Το κείμενο του Άνευ_ πιάνει μια άλλη πτυχή της εκπαίδευσης που νομίζω ότι λίγες φορές τη λαμβάνουμε υπόψη. Τη Δευτέρα το απόγευμα θα ακολουθήσει κείμενο του Joshoua από το Νέο Λήδρας.
Το πιο κάτω κείμενο αποτελεί μια πρώτη παρουσίαση των προβλημάτων και δυσκολιών που χαρακτηρίζουν τα παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής. Αναμένω από τους δασκάλους και τις διδασκάλισσες να μας πουν πως λειτουργούν οι ίδιοι όταν τους τύχει και έχουν τέτοια παιδιά στην τάξη τους και αν το εκπαιδευτικό μας σύστημα μπορεί να δώσει ουσιαστική βοήθεια σ’ αυτά τα παιδιά.
Πολύ θα ήθελα να γράψω ένα κείμενο για την Ειδική Εκπαίδευση (βασικά στα Δημοτικά Σχολεία) και πιο συγκεκριμένα για το πώς αντιμετωπίζονται τα παιδιά με μαθησιακά προβλήματα. Αυτά που χαρακτηρίζονται από δυσλεξία (και μην μου πει κανείς άσχετος πως οι δυσλεξικοί είναι και έξυπνοι και πρέπει να είμαστε μέσα στην τρελή χαρά γι’ αυτό), από ελλειμματική προσοχή, υπερκινητικότητα, αδύνατη μνήμη, μειονεξία στην αντίληψη κ.λπ., αλλά ο χρόνος μου είναι πολύ περιορισμένος για να κάτσω και να γράψω για ένα τόσο εξειδικευμένο θέμα.
Εκπαιδευτικός δεν είμαι (ούτε και φιλοδοξώ να γίνω – δεν κάνω - παρ’ όλο που είμαι “γραμμένος” εδώ και χρόνια στους καταλόγους διοριστέων – υπολογίζω πως σε καμιά 50ρια χρόνια θα με καλούσαν για διορισμό, δηλ. κοντά στα 100χρόνα μου), αλλά υπάρχουν εκπαιδευτικοί στο πολύ κοντινό μου οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον.
Θα έγραφα σαν Γονιός και θα μπορούσα να γράψω σελίδες πολλές (ολόκληρο μυθιστόρημα). Για τα πολλά και διάφορα της Παιδείας και της Εκπαίδευσης, για νοοτροπίες και καταστάσεις (όπως οι φασίζουσες και ρατσιστικές συμπεριφορές σε Συνδέσμους Γονέων όταν δεν έχουν στις Επιτροπές τους ανθρώπους προοδευτικούς – διακρίσεις, γλειψίματα, άκρατος θρησκευτισμός, παραγοντισμός ή ακόμα και για το δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία πολλών δασκάλων).
Όμως μια κι έχω πάρει το λόγο θα πω λίγα λόγια για την ανικανότητα και την αδυναμία του εκπαιδευτικού μας συστήματος και τα κενά και τις αδυναμίες πολλών δασκάλων (συνήθως των πιο παλιών) να χειριστούν θέματα που αφορούν παιδιά με μαθησιακά προβλήματα. Πιο συγκεκριμένα θα καταθέσω λίγα λόγια για τα παιδιά με ελλειμματική προσοχή:
1. Σκέφτηκε κανείς πως τα πρωτάκια που χαρακτηρίζονται από ελλειμματική προσοχή και/ή διαταραχή της προσοχής τους (που συνήθως έχουν και αδύνατη μνήμη και μπορεί να είναι και υπερκινητικά) δεν μπορούν να μάθουν ανάγνωση και γραφή με τη μέθοδο της παπαγαλίας προτασούλων όσο και αν τα πελεκούμε είτε ως δασκάλοι είτε ως γονιοί;
2. Αυτά τα παιδιά ουδέποτε θα μάθουν ορθογραφία έστω και αν περάσουν 200 χρόνια. Και ο δάσκαλος να νομίζει ότι είναι τεμπέληδες και αχαΐρευτοι και δεν διαβάζουν!
