22 Δεκ 2007

Recollections of my adventurous school life

Ακολουθεί το κείμενο της Roam, όπως σας τάξαμε, που θα φιγουράρει πρώτο-πρώτο μέχρι την Τρίτη. Θα ακολουθήσει ευχετήριο μήνυμα λόγω εορτών και ένα διάλειμμα του blog επειδή θα απουσιάζω. Αρχές Γενάρη θα συνεχίσουμε με τα κείμενα του Bestman και του Anef_. Όσοι άλλοι επιθυμείτε να συμμετέχετε με κείμενα στο αφιέρωμα για τα κυπριακά δημόσια σχολεία, στείλτε τα με μέηλ. Παρακαλώ μην ξεχνάτε να βάζετε και τίτλο, κι αν θέλετε και καμιά εικονούδα για να ομορφαίνει το τοπίο. Ευχαριστώ πολύ και σας αφήνω με τις σκέψεις της Roam.

« Αγάπη μου θέλεις να πάεις ιδιαίτερα για να περάσεις ιδιωτικό?»
«Μάμμα, όι. Εγώ εν να πάω όπου παν οι φίλες μου! Τζαι θέλω να γίνω δασκάλα. Πώς εν να γίνω δασκάλα, αν πάω ιδιωτικό?»

Εν που τότες που εμπορούσα να έβρω τις καλύτερες δικαιολογίες για να γλυτώσω τον εαυτό μου που any unwanted situations (ποττέ εν έθελα να γίνω δασκάλα).
Άρα άρεσκε μου το δημόσιο σχολείο όπως το είχα γνωρίσει όταν ήμουν 1.30μ.
Άρεσκε μου που είχα κάποιον να μου μάσιετε να κάμνω πράματα (βλέπε δασκάλα,, έτυχε μου και 2-3 φορές ναν δάσκαλος).
WOW τι μεγάλο πράμα ο δάσκαλος. Ήταν θεοί στα μάθκια μοας και φυσικά το definition του ξερόλα.

Τζείνο που με έκαμε στην αρκή discourage στο δημοτικό ήταν τα τετράδια με τις άσπρες τις κόλλες. Τα παιδάκια τα ζαβρά εν κανεί που ο νους τους λαλεί τους να γράφουν ανάποδα, το να γράφουν σε μια ίσια γραμμή εν βάσανο! Βρε γύριστην κόλλα έτσι, άλλοσπως, γράψε με το χέρι σου πουπάνω/πουκάτω/να αιωρείται...
Please κυρία δασκάλα βοήθα με.
Too late. Η εμπειρία ήβρεν μου λύση για ούλλα.

Παράπονο έχω και που το μάθημα της μουσικής. Ίσως γιατί εκάμναν μου πάντα οι παράξενοι διευθυντές. Όι πέτε μου, είπαμεν το πιτσικάτο βκάλλει ενδιαφέρον ήχο πας το βιολί αλλά ολόκληρο το μάθημα να βλέπεις και να ακούεις ένα βιολί σε ρόλο κιθάρας εν σπαστικό.

Ποττέ εν μου αρέσαν τα μαθηματικά, εύρισκα τα δύσκολα. Και η ιστορία ήταν βαρετή...Ε τί μου άρεσκεν? Η Γεωγραφία!!! Έμαθα για το Παρίσι, το Τραφάλγκαρ Σκουέαρ (ήρτα και εγύρευκα τα πεζούνια της φωτογραφίας), το τροπικό και το ήπιο κλίμα...

Ούτε μου αρέσαν οι βρύσες με το νερό. Ελπίζω να το εγκαταλείψαν τούντο σύστημα. Πόσες φορές ήρταν και είπαν σας «μεν πιεις που τούτην, επιππίλλησεν την ο τάδε!!!».

Επίσης ποττέ εν εσυμπάθησα τους συνδέσμους γονέων. Τα κοπελλούδκια τους είχαν ‘άλλο αέρα’ και ενομίζαν πως εν ΟΙ παράγοντες. Είπαμεν να έχουν και οι γονείς say αλλά εν νεν και πολλά αντικειμενική η γνώμη τους...

Στο δημοτικό έμαθα να πιάνω αστεράκια, μπράβο, να γράφω ψέματα στις εκθέσεις μου για να γεμώνουν οι κόλλες, να μπαίνω στη γωνιά γιατί επετάκτηκα και είπα την απάντηση πριν μου δώσει το λόγο ο δάσκαλος (τραυματικές εμπειρίες...αλλά πόσην ώρα να καρτερώ πέρκι πουν την απάντηση!?).
Έμαθα να προσέχω την τάξη with all the sense of responsibility που μπορεί να έχει μια εφτάχρονη. Ξέρετε, στο διάλειμμα κάθε μέρα είχε γκρουπς που την επροσέχαν με το γυρί. ( Ήμουν prefect δηλαδή???)
Ααα μα ήμουν και πρόεδρος του σχολείου...εμάθαν με στα αξιώματα και εχαλάσαν με.

Το δημοτικό σε γενικά πλαίσια (τουλάχιστον την περίοδο 1993-1999) ήταν εξαιρετικό.
Εν μπορώ να πω, κάποιες δυσκολίες είχαμεν τες...σε καποια φάση αντί να κάμνω μάθημα σε τάξη έκαμνα μάθημα σε μια αποθήκη καταστήματος απέναντι που κατάστημα με lingerie…αλλά ντάξει. Εν επήεν ποττέ η μάμμα μου να διαμαρτύρεται πως εν να ππέσουν οι τοίχοι πάνω μου κτλ.

