Όσοι ενδιαφέρονται ας το βάλουν στο μπλογκ τους ή ακόμα καλύτερα ας πάρουν στο πιο κάτω τηλέφωνο. Το πήρα με μέηλ, οπότε μην ζητάτε τη Δασκαλούα, δεν είμαι εγώ.
Έχουν βρεθεί 7 πανέμορφα λυκοσκυλλάκια 2 εβδομάδων μαζί με την μητέρα τους
εγκαταλελειμμένα στην περιοχή Αγλαντζιάς. Θα μεταφερθούν σε καταφύγιο στην Λάρνακα όπου αν δεν υιοθετηθούν (δωρεάν διαδικασία) σε 15 μέρες, θα θανατωθούν. Για τις επόμενες 15 μέρες αναγκαστικά πρέπει να είναι με την μητέρα τους γιατί θηλάζουν. Μετά μπορούν να δοθούν σε διάφορους ιδιοκτήτες. Οι ενδιαφερόμενοι να επικοινωνήσουν με το 99-446118.
Μπορείτε σας παρακαλώ να δημοσιεύσετε αυτή την ανακοίνωση; Έχουμε επικοινωνήσει με την Κυπριακή Εταιρεία Προστασίας Ζώων και με το Καταφύγιο Σκύλων Λευκωσίας όπου μας ανέφεραν ότι θα τα σκοτώσουν υποχρεωτικά επειδή δεν έχουν χώρο .
28 Ιουν 2007
27 Ιουν 2007
Η κυρία Βούλα
οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή καταστάσεις είναι συμπτωματική.
Η κυρία Βούλα έφυγε από το εκτός επαρχίας Λευκωσίας πατρικό της και εγκαταστάθηκε σε ένα διαμερισματάκι με συγκάτοικο μια συγχωριανή της κοντά στην τότε Παιδαγωγική Ακαδημία. Θα έμενε εκεί για όσο θα διαρκούσαν οι σπουδές της.
Ήταν πάντα καλή μαθήτρια. Στην Ακαδημία ήταν και καλή σπουδάστρια. Η καταγωγή της αγροτική, φτωχή και πολύτεκνη οικογένεια δουλευταράδων γονιών που της πρόσφεραν σπουδές, τις βασικές ανάγκες και τις ηθικές αξίες του χωριού.
Συνεσταλμένη και υπάκουη η κυρία Βούλα σε όλους τους ανωτέρους (γονείς, καθηγητές κτλ), περνούσε το χρόνο της μελετώντας και καθαρίζοντας το διαμερισματάκι της. Τα Σαββατοκυρίακα πήγαινε στους γονείς της και τους βοηθούσε στις δουλειές τους.
Η κυρία Βούλα με την καθοδήγηση ενός καθηγητή της κατάφερε να εξασφαλίσει μια υποτροφία για να συνεχίσει τις σπουδές της στο εξωτερικό. Στο μεταξύ όμως, είχε ήδη γίνει γνωστό ότι τον τελευταίο καιρό έβγαινε με ένα παιδί από το διπλανό χωριό που της τον γνώρισε η συγκάτοικός της. Τη μια φορά που δέχτηκε να την ακολουθήσει στο σινεμά.
Όταν το έμαθαν αυτό στο πατρικό της έγινε ο χαμός!
-Τι υποτροφίες τζιαι σπουδές! Εδώ σε έχουν δει να γυρίζεις με τον έναν τζιαι με τον άλλον! Να τον παντρευτείς να μεν σου φκει το όνομα τζαι κανεί. Άλλωστε, για μια γεναίκα εν μια χαρά η δουλειά που εννά κάμνεις.
Ότι είχε τη δυνατότητα να αντιδράσει και να πει τη γνώμη της, δεν συμπεριλαμβάνονταν μέσα στις επιλογές που μπορούσε να σκεφτεί η κυρία Βούλα. Κατακρίβειαν δεν σκεφτόταν καν τη λέξη "επιλογές". Υπάκουσε στο θέλω του πατέρα της και μόλις τελείωσε με την Ακαδημία, παντρεύτηκε. Πήγε να μείνει με τον άντρα της στο δικό του χωριό. Διορίστηκε. Δούλευε πολύ σκληρά. Μόλις σχολνούσε καθόταν στο σπίτι και έκοβε χαρτόνια, ζωγράφιζε εικόνες, έφτιαχνε φυλλάδια... Σταματούσε για να μαγειρέψει και να σερβίρει τον άντρα της. Αυτός ξανάφευγε και συνέχιζε. Όταν τελείωνε έκανε τις υπόλοιπες δουλειές του σπιτιού.
Σιγά σιγά άρχισε και να γεννοβολά. Έφτασε στα 4. Είχε ήδη φτιάξει αρκετό υλικό για το σχολείο και είχε αποκτήσει και μια πείρα που τη βοηθούσε να μην αφιερώνει τόσες ώρες για να προετοιμάζεται. Και πάλι όμως δούλευε. Βέβαια, δεν της ήταν πια τόσο εύκολο να παρακολουθεί τις εξελίξεις μέσα από τα συνέδρια και τα επιμορφωτικά σεμινάρια. Άσε που στένευαν και τα οικονομικά της τώρα με τα μωρά, οπότε ήταν πιο δύσκολο να πληρώνει δικαιώματα συμμετοχής και να αγοράζει βιβλία. Και είχε βέβαια και λιγότερο χρόνο.
Δεν είχαν προλάβει καλά καλά να βαφτίσουν το 4ο τους παιδί και ο άντρας της την άφησε για μια άλλη γυναίκα. Δεν την έβρισκε πια τόσο όμορφη (είχε παχύνει και είχε ψιλοκόψει από τις περιποιήσεις) και ούτε τόσο ενδιαφέρουσα (όταν έβρισκε χρόνο μετά τα μωρά, τις δουλειές του σπιτιού και τις προετοιμασίες των μαθημάτων κουτσομπόλευε με τις γειτόνισσες, και διάβαζε αντίστοιχα περιοδικά βλέποντας ριάλιτι σόου).
Κάθε μέρα έβλεπα την κυρία Βούλα να κουβαλά από το αυτοκίνητό της τα εποπτικά της μαζί με τα μωρά της που σαν να την θεωρούσαν υπαίτια για την έλλειψη της πατρικής παρουσίας δεν την άφηναν να αγιάσει.
Εκείνη τη χρονιά η κυρία Βούλα είχε αξιολόγηση. Στην τελευταία του επίσκεψη για το σχολικό χρόνο ο κύριος επιθεωρητής την κάλεσε στο γραφείο του διευθυντή για να μιλήσουν. Η κυρία Βούλα μαζί με τους συναδέλφους είχε ήδη παραδώσει το ατομικό της δελτίο μέσα. Στην ενότητα για την επιμόρφωση δεν είχε γράψει τίποτα άλλο παρά μόνο ένα δειγματικό μαθηματικών που πήγε και παρακολούθησε στις αρχές του χρόνου. Στην ενότητα για την κοινωνική και πνευματική δράση τίποτα. Της λέει ο επιθεωρητής:
- Κοίτα, Βούλα, η συνάδελφος τάδε που είχε το αδελφό τμήμα μαζί σου ήταν πιο αποτελεσματική φέτος παρόλο που έχει λιγότερα χρόνια υπηρεσίας. Και δεν παρακολουθείς καθόλου συνέδρια και σεμινάρια για επιμόρφωση, δεν ξέρω αν μπορώ να σε βοηθήσω στη βαθμολογία σου.
Η κυρία Βούλα δεν του απάντησε. Τουλάχιστον όχι με τρόπο που να μπορεί να την ακούσει.
Αφιερωμένο στην κυρία Βούλα και σε όσες/όσους συναδέλφισσες/συνάδελφους είναι σε παρόμοια θέση. Αφιερωμένο στην ΠΟΕΔ που έγκρινε την πρόταση του Υπουργείου Παιδείας (μέσα από το Συμβούλιο Παιδείας, βλ. Πολίτης 7/6/2007) η επιμόρφωση να γίνεται και σε εργάσιμο και σε μη εργάσιμο χρόνο. Για το νέο σχέδιο αξιολόγησης και για το πώς οι κυρίες Βούλες θα είναι (ήμαρτον!) μη ανταγωνιστικές ως προς τους συναδέλφους/τις συναδέλφισσές τους θα επανέλθω με εκτενέστατο κείμενο.
Update του ΠΑΤΟΣ (δες δυο κείμενα πιο κάτω)
"Δεν πρέπει επίσης να αγνοούμε ότι και η κυπριακή διάλεκτος δυσκολεύει τους μαθητές μας στην έκφραση και διατύπωση. "
Δηλώσεις της κ. Κουμά, πρόεδρος του συνδέσμου φιλολόγων, στο σημερινό Πολίτη.
Αυτό τώρα δεν σημαίνει ότι με την κυπριακή διάλεκτο δυσκολευόμαστε να εκφραζόμαστε; Τζαι τι το κακό, αν ο μαθητής γράψει τζιήνο που θέλει να γράψει, (έκθεση ιδεών, κριτική λογοτεχνικού κτλ) στα κυπριακά; Έτσι τζιαι αλλιώς μοιάζουν αρκετά με τη ΝΕΚ (Νέα Ελληνική Κοινή).
Ανάμεσα σε άλλα ανέφερε τζιαι την τεχνολογία τζιαι τον τρόπο επικοινωνίας των νέων. Που αντί το σχολείο να ανταποκριθεί τζιαι να τα εντάξει (βλ. επικοινωνιακή μέθοδος στο κάτω κάτω της γραφής), τα απορρίπτει ως υποδεέστερα. Μπορεί να επαναλαμβάνομαι, αλλά εν μπορώ τούτη τη λογική της "κατώτερης" έκφρασης, είτε τούτο εν τα κυπριακά, είτε εν ο τρόπος που γράφουν οι μιτσιοί μηνύματα στα κινητά τους ή στο ίντερνετ.
"Απλώς φαίνεται να μην έχουν τόσο ανεπτυγμένο το γλωσσικό κώδικα. Χρειάζονται περισσότερη τριβή με τη γλώσσα", συνέχισε η κυρία φιλόλογος πιο κάτω. Ε, ο Μπέρνσταϊν που λέγαμε, τζιαι πώς υπάρχει γενικά η τάση στα διάφορα θέματα της εκπαίδευσης (παρόλο που υπάρχουν αμέτρητες έρευνες που μιλούν για αυτό) να στέλνουμε περίπατο τα της κοινωνικής, γεωγραφικής κτλ ανισότητας ανάμεσα στα σχολεία αλλά τζιαι στο μαθητικό πληθυσμό του ίδιου του σχολείου.
Πληροφοριακά, ανακάλυψα ότι το βιβλίο του Μπερνστάιν κυκλοφορεί τζιαι στα ελληνικά (πριν έδωσά το μόνο στα αγγλικά). Ο τίτλος είναι "Παιδαγωγικοί Κώδικες και Κοινωνικός Έλεγχος", εκδ. Αλεξάνδρεια, 1989.
Δηλώσεις της κ. Κουμά, πρόεδρος του συνδέσμου φιλολόγων, στο σημερινό Πολίτη.
Αυτό τώρα δεν σημαίνει ότι με την κυπριακή διάλεκτο δυσκολευόμαστε να εκφραζόμαστε; Τζαι τι το κακό, αν ο μαθητής γράψει τζιήνο που θέλει να γράψει, (έκθεση ιδεών, κριτική λογοτεχνικού κτλ) στα κυπριακά; Έτσι τζιαι αλλιώς μοιάζουν αρκετά με τη ΝΕΚ (Νέα Ελληνική Κοινή).
Ανάμεσα σε άλλα ανέφερε τζιαι την τεχνολογία τζιαι τον τρόπο επικοινωνίας των νέων. Που αντί το σχολείο να ανταποκριθεί τζιαι να τα εντάξει (βλ. επικοινωνιακή μέθοδος στο κάτω κάτω της γραφής), τα απορρίπτει ως υποδεέστερα. Μπορεί να επαναλαμβάνομαι, αλλά εν μπορώ τούτη τη λογική της "κατώτερης" έκφρασης, είτε τούτο εν τα κυπριακά, είτε εν ο τρόπος που γράφουν οι μιτσιοί μηνύματα στα κινητά τους ή στο ίντερνετ.