3. Πέραν των πιο πάνω θεωρούνται και άτακτοι γιατί λόγω αδυναμίας στις λεπτές κινήσεις των χεριών μπορεί να τους πέφτουν συνεχώς πράγματα (όπως το μολύβι ή η ρίγα και να νομίζει η δασκάλα ότι το κάνουν ξεπίτηδες για να κάνουν φασαρία ή για να δουν το … βρακάκι της δασκάλας ή της συμμαθήτριας τους! – Sorry Daskaloua, αλλά συμβαίνουν και αυτά).
4. Τα παιδιά αυτά δεν παίζουν στην αυλή, δεν κάνουν παρέα με συνομήλικα τους αγόρια (αν είναι αγόρια), αλλά με πιο μικρά αγόρια ή με κορίτσια. Πως τα βοηθά το εκπαιδευτικό σύστημα να κοινωνικοποιηθούν να κάνουν φίλους και να μην περιθωριοποιηθούν;
5. Είναι πέραν τοις άλλοις και αδέξια και τσαπατσούληδες (ακόμα ένας λόγιος που τους πέφτουν τα μολύβια, οι ξύστρες και οι ρίγες). Αποφεύγουν να κάνουν γυμναστική, να τσακώνονται ή να παίζουν αγορίστικα σκληρά παιχνίδια.
6. Μπορεί να τελειώσουν (να αποφοιτήσουν) από το Δημοτικό Σχολείο, να γίνουν δηλαδή 12-13 χρονών και να μην καταφέρνουν ακόμα να δένουν τα κορδόνια των παπουτσιών τους (είπαμε έχουν πρόβλημα με τις λεπτές κινήσεις – μια λύση είναι να φοράμε παπούτσια χωρίς κορδόνια ή με αυτοκόλλητα), να συγχύζουν το δεξί με το αριστερό, να μην μπορούν να καβαλικέψουν ποδήλατο ή ακόμα και να κλοτσήσουν μια μπάλα.
7. Επίσης μπορεί να μην ξέρουν να διαβάζουν και την ώρα. Είναι χαμένοι στο χρόνο αλλά και στο χώρο. Δύσκολα αντιλαμβάνονται έννοιες όπως ώρα, λεπτά μέρα μήνας, χωριό, πόλη, χώρα.
8. Δεν μπορούν να οργανωθούν και να διατηρήσουν τάξη και σειρά, είτε στο ίδιο τους το δωμάτιο είτε και αλλού. Στη σχολική τους τσάντα συνήθως προς το τέλος της ημέρας είναι ανακατωμένος ο ερχόμενος (ένα μπάχαλο). Άσε που δεν θυμούνται που έχουν βάλει τα πράγματα τους. Ή τα ξεχνάνε στο σχολείο και να τρέχεις εσύ να τα ψάχνεις.
9. Δεν μπορούν να παρακολουθήσουν μάθημα για πολλή ώρα, δεν μπορούν να συγκεντρωθούν (και να νομίζει και η κυρα δασκάλα ότι βαριούνται και αναζητούν προφάσεις).
10. Τα παιδιά αυτά δεν μπορούν να ακολουθήσουν πολλαπλές οδηγίες (τούτες πρέπει να δίνονται μία μία), δεν μπορούν να περιμένουν τη σειρά τους (είτε στο παιχνίδι είτε στην καντίνα), δεν μπορούν να διαβάσουν ή να μελετήσουν μόνοι τους (αφαιρούνται και παίζουν), ενώ απαιτείται να κάνουν συχνά διαλείμματα (δεν μπορούν να παραμείνουν συγκεντρωμένα για πολλή ώρα).
11. Είναι ευαίσθητα παιδιά, αναγνωρίζουν τις αδυναμίες τους (προβληματίζονται για την ανικανότητα τους να επιτελέσουν διάφορες εργασίες) και όταν ξέρουν ότι θα αποτύχουν δεν τολμούν.
12. Αν δεν τους δοθεί έγκαιρα ουσιαστική σημασία και βοήθεια για να κοινωνικοποιηθούν μπορεί να αναπτύξουν παραβατικές συμπεριφορές ή να τυγχάνουν εκμετάλλευσης!
