11 Ιουν 2007

Τα δωροκουπόνια στην εκπαίδευση!

Η υπόθεση των κουπονιών αφορά τις ΗΠΑ. Διάβασα ένα άρθρο στο Economist και μου έδωσε την αφορμή. Στην εικόνα ο κύριος κρατά το κουπόνι-τούβλο και το συγκεκριμένο σχολικό κτίριο σιγά σιγά αποδομείται.
Αυτή η πολιτική είναι η λογική του ρεπουμπλανικού κόμματος του κ. Μπους. Που λέει ότι ο κόσμος πρέπει να δικαιούται να "επιλέγει" το σχολείο όπου θα φοιτήσει το παιδί του. Έτσι, αντί να φορολογείται ο πολίτης, να παίρνει τα λεφτά του πίσω από το φόρο ως κουπόνι και να τα "επενδύσει" (αυτό θα μπορούσε να μπει και χωρίς εισαγωγικά) στο σχολείο του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα που αυτός επιθυμεί.
Όλα αυτά απορρέουν από ένα σύστημα αξιολόγησης των σχολικών μονάδων κατά το οποίο τα σχολεία έχουν κατηγοριοποιηθεί με τα ενιαία κριτήρια αξιολόγησής τους σε καλά, κακά και άσχημα! Έτσι, η όλη λογική της αξιολόγησης δεν λειτουργεί βελτιωτικά ως προς τις σχολικές μονάδες που θα έχρηζαν βελτίωσης ή/και στήριξης από το κράτος με έξτρα κονδύλια, αλλά τιμωρητικά στην ουσία, αφού με την εισήγηση αυτή στην ουσία θα φεύγουν λεφτά για την παιδεία από τα δημόσια ταμεία και θα πηγαίνουν κατευθείαν στα σχολεία-επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα.
Στα οποία σχολεία βέβαια δεν μπορούν να ανταποκριθούν όλοι. Πέραν του οικονομικού. Είναι σχολεία που θέτουν αυστηρά κριτήρια για τους μαθητές που θα πάρουν ακριβώς γιατί κι αυτά θέλουν να κρατήσουν σε καλό επίπεδο τα αποτελέσματα της αξιολόγησής τους. Έτσι αν οι πιο πολλοί τους μαθητές καταφέρνουν να κερδίζουν διαγωνισμούς, να επιτυγχάνουν σε εξετάσεις κτλ, τους βγαίνει κι αυτούς το όνομα του καλού σχολείου. Ένα καλό σχολείο όμως που βασίζεται ουσιαστικά στα παιδιά αυτά που ήδη έχουν σημαντικά εφόδια και ερεθίσματα από το σπίτι τους, προκειμένου να μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις τους, κοντολογίς τα παιδιά των πιο εύπορων οικογενειών. Κι είναι αυτές οι εύπορες οικογένειες που πείστηκαν για την "επιλογή" μέσω των κουπονιών.
Μου είπαν ότι όταν ολοκληρώθηκε η πρόταση για το νέο σχέδιο αξιολόγησης, ένας από τους συντάκτες της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, είπε -ούτε λίγο ούτε πολύ- ότι είναι απαράδεκτο γιατί βάζει μόνο κριτήρια μετρήσιμα, αλλά η εκπαίδευση δεν είναι επιχείρηση για να αποτελείται μόνο από τέτοια στοιχεία. Κι ότι αυτή η λογική θα "σκοτώσει" κάθε διάθεση δημιουργικότητας και θα κάνει εκπαιδευτικούς και μαθητές βαθμοθήρες στην ουσία.
Οι ΗΠΑ με τη "φαεινή ιδέα" των κουπονιών μας δείχνουν και την άλλη προοπτική. Ελπίζω να μην φτάσουμε ως εκεί. Ελπίζω οι φίλοι που διαβάζουν από το εξωτερικό να γράψουν 2 κουβέντες για τα πώς είναι τα πράγματα εκεί, να μαθαίνουμε κι εμείς.
ΥΣ. Πάντως και στην Κύπρο άμα το σκεφτεί κανείς, αξιολόγηση, ξε-αξιολόγηση, κάπως έτσι δεν είναι τα πράγματα; Ας πούμε το χ φτωχό σχολείο έχει και χ φτωχό σύνδεσμο γονέων άρα και χ λιγότερη έξτρα χρηματική βοήθεια. Είναι γνωστό νομίζω ότι κανένα σχολείο δεν διεξάγει τις δραστηριότητές του μόνο με τα χρήματα του κράτους και ότι στην ουσία θκιακονεί από όπου μπορεί για να πάρει κάποια έξτρα χρήματα για να μπορέσει να προσφέρει εκείνο το κάτι παραπάνω, πέρα του αναλυτικού, που χρειάζεται τόσο για τα παιδιά όσο και για τους εκπαιδευτικούς του(το τελευταίο εννοώ σε επίπεδο επιμόρφωσης, διαλέξεων, συμμετοχής σε προγράμματα κτλ).
Με αυτό τον τρόπο βλέπουμε πόσο πιο εξοπλισμένα είναι και κάποια σχολεία πρότυπα (αυτά που έχουμε για τα παιδιά των "τάδε" και για να πηγαίνουμε με τους επίσημους που έρχονται απο το εξωτερικό ή ακόμα και από το εσωτερικό) και πόσε (δεν) είναι κάποια άλλα (όπου οι γονείς είναι φτωχοί ή/και κοινωνικά ευάλωτοι και δεν θα αντιδράσουν, δεν θα καταγγείλουν, γενικά δεν ξέρουν πώς παν τα πράγματα). Γι'αυτό ας πούμε στο καινούριο σχολείο που θα ονομαστεί "Πεύκιος Γεωργιάδης" όλες οι τάξεις θα έχουν διαδραστικούς πίνακες, και σε άλλα ψάχνουν για διαφανοσκόπεια! (νομίζω), ή μήπως όχι;