"Απλώς φαίνεται να μην έχουν τόσο ανεπτυγμένο το γλωσσικό κώδικα. Χρειάζονται περισσότερη τριβή με τη γλώσσα", συνέχισε η κυρία φιλόλογος πιο κάτω. Ε, ο Μπέρνσταϊν που λέγαμε, τζιαι πώς υπάρχει γενικά η τάση στα διάφορα θέματα της εκπαίδευσης (παρόλο που υπάρχουν αμέτρητες έρευνες που μιλούν για αυτό) να στέλνουμε περίπατο τα της κοινωνικής, γεωγραφικής κτλ ανισότητας ανάμεσα στα σχολεία αλλά τζιαι στο μαθητικό πληθυσμό του ίδιου του σχολείου.
Πληροφοριακά, ανακάλυψα ότι το βιβλίο του Μπερνστάιν κυκλοφορεί τζιαι στα ελληνικά (πριν έδωσά το μόνο στα αγγλικά). Ο τίτλος είναι "Παιδαγωγικοί Κώδικες και Κοινωνικός Έλεγχος", εκδ. Αλεξάνδρεια, 1989.
Ψηφίστε
Εμένα δεν ξέρω αν μου αρέσει και πολύ το πολιτικό σκηνικό που τείνει να διαμορφωθεί ως προς τις επιλογές μου ως ψηφοφόρος για τις προεδρικές εκλογές. Μία λύση είναι να μην ψηφίσει κανείς. Αλλά αυτό είναι πολιτική στάση;
Μία πολιτική στάση ως ψηφοφόρος είναι λευκό ή άκυρο.
Μία άλλη είναι να αλλάξεις υποψήφιους. Ας πούμε ότι για τη θέση του προέδρου έχετε τρεις επιλογές, τι παίρνετε; Ένα νέο επαναστατικό ερωτηματολόγιο για τις προεδρικές εκλογές που έπονται, έρχεται για να αλλάξει τα δεδομένα, τους υποψήφιους, αλλά και για να καταρτίσει υπουργικό συμβούλιο. Περιμένουμε με λαχτάρα και με κομμένη την ανάσα (άτε τζιαι εμελανιάσαμεν!) τις απαντήσεις/προτιμήσεις σας. Για την αντικειμενικότητα και εγκυρότητα του ερωτηματολογίου υπάρχει και 4η επιλογή, το γνωστό άλλο (ή αλλού) που μπορεί να συμπληρωθεί ελεύθερα. (ζήτω η ελευθερία της έκφρασης!).
ΠΡΟΕΔΡΟΣ:
α) Ο ΠΟΜΠΟΣ (φανερή προτίμηση)
β) ο Άβερελ Ντάλτον
γ) η Λουκρητία του Αρκά
δ) άλλο (ή αλλού)
ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ:
α) ο Σιακόλας
β) ο Σκρουτζ Μακ Ντακ
γ) η δεσποινίς Εξηνταβελονίδου
δ) άλλο (ή αλλού)
ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ:
α) ο Τζο Ντάλτον
β) το χρυσόψαρό σου
γ) η Ειρήνη Χαραλαμπίδου (της εκπομπής «Το συζητάω», ε συγγνώμη, «Το συζητάμε»)
δ) άλλο (ή αλλού)
ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ:
α) Ο Μονομάχος (ο χαρακτήρας που έπαιξε ο Ράσελ Κρόου, ο γνωστός)
β) ο Σβάρτσενεγκερ στο «Κόναν ο Βάρβαρος»
γ) ο Ράμπο 1,2 και 3
δ) άλλο (ή αλλού)
ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
α) ο Μητροπολίτης Πάφου
β) ο Νίκος Πιττοκοπίτης
γ) η Δασκαλούα (ε, καλάν)
δ) άλλο (ή αλλού)
ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΜΥΝΑΣ
α) ο Δον Κιχώτης
β) το μάπετ που ήταν βοηθός του επιστήμονα τζιαι πάντα ανατινάσσετουν το εργαστήριο τζιαι έτρεμεν την ώρα τζιαι την στιγμή που ήταν να σμίξει υγρά που τα μπουκκαλούθκια του ο μάστρος του, αλλά εν θυμούμε πώς τον λένε.
γ) ο Τακλμπέρι που το Πολίς Ακάντεμι.
δ) άλλο (ή αλλού)
Για τα υπόλοιπα ομολογώ ότι λίον εστέρεψα που ιδέες που αναμένω να συμπληρωθούν.
Μία πολιτική στάση ως ψηφοφόρος είναι λευκό ή άκυρο.
Μία άλλη είναι να αλλάξεις υποψήφιους. Ας πούμε ότι για τη θέση του προέδρου έχετε τρεις επιλογές, τι παίρνετε; Ένα νέο επαναστατικό ερωτηματολόγιο για τις προεδρικές εκλογές που έπονται, έρχεται για να αλλάξει τα δεδομένα, τους υποψήφιους, αλλά και για να καταρτίσει υπουργικό συμβούλιο. Περιμένουμε με λαχτάρα και με κομμένη την ανάσα (άτε τζιαι εμελανιάσαμεν!) τις απαντήσεις/προτιμήσεις σας. Για την αντικειμενικότητα και εγκυρότητα του ερωτηματολογίου υπάρχει και 4η επιλογή, το γνωστό άλλο (ή αλλού) που μπορεί να συμπληρωθεί ελεύθερα. (ζήτω η ελευθερία της έκφρασης!).
ΠΡΟΕΔΡΟΣ:
α) Ο ΠΟΜΠΟΣ (φανερή προτίμηση)
β) ο Άβερελ Ντάλτον
γ) η Λουκρητία του Αρκά
δ) άλλο (ή αλλού)
ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ:
α) ο Σιακόλας
β) ο Σκρουτζ Μακ Ντακ
γ) η δεσποινίς Εξηνταβελονίδου
δ) άλλο (ή αλλού)
ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ:
α) ο Τζο Ντάλτον
β) το χρυσόψαρό σου
γ) η Ειρήνη Χαραλαμπίδου (της εκπομπής «Το συζητάω», ε συγγνώμη, «Το συζητάμε»)
δ) άλλο (ή αλλού)
ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ:
α) Ο Μονομάχος (ο χαρακτήρας που έπαιξε ο Ράσελ Κρόου, ο γνωστός)
β) ο Σβάρτσενεγκερ στο «Κόναν ο Βάρβαρος»
γ) ο Ράμπο 1,2 και 3
δ) άλλο (ή αλλού)
ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
α) ο Μητροπολίτης Πάφου
β) ο Νίκος Πιττοκοπίτης
γ) η Δασκαλούα (ε, καλάν)
δ) άλλο (ή αλλού)
ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΜΥΝΑΣ
α) ο Δον Κιχώτης
β) το μάπετ που ήταν βοηθός του επιστήμονα τζιαι πάντα ανατινάσσετουν το εργαστήριο τζιαι έτρεμεν την ώρα τζιαι την στιγμή που ήταν να σμίξει υγρά που τα μπουκκαλούθκια του ο μάστρος του, αλλά εν θυμούμε πώς τον λένε.
γ) ο Τακλμπέρι που το Πολίς Ακάντεμι.
δ) άλλο (ή αλλού)
Για τα υπόλοιπα ομολογώ ότι λίον εστέρεψα που ιδέες που αναμένω να συμπληρωθούν.
26 Ιουν 2007
ΠΑΤΟΣ
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΑΣΕΡΑ
"Έχουμε πρόβλημα έκφρασης" είπε ο Υπουργός Παιδείας επειδή ο μέσος όρος στις εξετάσεις των Νέων Ελληνικών ήταν 8/20. Με αφορμή τούτο, σχόλιο του Άσερα δαμέ στο "Η δικτατορία της γλώσσας", αλλά τζιαι τον Κυριακάτικο Πολίτη που ίσιε μέσα τζιαι κείμενα του Άσερα τζιαι του Στρατή, ας δούμε τι εν το πρόβλημαν.
Πρώτα πόλα εν τούτη η μη αναγνωρισμένη διμορφία τζιαι η επιβαλλόμενη γλώσσα σε πλαίσια τάξης. Ακόμα τζιαι αν προφορικά αποδεχούμαστεν τα κυπριακά στην τάξη, θέλουμε τα παιδιά να γράφουν στη νέα ελληνική στα τετράδιά τους.
Στην ουσία, η γλώσσα των μωρών καταδικάζεται ως άλλος "περιορισμένος κώδικας" που θα έλεγε τζιαι ο Μπέρνσταϊν, γιατί η αποδεχτή σχολική νόρμα εν άλλη. Τζιήνη όμως η νόρμα εν συμβαδίζει με το πώς εκφράζεται ένας μαθητής.
Σημαντικό ρόλο παίζει τζιαι ο τρόπος που επικοινωνούν οι μαθητές τωρά. Μηνύματα στα κινητά, φόρουμς στο ίντερνετ, μια γλώσσα τύπου ΙοΙ, btw, και άλλα πουτούτα που εν έχουν ακόμα μελετηθεί. Η επικοινωνία αλλάσσει.
Οι γλώσσες σε καμιά περίπτωση εννεν ανώτερες ή κατώτερες. Το θέμα ένι όμως ότι ετοιμάζουμε μαθητές που θα πρέπει να προσαρμοστούν σε τζιήνο που η πουπάνω κοινωνία τους επιβάλλει. Τα κυπριακά εν σε μια μόνιμην καταδίκην ως υποδεέστερα. Ως την γλώσσαν τζιήνην που εν μπορεί να εκφράσει συγκεκριμένες "ανώτερες" έννοιες (βλ. Σαπίρ, Γουόρφ που συνδέουν τις γλώσσες με την ανώτερη νόηση - ιμίσιη μου). Τούτη νομίζω ήταν τζιαι η υπόθεση του Στρατή που έγραφε το μπλογκ του στα κυπριακά.
Οι μαθητές πρέπει μονίμως να ένι σε διαδικασία μετάφρασης. Κάποιοι καταφέρνουν τα. Εν τζιήνοι που έχουν τις κοινωνικοοικονομικές δυνατότητες να έχουν τα ερεθίσματα τζιήνα που εννα τους βοηθήσουν να προσαρμοστούν εύκολα στις γλωσσικές απαιτήσεις του σχολικού συστήματος (βλ. Μπέρνσταϊν πάλε - Bernstein, B., Class, codes and control: theoretical studies towards a sociology of language, Routledge and Kegan Paul, London 1971).
Στην ουσία πρόκειται για ένα γρήγορα ξεθκιάλεμαν. Πολλές μελέτες της "Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης" έχουν δείξει το πώς ο εκπαιδευτικός θεσμός διαιωνίζει τις κοινωνικές ανισότητες (με ή χωρίς μαθητική στολή - μπηχτή, λαλεί τζιαι η Θεοπούλα). Όποιος μπορεί να ελέγξει καλύττερα τη γλωσσική του διμορφία τζιαι να ελίσσεται αναλόγως περιστάσεων, περνά. Τζιήνοι που εν μπορούν εν τζιήνοι που παράλληλα εν έχουν τζιαι ένα σωρό άλλες δυνατότητες στη ζωή τους. Το σχολείο εν τόσο πολλά βασισμένο πάνω σε αποδεκτές γλωσσικές νόρμες που εννοείται ότι αργά ή γρήγορα εννα τους πετάξει έξω. Για αυτό, επάτωσαν οι μαθητές στα Νέα Ελληνικά. Τζιαι τούτα ούλλα για ότι εννα προσπαθήσουν για ανάπτυξη κριτικής σκέψης κτλ για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα τζιαι για το λειτουργικό αλφαβητισμό (που σε άλλο άρθρο ελαλούσαν ότι έχουμεν τζιαι το πιο χαμηλό ποσοστό), αλόπως λαλούν τα επειδή κοντέφκουν εκλογές τζιαι εν θέλουν δυσαρεστημένους ψηφοφόρους.
"Έχουμε πρόβλημα έκφρασης" είπε ο Υπουργός Παιδείας επειδή ο μέσος όρος στις εξετάσεις των Νέων Ελληνικών ήταν 8/20. Με αφορμή τούτο, σχόλιο του Άσερα δαμέ στο "Η δικτατορία της γλώσσας", αλλά τζιαι τον Κυριακάτικο Πολίτη που ίσιε μέσα τζιαι κείμενα του Άσερα τζιαι του Στρατή, ας δούμε τι εν το πρόβλημαν.
Πρώτα πόλα εν τούτη η μη αναγνωρισμένη διμορφία τζιαι η επιβαλλόμενη γλώσσα σε πλαίσια τάξης. Ακόμα τζιαι αν προφορικά αποδεχούμαστεν τα κυπριακά στην τάξη, θέλουμε τα παιδιά να γράφουν στη νέα ελληνική στα τετράδιά τους.
