σε μια και τον περιορισμό τους στο Λύκειο.

* Με βάση τα πιο πάνω είναι αυτονόητο ότι περιορίζεται και το δικαίωμα επιλογής των μαθημάτων που θα εξετάζονται τα παιδιά.

* Είναι σίγουρο, ακόμη, ότι θα γίνουν προσπάθειες να κρατηθούν ισορροπίες, αφού η προσθαφαίρεση ωρών για διάφορες ειδικότητες γίνονται χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση.

* Οι λειτουργικές δυσκολίες του Ενιαίου Λυκείου, που έρχεται να επιλύσει το σχέδιο, δεν οφείλονται τόσο στο θεσμό, αλλά στην αδυναμία του Υπουργείου να διεκπεραιώσει τις προαγωγές, μεταθέσεις και μετακινήσεις κατά τον ουσιώδη χρόνο.

* Τέλος, φαίνεται να παρακάμπτεται η "Έκθεση για την αναδόμηση του εκπαιδευτικού συστήματος, από το νηπιαγωγείο μέχρι και το Λύκειο" (Πρόταση Ερωτοκρίτου), η οποία εκπονήθηκε στα πλαίσια της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης με όρους εντολής του ίδιου του Υπουργείου.



Ρατσιστική διαγραφή Τεχνικής- ΄Οχι ενοποίηση



Υποβαθμίζονται, με τον "Στρατηγικό Σχεδιασμό", οι Τεχνικές Σχολές, αφήνοντας τις να αργοσβήσουν μέσα από κάποιες "Επαγγελματικές Σχολές" που δε θα απολήγουν και σε απολυτήριο, αλλά σε ένα διετές πιστοποιητικό χωρίς κανένα αντίκρισμα. Αντίθετα, αυτό που προνοούσε η Έκθεση για την Μεταρρύθμιση ήταν "σταδιακή κατάργηση του δυαδικού / διπλού δικτύου της μεταϋποχρεωτικής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (Γενικό Λύκειο - Τεχνικές και Επαγγελματικές Σχολές). Το διπλό αυτό δίκτυο σταδιακά θα δώσει τη θέση του σε ένα νέο τύπο Ενιαίου Λυκείου - ένα πραγματικά Ενιαίο Σχολικό θεσμό που θ' αντικαταστήσει το υπάρχον σύστημα, δηλαδή και το Γενικό Λύκειο και τις Τεχνικές - Επαγγελματικές Σχολές". Το νέο Ενιαίο Λύκειο (όπως προκύπτει από την Έκθεση για τη Μεταρρύθμιση) θα συνδυάζει οργανικά τη γενική και την τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση και θα παρέχει στέρεη "γενική παιδεία" η οποία θα περιλαμβάνει μαθήματα τεχνολογικών γνώσεων και προεπαγγελματικής κατάρτισης. Το ερώτημα που θα πρέπει ν' απαντηθεί είναι: Ενιαίο Λύκειο ή Ενιαίο Σχολείο; Και η απάντηση σαφώς και χωρίς κανένα ενδοιασμό είναι Ενιαίο Σχολείο. Η επιλογή πρέπει να είναι πλήρης και σαφής: ΕΝΙΑΙΟ ΔΩΔΕΚΑΧΡΟΝΟ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ. Και απορρίπτουμε την τοποθέτηση για ρύθμιση των προβλημάτων του Ενιαίου Λυκείου, χωρίς τη λύση των προβλημάτων του συνόλου της βασικής εκπαίδευσης γενικής και επαγγελματικής (πράγμα που επιχείρησε ανεπιτυχώς, η προηγούμενη Κυβέρνηση, οξύνοντας τα προβλήματα σε όλες τις βαθμίδες). Συνεπώς, για μας το πρόβλημα βρίσκεται στη συγκρότηση και την ανάπτυξη του Ενιαίου Σχολείου. Και όταν λέμε Ενιαίο Σχολείο, εννοούμε το σχολείο που αφορά τα παιδιά ολόκληρου του λαού. Από τη στιγμή που φεύγεις απ' αυτή την αρχή, τότε διαμορφώνονται τα σχολεία των προνομιούχων και μη, τα οποία πίσω από κάποιες σκοπιμότητες παρέχουν παιδεία για ορισμένες κοινωνικές τάξεις.