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τα πραγματα στην δημοσια εκπαιδευση στις ΗΠΑ ειναι πολυ διαφορετικα απο την Κυπρο, πιο αποκεντρωμενα.
Παρα την ταση εμας των Κυπριων να νομιζουμε οτι ολη η Αμερικη ειναι ενα πραμα, υπαρχουν μεγαλες διαφορες στο πως λειτουργει η εκπαιδευση αναλογως που στη χωρα βρισκεσαι. Τα παρακατω αφορουν Νεα Υορκη και περιχωρα.

Στα προαστια υπαρχουν school district boards που εκλεγονται κατευθειαν απο τον τοπικο πληθυσμο (μια η περισσοτερες πολεις) και ειναι υπευθυνα για τα δημοσια σχολεια, ανεξαρτητα απο την τοπικη διοικηση. Σε γενικες γραμμες τα σχολεια παιρνουν λιγα λεφτα απο την Ομοσπονδιακη και Πολιτειακη κυβερνηση αλλα η πλειοψηφια των λεφτων ερχεται απο την Τοπικη κυβερνηση . Και αυτα τα λεφτα ερχονται απο τους τοπικους φορους οι οποιοι συνηθως ειναι ενα ποσοστο της αξιας του σπιτιου σου (property tax). Επομενως σε περιοχες με ακριβα σπιτια (δηλαδη πιο πλουσιους κατοικους) μαζευονται περισσοτερα λεφτα που μεταφραζονται σε καλυτερα σχολεια, δασκαλους κλπ. Απο την αλλη κανει νοημα οτι πιο πλουσιοι και μορφωμενοι κατοικοι θα ενδιαφερονται περισσοτερο για την εκαιδευση των παιδιων τους αρα θα συμμετεχουν στην κυβερνηση των σχολειων και θα επιβλεπουν τα παιδια τους κλπ, αρα και αυτο οδηγει σε καλυτερα σχολεια. Αυτα για τα προαστια.