Στην ουσία, η γλώσσα των μωρών καταδικάζεται ως άλλος "περιορισμένος κώδικας" που θα έλεγε τζιαι ο Μπέρνσταϊν, γιατί η αποδεχτή σχολική νόρμα εν άλλη. Τζιήνη όμως η νόρμα εν συμβαδίζει με το πώς εκφράζεται ένας μαθητής.
Σημαντικό ρόλο παίζει τζιαι ο τρόπος που επικοινωνούν οι μαθητές τωρά. Μηνύματα στα κινητά, φόρουμς στο ίντερνετ, μια γλώσσα τύπου ΙοΙ, btw, και άλλα πουτούτα που εν έχουν ακόμα μελετηθεί. Η επικοινωνία αλλάσσει.
Οι γλώσσες σε καμιά περίπτωση εννεν ανώτερες ή κατώτερες. Το θέμα ένι όμως ότι ετοιμάζουμε μαθητές που θα πρέπει να προσαρμοστούν σε τζιήνο που η πουπάνω κοινωνία τους επιβάλλει. Τα κυπριακά εν σε μια μόνιμην καταδίκην ως υποδεέστερα. Ως την γλώσσαν τζιήνην που εν μπορεί να εκφράσει συγκεκριμένες "ανώτερες" έννοιες (βλ. Σαπίρ, Γουόρφ που συνδέουν τις γλώσσες με την ανώτερη νόηση - ιμίσιη μου). Τούτη νομίζω ήταν τζιαι η υπόθεση του Στρατή που έγραφε το μπλογκ του στα κυπριακά.
Οι μαθητές πρέπει μονίμως να ένι σε διαδικασία μετάφρασης. Κάποιοι καταφέρνουν τα. Εν τζιήνοι που έχουν τις κοινωνικοοικονομικές δυνατότητες να έχουν τα ερεθίσματα τζιήνα που εννα τους βοηθήσουν να προσαρμοστούν εύκολα στις γλωσσικές απαιτήσεις του σχολικού συστήματος (βλ. Μπέρνσταϊν πάλε - Bernstein, B., Class, codes and control: theoretical studies towards a sociology of language, Routledge and Kegan Paul, London 1971).
Στην ουσία πρόκειται για ένα γρήγορα ξεθκιάλεμαν. Πολλές μελέτες της "Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης" έχουν δείξει το πώς ο εκπαιδευτικός θεσμός διαιωνίζει τις κοινωνικές ανισότητες (με ή χωρίς μαθητική στολή - μπηχτή, λαλεί τζιαι η Θεοπούλα). Όποιος μπορεί να ελέγξει καλύττερα τη γλωσσική του διμορφία τζιαι να ελίσσεται αναλόγως περιστάσεων, περνά. Τζιήνοι που εν μπορούν εν τζιήνοι που παράλληλα εν έχουν τζιαι ένα σωρό άλλες δυνατότητες στη ζωή τους. Το σχολείο εν τόσο πολλά βασισμένο πάνω σε αποδεκτές γλωσσικές νόρμες που εννοείται ότι αργά ή γρήγορα εννα τους πετάξει έξω. Για αυτό, επάτωσαν οι μαθητές στα Νέα Ελληνικά. Τζιαι τούτα ούλλα για ότι εννα προσπαθήσουν για ανάπτυξη κριτικής σκέψης κτλ για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα τζιαι για το λειτουργικό αλφαβητισμό (που σε άλλο άρθρο ελαλούσαν ότι έχουμεν τζιαι το πιο χαμηλό ποσοστό), αλόπως λαλούν τα επειδή κοντέφκουν εκλογές τζιαι εν θέλουν δυσαρεστημένους ψηφοφόρους.
25 Ιουν 2007
ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΣΚΗΝΕΣ, ΜΟΥΣΙΚΟΙ & ΜΟΥΣΙΚΗ
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΑΓΡΙΝΟ ΤΖΙΑΙ ΤΙΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΟΥ ΒΑΛΛΕΙ ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΤΟΥ.
Το ξέρω ότι μάλλον θα μπλεχτώ σε μια συζήτηση του τύπου «το αβγό έκανε την κότα, ή η κότα το αβγό;». Αν δεν την κάνω όμως στο blog μου, πού να πω τον πόνο μου; Υπάρχει μια πληκτικότατη μουσική ομοιομορφία σε αυτό τον τόπο. Με έκπληξη είχα καταφέρει να ακούσω Sonic Youth σε μπαράκι της Λάρνακας, στο Σαβίνο πριν από 2-3 χρόνια. Δυστυχώς, επειδή όταν πίνω δεν οδηγώ, δεν πάω συχνά εκεί.
Στη δε Λευκωσία το μόνο συγκρότημα που απόλαυσα, ένιωσα ότι επιτέλους παίζεται κάτι άλλο, κι ας ήταν τραγούδια από άλλα συγκροτήματα, ήταν με το συγκρότημα του Μίστερ Τ. Άλλα έχουν μείνει στα ίδια και στα ίδια. Να κάνουν αφιερώματα στους Black Sabbath, να παίζουν τη Συννεφούλα κτλ. Ακόμα κι όταν δεν το κάνουν αυτό, παίζουν καινούρια κομμάτια που θεωρούνται όμως mainstream. Αυτά που αργά ή γρήγορα θα τα πετύχεις στο ραδιόφωνο.
Για όσους δε ακούν μη ελληνόφωνα, την πάτησαν. Υπάρχουν 1-2 μεταλάδικα, η νιου... ε, τι άλλο; Ευτυχώς στη Λεμεσό είναι κάτι παιδιά όπως ο Κουλουράς και ο Κούλας που παρουσιάζουν τη μουσική στην οποία έχουν αφοσιωθεί. Ευτυχώς γίνονται και 5 πράγματα και στον Παράδεισο, στον Πωμό. Α τζιαι οι ρεμπέτες της Λεμεσού οι «Εξ αδιαιρέτου» εν άπαιχτοι. Ούλλα ακριβά όμως.
Κοτζάμ Λευκωσία όμως, τι έχει να προσφέρει στο κοινό της; Οι δε τιμές απαγορευτικές για πολύ κόσμο. Άμα θέλεις 5 είσοδο και 2 τουλάχιστον την κάθε μπίρα (μπουκάλι), εξίκκο σου, για έξοδος. Άμα δε έρχονται από Ελλάδα, ή δεν πας, ή πας με βαριά καρδιά (βλ. Θανάσης Παπακωνσταντίνου). Οι συνθήκες όμως που υπήρχαν στη συναυλία του Θανάση με 15 είσοδο και εξτρά οι μπίρες, ήταν απογοητευτικές. Τραπεζούθκια το ένα πας στ’ άλλον. Με μια διαρρύθμιση που διευκόλυνε τη συνεχή φασαρία. Μέχρι και που μας την είπε διακριτικά ο άνθρωπος (αναφορά σε πολύβοη πολιτεία). Μετά από 1-2 μήνες πήγα στην Αθήνα και τον είδα κι εκεί σε μια μουσική σκηνή. Στριμωγμένη, ορθοστασία καθ’ όλη τη διάρκεια, αλλά ένα κέφι.... Όχι μόνο ο κόσμος, και το συγκρότημα έπαιζε διαφορετικά. Και δεν μιλούσαν πάνω από τη μουσική για τα νέα της ημέρας τους. Ο δε Παπακωνσταντίνου, με τη δισκογραφία του και μόνο κάνει μια χαρά συναυλία. Παρόλα αυτά πάντα παίζουν και το κάτι τις παραπάνω, Clash, Waits, Velvet Underground και πάει λέγοντας. Αν υπήρχε εδώ αντίστοιχο συγκρότημα με τόσους δίσκους, σιγά μην έπαιζαν και τίποτα άλλο, προς τιμήν των ριζών τους, ρε παιδί μου.
Μουσική κονσέρβα, δοκιμασμένη συνταγή, αυτούς ξέρουμε αυτούς εμπιστευόμαστε. Υπάρχουν σπίθες ελπίδας από δω κι από κει, αλλά σε επίπεδο τακτικό, δεν παίζει τίποτα παρά τα ίδια και τα ίδια. Οι μουσικοί έχουν το μερίδιο ευθύνης τους και σε αυτό και στο ότι συχνά αντί της μουσικής προβάλλουν τους εαυτούς τους, είτε ως φάτσες είτε ως «φιλοσοφίες», «στάσεις ζωής» κτλ.
Παραδείγματα. Πήγα να ακούσω ένα συμμαθητή. Με την κιθάρα στο χέρι να τραγουδά σε γνωστή σκηνή της Λευκωσίας. Ήταν πίττα. Στο τέλος βγήκε ένας από το κοινό και έπαιξε και τραγούδησε καλύτερα από αυτόν. Και είσοδο πληρώσαμε και το έναν αλλό έναν τα ποτά. Στην ίδια σκηνή ο εξής διάλογος:
ΜΟΥΣΙΚΟΣ: Μα πώς μπορεί ένας να ένι μουσικός τζια να γράφει για τη ζωή τζιαι να μεινίσκει με τη μάμα του;
Δ: Αφού οι παραπάνω μουσικοί ψωμολισιούν (υπόψην μου ο δάσκαλος στο ωδείο που τελείωσε τζαζ σε κονσερβατόριο και αναγκαζόταν να παίζει τούκου τούκου του-κου, τσιφτετέλια σε κάθε λογής χαμαιτυπία)
ΜΟΥΣΙΚΟΣ: το φκιολίν του (όι, εν παίζει βιολί ο συγκεκριμένος, η αναφορά εν με τη γνωστήν μεταφορική έννοια)
Δ: Η τουαλέτα πού είναι;
ΜΟΥΣΙΚΟΣ: Αν θέλεις να σε πάρω τζιαι μεν φοάσαι εν θα σε αποπλανήσω
Δ: Τζιαι ποιος σου είπε ότι έχω πρόβλημα να με αποπλανήσεις; (χωρίς να σημαίνει ότι ήθελα, αλλά έτσι ξεροσφύρι, ρε φίλε;)
ΜΟΥΣΙΚΟΣ: Α! Έτσι Μπράβο! Άμα φκαίνουμεν έξω πρέπει να φκαίνει έξω τζιαι το μυαλό μας, να μεν είμαστε κλεισμένοι κτλ κτλ
Δ: σε συννεφάκι: να φκαίνει το μυαλό μας που την κκελέ μας; Τι θέλει να πει ο ποιητής; Τούτος δηλαδή ξέρει αν έτσι είμαι πάντα; Τελοσπάντων τι παίζει;
Με τούτα τζιαι με τζιήνα τζιαι οι μουσικοί έχουν ευθύνη για τη μουσική επιμόρφωση του κόσμου, ειδικά τούτοι οι «επαναστατημένοι» μουσικοί. Αλλιώς ποιος; Το φεστιβάλ όπερας στην Πάφο; Που για να κάμεις κράτηση θέλεις πιστωτική κάρτα; Ο προαναφερόμενος φοιτητής του κονσερβατόριου που εννα ξέρει τζιαι τι ακούει στην όπερα σίουρα εν θα μπορεί να πάει, τζιαι εννα πηαίνει ο κάθε ένας για να μεν χάσει την ευκαιρία να βάλει τα καλά του. Τζιαι έχουν ευθύνη τζιαι για να πλασάρονται τζιαι ως τέθκιοι τζιαι όι συνέχεια ως γκόμενοι και επίδοξοι/επιδέξιοι εραστές! Κανεί τζιαι εγέμωσεν τζιαι ο τόπος με τούντους τελευταίους.
Για αυτό συνήθως εν φκαίνω έξω. Ή πάω σταθερά για τις μπύρες μου, τζιαμέ που η μουσική υπόκρουση εν υποφερτή τζιαι οι μπίρες ανεχτές που το πορτοφόλι μου. Κατά τα άλλα, αρνούμαι τουτην την διαθεση ελάχιστης προσπάθειας (τζιαι όι μόνο που το ρεπερτόριο). Ακόμα τζιαι οι ίδιοι παίζουν τα ίδια τζιαι τα ίδια που επαίξαν τα τόσες φορές που παίζουν τα τζιαι σαν τζιοιμούνται. Εν θέλουν να προχωρήσουν τζιαι οι ίδιοι ερμηνευτικά, μουσικά; Τζιαι εβαρέθηκα τζιαι τους τραγουδιστές που έχουν το γραμμένο το διάφραγμά τους τζιαι βαστούν τζιαι τσιριλλούν του μικροφώνου.