Κατάλογος διοριστέων Το άλλοθι



Το Σχέδιο του Υπουργού επαναφέρει το ζήτημα του Καταλόγου Διοριστέων, στη βάση του σχεδίου που κατέθεσε η προηγούμενη Κυβέρνηση και το οποίο, όχι μόνο δεν βελτιώνει το υφιστάμενο, αλλά δημιουργεί προϋποθέσεις για παρεμβάσεις και υποκειμενικές αξιολογήσεις στο όνομα της επιλογής των "ποιοτικών εκπαιδευτικών", των "καλύτερων εκπαιδευτικών" ή ακόμα ότι οι κατάλογοι "γίνονται ολοένα και μακρύτεροι" ή ακόμα ότι "η μέση ηλικία διορισμού ανεβαίνει". Να πούμε ότι οι θιασώτες της κατάργησης του καταλόγου από το 1987 χρησιμοποιούν τα ίδια επιχειρήματα. Η ίδια η ζωή, όμως, τα ανατρέπει. Προβλήματα υπάρχουν και θα πρέπει σίγουρα να συζητηθούν και ν' αντιμετωπιστούν. Στη βάση, όμως της υφιστάμενης φιλοσοφίας, όπου κατοχυρώνει το αδιάβλητο.Ένα σύστημα που υπάρχει και σε άλλες χώρες της Ε.Ε.





Επιμόρφωση εκπαιδευτικών



Ενώ ο διάλογος έχει ολοκληρωθεί στο Συμβούλιο Παιδείας εδώ και αρκετό καιρό, φαίνεται πως το ΥΠΠ δυσκολεύεται αφάνταστα στην υλοποίηση λόγω των κονδυλίων που χρήζει το συγκεκριμένο ζήτημα. Από την άλλη το θέμα αυτό είναι συνδεδεμένο με την αναβάθμιση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου που θα αναλάβει το βάρος της επιμόρφωσης και που επίσης δεν προχωρά, αφήνοντας το εγκαταλελειμμένο και χωρίς σαφείς προσανατολισμούς. Συνδέει παράλληλα την επιμόρφωση με την καθιέρωση νέων θέσεων που δεν έχουν ολοκληρωθεί ή συμφωνηθεί στο σχέδιο αξιολόγησης, αφού το σχέδιο "Αθηνά" φαίνεται να εγκαταλείπεται προβάλλοντας ο ΥΠΠ κάποιες δικές του ιδέες (όχι σχέδιο) αποσπασματικές και χωρίς καμιά συνοχή (βλέπε Παιδαγωγικός Σύμβουλος, Ανώτερος Καθηγητής, Μέντορες, κ.α.)





Αξιολόγηση και ανέλιξη εκπαιδευτικών





Οι επτά Ακαδημαϊκοί που εκπόνησαν την Έκθεση για την Μεταρρύθμιση, πρότειναν στην Κυβέρνηση και την σύνταξη Σχεδίου Αξιολόγησης (αμισθί όπως και η έκθεση). Το ΥΠΠ αρνήθηκε και ανέθεσε την εντολή για Σχέδιο Αξιολόγηση στον οίκο "ΑΘΗΝΑ" έναντι του ποσού των £250,000! περίπου, δίδοντας του μάλιστα συγκεκριμένους όρους εντολής. Δυστυχώς, η "ΑΘΗΝΑ" δεν έλαβε υπόψη την κυπριακή πραγματικότητα, τις θέσεις των εκπαιδευτικών και των άλλων εμπλεκομένων και παρουσίασε ένα σχέδιο χειρότερο από το υφιστάμενο, που η Επιτροπή χαρακτήρισε ως "απηρχαιωμένο", ανεφάρμοστο και μακριά από το προοδευτικό - δημοκρατικό πνεύμα που διέπει την έκθεση για την Μεταρρύθμιση. Για να παραδεχτεί και ο ίδιος ο Υπουργός στον "Στρατηγικό Σχεδιασμό" του ότι "η πρόταση της Κοινοπραξίας ΑΘΗΝΑ δεν συνάδει απόλυτα με αλλαγές που προτείνονται σε άλλους τομείς του εκπαιδευτικού συστήματος". Μετά και την παραδοχή του ίδιου του ΥΠΠ σίγουρα εγείρεται θέμα τάξης αλλά και διερεύνησης για διασπάθιση δημόσιου χρήματος. Ο ΥΠΠ όμως στον "Σχεδιασμό" του θα προχωρήσει να καταθέσει δικές του εισηγήσεις (σε 10 περίπου γραμμές) όπου προχωρεί σε αλλαγές που χειροτερεύουν το υφιστάμενο σύστημα, γιατί ούτε τον επιθεωρητισμό καταργούν (στόχος Μεταρρύθμισης) ούτε και εισάγουν έναν προοδευτικό / αναπτυξιακό - βελτιωτικό τρόπο αξιολόγησης. Αντίθετα στηρίζεται στη λογική του management και του ελέγχου (διοικητικού) παραβλέποντας τον παιδαγωγικό ρόλο του σχολείου. Οι υπερεξουσίες που δίνει στο Διευθυντή, που στην ουσία σ' αυτόν θα στηρίζεται η ανέλιξη του εκπαιδευτικού, θα δημιουργήσει άλλες σχέσεις στον εργασιακό χώρο, που δεν θα στηρίζονται στη συνεργασία, στη δημοκρατία και στο διάλογο όλων των εμπλεκομένων.