Αυτός ο δωδεκάλογος σαν μια πρώτη δόση στο ζήτημα. Δεν έχω αναφέρει τίποτα για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεται ένας γονιός που έχει παιδί εμ μαθησιακά προβλήματα και τέτοια χαρακτηριστικά. Τούτο είναι μέσα στα θέματα που θα μπορούσαμε να συζητήσουμε.
Απ’ ότι έχω αντιλήφτεί εδώ μέσα (στην κυπριακή blogόσφαιρα εννοώ) συχνάζουν και δάσκαλοι και δασκάλες. Δεν ξέρω αν συνάντησαν στη δουλειά τους τέτοια παιδιά και πως τα αντιμετώπισαν αλλά είναι πλέον καιρός αυτά τα θέματα να μπουν επιτακτικά κάτω και να επιλυθούν. Χρειάζονται ειδικά εκπαιδευμένοι δασκάλοι, τακτικές συναντήσεις με εκπαιδευτικούς ψυχολόγους και όχι όποτε τύχει ή προκύψει πρόβλημα. Απαιτείται εξειδικευμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης και μάθησης για αυτά τα παιδιά και ψυχολογική στήριξη τόσο των ίδιων όσο και των γονιών τους!
Anef_oriwn
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
Καλησπέρα από Αθήνα! Πολύ σωστές επισημάνσεις. Σχετικά θέματα έχω θίξει και γω στο blog μου. Μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα για παιδιά με ΔΕΠ-Υ είναι και η ακόλουθη: http://www.okiriakos.org/
Μέσα στην ατυχία τους είναι πολύ τυχερά τα παιδιά που εντοπίζονται να έχουν το σύνδρομο της ελλειματικής προσοχής. Σκεφτείτε πριν 10, 20 ή 30 χρόνια που κανείς δεν γνωριζε την ύπαρξη του συνδρόμου και μιλούσαν όλοι για (λειτουργικό) αναλφαβητισμό, χωρίς να μπορούν να εντοπίσουν πού πραγματικά βρισκόταν το πρόβλημα.
Για να πει κάποιος με βεβαιότητα ότι ένα παιδί έχει ελλειματική προσοχή, πρέπει να το υποβάλει σε μια σειρά (παιδοψυχιατρικά) τεστ. Για να περιοριστεί το πρόβλημα, ώστε το παιδί να μπορέσει να προχωρήσει στην εκπαίδευσή του, πρέπει να ακολουθηθεί μια συγκεκριμένη αγωγή με την συνεργασία γονιών, δασκάλων και παιδαγωγών. Αυτό προϋποθέτει μεγάλη δύναμη και υπομονή από πλευράς όλων και ένα πρόσθετο οικονομικό κόστος για τους γονιούς που για να εμπεδώσουν τα παιδιά τους αυτά που διδάσκονται στο σχολείο, τους βάζουν έξτρα δασκάλους/παιδαγωγούς. Άραγε έχουν όλοι την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν;
Με την ευκαιρία όμως θα ήθελα να ρωτήσω τους δασκάλους: Γνωρίζετε πώς να εντοπίσετε ένα παιδί με τέτοιο πρόβλημα; Κι από κει και πέρα γνωρίζετε τους τρόπους χειρισμού του;
Δεν ρωτώ ασκώντας οποιαδήποτε μομφή, αλλά επειδή το συγκεκριμένο θέμα που έθιξε πολύ σωστά ο Ανευ, έχει κωδικοποιηθεί ως πρόβλημα σχετικά πρόσφατα και δεν του έχει δοθεί η ανάλογη σημασία, γεγονός που προκαλούνται τα πρόβληματα που θίγονται στο κείμενο του Άνευ.
Καταρχήν να εκφράσω τη δυσαρέσκεια μου που το ποστ αυτό θα ΄μείνει πρωτοσέλιδο μόνο μέχρι τη Δευτέρα. Θεωρώ επίσης ότι ο μπεστ-μαν έκοψε τη σειρά του Ανεφ.