Επιτέλους θέλω μουσική στη Λευκωσία! Εξυφύτρωσε άραγε τίποτε τζιαι που τον πολλύν τζιαιρόν εν το ανακάλυψα? Άτε τωρά που εν διακοπές ας φκω προς αναζήτησην.
UPDATE
Τελικά δεν άντεξα και τα έκοψα τα σχόλια. Παρόλα αυτά αφήνω αυτά που γράφτηκαν για να δικαιολογείται και η απόφασή μου να κόψω από εδώ και πέρα το δικαίωμα σχολιασμού του κειμένου. Αφού δεν είχα γίνει κατανοητή, μου ήταν αδύνατον να βρω κάποιο δημοκρατικό τρόπο. Αν εξακουθεί να υπάρχει ενδιαφέρον για την τροπή που πήρε η συγκεκριμένη κουβέντα, μπορείτε να ανοίξετε δικό σας μπλογκ και να ασχολείστε με αυτούς που σας αρέσκουν τζιημέσα. Είναι όσο εύκολο είναι να φτιάξεις διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, δωρεάν, και θα το διαχειρίζεστε μόνοι σας και μόνοι σας θα αποφασίζετε τι θα κάνετε με τα σχόλια κτλ. Ευχαριστώ για την κατανόηση εκ των προτέρων και για τη μέχρι τώρα συμμετοχή σας στο παρόν ιστολόγιο.
Δασκαλούα
Το ξέρω ότι μάλλον θα μπλεχτώ σε μια συζήτηση του τύπου «το αβγό έκανε την κότα, ή η κότα το αβγό;». Αν δεν την κάνω όμως στο blog μου, πού να πω τον πόνο μου; Υπάρχει μια πληκτικότατη μουσική ομοιομορφία σε αυτό τον τόπο. Με έκπληξη είχα καταφέρει να ακούσω Sonic Youth σε μπαράκι της Λάρνακας, στο Σαβίνο πριν από 2-3 χρόνια. Δυστυχώς, επειδή όταν πίνω δεν οδηγώ, δεν πάω συχνά εκεί.
Στη δε Λευκωσία το μόνο συγκρότημα που απόλαυσα, ένιωσα ότι επιτέλους παίζεται κάτι άλλο, κι ας ήταν τραγούδια από άλλα συγκροτήματα, ήταν με το συγκρότημα του Μίστερ Τ. Άλλα έχουν μείνει στα ίδια και στα ίδια. Να κάνουν αφιερώματα στους Black Sabbath, να παίζουν τη Συννεφούλα κτλ. Ακόμα κι όταν δεν το κάνουν αυτό, παίζουν καινούρια κομμάτια που θεωρούνται όμως mainstream. Αυτά που αργά ή γρήγορα θα τα πετύχεις στο ραδιόφωνο.
Για όσους δε ακούν μη ελληνόφωνα, την πάτησαν. Υπάρχουν 1-2 μεταλάδικα, η νιου... ε, τι άλλο; Ευτυχώς στη Λεμεσό είναι κάτι παιδιά όπως ο Κουλουράς και ο Κούλας που παρουσιάζουν τη μουσική στην οποία έχουν αφοσιωθεί. Ευτυχώς γίνονται και 5 πράγματα και στον Παράδεισο, στον Πωμό. Α τζιαι οι ρεμπέτες της Λεμεσού οι «Εξ αδιαιρέτου» εν άπαιχτοι. Ούλλα ακριβά όμως.
Κοτζάμ Λευκωσία όμως, τι έχει να προσφέρει στο κοινό της; Οι δε τιμές απαγορευτικές για πολύ κόσμο. Άμα θέλεις 5 είσοδο και 2 τουλάχιστον την κάθε μπίρα (μπουκάλι), εξίκκο σου, για έξοδος. Άμα δε έρχονται από Ελλάδα, ή δεν πας, ή πας με βαριά καρδιά (βλ. Θανάσης Παπακωνσταντίνου). Οι συνθήκες όμως που υπήρχαν στη συναυλία του Θανάση με 15 είσοδο και εξτρά οι μπίρες, ήταν απογοητευτικές. Τραπεζούθκια το ένα πας στ’ άλλον. Με μια διαρρύθμιση που διευκόλυνε τη συνεχή φασαρία. Μέχρι και που μας την είπε διακριτικά ο άνθρωπος (αναφορά σε πολύβοη πολιτεία). Μετά από 1-2 μήνες πήγα στην Αθήνα και τον είδα κι εκεί σε μια μουσική σκηνή. Στριμωγμένη, ορθοστασία καθ’ όλη τη διάρκεια, αλλά ένα κέφι.... Όχι μόνο ο κόσμος, και το συγκρότημα έπαιζε διαφορετικά. Και δεν μιλούσαν πάνω από τη μουσική για τα νέα της ημέρας τους. Ο δε Παπακωνσταντίνου, με τη δισκογραφία του και μόνο κάνει μια χαρά συναυλία. Παρόλα αυτά πάντα παίζουν και το κάτι τις παραπάνω, Clash, Waits, Velvet Underground και πάει λέγοντας. Αν υπήρχε εδώ αντίστοιχο συγκρότημα με τόσους δίσκους, σιγά μην έπαιζαν και τίποτα άλλο, προς τιμήν των ριζών τους, ρε παιδί μου.
Μουσική κονσέρβα, δοκιμασμένη συνταγή, αυτούς ξέρουμε αυτούς εμπιστευόμαστε. Υπάρχουν σπίθες ελπίδας από δω κι από κει, αλλά σε επίπεδο τακτικό, δεν παίζει τίποτα παρά τα ίδια και τα ίδια. Οι μουσικοί έχουν το μερίδιο ευθύνης τους και σε αυτό και στο ότι συχνά αντί της μουσικής προβάλλουν τους εαυτούς τους, είτε ως φάτσες είτε ως «φιλοσοφίες», «στάσεις ζωής» κτλ.
Παραδείγματα. Πήγα να ακούσω ένα συμμαθητή. Με την κιθάρα στο χέρι να τραγουδά σε γνωστή σκηνή της Λευκωσίας. Ήταν πίττα. Στο τέλος βγήκε ένας από το κοινό και έπαιξε και τραγούδησε καλύτερα από αυτόν. Και είσοδο πληρώσαμε και το έναν αλλό έναν τα ποτά. Στην ίδια σκηνή ο εξής διάλογος:
ΜΟΥΣΙΚΟΣ: Μα πώς μπορεί ένας να ένι μουσικός τζια να γράφει για τη ζωή τζιαι να μεινίσκει με τη μάμα του;
Δ: Αφού οι παραπάνω μουσικοί ψωμολισιούν (υπόψην μου ο δάσκαλος στο ωδείο που τελείωσε τζαζ σε κονσερβατόριο και αναγκαζόταν να παίζει τούκου τούκου του-κου, τσιφτετέλια σε κάθε λογής χαμαιτυπία)
ΜΟΥΣΙΚΟΣ: το φκιολίν του (όι, εν παίζει βιολί ο συγκεκριμένος, η αναφορά εν με τη γνωστήν μεταφορική έννοια)
Δ: Η τουαλέτα πού είναι;
ΜΟΥΣΙΚΟΣ: Αν θέλεις να σε πάρω τζιαι μεν φοάσαι εν θα σε αποπλανήσω
Δ: Τζιαι ποιος σου είπε ότι έχω πρόβλημα να με αποπλανήσεις; (χωρίς να σημαίνει ότι ήθελα, αλλά έτσι ξεροσφύρι, ρε φίλε;)
ΜΟΥΣΙΚΟΣ: Α! Έτσι Μπράβο! Άμα φκαίνουμεν έξω πρέπει να φκαίνει έξω τζιαι το μυαλό μας, να μεν είμαστε κλεισμένοι κτλ κτλ
Δ: σε συννεφάκι: να φκαίνει το μυαλό μας που την κκελέ μας; Τι θέλει να πει ο ποιητής; Τούτος δηλαδή ξέρει αν έτσι είμαι πάντα; Τελοσπάντων τι παίζει;
Με τούτα τζιαι με τζιήνα τζιαι οι μουσικοί έχουν ευθύνη για τη μουσική επιμόρφωση του κόσμου, ειδικά τούτοι οι «επαναστατημένοι» μουσικοί. Αλλιώς ποιος; Το φεστιβάλ όπερας στην Πάφο; Που για να κάμεις κράτηση θέλεις πιστωτική κάρτα; Ο προαναφερόμενος φοιτητής του κονσερβατόριου που εννα ξέρει τζιαι τι ακούει στην όπερα σίουρα εν θα μπορεί να πάει, τζιαι εννα πηαίνει ο κάθε ένας για να μεν χάσει την ευκαιρία να βάλει τα καλά του. Τζιαι έχουν ευθύνη τζιαι για να πλασάρονται τζιαι ως τέθκιοι τζιαι όι συνέχεια ως γκόμενοι και επίδοξοι/επιδέξιοι εραστές! Κανεί τζιαι εγέμωσεν τζιαι ο τόπος με τούντους τελευταίους.
Για αυτό συνήθως εν φκαίνω έξω. Ή πάω σταθερά για τις μπύρες μου, τζιαμέ που η μουσική υπόκρουση εν υποφερτή τζιαι οι μπίρες ανεχτές που το πορτοφόλι μου. Κατά τα άλλα, αρνούμαι τουτην την διαθεση ελάχιστης προσπάθειας (τζιαι όι μόνο που το ρεπερτόριο). Ακόμα τζιαι οι ίδιοι παίζουν τα ίδια τζιαι τα ίδια που επαίξαν τα τόσες φορές που παίζουν τα τζιαι σαν τζιοιμούνται. Εν θέλουν να προχωρήσουν τζιαι οι ίδιοι ερμηνευτικά, μουσικά; Τζιαι εβαρέθηκα τζιαι τους τραγουδιστές που έχουν το γραμμένο το διάφραγμά τους τζιαι βαστούν τζιαι τσιριλλούν του μικροφώνου.
Επιτέλους θέλω μουσική στη Λευκωσία! Εξυφύτρωσε άραγε τίποτε τζιαι που τον πολλύν τζιαιρόν εν το ανακάλυψα? Άτε τωρά που εν διακοπές ας φκω προς αναζήτησην.
UPDATE
Τελικά δεν άντεξα και τα έκοψα τα σχόλια. Παρόλα αυτά αφήνω αυτά που γράφτηκαν για να δικαιολογείται και η απόφασή μου να κόψω από εδώ και πέρα το δικαίωμα σχολιασμού του κειμένου. Αφού δεν είχα γίνει κατανοητή, μου ήταν αδύνατον να βρω κάποιο δημοκρατικό τρόπο. Αν εξακουθεί να υπάρχει ενδιαφέρον για την τροπή που πήρε η συγκεκριμένη κουβέντα, μπορείτε να ανοίξετε δικό σας μπλογκ και να ασχολείστε με αυτούς που σας αρέσκουν τζιημέσα. Είναι όσο εύκολο είναι να φτιάξεις διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, δωρεάν, και θα το διαχειρίζεστε μόνοι σας και μόνοι σας θα αποφασίζετε τι θα κάνετε με τα σχόλια κτλ. Ευχαριστώ για την κατανόηση εκ των προτέρων και για τη μέχρι τώρα συμμετοχή σας στο παρόν ιστολόγιο.
Δασκαλούα
1 μήνας χωρίς την Αμαλία
Οι bloggers που συνέχισαν την διαμαρτυρία «Για την Αμαλία» της 1ης Ιουνίου 2007, μέσω δημόσιου διαλόγου σ'αυτό το μπλογκ, τώρα προχωρούν με την κίνηση «Για την Υγεία». Γιατί στη θέση της Αμαλίας βρίσκονται πολλοί συνάνθρωποί μας και μπορεί να βρεθεί ανά πάσα στιγμή ο καθένας μας.
Η κίνηση «Για την Υγεία» περιλαμβάνει αρχικά το άνοιγμα του forum giatinygeia.freeforums.org και την ταυτόχρονη συλλογή υπογραφών στο e-petition-site Gia tin Ygeia gopetition.com, όπου μπορούν να συμμετάσχουν όλοι. Τελικοί αποδέκτες της συλλογής υπογραφών είναι ο Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, οι Υπουργοί και Βουλευτές μας, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η Ευρωπαϊκή Κομισσιόν.