Διοικητική και εκπαιδευτική αυτονόμηση Το Θατσερικό μοντέλο





Η νεοφιλελεύθερη αυτονόμηση που φαίνεται να προτείνει ο ΥΠΠ, έγκειται στην οικονομική ... αυτονόηση: "Βασική επιδίωξη είναι η καθιέρωση ενός διαχειριστικού συστήματος, με το οποίο κάθε σχολική μονάδα θα μπορεί να καλύπτει τις ανάγκες της σε θέματα υλικοτεχνικής υποδομής, χωρίς χρονοτριβή και σύμφωνα με το δικό της προϋπολογισμό" (Στρατηγικός Σχεδιασμός ΥΠΠ).





Οι ευθύνες, δηλαδή, του κράτους μετακυλίονται αλλού, ενώ ο διοικητισμός και ο ασφυκτικός έλεγχος θα αυξάνεται, παραπλανητικά και στο όνομα της αυτονομίας. Δείγματα γραφής έδειξε πρώτα η ΔΜΕ, όπου απέστειλε στις σχολικές μονάδες τον προγραμματισμό για το τρίμηνο, όπου με κάθε λεπτομέρεια υποδεικνύεται τι πρέπει να κάνουν τα σχολεία, χωρίς να αφήνει κανένα περιθώριο αυτονόμησης αυτενέργειας από εκπαιδευτικούς και μαθητές. Η ανησυχία φυσικά μεγαλώνει αν συνδέσουμε την οικονομική "αυτονομία" που εισηγείται το σχέδιο με τα "εθνικά επίπεδα" που εισηγείται επίσης αλλού, με ένα συγκαλυμμένο τρόπο. Αν αυτά τα δυο στην πορεία συνδεθούν, τότε θα έχουμε σχολεία Α', Β' ή και Γ' κατηγορίας. Στην Αγγλία όταν εφαρμόστηκε από την Θάτσερ, πολλά σχολεία που περιέπεσαν στη Γ' κατηγορία, έκλεισαν.





Πρόχειρες, αποσπασματικές, χωρίς σχέδιο και μελέτη καμιά, φαίνεται να είναι και οι "πυλώνες" που προτείνει ο ΥΠΠ και άλλες αλλαγές όπως:

* Η κατάργηση των μικρών σχολικών μονάδων, κυρίως υπαίθριες και περιφερειακές (Με βάση ποιο σχέδιο, ποια μελέτη; Λήφθηκε υπόψη η αναπτυξιακή πορεία της περιοχής, η βούληση των κατοίκων και άλλα;).

* Κατάργηση κύκλου Α' και Β' στα δημοτικά.(Στη βάση ποιας επιστημονικής μελέτης;).

* Υπαγωγή της υποχρεωτικής προδημοτικής εκπαίδευσης στα δημοτικά σχολεία, σχολειοποίηση δηλαδή της προδημοτικής. (Η έκθεση για την Μεταρρύθμιση εισηγείται ακριβώς το αντίθετο, στηριγμένη σε παιδαγωγικά, επιστημονικά κριτήρια. Το μόνο κέρδος για το κράτος είναι ότι θα "γλιτώσει" κάποια λεφτά από την κατάργηση των θέσεων Διευθυντών στα νηπιαγωγεία).



Σιωπή για αλλάγές που ξεκίνησαν!

* Κανένας λόγος δε γίνεται για επέκταση του ολοήμερου σε όλες τις βαθμίδες όπως προτείνεται στην Έκθεση για τη Μεταρρύθμιση. Αντίθετα, μέσα από μισόλογα, διαφαίνεται η τάση για αναστολή του: "Σημειώνεται ότι το Ενιαίο Ολοήμερο Σχολείο θα παραμείνει ως πιλοτικό πρόγραμμα μέχρι τη λήξη της τριετούς δοκιμαστικής περιόδου εφαρμογής που έχει καθοριστεί. Ανεξάρτητα από την καθολική ή μη επέκτασή του Ολοήμερου Σχολείου, θα διασφαλιστεί ότι η κοινή βάση γνώσεων και δεξιοτήτων θα παρέχεται ομοιόμορφα σε όλα τα σχολεία.