Για τις μεγαλες πολεις τα πραγματα ειναι λιγο διαφορετικα γιατι συνηθως τα σχολεια ειναι κατω απο την τοπικη διοικηση και γραφειοκρατια, πχ Nεα Υορκη. Εκει τα πραγματα στα δημοσια σχολεια ειναι σχετικα χαλια για ποικιλους λογους: αχρηστοι δασκαλοι, προβληματικα παιδια, αδιαφοροι γονεις, εγκλημα στην γυρω κοινοτητα, ανικανοτητα της τοπικης γραφειοκρατειας... Ετσι, οσοι γονεις μπορουν, στελλουν τα παιδια τους σε ιδιωτικα σχολεια. Εδω ειναι που ερχονται τα vouchers. Τα λεφτα που σου αντιστοιχουν για τη μορφωση του παιδιου σου (απο τους φορους που πληρωνουν οι πολιτες) στα δινουν να τα ξοδεψεις σε οποιο σχολειο θες, δημοσιο η ιδιωτικο (μπορει να πρεπει να προσθεσεις λεφτα για ιδιωτικα). Ετσι λειτουργει η οικονομια της αγορας που θεωρητικα αναγκαζει τα "κακα" σχολεια να συμμορφωθουν η να κλεισουν. Ακομη οι φτωχοτερες ταξεις, μπορουν να ξεφυγουν απο τα γκεττο σχολεια τους και να αναζητησουν καλυτερα σχολεια.

Ο πιο μεγαλος αντιπαλος των vouchers ειναι οι συντεχνιες των δασκαλων. Ειναι λογικο οτι με το χασιμο του μονοπωλιου τους και με την απειλη οτι θα κλεισουν η θα διωξουν προσωπικο τα "κακα" σχολεια (που δεν θα προτιμουνται πλεον απο τους γονεις που θα εχουν εκλογη), οι δασκαλοι θα αναγκαστουν να ειναι πιο αποδοτικοι στη δουλεια τους, η μπορει και να χασουν την δουλεια τους (οπως αλλωστε συμβαινει στον ιδιωτικο τομεα).

Αυτα τα λιγα, υπαρχουν πολλα υπερ και κατα επιχειρηματα για τα vouchers, αλλα εμενα μου φαινεται καλη ιδεα, ολα εξαρτωνται απο το νομικο πλαισιο που θα τα συνοδευει.

Τα school vouchers δεν ειναι καινουρια ιδεα, εφαρμοζεται ηδη σε λιγες περιοχες των ΗΠΑ αλλα και σε Ευρωπη . Δες εδω
για περισσοτερα.

Τωρα για Κυπρο, τι να πω: ειναι απο τις ελαχιστες χωρες που οι δασκαλοι ειναι απο τους πιο υψηλα αμοιβομενους και με τα καλυτερα ωφεληματα, εφορου ζωης (για παραδειγμα σε ΗΠΑ ο δασκαλος εχει σχετικα καλα ωφεληματα, αλλα ο μισθος ειναι μετριοτατος). Αλλα αυτη η κρατικη γενναιοδωρια δυστυχως δεν αντανακλαται στην αποδοση των δημοσιων σχολειων. Ισως αν υπηρχαν vouchers οι γονεις να ειχαν περισσοτερη ισχυ και να απαιτουσαν accountability απο τα σχολεια και τους δασκαλους. Ισως αν υπηρχε σωστη μεθοδος αξιολογησης που να απομακρυνε μη αποδοτικους δασκαλους και να ενθαρρυνε αυτους που θελουν να προσφερουν. Ισως αν η κυβερνηση αφιερωνε περισσοτερα λεφτα στη υποδομη των σχολειων (κτηρια, εργαστηρια, γυμναστηρια, βιβλια, computers, internet connectivity), και λιγοτερα στη μισθοδοτηση των κυβερνητικων υπαλληλων (sorry, nothing personal :)

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχει μια βασική αρχή που λέει ότι κάποια αγαθά οφείλουν να είναι δημόσια και δωρεάν. Στην Αμερική ας πούμε αν δεν έχεις λεφτά δεν έχει νοσοκομεία, ναι;

Για τα κουπόνια: αντιλαμβάνομαι ότι συμβαίνει στο Τζέρσεϋ ή εν πάσει περιπτώσει όχι σε όλες τις ΗΠΑ. Είναι όμως γενικότερη πρόταση του κόμματος του Μπους αν δεν λανθάνομαι (σίγουρα εσύ θα ξέρεις καλύτερα). Τα κουπόνια είναι χτύπημα όμως στο δημόσιο και (θα έπρεπε να είναι) δωρεάν αγαθό της εκπαίδευσης.