Οι δασκάλοι μου μάλλον εμάθαν μου τα πιο σημαντικά πράματα π.χ. να έχεις κάποιες αξίες (τζίνα ούλλα τα κείμενα του ‘Η Γλώσσα Μου’ ήταν τρομερά!!!). Έμαθα να δκιαβάζω το κείμενο τζαι να γίνεται εικόνα μες το νου μου, έμαθα να αγαπώ την πατρίδα (πόσες φορές να τραγουδίσουμε το 1η Απριλίου?)…












Έμαθα να αγαπώ τους συμμαθητές μου και να τους βοηθώ. Ακόμα θυμούμαι το Νικόλα που με έπρηζε στα τηλεφωνήματα να του εξηγήσω τα μαθηματικά, σαμπώς και γω έξερα τα!

Το Γυμνάσιο εν άλλη κουβέντα. Μπαμ και κάτω.
Παναγία μου, πολύς κόσμος!!! Και competition. Πλέον μπαίνουν τα Α και τα Β μες το παιχνίδι.
Οι καθηγητές (με λίγες εξαιρέσεις) ήταν ξινισμένοι ξερόλες.

Εμίσησα τα Αρχαία αφού ουσιαστικά δεν μας εμαθαίναν τίποτε useful εκτός που λλίες λέξεις ( τι με νοιάζει αν στα αρχαία η φλέβα ήταν φλεψ?).
Τα δε κείμενα...ωραία τα κείμενα αλλά ο τρόπος που βαθμολογούνται τα διαγωνίσματα εν εντελώς υποκειμενικός (ανάλογα με συμπάθειες).
Χαλά με λλίο το γεγονός ότι εν έμαθα να χειρίζομαι σωστά καμιά γλώσσα. Πάντα ένιωθα πως οι εκθέσεις έπρεπε να έχουν μια παρουσίαση κυρκιλλέ με άπλετα, εντυπωσιακά επίθετα (που εν εντελώς αχρείαστα μερικές φορές). Τα Νέα Ελληνικά και τα ‘κλασσικά μαθήματα’ στο σύνολο τους εβκάλλαν μου κάτι επιτηδευμένο και ψεύτικο. Έτσι τζαι γω είπα τους ‘άτε γειά!’ τζια έπια το science.

Τα θρησκευτικά με την τόσο απαρχαιωμένη σκέψη και το promotion του Χριστιανισμού με βάση το φόβο προς το Θεό, πού τα βάλλεις? Δευτέρα γυμνασίου μάλιστα έτυχεν να μας πει ο θρησκευτικός μας πως εν να πεθάνουμε ούλλοι που καρκίνο και εν επειδή ο κόσμος εν ζηλιάρης και κακός που στέλλει ο θεός σεισμούς (ενευριάσαμεν τον πολλά!).

Είχα και μιαν άλλη πελλή καθηγήτρια Αγγλικών που μια φορά εμάλλωσε με μια συμμαθήτρια μου και επαίξαν ξύλο, κυριολεκτικά.

Που την άλλη, έτυχε μου να έχω και λίγους εξαιρετικούς καθηγητές. Πρώτος που ούλλους ο κύριος Πάμπος ο φιλόλογος. Μελετημένος και μετρημένος άνθρωπος. Που έγινεν ο πόλεμος στο Αφγανιστάν ήταν ο μόνος που έκατσε να μας πει 2 κουβέντες. Και ο Μιτίδης, που κάμνει τα σκίτσα στο Φιλελεύθερο, έκαμνε μου αγγλικά. Περιττό να σας πω ότι έβαλλεν μας να κάμνουμε ποτζίντα σκεδιούδκια...

Τζίνο που μου έμεινε που το Γυμνάσιο εν η ιδέα ότι οι καθηγητές διορίζονται χωρίς τα απαραίτητα qualifications. Ποιος του ελέγχει? Πάντως σίγουρα όχι ο επιθεωρητής που έρκεται κάθε κότζινη Πέμπτη. Όποτε ήταν να έρτει εβάλλαν μας να κάτσουμε καλά, τα πουκάμισα μας μέσα, επαρακαλούσαν μας να ψηλώνουμε το χέρι μας...εσυμπεριφέρουνταν μας άψογα. Την επόμενη μέρα όμως...

Όσο για τους συμμαθητές μου στο Γυμνάσιο ποττέ εν μου άρεσε το ‘είμαι πελλός τζαι λέσιην’. Εκάμναν καφκάες μες τη μέση του σχολείου απλά για να πιαν λλίη σημασία. ΄Η το να μεν φορούν στολή νευριάζει με. Ή που εν να φορούμεν ούλλοι κάτι neat και ομοιόμορφο ή που εν να το κάμουμε τέλια πορνό τζαι γω να επήαινα με τες φανέλλες μου με τες νεκροκεφαλές τζαι τον αντίχριστο. Εδώ που τα λέμεν όμως, ποττέ εν έβαλα τα πουκάμισα μου μέσα. Έφα αμέτρητες παρατηρήσεις.