Σε πρώτη φάση, στην ηλεκτρονική συλλογή υπογραφών θα χρειάζεται μόνο όνομα φυσικού προσώπου, διεύθυνση του e-mail του και χώρα, όπως γίνεται στα περισσότερα e-petitions παγκοσμίως εκεί όπου δεν υφίσταται ένας και μοναδικός επώνυμος υπεύθυνος της e-petition. Το ζητούμενο είναι να ακουστεί η διαμαρτυρία, κι όχι η δημιουργία κάποιου data-base για χρησιμοποίηση προσωπικών δεδομένων προς όφελος άλλων σκοπών, παρά μόνον του σκοπού της συγκεκριμένης κίνησης «Για την Υγεία».
Η e-petition αποτελεί δημόσια πράξη κι εκφράζει τη γνώμη εκείνων μόνο των συμμετεχόντων που επιλέγουν να υπογράψουν, όχι του συνόλου των bloggers, ιστολόγων, χρηστών εν γένει ή του κοινού ως συνόλου.
Πώς μπορείτε να βοηθήσετε:
1. Να συμμετάσχετε με περαιτέρω συζήτηση και τις προτάσεις σας για την Υγεία και το Ε.Σ.Υ., στο forum giatinygeia.freeforums.org.
2. Να υπογράψετε το e-petition site Gia tin Ygeia gopetition.com
3. Να διαδώσετε την κίνηση σε όσο περισσότερο κόσμο μπορείτε, και μέσω του μπλογκ σας και με e-mails, όπως ήδη ξέρετε να κάνετε (links υπάρχουν ήδη στο sidebar).
Μπορείτε επίσης να εκτυπώσετε τα κείμενα (ελληνικό, αγγλικό) και να παρακαλέσετε κόσμο να μπει στο e-petition site να υπογράψει (μέσω κάποιου του περιβάλλοντός τους που να έχει πρόσβαση σε υπολογιστή, ή σε Internet cafe).
Δε θέλουμε να ακούσουν στις 25.06.07 ένα δυνατό μήνυμα μόνο οι τελικοί αποδέκτες που αναφέραμε στην αρχή, αλλά όσο περισσότεροι άνθρωποι και υπηρεσίες είναι δυνατόν. Τα σχόλια θα παραμείνουν ανοιχτά εδώ μέχρι το τέλος της κίνησης αυτής, καθαρά για βοήθεια και διευκρινήσεις.
Ακολουθεί το κείμενο της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στα ελληνικά και αγγλικά. Στο επίσημο site της e-petition, έχει αναρτηθεί το αγγλικό κείμενο, μαζί με μια μικρή περίληψη όλης της διαμαρτυρίας από την αρχή, μια και απευθυνόμαστε στο διεθνές κοινό. Ο,τι έχει αναρτηθεί εκεί για υπογραφή, είναι η μετάφραση του ελληνικού κειμένου που βλέπετε, όπως ακριβώς έχει αναρτηθεί.
Παρακαλούμε υπογράψτε στο e-petition site http://www.gopetition.com/online/12922.html Gia tin Ygeia: ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ στη μνήμη της Αμαλίας Καλυβίνου
Η ηλεκτρονική κινητοποίηση της 1ης Ιουνίου 2007, ενάντια στην υπολειτουργία του Ε.Σ.Υ., που η αναλγησία, η αυθαιρεσία και η ασυνειδησία του, μαζί με την αδιαφορία της Πολιτείας, μας έφερε στην σημερινή συλλογή υπογραφών. Ευγνωμονούμε όσους τιμούν το λειτούργημά τους και παλεύουν για την Υγεία μας, αλλά διαμαρτυρόμαστε ενάντια στα φαινόμενα διάλυσης που μας οδήγησαν ως εδώ.
ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ.ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΖΗΤΑΜΕ:
1. Να ληφθούν άμεσα μέτρα για να σταματήσει το φακελάκι και η ανισότητα στην αντιμετώπιση των ασθενών: βελτίωση αμοιβών του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, λειτουργικές εφημερίες, υπερωρίες, ρεπό (εναρμόνιση με κοινοτική οδηγία), και καλύτερη οργάνωση της παροχής ιατρικών υπηρεσιών τόσο για τον ασθενή όσο και για το προσωπικό.
2. Να γίνουν πιο ευέλικτοι και αποτελεσματικοί οι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί, ώστε να πάψουμε να θρηνούμε θύματα χρονοβόρων διαδικασιών για εγκρίσεις εξετάσεων, φαρμάκων, ειδικών θεραπειών κτλ. Να καθιερωθεί μέγιστος χρόνος επεξεργασίας σχετικών αιτημάτων, αποζημίωση σε τυχόν υπέρβασή τους και ενημέρωση / εξυπηρέτηση ασθενών που λόγω πολυπλοκότητας του σημερινού συστήματος δεν λαμβάνουν ποτέ τις αποζημιώσεις που δικαιούνται. Επίσης να διαμορφωθεί ενιαίο πληροφορικό σύστημα υγείας με πλήρη δικτύωση όλων των νοσοκομείων και κέντρων υγείας.
3. Να γίνεται έγκαιρη και αδιάλλειπτη μεταφορά ασθενών στα νοσοκομεία, να στελεχωθούν οι ανεκμετάλλευτες νοσοκομειακές μονάδες, να ενισχυθεί το προσωπικό όπου χρειάζεται, να εξοπλιστούν επαρκώς τα νοσοκομεία / κέντρα υγείας με σύγχρονα μηχανήματα, ν'αυξηθεί ο αριθμός των κλινών -δεδομένης της αυξανόμενης ζήτησης- ακόμη κι αν αυτό απαιτεί χτίσιμο νέων μονάδων, και να προχωρήσει η αποκέντρωση της παροχής περίθαλψης.
4. Ν'αυξηθούν τα κονδύλια για την ιατρική έρευνα πανεπιστημιακών νοσοκομείων / ερευνητικών κέντρων, και να δημιουργηθεί φορέας διαχείρησης τομέων έρευνας, ώστε να μην επικεντρώνεται σε προσοδοφόρους (λόγω φαρμακοβιομηχανιών) τομείς, παρά να καλύπτει ευρύ φάσμα αναγκών.
5. Να θεσμοθετηθεί η δια βίου επιμόρφωση του ιατροτεχνολογικού προσωπικού, να καθιερωθούν μηχανισμοί ελέγχου ποιότητας, διαπίστευσης, αξιολόγησης κι επιθεώρησης των παρεχομένων υπηρεσιών, με σκοπό τη βελτίωσή τους. Επίσης να καθιερωθούν ευέλικτοι κι αποτελεσματικοί μηχανισμοί και όργανα για την προστασία των δικαιωμάτων του ασθενούς και την προώθηση προληπτικών μέτρων.
6. Να επιβληθεί αυστηρότερος έλεγχος και μείωση της σπατάλης στην αγορά του φαρμάκου και των προμηθειών υγειονομικού υλικού (εργαλεία, μηχανήματα, αναλώσιμα κτλ), με καλύτερη μηχανοργάνωση, ελέγχους επάρκειας, διαφάνεια και τιμές αναφοράς (ανάλογο της λίστας τιμών των φαρμάκων).
7. Να καθιερωθεί το ενιαίο ιατρικό ιστορικό για κάθε ασθενή, στο οποίο να έχουν πρόσβαση οι ασθενείς και οι θεράποντες ιατροί και αυστηρότατες ποινές για την άρση του ιατρικού απόρρητου για έτερους σκοπούς (ιδιωτικές ασφαλιστικές καλύψεις, όροι εργοδοσίας κτλ).
8. Να ληφθούν άμεσα μέτρα για την εξυγείανση του ασφαλιστικού ζητήματος (ήδη αυξάνονται ολοένα οι εισφορές από τους ασφαλιζόμενους χωρίς την αντίστοιχη βελτίωση στην παροχή ιατρικής περίθαλψης), και να σταματήσει η προλείανση του εδάφους για την εμπορευματοποίηση της δημόσιας Υγείας και την άνευ όρων παράδοσή της στον ιδιωτικό τομέα.
ΩΣ ΕΔΩ ΜΕ ΤΑ ΦΑΚΕΛΛΑΚΙΑ!ΩΣ ΕΔΩ ΜΕ ΤΗΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ!ΩΣ ΕΔΩ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ!
«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.» (άρθρο 47 του Ν. 2071/ 1992)
Ευχαριστούμε για την συμμετοχή και την υποστήριξή σας. Περισσότερα στο blog amalias.blogspot και το forum giatinygeia.
Η κίνηση «Για την Υγεία» περιλαμβάνει αρχικά το άνοιγμα του forum giatinygeia.freeforums.org και την ταυτόχρονη συλλογή υπογραφών στο e-petition-site Gia tin Ygeia gopetition.com, όπου μπορούν να συμμετάσχουν όλοι. Τελικοί αποδέκτες της συλλογής υπογραφών είναι ο Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, οι Υπουργοί και Βουλευτές μας, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η Ευρωπαϊκή Κομισσιόν.
Σε πρώτη φάση, στην ηλεκτρονική συλλογή υπογραφών θα χρειάζεται μόνο όνομα φυσικού προσώπου, διεύθυνση του e-mail του και χώρα, όπως γίνεται στα περισσότερα e-petitions παγκοσμίως εκεί όπου δεν υφίσταται ένας και μοναδικός επώνυμος υπεύθυνος της e-petition. Το ζητούμενο είναι να ακουστεί η διαμαρτυρία, κι όχι η δημιουργία κάποιου data-base για χρησιμοποίηση προσωπικών δεδομένων προς όφελος άλλων σκοπών, παρά μόνον του σκοπού της συγκεκριμένης κίνησης «Για την Υγεία».
Η e-petition αποτελεί δημόσια πράξη κι εκφράζει τη γνώμη εκείνων μόνο των συμμετεχόντων που επιλέγουν να υπογράψουν, όχι του συνόλου των bloggers, ιστολόγων, χρηστών εν γένει ή του κοινού ως συνόλου.
Πώς μπορείτε να βοηθήσετε:
1. Να συμμετάσχετε με περαιτέρω συζήτηση και τις προτάσεις σας για την Υγεία και το Ε.Σ.Υ., στο forum giatinygeia.freeforums.org.
2. Να υπογράψετε το e-petition site Gia tin Ygeia gopetition.com
3. Να διαδώσετε την κίνηση σε όσο περισσότερο κόσμο μπορείτε, και μέσω του μπλογκ σας και με e-mails, όπως ήδη ξέρετε να κάνετε (links υπάρχουν ήδη στο sidebar).
Μπορείτε επίσης να εκτυπώσετε τα κείμενα (ελληνικό, αγγλικό) και να παρακαλέσετε κόσμο να μπει στο e-petition site να υπογράψει (μέσω κάποιου του περιβάλλοντός τους που να έχει πρόσβαση σε υπολογιστή, ή σε Internet cafe).
Δε θέλουμε να ακούσουν στις 25.06.07 ένα δυνατό μήνυμα μόνο οι τελικοί αποδέκτες που αναφέραμε στην αρχή, αλλά όσο περισσότεροι άνθρωποι και υπηρεσίες είναι δυνατόν. Τα σχόλια θα παραμείνουν ανοιχτά εδώ μέχρι το τέλος της κίνησης αυτής, καθαρά για βοήθεια και διευκρινήσεις.
Ακολουθεί το κείμενο της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στα ελληνικά και αγγλικά. Στο επίσημο site της e-petition, έχει αναρτηθεί το αγγλικό κείμενο, μαζί με μια μικρή περίληψη όλης της διαμαρτυρίας από την αρχή, μια και απευθυνόμαστε στο διεθνές κοινό. Ο,τι έχει αναρτηθεί εκεί για υπογραφή, είναι η μετάφραση του ελληνικού κειμένου που βλέπετε, όπως ακριβώς έχει αναρτηθεί.
Παρακαλούμε υπογράψτε στο e-petition site http://www.gopetition.com/online/12922.html Gia tin Ygeia: ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ στη μνήμη της Αμαλίας Καλυβίνου
Η ηλεκτρονική κινητοποίηση της 1ης Ιουνίου 2007, ενάντια στην υπολειτουργία του Ε.Σ.Υ., που η αναλγησία, η αυθαιρεσία και η ασυνειδησία του, μαζί με την αδιαφορία της Πολιτείας, μας έφερε στην σημερινή συλλογή υπογραφών. Ευγνωμονούμε όσους τιμούν το λειτούργημά τους και παλεύουν για την Υγεία μας, αλλά διαμαρτυρόμαστε ενάντια στα φαινόμενα διάλυσης που μας οδήγησαν ως εδώ.
ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ.ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΖΗΤΑΜΕ:
1. Να ληφθούν άμεσα μέτρα για να σταματήσει το φακελάκι και η ανισότητα στην αντιμετώπιση των ασθενών: βελτίωση αμοιβών του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, λειτουργικές εφημερίες, υπερωρίες, ρεπό (εναρμόνιση με κοινοτική οδηγία), και καλύτερη οργάνωση της παροχής ιατρικών υπηρεσιών τόσο για τον ασθενή όσο και για το προσωπικό.
2. Να γίνουν πιο ευέλικτοι και αποτελεσματικοί οι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί, ώστε να πάψουμε να θρηνούμε θύματα χρονοβόρων διαδικασιών για εγκρίσεις εξετάσεων, φαρμάκων, ειδικών θεραπειών κτλ. Να καθιερωθεί μέγιστος χρόνος επεξεργασίας σχετικών αιτημάτων, αποζημίωση σε τυχόν υπέρβασή τους και ενημέρωση / εξυπηρέτηση ασθενών που λόγω πολυπλοκότητας του σημερινού συστήματος δεν λαμβάνουν ποτέ τις αποζημιώσεις που δικαιούνται. Επίσης να διαμορφωθεί ενιαίο πληροφορικό σύστημα υγείας με πλήρη δικτύωση όλων των νοσοκομείων και κέντρων υγείας.
3. Να γίνεται έγκαιρη και αδιάλλειπτη μεταφορά ασθενών στα νοσοκομεία, να στελεχωθούν οι ανεκμετάλλευτες νοσοκομειακές μονάδες, να ενισχυθεί το προσωπικό όπου χρειάζεται, να εξοπλιστούν επαρκώς τα νοσοκομεία / κέντρα υγείας με σύγχρονα μηχανήματα, ν'αυξηθεί ο αριθμός των κλινών -δεδομένης της αυξανόμενης ζήτησης- ακόμη κι αν αυτό απαιτεί χτίσιμο νέων μονάδων, και να προχωρήσει η αποκέντρωση της παροχής περίθαλψης.
4. Ν'αυξηθούν τα κονδύλια για την ιατρική έρευνα πανεπιστημιακών νοσοκομείων / ερευνητικών κέντρων, και να δημιουργηθεί φορέας διαχείρησης τομέων έρευνας, ώστε να μην επικεντρώνεται σε προσοδοφόρους (λόγω φαρμακοβιομηχανιών) τομείς, παρά να καλύπτει ευρύ φάσμα αναγκών.
5. Να θεσμοθετηθεί η δια βίου επιμόρφωση του ιατροτεχνολογικού προσωπικού, να καθιερωθούν μηχανισμοί ελέγχου ποιότητας, διαπίστευσης, αξιολόγησης κι επιθεώρησης των παρεχομένων υπηρεσιών, με σκοπό τη βελτίωσή τους. Επίσης να καθιερωθούν ευέλικτοι κι αποτελεσματικοί μηχανισμοί και όργανα για την προστασία των δικαιωμάτων του ασθενούς και την προώθηση προληπτικών μέτρων.
6. Να επιβληθεί αυστηρότερος έλεγχος και μείωση της σπατάλης στην αγορά του φαρμάκου και των προμηθειών υγειονομικού υλικού (εργαλεία, μηχανήματα, αναλώσιμα κτλ), με καλύτερη μηχανοργάνωση, ελέγχους επάρκειας, διαφάνεια και τιμές αναφοράς (ανάλογο της λίστας τιμών των φαρμάκων).
7. Να καθιερωθεί το ενιαίο ιατρικό ιστορικό για κάθε ασθενή, στο οποίο να έχουν πρόσβαση οι ασθενείς και οι θεράποντες ιατροί και αυστηρότατες ποινές για την άρση του ιατρικού απόρρητου για έτερους σκοπούς (ιδιωτικές ασφαλιστικές καλύψεις, όροι εργοδοσίας κτλ).
8. Να ληφθούν άμεσα μέτρα για την εξυγείανση του ασφαλιστικού ζητήματος (ήδη αυξάνονται ολοένα οι εισφορές από τους ασφαλιζόμενους χωρίς την αντίστοιχη βελτίωση στην παροχή ιατρικής περίθαλψης), και να σταματήσει η προλείανση του εδάφους για την εμπορευματοποίηση της δημόσιας Υγείας και την άνευ όρων παράδοσή της στον ιδιωτικό τομέα.
ΩΣ ΕΔΩ ΜΕ ΤΑ ΦΑΚΕΛΛΑΚΙΑ!ΩΣ ΕΔΩ ΜΕ ΤΗΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ!ΩΣ ΕΔΩ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ!
«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.» (άρθρο 47 του Ν. 2071/ 1992)
Ευχαριστούμε για την συμμετοχή και την υποστήριξή σας. Περισσότερα στο blog amalias.blogspot και το forum giatinygeia.
24 Ιουν 2007
Ντιζάινερς και ελευθερία
Εδώ λέει ότι δεν θα υπάρξουν αλλαγές στη μαθητική στολή του χρόνου, αλλά έχει ήδη ζητηθεί, λέει, η άποψη δύο σχεδιαστών μόδας.
Η στολή των μαθητών ήταν αντικείμενο συζήτησης σε διάφορες φάσεις τα τελευταία 2-3 χρόνια. Πρόκειται για μια κατάσταση πειθαναγκασμού και στέρησης ελευθερίας, και για σαφή ασέβεια στη διαφορετικότητα ως προς την ενδυματολογική επιλογή. Στις περισσότερες χώρες της ΕΕ στολή δεν υπάρχει. Στις χώρες που υπάρχει η διάθεση ελέγχου των σχολείων μέσα από προώθηση της ανταγωνιστικότητας και της εξασφάλισης εξτρά χρηματοδοτήσεων είναι στην πρώτη γραμμή.
Αν αυτή η ανελεύθερη πρακτική θα συνεχίσει σύμφωνα με τις αρχές του σύγχρονου ντιζάιν, δεν νομίζω να έχει και τόση σημασία. Την ίδια ώρα, οι μαθητές, επειδή τους αφήνουν να έχουν μακρύτερα μαλλιά και να φοράνε και καμιά μπλούζα άλλη εκτός από το αντιαισθητικό και καθόλου πρακτικό λευκό πουκάμισο – που μας υποχρέωνε συν τοις άλλοις να αγοράζουμε και λευκά σουτιέν, άρα επέβαλλε ως και εσώρουχα και κάλτσες! – έχουν χάσει την ουσία του θέματος, κοιτώντας το δέντρο και όχι το δάσος. Μοιάζουν ικανοποιημένοι με το ότι στην πλειοψηφία των σχολείων μπορούν να έχουν σκουλαρίκια και μαλλιά μακριά, αλλά δεν διεκδικούν συνολική ενδυματολογική ελευθερία. Ο καθορισμός εκ των άνω του τι είναι ενδυματολογικώς ευπρεπές, αναιρεί κάθε σύνθημα της επίσιμης εκπαιδευτικής πολιτικής για προώθηση του σεβασμού στη διαφορετικότητα, καθιστώντας τα συνθήματα αυτά κενά περιεχομένου.
Ο ίδιος πειθαναγκασμός ισχύει, βάσει των κανονισμών, και για τους εκπαιδευτικούς. Οι οποίοι δεν έχουν μεν την υποχρέωση να φέρουν μία συγκεκριμένη στολή στην εργασιακή τους καθημερινότητα, αλλά παράλληλα κρίνονται για την περιβολή τους. Σύμφωνα με τη νέα αξιολόγηση που πέρασε στην Ελλάδα, η εμφάνιση των εκπαιδευτικών κρίνεται κι αξιολογείται κι εκεί.
Αν εμείς ως εκπαιδευτικοί δεν λέμε τίποτα για τον οπισθοδρομικό κανονισμό που αφορά το να αποτελεί μέρος της αξιολόγησής μας η "περιβολή" (έτσι αναφέρεται στον κανονισμό) μας, τότε πώς θα βοηθήσουμε τους μαθητές μας να καταλάβουν ότι τα ρούχα τους, όπως κι αν είναι αυτά, δεν ευθύνονται για σχολική αποτυχία ή επιτυχία. Ότι τα ρούχα τους έτσι όπως καθορίζονται κάθε φορά από την κεντρική εκπαιδευτική διοίκηση του κράτους προωθούν το πρότυπο ενός ανθρώπου που είναι ο καθωσπρέπει. Ενός ανθρώπου με τον οποίο ως εργαζόμενοι οι μαθητές συγκεκριμένων τάξεων θα έχουν την ευκαιρία για να ταυτιστούν. Θα είναι οι μαθητές εκείνοι που θα ακολουθήσουν συγκεκριμένες επαγγελματικές επιλογές. Οι άλλοι, που θα φοράνε φόρμες και πρόχειρα ρούχα θα τους κοιτούν με δέος. Πέρα από αυτό, συνάδελφοι υπερασπίζονται την στολή, ως προετοιμασία των μαθητών για υπακοή στο μελλοντικό αφεντικό τους και στην πολιτεία.
Αυτό το τελευταίο συνδέεται με το πώς μερίδα εκπαιδευτικών δεν αντιλαμβάνονται το ρόλο τους ως ρόλο δασκάλου που θα αναπτύξει κριτικές ικανότητες στους μαθητές, παρά μόνο τις ικανότητες αυτές που θα τους καταστίσουν ικανούς αυλοκόλακες, γλείφτες και πειθήνιους στις όποιες προσταγές. Μέσα από την αμφισβήτηση προέκυψαν για την ανθρώπινη ιστορία σπουδαίες προσωπικότητες. Προσωπικότητες τέτοιες σπάνια υπάρχουν στις μέρες μας. Με το υπάρχον σύστημα είναι αμφίβολο αν αυτή η τάση θα αλλάξει και αν δεν θα έχουμε αναπαραγωγείς καταστάσεων, γνώσεων κτλ.
Τυχόν επιχειρήματα που θέλουν την στολή να λειτουργεί ως μέτρο ενάντια στην επίδειξη των κοινωνικών ανισοτήτων των μαθητών παρακαλώ ας αποφευχθούν. Σε μια κοινωνία που είναι φύσει άνιση, όπως λειτουργούν σήμερα τα πράγματα τουλάχιστον, και σε ένα σχολείο – κομμάτι αυτής της κοινωνίας, ένα παντελόνι κι ένα πουκάμισο δεν επαρκούν ούτε στο να τις καμουφλάρεις, πόσο μάλλον να αρθούν στα πλαίσια της σχολικής λειτουργίας.
Η υπόθεση των σχεδιαστών μόδας που θα καταθέσουν τη γνώμη τους για τη μαθητική στολή, θυμίζει την ιστορία με το πουλί που θα κάθεται στο κλουβί του, αλλά τουλάχιστον αυτό είναι από χρυσό.
Αν αυτή η ανελεύθερη πρακτική θα συνεχίσει σύμφωνα με τις αρχές του σύγχρονου ντιζάιν, δεν νομίζω να έχει και τόση σημασία. Την ίδια ώρα, οι μαθητές, επειδή τους αφήνουν να έχουν μακρύτερα μαλλιά και να φοράνε και καμιά μπλούζα άλλη εκτός από το αντιαισθητικό και καθόλου πρακτικό λευκό πουκάμισο – που μας υποχρέωνε συν τοις άλλοις να αγοράζουμε και λευκά σουτιέν, άρα επέβαλλε ως και εσώρουχα και κάλτσες! – έχουν χάσει την ουσία του θέματος, κοιτώντας το δέντρο και όχι το δάσος. Μοιάζουν ικανοποιημένοι με το ότι στην πλειοψηφία των σχολείων μπορούν να έχουν σκουλαρίκια και μαλλιά μακριά, αλλά δεν διεκδικούν συνολική ενδυματολογική ελευθερία. Ο καθορισμός εκ των άνω του τι είναι ενδυματολογικώς ευπρεπές, αναιρεί κάθε σύνθημα της επίσιμης εκπαιδευτικής πολιτικής για προώθηση του σεβασμού στη διαφορετικότητα, καθιστώντας τα συνθήματα αυτά κενά περιεχομένου.