Τα σχολεία τα καλά τα διεκδικούν οι εύποροι γονείς όχι γιατί αυτοί αγαπούν παραπάνω τα μωρά τους, αλλά γιατί αυτοί μπορούν να ανταπεξέλθουν καλύτερα με τους μηχανισμούς. Εγώ έφαγα 1 μέρα αποβολή στο λύκειο επειδή είχα βγάλει στο σχόλασμα επειδή ζεσταινόμουν το πουκάμισο της στολής μου έξω απο τη φούστα. Ο λυκειάρχης με είδε και μου έβαλε 1 μέρα αποβολή που σήμαινε 1 μέρα χωρίς μαθήματα να κάθομαι τιμωρία στη βιβλιοθήκη και μο΄νο πουτάνα δεν με είπε (είπε όταν βγαίνεις απο το σχολείο άμα θες να βγάζεις και τη φούστα σου). Αν η μάνα μου ήταν η κυρία Ταδε και όχι αυτή που είναι (δεν είναι ούτε εύπορη ούτε από τζάκι), σιγά μην έπαιρνα 1 μέρα αποβολή για αυτό το πράγμα. Κάπως έτσι αντιμετωπίζει το σχολείο όλους τους γονείς.

(έχω κι άλλα παραδείγματα για αυτό καθώς έχουν γραφτεί και πολλές μελέτες. Ένας Αμερικανός που ξέρω είναι ο M.Apple, καλό είναι να τον βρεις και να διαβάσεις αν σε ενδιαφέρει το ζήτημα).

Το αν το κάνουν αυτό και στις άλλες χώρες είναι αδιάφορο για μένα. Το σκίτσο που έβαλα στο ποστ εκφράζει ακριβώς την ανησυχία ότι με αυτό τον τρόπο δεν κάθεσαι να δεις πώς να βελτιώσεις αυτο το δημόσιο αγαθό για να μην στερείς την ευκαιρία σε κανένα παιδί όποιο κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο και να έχει από μια ποιοτική εκπαίδευση. Αυτοί που τα έχουν και θέλουν τα ιδιωτικά, ας πηγαίνουν στο κάτω κάτω της γραφής. Γιατί να καταστρέφονται τα σχολεία των μωρών των δικών μου που δεν έχω λεφτά;

Σε αυτό το σημείο πρέπει να πω ότι ξέχασα να σε ευχαριστήσω για τις πολύ χρήσιμες διευκρινήσεις που έκανες για το ποστ καθώς και για το λινκ στο οποίο παραπέμπεις.

Όσο για τη συντεχνία των συναδέλφων που αντιτίθεται στα κουπόνια στις ΗΠΑ. Νομίζω ότι το να χάσουν τη δουλειά τους και να υποβαθμιστούν ακόμη παραπάνω εργασιακά και μισθολογικά είναι τα ζητούμενα κι όχι να είναι αποδοτικοί που έχει να κάνει όχι με το αν είσαι τεμπέλης ή όχι αλλά με την υποδομή του σχολείου που υπηρετείς και το σύστημα που αυτό ακολουθεί (ύλη, βιβλία κτλ).

