7 Νοε 2007

Τα επιθετικά του δημοτικού παιδιά

Είχε ένα δημοσίευμα στον Πολίτη πριν 2-3 μέρες, για τις επιθετικές συμπεριφορές μερικών παιδιών που φοιτούν σε δημοτικά σχολεία της Κύπρου και για το πώς τα μέτρα που λαμβάνονται για την αντιμετώπιση τέτοιων περιπτώσεων είναι ανεπαρκή.


Ακολουθεί απόσπασμα του άρθρου:

Επιθετικές συμπεριφορές στα σχολεία
Τα θυμωμένα (του Δημοτικού) παιδιά...

Τελικά δεν είναι μόνο οι μαθητές των γυμνασίων και λυκείων που είναι θυμωμένοι (με αιτία;) και παρουσιάζουν επιθετικές συμπεριφορές στα σχολεία αλλά και στο σπίτι. Σύμφωνα με την ΠΟΕΔ ανάλογα, αν όχι και χειρότερα προβλήματα, εμφανίζονται και σε πολύ μικρότερες ηλικίες και δη στα παιδάκια των δημοτικών. Παιδιά των οχτώ και βάλε ετών που είναι έτοιμα να στραγγαλίσουν τον δάσκαλό τους, να πηδήξουν από την οροφή του σχολείου, που σκυλοβρίζουν τους συμμαθητές και τους δασκάλους τους, που φεύγουν από τις σχολικές αίθουσες και δεν δίνουν λογαριασμό σε κανένα, που ρίχνουν μπουνιές σε τζάμια και πόρτες, που "παίζουν" βγάζοντας ο ένας τον άλλο νοκ- άουτ! Το θέμα με τις απίστευτες διαστάσεις, φέρνει στην επιφάνεια ο πρόεδρος της ΠΟΕΔ Δημήτρης Μικελλίδης, ο οποίος κάνει λόγο για μαθητές με ψυχιατρικά ή άλλα προβλήματα που εκδηλώνουν σοβαρές διαταραχές στη\nσυμπεριφορά τους, επηρεάζοντας την ομαλή διεξαγωγή των μαθημάτων και προκαλώντας αναστάτωση στους υπόλοιπους συμμαθητές τους, αλλά και στους δασκάλους οι οποίοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά.


"Αυτές οι καταστάσεις μάς έγιναν καθημερινό βίωμα. Κι ας μην προτρέξουν κάποιοι να μας πουν ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε\nτα παιδιά με αγάπη και κατανόηση. Ούτε η αγάπη ούτε η κατανόηση επιλύουν τις ψυχικές διαταραχές και τα ψυχολογικά προβλήματα" σημειώνει ο Πρόεδρος της ΠΟΕΔ, τονίζοντας πως δεν τελειώνουν τα παράπονα που καταφτάνουν στην οργάνωση είτε από σχολεία είτε από γονείς. Ο κ. Μικελλίδης κατηγόρησε ευθέως το υπουργείο Παιδείας ότι δεν λαμβάνει εγκαίρως, τα απαιτούμενα μέτρα. "Αυτά τα παιδιά χρειάζονται συνοδό και ώρες στήριξης. Παρόλα αυτά, το Υπουργείο δεν παίρνει τις ανάλογες αποφάσεις. Εάν η δικαιολογία είναι οι οικονομίες που κάνουν στους προϋπολογισμούς τότε... ζήτω που καήκαμε!"

Το πρόβλημα
Για την ώρα το όλο ζήτημα επωμίζονται οι Πολυθεματικές Ομάδες, που ορίζονται από την ανάλογη επαρχιακή Επιτροπή Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης προκειμένου να αξιολογούν τα παιδιά. "Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για πολύ περισσότερα πράγματα. Τα χρήματα δεν νοείται να αποτελούν το λόγο που δεν διορίζονται\nσυνοδοί και δεν παραχωρούνται ώρες στήριξης", επαναλαμβάνει ο Δημήτρης Μικελλίδης. "Πέρσι, το διδακτικό προσωπικό ενός σχολείου υποχρεώθηκε να κατέλθει σε στάση εργασίας για να δοθεί συνοδός σε κάποιο παιδί. Σε μια άλλη περίπτωση για τρία ολόκληρα χρόνια πηγαινοερχόταν ο φάκελος ενός παιδιού. Τελικά αποφοίτησε με χίλια βάσανα και χωρίς ποτέ να τύχει ιδιαίτερης προσοχής. Φανταστείτε τι θα λέγαμε εάν το συγκεκριμένο παιδί έπεφτε από την ταράτσα του Δημοτικού ένα πρωινό..."