Στο θέμα μας. Πριν πω οτιδήποτε άλλο, θέλω κάποιος να μου εξηγήσει αν η ελειμματική προσοχή προϋποθέτει κατανάγκην δυσλεξία ή το αντίθετο. Και αν η πρώτη είναι εύκολο να διαγνωστεί (είναι?) πως ανακαλύπτει κάποιος ότι ένας μαθητής΄δεν είναι ο κλασσικός "ξύλο-απελέκητος" αλλά ένας δυσλεξικός? Τα ρωτώ αυτά, γιατί παρατηρώ μια ευκολία στον τρόπο που πολλές μανάδες και πατεράδες αποκαλούν τα παιδιά τους δυσλεξικά και τους δασκάλους ανίκανους να τα αντιμετωπίσουν. Βρίσκω, ότι ,με αυτόν τον τρόπο,οι μαθητές βρίσκουν άλλοθι στο να γίνονται περισσότερο ανεύθυνοι, οι γονείς περισσότερο αγχώδεις και οι δάσκαλοι περισσότερο αδιάκριτοι και αμήχανοι.
Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι κάθε άνθρωπος έχει τους ρυθμούς του και τις κλίσεις του. Δεν είναι όλοι καλοί μαθητές ούτε όλοι κοινωνικοί στα σχολικά τους χρόνια και αυτό δεν πρέπει να μας ενοχλεί. Όσοι πραγματικά αξίζουν σ'αυτά τα πεδία, θα το δείξουν. Όσοι ξέρουν να παλεύουν θα παλέψουν. Όσοι ψάχνουν για παραθυράκια, θα ξεκινήσουν να το κάνουν από τώρα.
Με αυτό δεν απαλλάσσω κανένα των ευθυνών του απέναντι σε παιδιά που χρειάζονται βοήθεια. Είμαι από τους πρώτους που θεωρούν ότι, ειδικά στην πρωτοβάθμια εκπαιδευση,όπου το στοίχημα του αλφαβητισμού είτε κερδίζεται είτε χάνεται, υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν ιδίως σε θέματα σχολικών εγχειριδίων και ύλης. Τα βιβλία της γλώσσας είναι απηρχαιωμένα και οι ασκήσεις ορθογαφίας μηδαμινές και αστείες. Αντίθετα με τα βιβλία των μαθηματικών που (πολύ σωστά) συνεχώς αναβαθμίζονται, δε συμβαίνει το ίδιο και με τα ελληνικά με αποτέλεσμα να προσπαθούν οι δάσκαλοι με φυλλάδια και τοιχοκολλήσεις κανόνων ορθογραφίας "να σώσοουν οτιδήπποτε αν σώζεται". Χρειάζεται αναβάθμιση κειμένων, και ασκήσεις ορθογραφίας εντατικότερες. Πολλές φορές και οι ίδιοι οι δασκάλοι σε διορθώνουν στα τετράδια τα λάθη, ούτε στα διαγωνίσματα. Από την αλλη θα μου πείς, εμείς πως μάθαμε ορθογραφία? Τα ίδια βιβλία και χειρότερα, τους ίδιους δασκάλους και χειρότερους...
Μήπως το ότι η μάνα μας μα αγόραζε ΜΟΝΟ βιβλία για δώρα και ΤΑ ΔΙΑΒΑΖΑΜΕ έπαιζε κάποιο ρόλο? Μήπως? Δεν ξέρω αν σε αφησυχάζει αυτό ανευ, αλλά κι εγώ έπαιζα με μικρότερα παιδιά στο σχολείο, κι εμένα μου έπεφταν πραγματα, δεν ήξερα να δένω τα κορδόνια μου μέχρι το γυμνάσιο(ούτε με τη μέθοδο των 2 θηλιών), έπαιζα όλη μέρα και πολλές φορές έπαιρνα τη βαλίτσα στο σχολείο χωρίς να έχω αλλάξει τα βιβλία. Παρ'όλα αυτά δεν είχα ποτέ πρόβλημα επίδοσης. Σύμφωνα όμωες με τον δωδεκάλογό σου, θα έπρεπε να έχω, έτσι?
Γι'αυτό σας λέω : Πείτε μας τί είναι η δυσλεξία, τί είναι η ελλειμματική προσοχή και τα συμπτώματα των δύο. Ειλικρινά μ'ενδιαφέρει .
Daskaloua θα ήθελα να σε παρακαλέσω να φκάλεις την μουσικήν την αυτόματην που το μπλογκ σου διότι όταν κάποιος σερφάρει σε χώρον που πρέπει να υπάρχει υσηχία τζαι ππέσει πας το μπλογκ σου αρκέφκει το λαπτοπ να τραουδά τζαι μπορεί να βρεθεί σε δύσκολη θέση. Βάρτο πάνω πάνω τζαι ζήτα που τον επισκέπτην να τσιλλά το κουμπούιν για να ακούσει.