Για την Κύπρο, δεν ξέρω πόσο χρόνια λείπεις γιατί αυτά που λες για τους δασκάλους δείχνουν ότι δεν ξέρεις πώς είναι τα πράγματα στα σχολεία τώρα. Εγώ έχω λιγότερο από 10 χρόνια υπηρεσία, και δεν υπάρχει περίπτωση να έχω σχολάσει και τελειώσει με τις δουλειές του σχολείου στις 1.05 που σχολάνε και τα παιδιά. Μην σου πω, ότι μετά το μεσημεριανό διαβάζω και προετοιμάζομαι μέχρι να νυστάξω το βράδυ κατά τις 11-12. Οπότε η πολυτέλεια που εσύ ενδεχομένως έχεις για προσωπική ζωή, να πιεις ένα καφέ με το φίλο σου κτλ, είναι όνειρο άπιαστο τις πλείστες μέρες για εμάς. Για να μην αναφερθώ στα έξοδα τα προσωπικά που κάνουμε για τη δουλειά μας, αν κόψουμε στα σχολεία που δεν είναι οι γονείς ικανοί να χειριστούν το σύστημα (πλούσιοι δηλαδή). Όλη η υποδομή που αναφέρεις, υπάρχει σε ικανοποιητικό βαθμό (πάντα φυσικά υπάρχει χώρος για βελτίωση) σε όλα τα δημόσια δημοτικά σχολεία. Όσο για το να διαλέγουν οι γονείς κτλ σχολείο δημόσιο για το μωρό τους ήδη το κάνουν. Οι πλούσιοι όλοι μαζί στα ίδια σχολεία πάνε με μια ισχνή μειοψηφία πιο φτωχών μωρών. Αντίστοιχα τα φτωχά σχολεία φτωχά μωρά έχουν χωρίς καθόλου πλούσιους. Το να το επισημοποιήσεις αυτό το πράγμα σε σχολεία 2-3 ταχυτήτων είναι για μένα αισχρό γιατί καταδικάζεις το παιδί που κανονικά πρέπει να έχει πιο πολλές ευκαιρίες από το παιδί του πλούσιου που ήδη τις έχει από το σπίτι του στο να μείνει με μια πολύ στοιχειώδη μόρφωση και να ψήνει χάμπουργκερ.

Η δε αξιολόγηση με τον τρόπο που προτείνεται δείχνει μια αντίληψη της παιδείας ως επιχείρησης που είναι αποδοτική ή δεν είναι αλλά με βάση με κριτήρια μετρήσιμα, όπως έχουμε ξανααναφέρει, χωρίς δηλαδή να λαμβάνει υπόψη πράγματα όπως η συναισθηματική και κοινωνική νοημοσύνη και η δημιουργικότητα. Σκοτώνουμε δηλαδή την παιδικότητα και τον αυθορμητισμό των μωρών μετατρέποντάς σε μικρομεγάλους που θα είναι και βαθμοθήρες. Βαθμοθήρες παράλληλα θα είνα και οι δάσκαλοί τους που θα είναι "αποδοτικοί" ανάλογα με αυτά τα μετρήσιμα κριτήρια και δεν θα παίρνουν (όπως συχνά κάνουν τώρα) πρωτοβουλίες που θα προσαρμόζονται στις ανάγκες των μωρών τους, αλλά θα εξουθενώνονται προκειμένου να πληρούν τα κριτήρια για τα οποία αξιολογούνται (και μόνον!).

Ένα τέτοιο διχαστικό σχολείο, ένα τέτοιο κατάστημα εμπορικό, θα προτιμούσα να το αποφύγω, όχι μόνο ως εργαζόμενη στην εκπαίδευση, αλλά και (κυρίως)για τα παιδιά μας.

Ανώνυμος είπε...

Στην Αμερική ας πούμε αν δεν έχεις λεφτά δεν έχει νοσοκομεία, ναι;
Κοιταξε, αυτο δεν ακριβως αληθεια, αν και το συστημα υγειας της Αμερικης σιγουρα δεν ειναι το τελειο. Per capita τα λεφτα που ξοδευει η Αμερικανικη κυβερνηση στη δημοσια υγεια ειναι στις πρωτες χωρες παγκοσμιως. Ναι δεν υπαρχει πληρες "δημοσιο συστημα υγειας", αλλα αμα εισαι φτωχος υπαρχει το προγραμμα Medicaid, για ηλικιωμενους η άτομα με αναπηρία υπαρχει to Medicare. Για τους υπολοιπους συνηθως ο εργοδοτης παρεχει ιατρικη ασφαλιση στην οποια συνεισφερεις και εσυ, οπως και στην Κυπρο.
Απο την αλλη ποσα ατομα μεσαιας ταξης ξερεις στην Κυπρο που πανε στα Κυβερνητικα Νοσοκομεια (που αν δεν κανω λαθος ειναι δωρεαν μονο για κυβερνητικους, αν ειναι δυνατον) και οχι σε ιδιωτικες κλινικες.