Εγώ πάλι έμαθα ότι συνάδελφος που αντιμετωπίζει ένα τέτοιο πρόβλημα, όταν στην απελπισία της, γιατί δεν έβρισκε και ιδιαίτερη στήριξη από αλλού, κάλεσε την ΠΟΕΔ για να της πει πώς να αντιμετωπίσει τη δική της περίπτωση, της τάξης της, δείχνοντάς τους τα τραύματά της, αυτοί της είπαν να καλέσει την αστυνομία!!!!! Συνάδελφοι, έχετε που έχετε το χρόνο να συνδικαλίζεστε, δεν το κάνετε και λίγο σωστά; Δεν ξέρετε ότι με πολλά από τα μέτρα που εξαγγέλλετε, ή με πολλές από τις οδηγίες που μας δίνετε (τα όρντινα από πάνω, χωρίς καν να ρωτήσετε ποια είναι η δική μας άποψη!!!), αφήνετε κάθε συνάδελφο εκτεθιμένο; Αν σε αυτή την περίπτωση ακολουθηθεί η συμβουλή σας και γίνει καταγγελία από τη συνάδελφο στην αστυνομία ενάντια στο παιδάκι που της δημιούργησε τους μώλωπες, ποιος από εσάς θα βγει μπροστά για την σώσει από το γνωστό μάτι του κυκλώνα που θα ακολουθήσει; Πώς μπορείτε με το χρόνο που σας πληρώνουμε για να έχετε έξτρα ως συνδικαλιστές να μας λέτε να δράσουμε σε ατομική βάση, καταστρέφοντας την καριέρα μας, αλλά πάνω από όλα την καλή μας την υγεία, με το σούσουρο και την πίεση που θα ακολουθήσει αν εφαρμοστεί η... "στρατηγική" που προτείνατε; Ίσως να μην πειράζει και τόσο να καταστραφεί μια καριέρα την στιγμή που προωθούνται μερικές άλλες...

Έχετε μάθει να μας συμβουλεύετε για τα πάντα μόνο σε ατομική βάση. Δεν μας καλείτε να έρθουμε σε εσάς παρά μόνο αν έχουμε ενστάσεις στις μεταθέσεις μας ή στις προαγωγές μας. Δεν ξέρουμε τις θέσεις σας για το σχέδιο αξιολόγησης. Δεν έχετε κάνει ένα δημοψήφισμα σε επίπεδο βάσης για τα θέματα που μας καίνε. Για το 63 αποφασίσατε μόνοι σας. Και από όσα πληροφορούμαι τη μοναδική φορά που κάνατε δημοψήφισμα για το αν θα χτίζαμε ή όχι σαν ΠΟΕΔ εξοχικά στις Πλάτρες το ογδοντακάτι τοις εκατό σας είπε όχι. Παρόλα αυτά, εσείς τα χτίσατε! Αφήνετε θέματα που καίνε όλοι την κοινωνία να γίνονται θέματα μικροσυντεχνιακών χειρισμών, και ενώ οι γονείς θα μπορούσαν να είναι οι μόνιμοι και δυναμικοί σύμμαχοί μας για τη βελτίωση της παιδείας του τόπου, τους έχετε στην απέξω! Φτάνει πια, συνάδελφοι! Κάντε καμιά γενική συνέλευση της προκοπής, αλλάξτε και το καταστατικό, και όταν συνδικαλίζεστε μην συμπεριφέρεστε ως διδάσκαλοι καθέδρας! Αυτά!

6 σχόλια:

roidis είπε...

στενάχωρο αλλά διαφωτιστικό ....
τι να προσθέσω;

Thodoris είπε...

Αν πότε ο "συνδικαλισμός" δώσει βάρος στην έννοια της εκπαίδευσης και όχι στα ψηφαλάκια, ίσως τα "θυμωμένα" παιδιά λιγοστέψουν...

Ανώνυμος είπε...