Η ίδια παρατήρηση ισχυει τζαι για το μμπλογκ του Αγρινου αν περάσει που δαμαί.
Σας χαιρετώ.
Έπεσα στα χέρια ειδικών που με απροσανατόλισαν και με ξεπουπούλιασαν οικονομικά.
Έχω μια κόρη 14 ετών που έχει μαθησιακές δυσκολίες. Δεν γράφει στραβά ή ανάποδα, διαβάζει κανονικά, δεν μπορεί να μάθει/ αποστηθίσει/ συλλέξει σημαντικά στοιχεία/ συνοψίσει/ επιλέξει κυριότερά του (ο,τιδήποτε φανταστείτε) μπροστά σε μια σελίδα βιβλίου του σχολείου, κυρίως ιστορίας ή γεωγραφίας.
Λόγω της δυσκολίας της σε κάθε σχολείο επιλέγει να κάνει παρέα μόνο με προβληματικά/ παραβατικά παιδιά και μας φέρνει πάντα μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα που μας σπρώχνουν σε απελπισμένες πράξεις (αλλαγή σχολείου, αλλαγή "ειδικών" κλπ). Ότι χαρίσματα έχει φροντίζει με κάθε τρόπο να τα εξαφανίσει, προκειμένου να μη διαφέρει στην προβληματική φίλη της (φρόντισε να ξεχάσει τα πορτογαλικά της, αποπειράται να κάνει το ίδιο στα γαλλικά της, στράβωσε τα μπροστινά της δόντια για να βάλει σιδεράκια όπως η φίλη της, καθόταν με τα γόνατα να συγκλίνουν προς τα μέσα και να ενώνονται ώστε να στραβώσουν ενώ η ίδια παλιάέτρεχε με τα δυνατά πόδια της σαν δρομέας, προσπαθεί σε πάρτυ να τρώει τούρτα ενώ τη σιχαίνεται κλπ).
Έχει μεγάλη κλιση στο μπαλέτο και στο πιάνο (όπου μαθαίνει και προετοιμάζει περισσότερα από ότι της δίνεται κλπ) Μακάρι να υπήρχε ένας κόσμος που να μπορούσε να αξιοποιήσει αυτά τα ταλέντα χωρίς να χρειάζονται και οι λοιπές γνώσεις. Δυστυχώς έχω παρακολουθήσει προφορικές εξετάσεις του ΑΣΕΠ για πρόσληψη καθαριστριών από το δημόσιο και για λόγους συναγωνισμού τις ρώταγαν τι γνωρίζουν για τη Συνθήκη της Λωζάνης.
Οι θεραπευτικές εισηγήσεις των ειδικών στα χέρια των οποίων έπεσα και με αφαίμαξαν ήσαν (δεν είναι όλες οι απόψεις του ίδιου ατόμου):
- Δεν έχει δυσλεξία (Λες και υπάρχει ένας διαχρονικά ισχύων ορισμός της δυσλεξίας.Και εγώ είχα δυσλεξία τα χρόνια μου και την αντιμετώπισαν με το ξύλο και τον εξευτελισμό).
- Θα ασχοληθούμε με την προσωπικότητά της μόνο. (Δεν μου απαντάνε όμως στο ερώτημά μου "Δέστε δημοσίευμα της Καθημερινής υπάρχουν ορισμένες μέθοδοι για να μαθαίνουν τα δυσλεκτικά παιδιά. Γιατί αυτές τις μεθόδους να τις ανακαλύψουμε εμείς -μαζί με τους κατάλληλους ειδικούς - όταν η κόρη μου θα είναι 26 ετών και όχι τώρα;
- Αφήστε τη να μείνει στην ίδια τάξη. Καλό θα της κάνει( Όμως εγώ έχει διαβάσει διάφορα βιβλία και άρθρα για τη δυσλεξία, και πουθενά δεν λέει ότι θεραπεύεται με το να μείνει το παιδί στην ίδια τάξη).