Μετά που ήρτεν η ώρα να πάω στο αγαπητό σε όλους Ενιαίο Λύκειο άφηκα τα ούλλα τζαμέ. Ποιά είμαι, πού πάω, τί θέλω να σπουδάσω? Να πάω να δώκω μες σε ένα κκόπι πέιστ του χάους του Γυμνασίου εν το θελα. Και άσε που έθελα να πάω Αγγλία. Η απόφαση ήταν μία. Ή να φκω που το σχολείο και να πουλώ λεμονάδες μες το δρόμο ή που εν να πάω ιδιωτικό. Ε ναι, τελικά επήα ιδιωτικό.

Δεν μετανοιώνω καθόλου αυτή την απόφαση. Εννοείται πως καμία σχέση η οργάνωση και η πειθαρχία στο ιδιωτικό σε σχέση με το δημόσιο. Το πρόγραμμα μας έτοιμο πριν ανοίξει το σχολείο, οι καθηγητές εξέραν ίντα που τους γίνεται τζαι που έπρεπε να ένει στην πρώτη περίοδο.

Επίσης κόφτει τους να πιάσεις έναν άλφα βαθμό. Στο κάτω κάτω πιερώνεις, έχεις απαιτήσεις και η δουλειά τους γίνεται κάθε λλίο assessed με βάση τους βαθμούς που πιάνεις εσύ.
Ξέρουν την ύλη που διδάσκουν, κάθε λλίον παν σε meetings για τα A Levels/O Levels.
Και να πεις ότι τους κόφτει μόνο για την χρονική περίοδο που είσαι τζαμέ στο σχολείο τζαι κοττάς τους τα, εν νεν έτσι. Ακόμα και μετά που κάμνουμε graduate ρωτούν και ενδιαφέρονται για το πως τα πάμε. Εκτιμούμεν τους τζαι εκτιμούν μας.
Άλλη κοινωνία, πιο κλειστή. Όχι απαραίτητα ελίτ, αλλά πιο δεμένη.

Απο θέμα επιπέδου πιστεύω το λύκειο υπερτερεί τουλάχιστον στα μαθηματικά και στη φυσική (τούτα που ξέρω σίουρα). Αλλά τι να κάμεις τη διδακτέα ύλη άμαν ο τρόπος διδασκαλίας εν νεν σωστός? Γιατί αν ήταν σωστός εν θα εβουρούσαν τα κοπελλούδκια του κόσμου στα ιδιαίτερα.
Δηλαδή τωρά που το σκέφτουμαι, αν επηαίναν μόνο στα ιδιαίτερα το απόγευμα πάλε ήταν να περάσουν τις προεισαγωγικές.
Η κατάσταση αηδιάζει με. Πόσον δημόσιο είναι το δημόσιο αν με έμμεσο τρόπο αναγκάζει τους μαθητές να πληρώνουν αδρά για τουλάχιστον 3 μαθήματα σε ιδιαίτερα. Άκουσα και για περίπτωση που επληρώναν 100 λίρες το μήνα για ΈΝΑ μόνο μάθημα. Κάμε το επί 3, εν όσα εδιούσα εγώ στο ιδιωτικό. (Και στο ιδιωτικό μπόρεις να πιάσεις και υποτροφία... έτσι μια σούμα πρέπει να τους έδωκα γύρω στις 9 000).

Φυσικά το λάθος μπορεί να εν τζαι επειδή εν περιορισμένες οι θέσεις στο Παν. Κύπρου. Ούλλοι θέλουν τη θέση. Πέρκι να είχε παραπάνω chance να μπω στο Cambridge παρά στο UCy.
Ελπίζω με τα νέα πανεπιστήμια ( ΤΕΠΑΚ και τα ιδιωτικά) να καλυτερεύσει η κατάσταση.

Εν κατακλείδι να σημειώσω ότι με καμία δύναμη εν θα επήαινα ολόισια ιδιωτικό γιατί τα λεφτά εν πολλά και που τη στιγμή που μπόρεις να πάεις πριν τα O Levels, γιατί να μεν πάεις από την 4η τάξη και μετά? Και στο κάτω κάτω η εμπειρία του Γυμνασίου έκαμε με να εκτιμήσω την σωστή παιδεία.

19 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Απλά κορυφαίο.Σαν να έγραφα τα δικά μου απομνημονεύματα που τη μακράν σχολική περιοδεία...Έσκασα που τα γέλια άμαν είδα τα βιβλία του δημοτικού και εμνημόνευσα αξέχαστες στιγμές.Τραγικές μεν για το σύστημα της παιδείας αξέχαστες δε.
Τα εγγλεζικα μείωστα λλιον γιατί αν το δει ο Λάζαρος Μαύρος εννα πάθει εγκεφαλικο.
Καλές Γιορτές.

Ανώνυμος είπε...

O Λάζαρος Μαύρος τζαι με τα κυπριακά παθαίνει εγκεφαλικό. Γράφε τα στα αρχαία για να μεν έχει πρόβλημα :)

Ανώνυμος είπε...

Ανωνυμε σωστα τα λαλεις αλλά μακάρι όλοι όσοι κάμνουν ραδιόφωνο να είχαν την μισή μόρφωση του αλλά και επιμονή για επιπλέον μόρφωση.Τότε το ραδιόφωνο θα ήταν ένα μικρό σχολείο.Τώρα η αμορφωσία ,χαλαρότητα και η ματαιοδοξία περισσεύει στους πλείστους που τούτους.Κυρίως η χαλαρότητα...