Συναδέλφισσα, νομίζω ότι άλλο είναι το θέμα που προσπαθεί να αναδείξει το άρθρο που έβαλες κι άλλη είναι η χροιά που του δίδεις. Το κείμενο νομίζω πρέπει να επικεντρωθεί στο θέμα που αναδεικνύει και δεν είναι άλλο από το θυμό που επικρατεί στα παιδιά, αλλά και στην κοινωνία.
Είναι γεγονός ότι υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά με αποκλίνουσα συμπεριφορά και φυσικά επιθετική. Επίσης είναι γεγονός ότι χρήζει άμεσης βελτίωσης ο συνδικαλισμός του κλάδου. Αλλά τα προβλήματα των παιδιών αυτών δεν νομίζω ότι δημιουργήθηκαν από την έλλειψη σωστού συνδικαλισμού. Εξάλλου όποτε ζητήσαμε συνοδό ή ψυχολόγο στο σχολείο μας πάντα προσκρούαμε στην έλλειψη κονδυλίων από το κράτος. Δυστυχώς στις μέρες μας όλα προσεγγίζονται ανάλογα με το χρηματικό κόστος... Ακόμα κι αν είναι να χαθεί μια ψυχή...
Τα προβλήματα επιθετικής συμπεριφοράς (bullying) αυξάνονται με δραματικό βαθμό. Στα σχολεία που υπηρέτησα είδα παιδιά να δαγκώνουν μαθητές και δασκάλους, μαθητές να κρατούν το ψαλίδι και να κατατρέχούν τους συμμαθητές τους, μαθητές να χτυπούν αλύπητα συμμαθητές τους, μαθητές να φεύγουν κρυφά από το σχολείο, μαθητές να ανοίγουν τις τσάντες των συμμαθητών τους και να κλέβουν, μαθητές να παίζουν πετροπόλεμο σημαδεύοντας συμμαθητές αλλά και δασκάλους, μαθητές να σχίζουν το διάλειμμα τις πινακίδες της τάξης κ.ά. Το ότι βρίζουν ασύστολα πανταχόθεν είναι πλέον ρουτίνα. Φυσικά για να είμαι ρεαλιστής τις περισσότερες φορές βλέπω μαθητές να μας εκπλήσσουν με τη γλυκιά και ευαίσθητη τους συμπεριφορά.
Για όλα αυτά τα προβλήματα ευθυνόμαστε πρωτίστως εμείς. Και όταν λεώ «εμείς» εννοώ οι γονείς και οι ενήλικες γενικότερα. Πώς διαπαιδαγωγούμε τα παιδιά μας; Τι παραδείγματα δίνουμε; Μήπως δεν ζούμε σε μια κοινωνία όπου όποιος έχει σωματική δύναμη και δέρνει είναι το «αφεντικό»; Μήπως αν κάνετε το «λάθος» και εστιάσετε το βλέμμα σε κάποιον άγνωστο περισσότερο από ένα δευτερόλεπτο δεν θα γυρίσει να σας πει με άγριο ύφος: «ίνταμπου με θωρείς ρε;;;;». Μήπως δεν είμαστε μονίμως τσαντισμένοι; Στο δρόμο, στο γήπεδο, στο σπίτι, στις υπηρεσίες, στις συζητήσεις, παντού! Ακόμα και στα μπλογκς!!!!!
Ο θυμός είναι ένα φυσιολογικό ανθρώπινο συναίσθημα. Το θέμα είναι με ποιους τρόπους τον εκτονώνεις. Και με ποιο τρόπο μπορείς να εκτονωθείς χωρίς να θυμώσεις και τους γύρω σου.
Δυστυχώς αποτύχαμε να μάθουμε στα παιδιά μας σωστούς τρόπους εκτόνωσης και ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ, διότι πολύ απλά... δεν τους μάθαμε ποτέ μας!!!

Υ.Γ. Για τις επιθετικές συμπεριφορές του σχολείου μας, η Π.Ο.Ε.Δ. μας ζήτησε να κρατάμε ένα αναλυτικό αρχείο.
Ο κύριος τάδε υψηλόβαθμο στέλεχος του υπουργείου όταν ήρθε και είδε ιδίοις όμμασι τα προβλήματα του σχολείου μας συνέστησε μόνο... κουράγιο! Κι αν τον ξαναείδατε εσείς, τον ξαναείδα κι εγώ!

the Idiot Mouflon είπε...

Ώσπου τους διδάσκουμε ότι ο Νικητής παίρνει αυτά που θέλει και πως εκείνος που παίρνει αυτά που θέλει είναι ο Νικητής, ότι επιτυχημένος / ευτυχισμένος είναι αυτός που επιβάλλει τη θέληση του και εκείνος που επιβάλλει τη θέληση του είναι επιτυχε(σ)μένος . ευτυχυσμένος... φυσιολογικά θα παρουζιάζονται αυτά τα φαινόμενα.

Η έννοια του Δυνατού που αφήνει όμως και τους άλλους να "κάνουν το κομμάτι τους", στο πλαίσιο της προσπάθειας για συγκρότηση κοινωνικών συνόλων, είναι πλέον αλαμπουρνέζικα... όχι μόνο για τα πιτσιρίκια αλλά και για μας τα γερούΘκια (σχεδόν να πω γερούνδια).

Always Winning τους θέλουμε (δες "σύστημα επιβράβευσης των Άριστων") και καλά να πάθουμε.

Κανείιιιιιιιιιιι...

yannispap είπε...

Τα ίδια προβλήματα με τη σχολική βία και σε σχολεία της Αθήνας.Σαν μέλος του συλλόγου γονέων σε πειραματικό ολοήμερο δημοτικό σχολείο προτείνω τη λύση διαχωρισμού τάξης σε 2 τμήματα...

http://paramagazo.blogspot.com/

bestman είπε...

Δασκαλούα, φίλη καθηγήτρια που έκαμνε αντικατάσταση σε Δημοτικό πριν μερικά χρόνια, παρολίγο να στραβωθεί από σπόγγο που έριξε μαθητής της (7 χρονών) και πέρασε ξυστά από δίπλα της. Από το "Κρεας δικό σου, κόκκαλα δικά μου, δάσκαλε" φτάσαμε στο "Κρέας και κόκκαλα του δασκάλου δικά μας"... Ιντα τζιαιρούς εφτάσαμεν!