- Πηγαίνετε στον τάδε που είναι ειδικός στο να προετοιμάζει δυσλεκτικά παιδιά στο σχολείο και στο τέλος τους περνάει η δυσλεξία. Πήγα και πέρασα τη χρονιά με άθλιες συνθήκες. Ο ειδικός κάθε φορά απήύδηζε προσπαθώντας να της μάθει κάτι, δεν τα κατάφερνε, έλεγε ότι η κόρη μου κουράστηκε και "έχει κατεβάσει τα ρολλά" και μου έδινε μερικές σελίδες γεμάτες με κείμενο το οποίο εγώ ο μή ειδικός θα αναλάμβανα να της τα περάσω στο μυαλό -σαν να ήταν ένα φάξ - προτού κοιμηθεί το βράδυ.
- Να κάνετε οικογενειακή θεραπεία. Εσείς η κόρη σας και η γυναίκα σας. Θα είμαι εγώ και ένας άλλος συντονιστής. Γιατί ο άλλος (ο μπακαλόγατος); Γιατί έτσι γίνεται η ομαδική θεραπεία. Μπορείτε κυρία μου να μου δείξετε σε ένα από τα βιβλία της ομαδικής θεραπείας που έχετε στη βιβλιοθήκη σας να αναφέρει ότι θα υπάρχει και δεύτερος θεραπευτής; Έτσι γίνεται στην Ελλάδα. Και τι με αυτό; Και στη Βραζιλία σε ορισμένες περιοχές κάνουν βουντού. Πόσο θα κοστίσει; 140 η συνεδρία (70 αυτή και 70 ο ειδικευόμενος μπακαλόγατος). Τι λέτε κυρία μου;(Και η θεραπεύτρια καπνίζει σαν φουγάρο μπροστά στην κόρη μου χωρίς να ζητάει συγγνώμη ή άδεια, παρόλο που απαγορεύεται από το Υπουργείο Υγείας. Σκέψου να προστεθεί και ο μπακαλόγατος που να καπνίζει τσιμπούκι!)
- (στη γυναίκα μου) Να μετάσχετε σε ομαδική θεραπεία (σε ένα κατερειπωμένο σπίτι). Θα είναι γονείς παιδιών; Όχι αποκλειστικά, μπορεί μερικοί να είναι γονείς αλλά μπορεί και να μην είναι. Θα το σκεφτώ. Προτού φύγετε, παρακαλώ να με πληρώσετε. 150 Ευρώ. Θα σας ετοιμάσουμε την απόδειξη την επόμενη βδομάδα, να τη ζητήσετε από την κυρία Βάνα.
- Δεν έχει μαθησιακά προβλήματα. Είναι ιδιοφυϊα η κόρη σας. Εσείς οι γονείς έχετε πρόβλημα. Θα πρέπει να κάνετε ατομικές θεραπείες ο καθένας σας. Και η κόρη μας; Η κόρη σας δεν έχει τίποτα. 120 Ευρώ. Θα μου δώσετε απόδειξη; Όχι, δεν δίνω αποδείξεις, είμαι πανεπιστημιακός. τότε και εγώ δεν πληρώνω. Μα μου φάγατε την ώρα.. Λυπάμαι. Ωραία θα σας δώσω απόδειξη για 30 ευρώ. Τότε και εγώ θα σας πληρώσω 30 ευρώ.
Σας παρακαλώ, μπορείτε να μου δώσετε κάποια κατεύθυνση ως προς το τι να κάνω; Η κόρη μου με τόσες επισκέψεις και τέτοια παραπληροφόρηση δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει. Ακόμα και αν είμαστε φοβεροί εγκληματίες η γυναίκα μου και εγώ (φανταστείτε με να είμαι σαν τον Αυστριακό!), πάλι υπάρχει υποχρέωση των ειδικών να τη βοηθήσουν σήμερα και όχι όταν γίνει 26 ετών. Οι ειδικοι της έχουν βάλει στο μυαλό ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στις σχέσεις μας και γι' αυτό εκείνη δεν μπορεί να μάθει τη μετάφραση των Αρχαίων.