Ο ίδιος πειθαναγκασμός ισχύει, βάσει των κανονισμών, και για τους εκπαιδευτικούς. Οι οποίοι δεν έχουν μεν την υποχρέωση να φέρουν μία συγκεκριμένη στολή στην εργασιακή τους καθημερινότητα, αλλά παράλληλα κρίνονται για την περιβολή τους. Σύμφωνα με τη νέα αξιολόγηση που πέρασε στην Ελλάδα, η εμφάνιση των εκπαιδευτικών κρίνεται κι αξιολογείται κι εκεί.
Αν εμείς ως εκπαιδευτικοί δεν λέμε τίποτα για τον οπισθοδρομικό κανονισμό που αφορά το να αποτελεί μέρος της αξιολόγησής μας η "περιβολή" (έτσι αναφέρεται στον κανονισμό) μας, τότε πώς θα βοηθήσουμε τους μαθητές μας να καταλάβουν ότι τα ρούχα τους, όπως κι αν είναι αυτά, δεν ευθύνονται για σχολική αποτυχία ή επιτυχία. Ότι τα ρούχα τους έτσι όπως καθορίζονται κάθε φορά από την κεντρική εκπαιδευτική διοίκηση του κράτους προωθούν το πρότυπο ενός ανθρώπου που είναι ο καθωσπρέπει. Ενός ανθρώπου με τον οποίο ως εργαζόμενοι οι μαθητές συγκεκριμένων τάξεων θα έχουν την ευκαιρία για να ταυτιστούν. Θα είναι οι μαθητές εκείνοι που θα ακολουθήσουν συγκεκριμένες επαγγελματικές επιλογές. Οι άλλοι, που θα φοράνε φόρμες και πρόχειρα ρούχα θα τους κοιτούν με δέος. Πέρα από αυτό, συνάδελφοι υπερασπίζονται την στολή, ως προετοιμασία των μαθητών για υπακοή στο μελλοντικό αφεντικό τους και στην πολιτεία.
Αυτό το τελευταίο συνδέεται με το πώς μερίδα εκπαιδευτικών δεν αντιλαμβάνονται το ρόλο τους ως ρόλο δασκάλου που θα αναπτύξει κριτικές ικανότητες στους μαθητές, παρά μόνο τις ικανότητες αυτές που θα τους καταστίσουν ικανούς αυλοκόλακες, γλείφτες και πειθήνιους στις όποιες προσταγές. Μέσα από την αμφισβήτηση προέκυψαν για την ανθρώπινη ιστορία σπουδαίες προσωπικότητες. Προσωπικότητες τέτοιες σπάνια υπάρχουν στις μέρες μας. Με το υπάρχον σύστημα είναι αμφίβολο αν αυτή η τάση θα αλλάξει και αν δεν θα έχουμε αναπαραγωγείς καταστάσεων, γνώσεων κτλ.
Τυχόν επιχειρήματα που θέλουν την στολή να λειτουργεί ως μέτρο ενάντια στην επίδειξη των κοινωνικών ανισοτήτων των μαθητών παρακαλώ ας αποφευχθούν. Σε μια κοινωνία που είναι φύσει άνιση, όπως λειτουργούν σήμερα τα πράγματα τουλάχιστον, και σε ένα σχολείο – κομμάτι αυτής της κοινωνίας, ένα παντελόνι κι ένα πουκάμισο δεν επαρκούν ούτε στο να τις καμουφλάρεις, πόσο μάλλον να αρθούν στα πλαίσια της σχολικής λειτουργίας.
Η υπόθεση των σχεδιαστών μόδας που θα καταθέσουν τη γνώμη τους για τη μαθητική στολή, θυμίζει την ιστορία με το πουλί που θα κάθεται στο κλουβί του, αλλά τουλάχιστον αυτό είναι από χρυσό.
23 Ιουν 2007
Η δικτατορία της γλώσσας
Κρίνεται η αντίληψη και οι ιδέες μέσα από την γλώσσα. Καθημερινά, ως δάσκαλοι, κάνουμε συντρέχουσες και άλλου τύπου αξιολογήσεις των παιδιών με βάση αυτά που θα πουν ή θα γράψουν. Ακόμα και στα μαθηματικά που ο κώδικας είναι πιο εύχρηστος για πιο πλατιές μάζες, πάλι βάζουμε μέσα τα ζητήματα της γλώσσας. Γράψε ένα πρόβλημα, διάβασε και κατανόησε ένα πρόβλημα κτλ. Αυτό πειράζει, όταν στην τάξη έχεις παιδιά δίγλωσσα που δεν έχουν κατακτήσει στο βαθμό που ένα παιδί που και οι δύο του γονείς είναι ελληνόφωνες Κύπριοι, τα ελληνικά, κι ούτε φυσικά τη γλώσσα του. Πειράζει γιατί αυτά που θα σου πει, δεν σημαίνει ότι είναι αυτά που σκέφτεται, δεν σημαίνει ότι είναι αρκετά για να καταλάβεις σε πιο επίπεδο κατάκτησε κάποιες γνώσεις.
ΝΤΡΙΝ
-Αλό;
-Ναι...
-Κυρία;
-(δεν με λέει και κανείς, κυρία, σε αυτή την κοινωνία – βλέπε δεν φοράω και ταγιέρ και τέτοια – κατάλαβα ότι ήταν μαθητής μου) Ναι, αγάπη μου!
- Ξέρεις ποιος είμαι;
- Όχι. Ποιος είσαι;
- Εσύ ποιος είσαι;
- Σ..... Εσύ;
- Ναι, κυρία.
Το «εσύ ποιος είσαι;» ήταν ένα αστείο ανάμεσα σε μένα κι ένα συγκεκριμένο παιδάκι. Ένα παιδάκι που πάντα δυσκολευόταν απίστευτα να εκφράσει τις ιδέες του, αν και καταλάβαινε πολλά κι όχι μόνο στα μαθηματικά όπως θα υποπτευθεί ενδεχομένως κάποιος, που δυσκολευόταν να εξηγήσει με ποιο τρόπο δούλεψε, που καμιά φορά δεν καταλάβαινε τις οδηγίες. Από αυτό το παιδάκι δεν περίμενα ούτε να με πάρει (στις 11 το βράδυ, παρακαλώ!) για να μου κάνει πλακίτσες, ούτε να χρησιμοποιήσει αυτόν τον έξυπνο τρόπο για να καταλάβω ποιος ήταν. Η δικτατορία της γλώσσας, θα περιορίζει πάντα τον Σ. στο να καταλάβουν οι δάσκαλοί του πόσο σπουδαίος είναι!
Κατά πόσο όμως η γλώσσα αποτελεί την προϋπόθεση της νόησης; Η ιδέα ότι υπάρχει εξάρτηση της σκέψης από τη γλώσσα έλκυσε ιδιαίτερα τους συμπεριφοριστές (Γουάτσον, Σκίνερ). Ο Γουάτσον έλεγε μάλιστα ότι η σκέψη είναι γλώσσα μη-φωνούμενη. Όταν κάποιος σκέφτεται, δηλαδή, είναι σαν να μιλά από μέσα του με τον εαυτό του.
Υπάρχει βέβαια και ο Σαπίρ που θα έλεγε «Οι άνθρωποι δεν ζουν στον αντικειμενικό κόσμο μόνοι, ούτε ζουν μόνοι στον κόσμο της κοινωνικής δραστηριοποίησης, αλλά βρίσκονται, σε μεγάλο βαθμό, στο «έλεος» της συγκεκριμένης γλώσσας, η οποία έχει γίνει το μέσο έκφρασης για την κοινωνία τους. Είναι απόλυτη ψευδαίσθηση να φαντάζεται κανείς πως προσαρμόζεται ικανοποιητικά στην πραγματικότητα χωρίς τη χρήση της γλώσσας και ότι η γλώσσα είναι απλά ένα τυχαίο μέσο για την επίλυση συγκεκριμένων προβλημάτων επικοινωνίας. Είναι γεγονός ότι ο «πραγματικός κόσμος» είναι σε ένα μεγάλο βαθμό υποσυνείδητα βασισμένος πάνω στις γλωσσικές συνήθειες μιας ομάδας». Κοντολογίς μας λέει αυτός ο κύριος ότι no γλώσσα, no σκέψη (σε επίπεδο ανώτερο). Λέει ακόμα ότι όσο πιο πλούσια λεξιλογικά είναι μία γλώσσα, τόσο ανώτερη θα είναι η απορρέουσα γνωστική ανάπτυξη.
Βέβαια, σύμφωνα με αυτόν τον ωραίο γλωσσικό μύθο, οι Έλληνες εκείνοι που ισχυρίζονται ότι η γλώσσα τους είναι η ανώτερη, θα έπρεπε να δείξουν τέτοια δείγματα γνωστικής ανάπτυξης ανάλογης του πλούτου της γλώσσας τους. Σας έρχεται κανένα παράδειγμα; Και για να μην κατηγορηθώ για οποιονδήποτε –ισμό, και οι ελληνόφωνες της Κύπρου το ίδιο τροπάρι για αυτόν τον γλωσσικό πλούτο, τη δήθεν γλωσσική υπεροχή βασικά, της ελληνικής έναντι στις άλλες.
Υπάρχει βέβαια και η αντίθετη θεωρία από αρχαιοτάτων (βλ. Αριστοτέλης κτλ). Αυτή λέει ότι η γλώσσα εξαρτάται από την σκέψη. Αν ήταν έτσι ο Σ. (βλ. ΜΕΡΟΣ Α) θα μιλούσε απταίστως την πάμπλουτη ελληνικήν! Κάτι τέτοια τα πίστευε ο γνωστός σε όλους τους συναδέλφους και σε όλες τις συναδέλφισσες Πιαζέτ. Σε έρευνες που έγιναν σε πνευματικά καθυστερημένα παιδιά, πάντως, βρέθηκε πως το πρότυπο της κατάκτησης των συντακτικών δομών στα καθυστερημένα παιδιά που μελετήθηκαν ήταν σε μεγάλο βαθμό παρόμοιο με αυτό που βρέθηκε και στα «φυσιολογικώς αναπτυγμένα» παιδιά. Άλλες, πιο πρόσφατες έρευνες, έδειξαν ότι όταν τα καθυστερημένα παιδιά και τα παιδιά τα άλλα ταιριάζουν ως προς τις πνευματικές ηλικίες, υπάρχουν ομοιότητες στα στοιχεία της γλώσσας που κατακτήθηκαν, τόσο όσο αφορά λεξιλογικούς όρους, όσο και σε συντακτικές δομές που χρησιμοποιούνται.
Ο Βικότσκι και τι λέει επί του θέματος.
Ο Ρώσος ψυχολόγος Λεβ Βικότσκι, στο βιβλίο του «Σκέψη και Γλώσσα» θεώρησε πως η σκέψη και η γλώσσα έχουν διαφορετική προέλευση και ξεχωριστή αναπτυξιακή πορεία. Στην ηλικία των δύο περίπου χρόνων οι πορείες των δύο τομέων συναντώνται. Στην ηλικία αυτή συμβαίνει μια σημαντική αλλαγή στην σκέψη των παιδιών, με την έννοια ότι χρησιμοποιούνται σύμβολα για να αντικαταστήσουν άλλα πράγματα. Επίσης, αρχίζει να εμφανίζεται ο λόγος. Ο Βικότσκι πίστευε ότι μέχρι αυτό το σημείο η σκέψη αποτελείται από ενέργεια, αντιλήψεις και εικόνες. Ονόμασε αυτή τη σκέψη προ-γλωσσική. Στο μεταξύ, η ανάπτυξη της γλώσσας έχει προχωρήσει ξεχωριστά με τη μορφή εξάσκησης και παραγωγής ήχων απαραίτητων για το λόγο με τη μορφή βαβίσματος. Αυτή είναι η προδιανοητική γλώσσα που έχει τις ρίζες της στην κοινωνική αλληλεπίδραση.
Υπάρχει ένα κρίσιμο σημείο στην ανάπτυξη, στο οποίο η προγλωσσική σκέψη και η προδιανοητική γλώσσα συγκλίνουν και το παιδί αρχίζει να σκέφτεται με λέξεις. Τα παιδιά στην ηλικία των 2 χρονών αρχίζουν να χρησιμοποιούν τη λεκτική σκέψη που χρησιμοποιούμε για να λύσουμε προβλήματα.