Ανώνυμος είπε...

@ Chomsky: ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Προσπαθώ να μειώσω τα εγγλέζικα αλλά τα γέριμα, εν όπως μιλώ που σας τα γράφω!
Λλίον πολλά ούλλοι είχαμε τις ίδιες εμπειρίες στο δημόσιο. Και όσον για τα βιβλία, χαίρομαι που εν με άφηνεν η μάμμα μου να τα κρούζω στο τέλος της χρονιάς. Τωρά φυσικά εν πας το σέντε και μουχλιάζουν, αλλά που θα μου πάει. Που εν να έχω ώρα θα τα κατεβάσω.

dokisisofi είπε...

Το βρίσκεις χαριτωμένο να γράφεις μισά αγγλικά μισά ελληνικά? ή μήπως είναι για να μας δείξεις ότι μαθαίνουν και καλά αγγλικά οι ιθανενείς που φοιτούν στα αγγλόφωνα γενιτσαρικά μετααποικιοκρατικά κατάλοιπα της Κύπρου? Εγώ εβαρέθηκα να ακούω το (με κρυφό καμάρι διατυπωνόμενο) κλασσικό " η κόρη μου ξέρει παραπάνω αγγλικά παρά ελληνικά. Γι'αυτόν θέλει να πάει Αγγλία" Ε τζιαι σιγά!
Εγώ θα πώ μόνον μια ποντιακή παροιμία, που έλεγαν οι καταξιωμένοι Πόντιοι δημοσιογράφοι στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν, παρότι καταδιωκόμενοι από την Τούρκικη λογοκρισία, επέμεναν να βγάζουν εφημερίδες εκεί και να μην φεύγουν από τον τόπο τους..ελεγαν λοιπόν :
" Η πέτρα η βαρετή στον τόπο της βαρεί" . Δηλαδή, αν αξίζεις, να το αποδείξεις στον τόπο σου. Στο θέμα μας: μαγκιά θα ήταν να αποδείξεις την αξία σου στα όποια δεδομένα των δημόσιων σχολείων. Σκληρός ο αγώνας αλλά πετυχημένος, όταν έχεις παλέψει να είσαι διαφορετικός.Μη νομίσεις βέβαια ότι εγώ είμαι τέλεια. Μια σκετη αποτυχία κι εγώ. Αλλά το πάλεψα, όσο μπορύσα πριν πω "Ήμαρτον!!"
Καληνύχτα...

Ανώνυμος είπε...

@dokisisofi
axx!to na 3eri kapios pu fitise se agglofono sxolio pio polla agglika para ellinika ine enas llligo gelios isxirismos..!
alla otan fitisi kapios se aggliko sxolio ine fisiko na xrisimopia sinidita i asinidita agglikes
le3is i frasis..(opos ke i agapiti mas roam alloste)!!!

Ανώνυμος είπε...

@Dokisisofi: Χαίρεται!
1.Δεν έδειξα πως ξέρω περισσότερα αγγλικά παρά ελληνικά, απλά (επαναλαμβάνω τώρα): γράφω όπως μιλώ. Αν γουστάρεις διαβάζεις αυτά που γράφω, αν όχι ευχαριστώ για την οποιαδήποτε κριτική.

2.Και ποιος είπε πως δεν απόδειξα την αξία μου στο δημόσιο σχολείο;(δεν είναι ανάγκη να πω βαθμούς κτλ). Την μη οργάνωση του δημοσίου όμως δεν ήταν ανάγκη να την υποστώ.

3.Συμφωνώ και επαυξάνω πως αν κάποιος αξίζει θα κάνει ό,τι θέλει (σε όποιο σύστημα εκπαίδευσης και αν φοιτά, με ιδιαίτερα μαθήματα ή χωρίς). Οι προσωπικές μου επιλογές παρόλα αυτά ήταν εκείνες που φαντάζομαι διάβασες, και μου βγήκαν σε καλό.

4."...οι ιθανενείς που φοιτούν στα αγγλόφωνα γενιτσαρικά μετααποικιοκρατικά κατάλοιπα της Κύπρου?"
Το International Baccalaureate προσφέρεται επίσης, και δεν είναι εμπνευσμένο από το αγγλικό σύστημα. Αλλά στο κάτω κάτω, το κάθε ιδιωτικό σχολείο, ότι διδακτέα ύλη θέλει διδάσκει (που πάντοντε να τηρεί τις προΰποθέσεις του Υπουργείου). Τα SATs δηλαδή πώς θα τα χαρακτήριζες? 'Εμμεση προσπάθεια να μας επιβάλουν τις αμερικ(λ)ανιές και την παγκοσμιοποιήση; '

5.Απορία: Γιατί νιώθεις την ανάγκη να έχεις το ρόλο του συνήγορου του διαβόλου πυκνά-συχνά σε κυπριακά ιστολόγια? (το γράφω χωρίς να σε κατακρίνω, αντιθέτως μου αρέσει να παρακολουθώ τις λεκτικές διαμάχες).



:-)

@ Maria T. : Δύσκολο να το καταλάβουν ούλλοι...και κόμα σκέφτου πως εμείς κάμνουμε τζαι μιαν προσπάθεια να αποφεύγουμε τα εγγλέζικα!

dokisisofi είπε...