Φυσικά (στην Ελλάδα πάντα έχουμε συμβουλές και επιχειρήματα) μπορεί να πεί κανείς «γιατί δεν πάτε σε κάποιο ειδικό κέντρο του δημοσίου για τα παιδιά που έχουν μαθησιακά προβλήματα;» Σε αυτούς τους φορείς αν δοκιμάσετε να τηλεφωνήσετε για να κλείσετε ραντεβού, θα πάρετε την απάντηση ότι έχετε σειρά προτεραιότητας για να σας δουν μετά από ένα χρόνο. Δοκιμάστε!
Αν προσφύγετε στο Συνήγορο του Πολίτη σας απαντούν ότι α) "ναι μεν η ιατρική περίθαλψη είναι συνταγματικό σας δικαίωμα, αλλά εδώ υπάρχει αντικειμενική αδυναμία, όπως δηλώνουν οι συγκεκριμένοι φορείς", β)"μπορείτε να κάνετε αγωγή αποζημίωσης κατά του δημοσίου για παραλείψεις των οργάνων του, με βάση το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα εάν θεμελιώσετε τη βλάβη που υπέστη η κόρη σας από την παράλειψη...
Δυστυχώς, δεν έχω ιδέα τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Στην Κύπρο υπάρχει ένας δυνατός σύνδεσμος δυσλεξίας.
http://www.dyslexia-cyprus.com/
Επισκεφτείτε αυτή την ιστοσελίδα που δίνω πιο πάνω, μπας και βρείτε κάνα λινκ για Ελλάδα. Μην διστάσετε ακόμα και να επικοινωνήσετε μαζί τους για να σας παραπέμψουν. Δεν ξέρω αν είναι όντως τόσο δύσκολο όσο λέτε. Κανονικά πάντως, αν το κράτος δεν φροντίζει για την ειδική εκπαίδευση που λέτε ότι το παιδί σας χρειάζεται, ίσως να αξίζει τον κόπο να το δείτε και νομικά το θέμα.
ΥΣ. Νομίζω ότι στην αγορά, υπάρχουν διάφορα εγχειρίδια που απευθύνονται σε άτομα με δυσλεξία, αν και δεν ξέρω την ηλικία του παιδιού, για τα παιδιά δημοτικού πάντως νομίζω ότι θα μπορέσετε να εξυπηρετηθείτε και με αυτόν τον τρόπο.
ΥΣ2. Δεν υπάρχει κάποιος σύνδεσμος γονέων παιδιών που έχουν δυσλεξία στην Ελλάδα; Ίσως (αν υπάρχει) να μπορέσετε να πάρετε και από εκεί κάποια καθοδήγηση.
πολύ ωραία τα είπε ο Άνευ, το σύστηνα βρομάει από παντού. Δεν υπάρχει στρατηγική και πρόγραμμα για να βοηθηθούν αυτά τα παιδιά. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές δε ενημερώνονται και δεν ξέρουν τίποτε σχετικά με τα μαθησιακά προβλήματα. Έχω μια κόρη, τώρα 13 χρόνων που από τη νηπιακή της ηλικία είχα προσέξει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την προσοχή και την αντίληψή της. Προσπάθησα πολλές φορές στην προδημοτική και στην πρώτη δημοτικού να το αναφέρω στη δασκάλα της αλλά μου έλεγε ότι είναι πολύ μικρή για να ανησυχώ και ότι είμαι υπερβολική. Με χίλια ζόρια στο τέλος της 1ης δημοτικού παραμέμφθηκε η κόρη μου για αξιολόγιση στο υπουργείο και η διάγνωση ήταν ΔΕΠ (διαταραχή ελλειμματικής προσοχής)χωρίς υπερκινητικότητα. Εξετάστηκε και από ιδιώτη εκπαιδευτικό ψυχολόγο, κάναμε εγκεφαλογράφιμα, αξονικό, και ένα σορό άλλες εξετάσεις που είχαν την ίδια διάγνωση. Τόσο πολύ ζεστά είδαν το θέμα στο υπουργείο, που όταν η κόρη μου εγκρίθηκε για να πάρει ειδική εκπαίδευση, πήγαινε ήδη στην 3η δημοτικού. Φανταστείτε να τους άφηνα να εντοπίσουν μόνοι τους