Για τα κουπονια τωρα, ναι γενικα τα υποστηριζει μεριδα του Ρεπουμπλικανικου κομματος του (κατα τα αλλα μισητου) Μπους. Επι της ουσιας, εφαρμογη κουπονιων δεν σημαινει οτι αυτοματα θα κλεισουν τα δημοσια σχολεια. Η οικονομια της αγορας σημαινει οτι οι γονεις θα εχουν πλεον λογο στην εκπαιδευση των παιδειων τους. Αμα το τοπικο σχολειο που επρεπε να πας δεν σου αρεσει τοτε μπορεις να διαλεξεις αλλο, δημοσιο η ιδιωτικο, που εχει καλυτερα στανταρ, δασκαλους, εγκαταστασεις κλπ. Το αν εισαι ευπορος η απορος δεν εχει σημασια, γιατι τα λεφτα που θα παρεις σαν κουπονι πρεπει να ειναι τα ιδια. Ισα ισα που αυτο βοηθα τους απορους περισσοτερο αφου τους δινει εκλογη.

Αν οι (δημοσιοι) δασκαλοι και οι συντεχνιες τους νομιζαν οτι θα ηταν ανταγωνιστικοι σε ενα τετοιο καθεστως τοτε σιγουρα δεν θα ηταν καθετα εναντιον των κουπονιων. Σιγουρα το πρωτο συμφερον τους ειναι η ασφαλεια της δουλειας τους.

Επισης η σωστη αξιολογηση δεν σημαινει οτι ο δασκαλος απαγορευεται να παρει πρωτοβουλιες, αντιθετα αυτες πρεπει να επιβραβευονται οταν φερνουν αποτελεσμα. Και για να αξιολογηθει καποιος πρεπει να υπαρχουν μετρησιμα κριτηρια, διαφορετικα πως θα γινει καλη αξιολογηση; Οταν τα παιδια δεν μαθαινουν δεν πρεπει και ο δασκαλος να ειναι υπαιτειος σε καποιο βαθμο και να μην παιρνει αυτοματες προαγωγες και προσαυξησεις;

Οσο για μετρησιμα κριτηρια και βαθμοθηρια στους μαθητες, αν θυμαμαι καλα οι εξετασεις και οι βαθμολογηση δεν εχουν καταργηθει, με τελικο στοχο τις Τελικες/Προεισαγωγικες εξετασεις μετα απο 12 χρονια.

Οπότε η πολυτέλεια που εσύ ενδεχομένως έχεις για προσωπική ζωή, να πιεις ένα καφέ με το φίλο σου κτλ,,
Κοιταξε επειδη ειμαι κοντα και στη Αμερικανικη και Κυπριακη πραγματικοτητα (με γνωστους μου εκπαιδευτικους στην Κυπρο) ξερω ποσο δουλευουν οι μεν και οι δε. Στην Κυπρο οι ωρες εργασιας ειναι λιγοτερες, η ωρα που ξοδευεις να πας δουλεια παλι λιγοτερη (σκεψου να θες πανω απο ωρα να πας δουλεια). Αμα εισαι εκπαιδευτικος ερχεται μπονους και ολο το καλοκαιρι διακοπες, συν ολες τις γιορτες, συν πολυ καλος μισθος και ωφεληματα. Γιατι νομιζεις ολοι οι νεοι ηθελαν και ακομη θελουν να γινουν δασκαλοι στην Κυπρο; Τωρα σιγουρα υπαρχουν ατομα σαν εσενα που ισως βαζουν εκεινη την εξτρα προσπαθεια και προετοιμασια, αλλα μαλλον αυτο ειναι η εξαιρεση.

