Εκλογικός Διάλογος

Στον διάλογο που ακολουθεί όπου Δ=δασκαλούα και όπου Ν=νέα ψηφοφόρος. Κάμνω σκιπ τα γνωστά εισαγωγικά του διαλόγου του στιλ «τι κάμνεις, κόρη», «ου, μα εν πολλή κρυάδα, α;» κτλ και πάω στο ζουμί.

Δ: Κόρη, εννα ψηφίσεις στες εκλογές;
Ν: Ναι, ρε, πρέπει να ψηφίσουμε.
Δ: Εν εντυπωσιακό που λαλείς ότι πρέπει. Θυμούμαι εγώ στην ηλικία σου, έφκαλα εκλογικό βιβλιάριο γιατί έπρεπε (όπως έπρεπε να φκάλω ταυτότητα τζιαι διαβατήριο έναν πράμαν) τζιαι άλλοι φίλοι μου εκαθυστερήσαν το γιατί εβαρκούνταν να μπουν στη διαδικασίαν να ψηφίσουν.
Ν: Ναι, ρε, αλλά τωρά τα πράματα ένι... Ε, πρέπει να φκει... Ε, να σου πω, κόρη. Εννα ψηφίσω Παπαδόπουλο.
Δ: Α, ναι; Γιατί;
Ν: Γιατί εν μου αρέσκει ο Χριστόφκιας.
Δ: Γιατί εν σου αρέσκει ο Χριστόφκιας;
Ν: Για τζιήνα που λαλεί.
Δ: Ε, ναι κόρη, τι λαλεί που εν σου αρέσκει;
Ν: Ε, που θέλει την ενοποίηση τζιαι που εννα μας πουλήσει.
Δ: Τι εννοείς εννα μας πουλήσει;
Ν: Ε, θέλει να μας βάλει να ζιουμεν με τους Τούρκους. Εν μπορώ, κόρη, να πηαίνω στο κλαμπ τζιαι να ακουώ τούρτζικα τζιαι να πρέπει να είμαι τζιαι χαρούμενη για τζιείνο. Εντάξει, ας έρκουνται αλλά όι τζιαι να τους ακούμεν όπου πάμεν.
Δ: Οπότε αν ψηφίσεις Παπαδόπουλον εν θα τους ακούεις; Επειδή θέλεις διχοτόμησην;
Ν: Ε, ναι κόρη, τζιήνοι να μείνουν στα σπίθκια τους τζιαι εμείς στα σπίθκια μας. Διχοτόμησην. Με τον Παπαδόπουλον έτσι εννα γίνει
Δ: (αυθόρμητη ερώτηση) Ο Παπαδόπουλος ξέρει το ότι εννα τον ψηφίσεις γι’ αυτό, γιατί ο ίδιος λαλεί ότι εν θέλει τες διαχωριστικές γραμμές τζιαι ότι θέλει να το λύσει το κυπριακόν.
Ν: Κόρη, μα εν τζιαι πιστεύκω ότι εννα το λύσει κανένας το κυπριακόν.
Δ: ....

Ε, στο τέλος επερίγραψά της πώς τούτα ούλλα που λαλεί εν έξω που κάθε τρόπο σύγχρονης σκέψης (με διαφορετικά λόγια βέβαια), επειδή εν ούλλα προϊόν της προπαγάνδας που εφάμεν που τον τζιαιρό που ήμασταν μιτσιές. Είπε μου: «ναι, εν ηξέρω τον τζιαρό σου (άου=εμεγάλωσα γαμώτο, λαλεί μου τον τζιαιρόν σου) αλλά εμάς έτσι μας εμάθασιν». Λαλώ της: «Μεν αγχώνεσαι, τζιαι εμάς έτσι μας εμάχουνταν. Παρόλο που ήμουν μεγάλη όταν ανοίξαν τα οδοφράγματα, τζιαι είχα καθαρές αντιρατσιστικές απόψεις, εθώρουν τους Τ/κ τζιαι εν το επίστευκα ότι εν ήταν τέρατα πράσινα με τζιέρατα, γιατί πάνω κάτω τούτα μας εκάμναν να πιστεύκουμε για τζιήνους».

Συμπέρασμαν: Η εκπαίδευση, ο ελληνοκεντρισμός της, τα ιστορικά ψεύδη που διαπερνούν τις «εθνικές» επετείους, η απεύθυνση στο συναίσθημα μέσα που μαθήματα τύπου Δεν ξεχνώ παρά η απεύθυνση στη λογική τζιαι στην επιστημονική τεκμηρίωση, εκάμαν πολλούς νέους να θέλουν τη διχοτόμησην. Τζιαι ποιος καλύτερος, σύμφωνα με τους νέους με τους οποίους μιλούμεν στην καθημερινότητά μας πολλοί που μας (γιατί έτσι σκηνικά επεριγράψαν μου τα τζιαι άλλοι) που τον Παπαδόπουλον για να προωθήσει τούτο το πλάνο;

ΥΣ Έψαξα απεγνωσμένα αλλά δεν βρήκα, την εικόνα που μου έστειλε ένας φίλος μου με το χάρτη της Κύπρου που κάπου στο Κίτι είσιεν έναν στούππωμαν, σαν φελλός του κρασιού, που έπρεπε να το φκάλεις για να βουλιάξει το νησίν τζιαι να λυθεί το κυπριακόν, κατά την γνώμην του (βασικά για να με πειράξει που το έστειλε). Όμως την ίδια σοβαρότητα προσδίδω σε απόψεις όπως τζιήνοι που επεριγράφηκεν πιο πάνω, που δυστυχώς αυξάνονται τζιαι πληθύνονται, αλλά όι μόνον στους πολιτικούς που με λύσην του κυπριακού εν θα είχαν λόγο ύπαρξης, αλλά στο πιο ζωτικό κομμάτι μιας κοινωνίας, στους νέους ανθρώπους.