Κοίτα το να έρχεται ο ξαδερφος μου, ηλικίας 16 χρονών και να με ρωτά για την Σπάρτη και τους Σπαρτιάτες (μετά την παρακολούθηση των 300 στο σινεμά) δε νομίζω να είναι κάτι που τιμά την "εγκεκριμένη" από τα όποια υπουργεία ύλη τους. Όμως τον όρο "ιθαγενής" δεν το παίρνω πίσω. Ούτε τον όρο "μετααποικιοκρατία". Δε γνωρίζω περισσότερα βέβαια από την ιστορία που διδάσκονται,αλλά με κουράζουν αφάνταστα τα λογίδρια που ακούω καθημερινά για την οργάνωση και την ευρυθμία λες και πρόκειται για επιχείρηση (πρόκειται?!) και λες και οι Κυπραίοι έγιναν εν μία νυκτί εγγλέζοι στις συναλλαγές τους και θέλουν "αυστηρή τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων". Όλα αυτά μου ακούγονται σαν απολογίες του στυλ "Συγνώμη αλλά δεν τα πέμπουμεν τα κοπελλούθκια μας εκεί μόνον επειδή το φυσάμε το χρήμα και δε ξέρουμεν τί να τα κάμουμεν δεν θέλουμε τα μωρά μας να συναναστρέφονται με τα μωρά της γειτόνισσας, αλλά ξέρετε? αφτό κι αφτό...οργάνωση, τάξη, επαγγελματίες παιδί μου!"

Τούτες οι εξετάσεις που μου λαλείς ακουγονται σαν λάχανα για τα κουκιά στ'αυτιά μου. Δεν έχω ιδέα. Ως μαθήτρια στάμάτησα από το γυμνάσιο να πηγαίνω φροντιστήρια και η μάνα μου εν εκράταν να με πέμπει να διώ τζισι ίντα σκατά τα λαλούν...Αν το έθελα θα έκαμνεν την γη πηγή, αλλά δε θεώρησα ότι έπρεπε να πιστοποιήσω την αγγλομάθεια ή τη γαλλομάθεια μου με εξετάσεις. Έναν χρόνον μόνο επήα στα κρατικά (μας τα επλήρωνε το γραφείο ευημερίας μακάρι να εν καλά) και μια καθηγήτρια αδιόριστη και νεαρή με όρεξη ( και όχι διορισμένη μπουχτισμένη και βαριεστημένη)μας συνέστησε απλά να διάβάζουμε αγγλόφωνες εφημερίδες και να έχουμεν προσωπικό λεξικό. Μακάρι να εν καλά η γεναίκα. Και στις εισαγωγικές έσιησα πελλή μου! Εφάσιν λάσπη τζείνες ούλλες οι χοραϊτούεες με τα τζισι και τα μισι. Τα διπλωματούθκια και οι εξετασούες ποτέ δεν είχαν κάποια χρησιμότητα σε μένα.

Δικηγόρος του διαβόλου?
να πάω να του ζητήσω το μηνιάτικο μου! ευτυχώς που με θύμισες...(να του ζητήσω και δεκατοτρίτο?)

stalamatia είπε...

Δοκισησοφη
Άνοιξε ρε κορίτσι μου το ιστολόγιο σου.

Agobooks είπε...

Από καρδιάς εύχομαι, Καλά Χριστούγεννα με υγεία και χαρά!!!

Ανώνυμος είπε...

@ Dokisisofi: μπράβο σου που τα κατάφερες και έσιησες. Και μακάρι η καθηγήτρια σου να εν το ίδιο καλή μετά που ξέρω-γω πόσα χρόνια.

Μια χαρά κάμνουμεν παρέα με τα γειτονούδκια μας...τωρά αν ξέρεις εσύ καμιάν ξξιππασμένη, εν νεν ανάγκη να γενικεύεις και να ισοπεδώνεις ούλλον το κόσμο που στέλλει τα κοπελλούδκια του ιδιωτικό.

Και όσο για την 'τυπικότητα του εγγλέζου': ναι...εν κακό να θέλουν να στέλλουν τα παιδκιά τους κάπου που ξέρουν τι γίνεται? Και ναι είναι μια επιχείρηση. Έχει αντάλλαγμα όμως. Πληρώνω σε, κάμε τη δουλειά σου σωστά.

Να ζητήσεις και τον 13ο φυσικά. Απαράδεκτο τη σήμερον ημέρα να μεν σου διά 13ο. Που εν να τον πιάσεις πρέπει να μας τζεράσεις όμως!

dokisisofi είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Όταν πρωτοδιάβασα το κείμενό σου, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα είναι αν πρέπει να αντιλαμβανόμαστε την παιδεία ως δημόσιο αγαθό ή ως εμπόρευμα.

Νομίζω ότι πάγιο αίτημα των εκπαιδευτικών (και της κοινωνίας ολόκληρης εδώ που τα λέμε) θα πρέπει να είναι να παρέχεται από το κράτος παιδεία δημόσια και δωρεάν.

Δεν είμαι εντελώς σίγουρη για τι είδους πράγμα σε ετοιμάζουν τα ιδιωτικά σχολεία αγγλικού συστήματος, το σίγουρο είναι ότι δεν απευθύνονται σε όλους.