* Οι Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας (ΖΕΠ) δεν επεκτείνονται αν και βρίσκονται στο 5ο χρόνο δοκιμαστικής εφαρμογής. Μια καινοτομία επαναστατική, που έχει να επιδείξει μόνο θετικά αποτελέσματα όπου εφαρμόστηκε.





Τριτοβάθμια εκπαίδευση



Μια εντελώς διαφορετική αντίληψη, φιλοσοφία και νοοτροπία ενυπάρχει στις θέσεις του ΥΠΠ για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, απ' αυτή που εισηγείται η Έκθεση για τη Μεταρρύθμιση αλλά και οι προγραμματικές θέσεις της Κυβέρνησης. Μετά και την ψήφιση από τη βουλή για.... κερδοσκοπικά ιδρύματα (με τη διαφωνία του ΑΚΕΛ), η αντιμετώπιση από το "Στραγηγικό Σχεδιασμό" είναι επικίνδυνα ανάλογη. Γίνεται μια έντεχνη σύζευξη των Δημοσίων και Ιδιωτικών Πανεπιστημίων, έτσι που η πορεία τους να είναι κοινή, χωρίς διάκριση, με αποτέλεσμα, στην εξέλιξή της, να εμβολιαστεί και η δημόσια από τις αντιλήψεις (οικονομικές;) της ιδιωτικής. Η εισαγωγή, για παράδειγμα, των δεικτών απόδοσης και η σύνδεσή τους με τους προϋπολογισμούς των Δημοσίων Πανεπιστημίων, δημιουργεί, εύλογα, ανησυχίες. Εντελώς πρόχειρη και ατεκμηρίωτη θεωρείται η εισήγηση (σε δυο γραμμές) για κατάργηση του υφιστάμενου τρόπου εισδοχής και θεσμοθέτησης πιστοποιητικού εκπαίδευσης, συνδέοντάς το με τα εθνικά επίπεδα.





Η επικέντρωση του "Στρατηγικού Σχεδιασμού" στα διοικητικά, το Management και συνεπακόλουθα η υποβάθμιση της παιδαγωγικής πτυχής επαναφέρει στο προσκήνιο μια προσέγγιση η οποία τα τελευταία χρόνια, με τη συζήτηση και υλοποίηση ζητημάτων της Μεταρρύθμισης, φαινόταν ότι εξασθενούσε. Δηλαδή φαινόταν ότι υιοθετείται μια αντιαυταρχική προσέγγιση της σχολικής πραγματικότητας που στηριζόταν στο αυτονόητο, ότι δηλαδή το σχολείο υπάρχει για το μαθητή και όχι για να υπηρετεί τις ανάγκες της διοίκησης. Αν προσχηματικά προβάλλουμε τα διοικητικά προβλήματα για να παίρνουμε αποσπασματικές, αυθαίρετες και ασύνδετες μεταξύ τους αποφάσεις, τότε αυτό συνιστά επάνοδο σε μια αυταρχική και αντιδημοκρατική προσέγγιση του σχολείου, του μαθητή, της μάθησης και της ζωής.





Καλούμε, λοιπόν, τον Υπουργό να επανέλθει άμεσα στο διάλογο που βρισκόταν σε εξέλιξη στα Συμβούλια Παιδείας, εκεί όπου βρίσκονται και συζητούν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς της κοινωνίας, καταθέτοντας απόψεις. Όσο για τον "Στρατηγικό Σχεδιασμό" θα πρέπει να αποσυρθεί γιατί δεν είναι τεκμηριωμένος και εδράζεται πάνω σε μια νεοσυντηρητική / νεοφιλελεύθερη βάση και αντιστρατεύεται την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση που ξεκίνησε και έκανε τα πρώτα της σταθερά βήματα. Όλοι έχουμε δεσμευτεί σ' αυτή την πορεία. Δεν δικαιούται κανένας για πολιτικές, κομματικές ή άλλες σκοπιμότητες να εκτροχιάσει αυτή την πορεία.



Πρόεδρος Προοδευτικής Κίνησης Καθηγητών

Του Σωτήρη Χαραλάμπους
Κωδικός άρθρου: 757823
ΠΟΛΙΤΗΣ - 02/12/2007, Σελίδα: 112