Σε τελικη αναλυση τα κουπονια ειναι μια ενδιαφερουσα λυση, ισως οχι η πανακεια για την παιδεια, και ισως μη εφαρμοσιμα με τον ιδιο τροπο σε ολες τις χωρες. Ειναι ενα βημα ομως που φερνει προβληματισμο και αλλαγη τροπου σκεψης, που ισως να ενοχλα το στατους κβο και αυτους με τα περιφημα "κεκτημενα δικαιωματα".

Ανώνυμος είπε...

Να προσθεσω κατι για να μην νομιζεις οτι μιλησα ισως σκληρα για τους εκπαιδευτικους μονο, εξισου ευθυνη φερει και το κρατος. Που σπαταλα δημοσιο χρημα για στρατο και αμυνα περισσοτερα απο την εκπαιδευση (στο ιδιο καζανι εδω και οι ΗΠΑ, αυτο ειναι αλλη ιστορια).

Δασκαλούα είπε...

Θα αρχίσω από το τέλος. Είναι Η ιστορία το θέμα του προϋπολογισμού για την παιδεία. Δεν συμφωνώ ότι πρέπει να κοπούν οι μισθοί μας ως εκπαιδευτικοί για να παν αλλού αλλά να αυξηθούν οι δαπάνες για την παιδεία. Να καταλήξουμε σαν την Ελλάδα, που οι συνάδελφοι πρέπει να έχουν σχεδόν διπλάσια ηλικία από μένα ή παιδιά σε ηλικία γάμου που λέει ο λόγος για να παίρνουν το μισθό που παίρνω εγώ; Κι αναγκάζονται να δουλεύουν και δεύτερη δουλειά για να ζήσουν; Και πότε να προετοιμαστούν και πώς να είναι "αποδοτικοί" όπως λες εσύ.

Βέβαια με το πιο πάνω δεν εννοώ ότι πρέπει να αυξηθούν οι δαπάνες για την παιδεία για να αυξηθούν οι δικοί μας μισθοί αλλά για τα υπόλοιπα που αναφέρεις που αφορούν την καλύτερη υποδομή των σχολείων.

Το μπόνους για τις διακοπές που λες δεν είναι για μας που υπάρχει, αλλά γιατί οι άνθρωποι με τους οποίους δουλεύουμε, δηλαδή τα παιδιά, τις χρειάζονται. Όσο για τις αργίες με έναν καλό διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους θα μειώνονταν.

Μετρήσιμα κριτήρια & εξετάσεις όσον αφορά τους μαθητές: στο δημοτικό δεν έχουμε εξετάσεις. Σε καμιά χρονιά. Υπάρχουν αξιολογήσεις στις οποίες γενικά όμως δεν μπαίνει βαθμός αλλά μια-δυο φράσεις.

Οι συντεχνίες καλά κάνουν να βλέπουν το συμφέρον και την ασφάλεια του επαγγελματικού τους κλάδου. Δεν είναι αυτός ένας από τους κύριους λόγους ύπαρξής τους;

Δεν είμαι ενάντια σε κάθε έννοια αξιολόγησης. Αλλά στο υπάρχον σύστημα η αξιολόγηση σημαίνει έλεγχο με την έννοια της χειραγώγησης. Έτσι οι πρωτοβουλίες σου πάνε του κ... Αν θες παραπάνω για την αξιολόγηση σου προτείνω να διαβάσεις το άρθρο του Μ. Άπλ "Αν η αξιολόγηση είναι η απάντηση, ποια είναι η ερώτηση", τα βιβλία του Κάτσικα για το θέμα, αλλά να τα δεις και αυτούσια αυτά που προβλέπονται στο ΠΣΑ (Προτεινόμενο Σχέδιο Αξιολόγησης) άπό το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου http://www.paideia.org.cy/index.php?option=com_content&task=view&id=51&Itemid=63