Καταρχάς, πρέπει να πληρώσεις για ιδιαίτερα για να δώσεις τις εξετάσεις και αν περάσεις σε παίρουν, από ότι κατάλαβα από το κείμενό σου. Έπειτα, πληρώνεις αδρά. Όλα αυτά, δεν μπορεί να τα κάνει το κάθε παιδί. Είτε γιατί οι γονείς του δεν το προτρέπουν σε κάτι τέτοιο, όπως έκανε η μαμά σου, είτε επειδή και να θέλουν να το προτρέψουν οι γονείς του, θα ξέρουν ότι δεν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά.

Θα μου πεις, σάμπως και στο δημόσια κυπριακά σχολεία, δεν πληρώνεις; Πληρώνεις. Πληρώνεις γραφική ύλη, στο γυμνάσιο πληρώνεις τετράδια και ό,τι άλλα υλικά σου ζητηθούν για το κάθε μάθημα, πληρώνεις για τα υλικά των οικοκυρικών, πληρώνεις για την στολή που απαιτούν να φοράς, πληρώνεις για το φαγητό στο ολοήμερο σχολείο κτλ

Ότι αργότερα στο λύκειο πληρώνεις για φροντιστήρια για να περάσεις σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή, δείχνει την πλήρη έλλειψη εμπιστοσύνης από πλευράς κοινωνίας στο εκπαιδευτικό σύστημα από τη μια, και από την άλλη τη σύνδεση του σχολείου με το τι δουλειά θα βρεις. Τη χρησιμοθηρική του αξία.

Αυτά που λες για το ότι οι καθηγητές στο ιδιωτικό νοιάζονταν, ενώ η εμπειρία σου στο γυμνάσιο έδειξε το αντίθετο με στενοχώρησαν. Μπορεί να ισχύει ως ένα βαθμό με τους συναδέλφους, ειδικά της δευτεροβάθμιας που δεν είναι υπεύθυνοι για μια τάξη για μια ολόκληρη σχολική μέρα σχεδόν, να μην καταφέρνουν να βρουν την σύνδεση για κάθε ένα μαθητή. Παρόλα αυτά, δεν νομίζω να ισχύει συνολικά, θα ήταν άδικο να το πούμε αυτό για τους συναδέλφους που εργάζονται σκληρά σε συνθήκες που δεν είναι και πάντα οι πιο υποστηρικτικές του κόσμου. Πάντως, μια παράμετρος που ενδεχομένως να βοηθάει στο ότι νοιάζονταν τόσο και νοιάζονται ακόμα και τώρα που αποφοίτησες να έχει να κάνει με την μονιμότητα του προσωπικού στο σχολείο, την σταθερότητά του εννοώ. Άμα αλλάζεις σχολεία κάθε 3-4 χρόνια, δεν είναι το ίδιο εύκολο να νιώσεις ότι καθιερώνεις μια δουλειά με τα παιδιά του χ ή ψ σχολείου.

Δυστυχώς πολλές φορές στην εκπαίδευση, βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Ξεχνάμε τι ακριβώς θα θέλαμε να μας παρέχει η εκπαίδευση. Να πληρώνουμε για να περάσουμε κάποιες εξετάσεις που θα μας επιτρέψουν την είσοδό μας στο πανεπιστήμιο; Τι είναι αυτό που ψάχνουμε στο σχολείο; Έχω γνωρίσει ανθρώπους που έχουν μέχρι και μάστερ και δεν μπορούν να τεκμηριώσουν με επιχειρήματα τη γνώμη τους γιατί το μόνο που ξέρουν κατα τη διάρκεια μιας συζήτησης είναι να φωνάζουν, λες και όποιος έχει πιο βροντερή φωνή, έχει και το δίκιο. Έχω πάει σε βιβλιοθήκες που είναι πρακτικά άδειες. Έχω πάει σε συναυλίες κλασικής μουσικής όπου βοηθούσα στο να κατέβει ο μέσος όρος ηλικίας.

Έχω γράψει πολλά. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι θα πρέπει να δούμε τι ακριβώς σημαίνει "σωστή παιδεία", αν αυτή η "σωστή παιδεία" έχει απεύθυνση σε όλα τα παιδιά, και όχι μόνο αυτά που έχουν και ένα άλφα μορφωτικό κεφάλαιο ή υποστήριξη από το σπίτι τους και το γενικότερο κοινωνικό τους περιβάλλον, και να τη διεκδικήσουμε δημόσια και δωρεάν για όλους. Δυστυχώς, τα πράγματα δείχνουν ότι στα δημόσια σχολεία έχουν αρχίσει να μπαίνουν από την πίσω πόρτα διάφοροι ιδιώτες, ή ακόμα και τα ταμεία των συνδέσμων γονέων (που ήταν μέσα στα σχολεία εδώ και καιρό), και κανείς δεν λέει τίποτα. Οι κρατικές ευθύνες για την εκπαίδευση, εξαφανίζονται σιγά σιγά και αν δεν το καταλάβουμε και κάνουμε κάτι για αυτό σύντομα, μαζί με την αυτονόμηση και την αξιολόγηση των σχοικών μονάδων, θα φτάσουμε στο επίπεδο των σχολείων δύο ταχυτήτων και των academies στην Αγγλία. Εκεί, τα σχολεία που αποτυγχάνουν στην αξιολόγηση αποκόπτονται από την κρατική χορηγία και για να συνεχίσουν να υπάρχουν βρίσκουν πόρους από αλλού, ακόμα και δίδακτρα είχαν συζητηθεί (δεν είμαι σίγουρη αν εισήχθηκαν). Στη Γαλλία υπήρχαν και υπουργικές δηλώσεις για την ισότητα δημόσια και ιδιωτικής εκπαίδευσης. Στις ΗΠΑ σου δίνουν το ποσό που σου αναλογεί σε κρατικό έξοδο σε κουπόνι για να το εξαργυρώσεις λέει στο σχολείο που θες. Βλέπε και εδώ (http://daskaloua.blogspot.com/2007/06/blog-post_11.html)

Ποιος το θέλει αυτό;

Ανώνυμος είπε...