το πρόβλημα και να μην τους "κουκκουφούσα" εγώ. Αποτέλεσμα? Να μην πάρει τις βάσεις και να είναι τώρα στο έλεος της ζούγκλας που λέγεται Γυμνάσιο. Είναι μια επιμελέστατη μαθήτρια, της αρέσει το σχολείο, θέλαι να μαθαίνει και δεν υπάρχει ένα ειδικευμένο άτομο να την βοηθήσει! Γράφει πολύ ωραία γράμματα και μάλιστα ορθογραφημένα, όχι γιατί θυμάται κανόνες γραμματικής, αλλά γιατί φωτογραφίζει τις λέξεις με το μυαλό της. Διαβάζει καλά αλλά ποτέ δεν κατανοεί το περιεχόμενο και μετά δεν μπορεί προφορικά, ούτε και γραπτά να περιγράψει αυτό που διάβασε. Σε αυτά τα παιδιά, αν η ιστορία που θα διηγηθούν δεν είναι βιωματική, δεν την θυμούνται. το μεγαλύτερο πρόβλημα σε αυτά τα παιδιά είναι τα μαθηματικά που είναι όλο στρατηγική και κανόνες και προϋποθέτουν καλή μνήμη. Τώρα η κόρη μου πάει 1η Γυμνασίου και έχει πολλά κενά. Οι καθηγητές της, της κάνουν στήριξη (ο Θεός να την κάνει), 2 ώρες Ελληνικά, 2 ώρες Μαθηματικά και 1 ώρα ιστορία. Όσο καλοί και να είναι οι καθηγητές, δεν είναι εκπαιδευμένοι να κάνουν μάθημα σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες τα οποία χρειάζονται και ψυχολογική υποστήριξη αφού έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση. Τα παιδιά με ελλειμματική προσοχή χρειάζονται υπεραπλουστευμένες οδηγίες για τις ασκήσεις τους, μικρές, απλές και όχι σύνθετες οδηγίες για να τις θυμούνται αφού η μνήμη τους είναι περιορισμένη και σίγουρα τα διαγωνίσματά τους πρέπει να διαφέρουν από αυτά των άλλων παιδιών όχι ως προς το επίπεδο,αλλά ως προς την απλοποίηση του δοκιμίου και τις επιπλέον επεξηγήσεις που θα πρέπει να περιέχουν. Αυτά όλα και άλλα πολλά, δεν τα γωνρίζουν οι εκπαιδευτικοί και άν ακόμη τους δοθούν σε οδηγίες από το υπουργείο, δεν τα εφαρμόζουν. Αδιαφορούν και δεν μπαίνουν στο κόπο να αλλάξουν το πρόγραμμα διδασκαλίας τους για 1-2 παιδιά που έχουν πρόβλημα. Πολλές φορές προσπάθησα να τους πληροφορήσω για το θέμα και πως αντιμετοπίζεται και η απάντηση ήταν "δεν θα μου μάθεις εσύ τη δουλειά μου". Δεν ξέρω πως θα τελειώσει η κόρη μου το Γυμνάσιο ή το λύκειο, αλλά πρέπει επιτέλους οι αρμίδιοι της κυβέρνησης, ο υπουργός και οι λειτουργοί του να δούν με ενδιαφένον αυτή τη μερίδα των μαθητών και να εφαρμόσουν ένα άρτιο πρόγραμμα για την εκπαίδευση αυτών των παιδιών γιατί είναι ντροπή και κρίμα στον 21ο αιώνα να διαπιστώνονται πλέον αυτά τα προβληματα αλλά να υστερούν στην επίλυσή τους. Επίσης επιτέλους πρέπει να εκπαιδεύοται και οι εκπαιδευτικοί σε αυτά τα θέματα. Να μάθουν να αναγνωρίζουν τις μαθησιακές δυσκολίες και να ξέρουν πώς να τις αντιμετοπίζουν. Ξυπνάτε και διαμαρτυρηθείτε όσοι έχετε τέτοια πανέξυπνα και χαρισματικά παιδιά. Απαιτήστε να πάρουν αυτό που δικαιούνται. δικαιούνται την μόρφωση που χρειάζονται, την εκπαίδευση που τους ταιριάζει, για να μπορέσουν να διεκδικήσουν το μέλλον που τους περιμένει
Δημοσίευση σχολίου