Τα κουπόνια, γράφεις, δεν σημαίνουν αυτόματα ότι θα κλείσουν τα δημόσια σχολεία. Ναι, συμφωνώ. Η δημόσια παιδεία όμως νομίζω ότι με αυτόν τον τρόπο αποδομείται. Τα λεφτά του κράτους για την παιδεία, είναι που είναι δυσανάλογα λίγα ως προς τα υπέρογκα ποσά που ξοδεύονται για άλλα κι άλλα όπως εσύ λες στο τελευταίο σου σχόλιο, θα φεύγουν για να πηγαίνουν στον ιδιωτικό τομέα. Οι κίνδυνοι του ιδιωτικού σχολείο για τις μη ευνοημένες τάξεις της κοινωνίας νομίζω ότι έχουν μπει αναλυτικά στο ποστ. Δηλαδή, δες πώς θα βελτιώσεις ΟΛΑ τα δημόσια σου σχολεία, στήριξε κάποια γκετοσχολεία παραπάνω από τα εύπορα (βλ. εξίσωση δυνατοτήτων και όχι ισότητα ευκαιριών - δεν υπάρχουν ίσες ευκαιρίες σε μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι δεν ξεκινούν από την ίδια ακριβώς αφετηρία) και μην στέλνεις τον κόσμο στα ιδιωτικά για να "λύσεις" το "πρόβλημα". Σαφώς και οι γονείς έχουν σημαντικό ρόλο και λόγο στην εκπαίδευση. Όχι όμως με αυτόν τον τρόπο.

Και τέλος, εγώ δεν συμφωνώ με την λογική της αγοράς και του ανταγωνισμού. Θεωρώ την παιδεία δημόσιο αγαθό και νομίζω ότι λειτουργεί καλύτερα στα πλαίσια της συνεργασίας. (το 'χω δει να γίνεται). Άρα αυτός ο διάλογος μπορεί να γίνεται από την αρχή με διαφορά φιλοσοφίας και ό,τι και να πούμε να μην βγάζουμε άκρη ο ένας από τον άλλον. ;-)

Για την πρώτη σου παράγραφο για την υγεία. Έχεις απόλυτο δίκιο ότι είναι εξωφρενικό να δικαιούνται δωρεάν περίθαλψη υψηλόμισθα και όχι χαμηλόμισθα στρώματα στην Κύπρο στα δημόσια νοσοκομεία. Έχεις απόλυτο δίκιο ότι έχουν σκατώσει τόσο την υγεία που κανείς δεν πάει εκεί. Είχα υποψιαστεί ότι μπορεί να είχα ραγίσει ένα κόκαλο μετά από χτύπημα. Πήγα πρώτες βοήθειες. Στις ακτινογραφίες με άρπαξε ο άλλος με ένα τρόπο, ώστε αν είχα δίκιο για το ράγισμα, τώρα δεν θα υπήρχε το εν λόγω κόκαλο. Ευτυχώς είχα άδικο. Είναι επίσης σωστό ότι πολλές υπηρεσίες του δημόσιου νοσοκομείου της Κύπρου είναι άχρηστες. Δεν ξέρω κανέναν να πηγαίνει σε κρατικό οδοντιατρείο για παράδειγμα, είτε φτωχό είτε πλούσιο. Όλοι πάνε έξω.

Όσο για τις ΗΠΑ, δεν έχω πατήσει το πόδι μου ακόμα, και δεν αμφισβητώ ότι εσύ που ζεις/έζησες εκεί θα ξέρεις παραπάνω. Δεν έχει βγει και το Σικο του Μ. Μουρ να το δούμε ;-). Όμως σε διάφορες ταινίες όπως τον Τζον Κιου ή το Πατσ Άνταμς υπάρχουν τέτοιες αναφορές. Σε χαζοπεριοδικό είχα διαβάσει παλιά ότι ο Τομ Κρουζ πλήρωσε για τη νοσηλεία μιας κυρίας που δεν είχε ασφάλεια. Από αυτά έβγαλα τα συμπεράσματά μου. Αν έχεις υπόψη σου κάνα λινκ να μπω να δω, θα με διευκόλυνες πάντως. Ευχαριστώ πολύ.