@ Daskaloua: Γεια!
Δεν ήθελα να μειώσω το δημόσιο, κάθε άλλο πιστεύω πως πολλά έμαθα από τα αρχαία/ ελληνικά με έμμεσο τρόπο. Άσχετο αν τα εκτίμησα μετά.

Οπως έγραψα στον επίλογο μου μπορείς εαν θέλεις να πας και χωρίς ιδιαίτερα στο ιδιωτικό.
Το γεγονός πως χρειάζεσαι μιαν αλφα οικονομική ευχέρια για να φοιτήσεις σε ιδιωτικό όμως δεν το αρνούμαι.

Εκείνο όμως που δεν παίρνω πίσω είναι η αντι-επαγγελματική στάση μερικών καθηγητών. Από εντελώς προσωπική εμπειρία μερικοί συνεβάλλαν στην περιθωριοποιήση μερικών μαθητών είτε με μαθησιακές δυσκολίες είτε ήταν 'άτακτοι'. Στα γαλλικά, που οι πλήστοι ήμαστε κοινώς άσχετοι, δεν εχάσαμε ποτέ το ενδιαφέρων και ούτε θυμούμαι να υπήρχεν άσχημη συμπεριφορά σε γενικά πλαίσια, γιατί η καθηγήτρια είχε το τρόπο της και ήταν άψογη.

Η παιδεία έγινε μπίζνες στην Κύπρο.
Που αλλού εξανακούστηκεν η μανάες να βαστούν τα κοπελλούδκια τους ούλλο το απόγευμα τζαι να τα γυρίζουν που ιδιαίτερα σε ιδιαίτερα? Μόνο που το σκέφτουμαι πιάνει με ο ταμπλάς!
Αν μη τι άλλο εγώ επήαινα μόνο το πρωί σχολείο.
Εν τούτο που με πειράζει Δασκαλούα μου...το ότι η πλειοψηφία αναγκάζεται (μπορεί καν να μεν νεν ανάγκη δηλαδή...) να βουρά στα ιδιαίτερα. Οι μαθητές που δυστυχώς δεν μπορούν να βοηθηθούν με ιδιαίτερα/ιδιωτικό τι θα κάνουν?

Κάπως όμως πρέπει να μπει και ο συναγωνισμός στα δημόσια. Που τη στιγμή που ξέρουν ότι σαν ένα σύνολο το σχολείο εν έχει σημασία, πώς οι ίδιοι οι καθηγητές θα έχουν ένα ισχυρό κίνητρο να δουλέψουν? Υπάρχουν πολλοί καθηγητές που νοιάζονται, αλλά τι γίνεται με τζίνους που πλέον εβαρεθήκαν? Εν τζείνο που λέεις ότι οι καθηγητές μετακινούνται, εν συντηρείται μια ομαδικότητα.

Ανώνυμος είπε...

@daskaloua.
Δεν κατάλαβα τι ακριβώς μοντέλο εκπαίδευσης ζητούμε.Δλδ είναι κακό κάποιο σχολείο που δεν πληρεί συνθήκες αξιολόγησης να μην χρηματοδοτέιται?Είναι κακό να υπαρχουν κανόνες αξιολογησης?Δεν θα πάρω τις Η.Π.Α που πραγματικά επικρατούν ακραίες καταστάσεις αλλά την Φιλανδία.Εκει υπάρχουν κανόνες αξιολόγησης και με την αποκέντρωση των σχολείων(σ ' αυτό τάσσομαι αναφανδόν υπέρ)το κάθε ένα φροντίζει να είναι όσο το δυνατόν καλύτερο έτσι ώστε να αποκτήσει πολύ καλό όνομα αλλά και να έχει καλύτερη χρηματοδότηση.Η ισότρπη κατάσταση ποτέ δεν βοήθησε στην αυτοβελτίωση.Χαρακτηριστικότατο πα΄ραδειγμα είναι και το δημόσιο.
Ανταγωνισμός ναι αλλά μέσα σε πολύ αυτστηρά πλαίσια τα οποία αυτά θα αξιολογούνται.Αυτά και μόνο αυτα.Δεν λέω ότι αυτό δεν θα χει τα μειονεκτηματά του.Αλλά είναι θέμα ζυγίσματος...


@Roam
Ατε είπαμε.Κόψε λλιο τα εγγλέζικα.
Λλιο λλίο.Εν όπως την καφείνη.στο τέλος έκοψα την τέλια.Και κάτι άσχετο.Πε μας πότε εν να γίναι επιτέλους το πείραμα στο cern να μάθουμε τα μυστικά του κόσμου μας.

