Εκπαιδευτική μεταρρύμιση

Το τέταρτο στη σειρά κείμενο για το αφιέρωμα στα κυπριακά σχολεία, ανήκει σε ένα συνάδελφο της δευτεροβάθμιας που δεν είναι blogger. Θα ανανεώσουμε το αφιέρωμα για τα σχολεία το Σάββατο με το κείμενο της blogger Roam.

Πάντα υπάρχουν άνθρωποι, οικογένειες, σχολεία, πανεπιστήμια, κυβερνήσεις,... που βάζουν τον πήχη ψηλά. Από τι εξαρτάται άραγε το ύψος του πήχη;

Κάποιοι είναι αρκετά τυχεροί ώστε να είναι οι τύχες τους στα χέρια ανθρώπων με όραμα, με γνώμονα το καλό του συνανθρώπου τους, που έχουν τις πλάτες να σηκώσουν το βάρος. Καταλύτης: οι ευνοϊκές συγκυρίες.

Όπως ήδη ξέρετε, οι τυχεροί είναι λίγοι. Πέρασαν τα σχολεία μας και καλύτερες μέρες. Δυστυχώς εδώ και χρόνια ο πήχης πήρε την κατιούσα.

Φέτος είναι το κάτι άλλο. Έχω την αίσθηση ότι βρίσκομαι στη Μακαρίου. Να του πεις να μην καπνίζει; Έχασε κι αυτό κάθε έννοια. Άλλωστε, αρκεί μια απλή προσφυγή προς την επίτροπο (ή μια τηλεοπτική αναφορά) για να καταχωρηθεί και αυτό στα αναφαίρετα δικαιώματα (το κάπνισμα έξω από την τάξη).

Δύσκολοι καιροί για επαναστάσεις και όταν οι επαναστάτες είναι μαϊμού, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Μέσα στην απελπισία τους ύψωσαν το τζιν για λάβαρο. Άδικα αποδίδουν το «όραμα» αυτό στον Γεωργιάδη. Κάποιοι, εδώ και καιρό, πασχίζουν για την μεταρρύθμιση στην παιδεία. Αυτό μου θυμίζει πηγάδι. Άλλοι αντλούν ψήφους, και άλλοι εικοσάλιρα. Μάλιστα δηλώνουν, ότι το πηγάδι είναι απύθμενο. Έχει βάθος χρο΄νου. Για να προσδώσουν κύρος στην προσπάθεια, έβαλαν και τους σοφούς να εκπονήσουν μελέτη. Θα την ζήλευε και ο Άγιος Νεόφυτος (έχετε ακούσει για τον τάφο του!). Δύο είχα την ατυχία να γνωρίσω – Γιάκς.


Κύριε υπουργέ, ξέρω ότι πέσατε με το αλεξίπτωτο. Στην αρχή ήταν δύσκολο. Φαίνεται όμως ότι σας προσανατόλισαν γρήγορα (μέχρι και πασαρέλα). Κάποιοι άλλοι σας μίλησαν για τον κατάλογο διοριστέων, πάντα βέβαια στα πλαίσια της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Έδειχνα πολύ σοβαροί και ότι ασχολούνται με το θέμα από καιρό (αυτή η μεταρρύθμιση μου θυμίζει και την κολυμπήθρα του Σιλωάμ). Όλοι μπορούν να φανταστούν τι θα γίνει όταν ανοίξει ο ασκός του καταλόγου. Στην Κύπρο ζούμε. Εγώ ούτε να το φανταστώ δεν θέλω.

Όταν ο υπουργός, και ο κάθε υπουργός, δεν έχει όραμα και είναι μόνο ένας απλός διαχειριστής συμφερόντων τότε μοιραία ο πήχης θα κατεβαίνει.

Και λίγη ελπίδα: Κύριε υπουργέ, ένα θα σας πω. Αν καταφέρετε να ξεμπλέξετε έστω και λίγο το κουβάρι των επιλογών (μαθημάτων), θα σας ευγνωμονούν για χρόνια. Φτάνει η «δημοκρατία». Δώστε και λίγο ύψος.


Γεωργίου Γεώργιος,
Μαθηματικός