Χρόνια πολλά σε όλους σας και να πηένετε και λλίο εκκλησία τα Χριστούγεννα.

dokisisofi είπε...

mi genikevete
propantos
mi genikevete!

kai opos leei kai o Montis

"oxi aftapates propantos"

e chomsky allakse gie mou psevdonimo kai de sou paei!
prosvalleis ton anrtthropo me afta pou les.

Ekamamen ta oulla isia-isia mes tounton topo. Eginikan mou oulloi opadoi tou "eleftherou antagonismoy" (neofileleftherismou toutestin) akoma kai stin ekpaidefsi. Den ipostirizo na min iparxei idiotiki ekpaidefsi kai SINagonismos alla na min ta midenizoume ola gia xari tous. Episis, to kratos, signomi kiolas, de mporei toylaxiston na zitisei na kserei o allos tin istoria tou topou tou, i tou topou pou ton filoksenei? Na katalavoun esto giati den pan sxoleio 28 tou Oktovri, 25 tou Marti, 1 tou Aprili, ktl....Etsi, pliroforiaka....

Ανώνυμος είπε...

@ "chomsky"

Το να κάνεις έναν απολογισμό είναι καλό και βοηθάει στην αυτοβελτίωση. Όμως αυτού του είδους οι αξιολογήσεις ωφελούν αυτούς που έχουν καλή αφετηρία και όχι τα παιδιά από τα χαμηλά στρώματα. Τα δικά τους σχολεία είναι που κλείνουν. Και από πότε η εκπαίδευση στα πλαίσια της αυτοβελτίωσης πρέπει να ελέγχεται από εταιρίες. Γιατί στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, υπάρχουν ολόκληρα τμήματα των οποίων την έρευνα τη χρηματοδοτεί μια άλφα εταιρία. Αν το επιστημονικό αντικείμενο δεν αφορά καμιά εταιρία, οι σχολές υπολειτουργούν ή κλείνουν.

Μπορείς να έχεις τα ίδια μέτρα αξιολόγησης σχολείων σε ένα συνοικισμό και στην Εκάλη στη Λεμεσό; Αυτό ονομάζεται ίσες ευκαιρίες. Τι γίνεται όμως με την εξίσωση των δυνατοτήτων; Όπως την ανέφερε ο Bowles στις ΗΠΑ, για παράδειγμα.

Τα σχολεία στη Φιλανδία είναι πλήρως υποταγμένα στην τοπική αυτοδιοίκηση και χρηματοδοτούνται κατά 50% από εκεί. Όμως σε κάθε περιοχή οι πόροι της τοπικής αυτοδιοίκησης διαφέρουν, άρα, δημιουργούνται σχολεία πολλών ταχυτήτων ως προς την υλικοτεχνική υποδομή και τα προγράμματα σπουδών.

Στη Φιλανδία, μετά το πέρας της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, μόνο το 50% των μαθητών συνεχίζουν και στο λύκειο, ενώ οι υπόλοιποι παρακολουθούν τον υποβαθμισμένο κλάδο της επαγγελματικής εκπαίδευσης ή κάποιο είδος ευέλικτης κατάρτισης.

Το φιλανδικό μοντέλο, σημαίνει λίγες κρατικές δαπάνες, υπερβολική έμφαση στην κατάρτιση (που σε κάνει ευάλωτο σε εργασιακά δικαιώματα και διεκδικήσεις), και δείχνει ότι ενώ γενικά οι σκανδιναβικές χώρες λειτουργούσαν ως τώρα ως παράδειγμα επιτυχίας του καπιταλιστικού συστήματος, ότι υπάρχει η τάση να οδηγηθούν οι κοινωνίες αυτές σε χώρες με ανεργία και αύξηση της φτώχειας κτλ.

Και είμαι σίγουρη ότι ο Chomsky, αν και δεν δηλώνω φαν του, δεν γουστάρει και πολύ το ανακάτεμα των εταιριών στην εκπαίδευση. Την μέχρι πρόσφατα δημόσια εκπαίδευση εννοώ.

Ανώνυμος είπε...

@ dokisisofi
ego pote den ipa oti ime iper tou fileleftherismou.Ime iper tou igious antagonismou me afstirous nomous (vlepe skandinavia)kai di stin ekpedefsi ime apoliton kata stin idiotiko paremvatismo.Toulahiston oson afora tin protovathmia kai deyterovathmia.Episis den ksero an gnorizis oti o Chomlky ine mia terastia prosopikotita kai o megaliteros dianoitis ton kairon mas.Ton thavmazo ohi mono gia tis politikes tou apopsis alla kirios tin voithia pou prosefere kai stin epistimi tis pliroforiki (p.x dimiourgia compilers ,tehtiti noimosini ,theoria pliroforias k.a).Den ksero an ta gnorizis touta opote ksanape mou an prepi na allakso paronimio.

@daskaloua
Simfono mehri kereas gia ta osa ipes.Den ime iper tis isagogis eterion stin protovathmia kai deyterovathmia ekpedefsi kai kakos noithke kati tetio pou ta legomena mou.Apla erotisi ekama.

dokisisofi είπε...

De niotho tin anagki na sou apodeikso tipota giati den nomizo na aksizei ton kopo.
ksero polla kala ti lalo
allakse psevdonimo