Όταν τα παιδιά πρωταρχίζουν να μιλάνε, η γλώσσα τους είναι εγωκεντρική με την έννοια ότι δεν μπορούν να διακρίνουν ανάμεσα στην σκέψη τους και στην ομιλία για κοινωνικούς σκοπούς. Απλά λένε τις σκέψεις τους δυνατά. Ανάμεσα στην ηλικία των δύο και επτά χρόνων, ο λόγος για ενέργειες και σχέδια βαθμιαία γίνεται εσωτερικός λόγος ενώ η ομιλούμενη γλώσσα γίνεται κοινωνική.
Η γλώσσα παίζει κρίσιμο ρόλο και στο σχεδιασμό και στην επίλυση προβλημάτων. Ο Βικότσκι έφτασε σε αυτό το συμπέρασμα εξετάζοντας κάτω από ποιες συνθήκες τα παιδιά χρησιμοποιούσαν τον αποκαλούμενο εγωκεντρικό λόγο. Βρήκε ότι τα παιδιά μιλούσαν στους εαυτούς τους για το τι κάνουν, ή έπρεπε να κάνουν όταν αυτό συνδεόταν με στόχους. Αυτή η συμπεριφορά ήταν ιδιαίτερα εμφανής όταν εμφανίζονταν δυσκολίες.
Βασικά, ο Βικότσκι παρουσιάζει τη σχέση ανάμεσα στη γλώσσα και στην σκέψη, ως μια σχέση αλληλεπίδρασης.
Τονίζει το ρόλο της γλώσσας στη δυτική κουλτούρα στην κοινωνικοποίηση του παιδιού. Αυτό γίνεται μέσω επικοινωνιακής αλληλεπίδρασης στην οποία οι τρόποι που η κοινωνία λύνει προβλήματα υποδεικνύονται από το παιδί. Συγκεκριμένα, οι δυτικές κοινωνίες μαθαίνουν το παιδί να χρησιμοποιεί τη γλώσσα για να επιτυγχάνει στόχους.
ΒΙΒΛIA
PIAGET Jean, The language and thought of the child
VYGOTSKY Lev, Thought and language
MOORE, Cognitive development and the acquisition of language, ACADEMIC PRESS
MENYUK Paula, Language development, knowledge and use
OWENS Robert Jr, Language development, an introduction
WHORF Benjamin Lee, Language, thought and reality (selected writings of Benjamin Lee Whorf), edited by John B. Caroll.
REYNOLDS Allan G, Cognitive Psychology (second edition)
PIAGET-VYGOTSKY: The social genesis of thought, Anastasia Tryphon and Jacques Veneche (Eds).
BARSALOU Lawrence W, Cognitive Psychology, an overview for cognitive scientists.
ΠΟΡΠΟΔΑΣ Κωνσταντίνος, Γνωστική Ψυχολογία (Τόμος 2)
ΝΤΡΙΝ
-Αλό;
-Ναι...
-Κυρία;
-(δεν με λέει και κανείς, κυρία, σε αυτή την κοινωνία – βλέπε δεν φοράω και ταγιέρ και τέτοια – κατάλαβα ότι ήταν μαθητής μου) Ναι, αγάπη μου!
- Ξέρεις ποιος είμαι;
- Όχι. Ποιος είσαι;
- Εσύ ποιος είσαι;
- Σ..... Εσύ;
- Ναι, κυρία.
Το «εσύ ποιος είσαι;» ήταν ένα αστείο ανάμεσα σε μένα κι ένα συγκεκριμένο παιδάκι. Ένα παιδάκι που πάντα δυσκολευόταν απίστευτα να εκφράσει τις ιδέες του, αν και καταλάβαινε πολλά κι όχι μόνο στα μαθηματικά όπως θα υποπτευθεί ενδεχομένως κάποιος, που δυσκολευόταν να εξηγήσει με ποιο τρόπο δούλεψε, που καμιά φορά δεν καταλάβαινε τις οδηγίες. Από αυτό το παιδάκι δεν περίμενα ούτε να με πάρει (στις 11 το βράδυ, παρακαλώ!) για να μου κάνει πλακίτσες, ούτε να χρησιμοποιήσει αυτόν τον έξυπνο τρόπο για να καταλάβω ποιος ήταν. Η δικτατορία της γλώσσας, θα περιορίζει πάντα τον Σ. στο να καταλάβουν οι δάσκαλοί του πόσο σπουδαίος είναι!
Κατά πόσο όμως η γλώσσα αποτελεί την προϋπόθεση της νόησης; Η ιδέα ότι υπάρχει εξάρτηση της σκέψης από τη γλώσσα έλκυσε ιδιαίτερα τους συμπεριφοριστές (Γουάτσον, Σκίνερ). Ο Γουάτσον έλεγε μάλιστα ότι η σκέψη είναι γλώσσα μη-φωνούμενη. Όταν κάποιος σκέφτεται, δηλαδή, είναι σαν να μιλά από μέσα του με τον εαυτό του.
Υπάρχει βέβαια και ο Σαπίρ που θα έλεγε «Οι άνθρωποι δεν ζουν στον αντικειμενικό κόσμο μόνοι, ούτε ζουν μόνοι στον κόσμο της κοινωνικής δραστηριοποίησης, αλλά βρίσκονται, σε μεγάλο βαθμό, στο «έλεος» της συγκεκριμένης γλώσσας, η οποία έχει γίνει το μέσο έκφρασης για την κοινωνία τους. Είναι απόλυτη ψευδαίσθηση να φαντάζεται κανείς πως προσαρμόζεται ικανοποιητικά στην πραγματικότητα χωρίς τη χρήση της γλώσσας και ότι η γλώσσα είναι απλά ένα τυχαίο μέσο για την επίλυση συγκεκριμένων προβλημάτων επικοινωνίας. Είναι γεγονός ότι ο «πραγματικός κόσμος» είναι σε ένα μεγάλο βαθμό υποσυνείδητα βασισμένος πάνω στις γλωσσικές συνήθειες μιας ομάδας». Κοντολογίς μας λέει αυτός ο κύριος ότι no γλώσσα, no σκέψη (σε επίπεδο ανώτερο). Λέει ακόμα ότι όσο πιο πλούσια λεξιλογικά είναι μία γλώσσα, τόσο ανώτερη θα είναι η απορρέουσα γνωστική ανάπτυξη.
Βέβαια, σύμφωνα με αυτόν τον ωραίο γλωσσικό μύθο, οι Έλληνες εκείνοι που ισχυρίζονται ότι η γλώσσα τους είναι η ανώτερη, θα έπρεπε να δείξουν τέτοια δείγματα γνωστικής ανάπτυξης ανάλογης του πλούτου της γλώσσας τους. Σας έρχεται κανένα παράδειγμα; Και για να μην κατηγορηθώ για οποιονδήποτε –ισμό, και οι ελληνόφωνες της Κύπρου το ίδιο τροπάρι για αυτόν τον γλωσσικό πλούτο, τη δήθεν γλωσσική υπεροχή βασικά, της ελληνικής έναντι στις άλλες.
Υπάρχει βέβαια και η αντίθετη θεωρία από αρχαιοτάτων (βλ. Αριστοτέλης κτλ). Αυτή λέει ότι η γλώσσα εξαρτάται από την σκέψη. Αν ήταν έτσι ο Σ. (βλ. ΜΕΡΟΣ Α) θα μιλούσε απταίστως την πάμπλουτη ελληνικήν! Κάτι τέτοια τα πίστευε ο γνωστός σε όλους τους συναδέλφους και σε όλες τις συναδέλφισσες Πιαζέτ. Σε έρευνες που έγιναν σε πνευματικά καθυστερημένα παιδιά, πάντως, βρέθηκε πως το πρότυπο της κατάκτησης των συντακτικών δομών στα καθυστερημένα παιδιά που μελετήθηκαν ήταν σε μεγάλο βαθμό παρόμοιο με αυτό που βρέθηκε και στα «φυσιολογικώς αναπτυγμένα» παιδιά. Άλλες, πιο πρόσφατες έρευνες, έδειξαν ότι όταν τα καθυστερημένα παιδιά και τα παιδιά τα άλλα ταιριάζουν ως προς τις πνευματικές ηλικίες, υπάρχουν ομοιότητες στα στοιχεία της γλώσσας που κατακτήθηκαν, τόσο όσο αφορά λεξιλογικούς όρους, όσο και σε συντακτικές δομές που χρησιμοποιούνται.
Ο Βικότσκι και τι λέει επί του θέματος.
Ο Ρώσος ψυχολόγος Λεβ Βικότσκι, στο βιβλίο του «Σκέψη και Γλώσσα» θεώρησε πως η σκέψη και η γλώσσα έχουν διαφορετική προέλευση και ξεχωριστή αναπτυξιακή πορεία. Στην ηλικία των δύο περίπου χρόνων οι πορείες των δύο τομέων συναντώνται. Στην ηλικία αυτή συμβαίνει μια σημαντική αλλαγή στην σκέψη των παιδιών, με την έννοια ότι χρησιμοποιούνται σύμβολα για να αντικαταστήσουν άλλα πράγματα. Επίσης, αρχίζει να εμφανίζεται ο λόγος. Ο Βικότσκι πίστευε ότι μέχρι αυτό το σημείο η σκέψη αποτελείται από ενέργεια, αντιλήψεις και εικόνες. Ονόμασε αυτή τη σκέψη προ-γλωσσική. Στο μεταξύ, η ανάπτυξη της γλώσσας έχει προχωρήσει ξεχωριστά με τη μορφή εξάσκησης και παραγωγής ήχων απαραίτητων για το λόγο με τη μορφή βαβίσματος. Αυτή είναι η προδιανοητική γλώσσα που έχει τις ρίζες της στην κοινωνική αλληλεπίδραση.
Υπάρχει ένα κρίσιμο σημείο στην ανάπτυξη, στο οποίο η προγλωσσική σκέψη και η προδιανοητική γλώσσα συγκλίνουν και το παιδί αρχίζει να σκέφτεται με λέξεις. Τα παιδιά στην ηλικία των 2 χρονών αρχίζουν να χρησιμοποιούν τη λεκτική σκέψη που χρησιμοποιούμε για να λύσουμε προβλήματα.
Όταν τα παιδιά πρωταρχίζουν να μιλάνε, η γλώσσα τους είναι εγωκεντρική με την έννοια ότι δεν μπορούν να διακρίνουν ανάμεσα στην σκέψη τους και στην ομιλία για κοινωνικούς σκοπούς. Απλά λένε τις σκέψεις τους δυνατά. Ανάμεσα στην ηλικία των δύο και επτά χρόνων, ο λόγος για ενέργειες και σχέδια βαθμιαία γίνεται εσωτερικός λόγος ενώ η ομιλούμενη γλώσσα γίνεται κοινωνική.
Η γλώσσα παίζει κρίσιμο ρόλο και στο σχεδιασμό και στην επίλυση προβλημάτων. Ο Βικότσκι έφτασε σε αυτό το συμπέρασμα εξετάζοντας κάτω από ποιες συνθήκες τα παιδιά χρησιμοποιούσαν τον αποκαλούμενο εγωκεντρικό λόγο. Βρήκε ότι τα παιδιά μιλούσαν στους εαυτούς τους για το τι κάνουν, ή έπρεπε να κάνουν όταν αυτό συνδεόταν με στόχους. Αυτή η συμπεριφορά ήταν ιδιαίτερα εμφανής όταν εμφανίζονταν δυσκολίες.
Βασικά, ο Βικότσκι παρουσιάζει τη σχέση ανάμεσα στη γλώσσα και στην σκέψη, ως μια σχέση αλληλεπίδρασης.
Τονίζει το ρόλο της γλώσσας στη δυτική κουλτούρα στην κοινωνικοποίηση του παιδιού. Αυτό γίνεται μέσω επικοινωνιακής αλληλεπίδρασης στην οποία οι τρόποι που η κοινωνία λύνει προβλήματα υποδεικνύονται από το παιδί. Συγκεκριμένα, οι δυτικές κοινωνίες μαθαίνουν το παιδί να χρησιμοποιεί τη γλώσσα για να επιτυγχάνει στόχους.
ΒΙΒΛIA
PIAGET Jean, The language and thought of the child
VYGOTSKY Lev, Thought and language
MOORE, Cognitive development and the acquisition of language, ACADEMIC PRESS
MENYUK Paula, Language development, knowledge and use
OWENS Robert Jr, Language development, an introduction
WHORF Benjamin Lee, Language, thought and reality (selected writings of Benjamin Lee Whorf), edited by John B. Caroll.
REYNOLDS Allan G, Cognitive Psychology (second edition)
PIAGET-VYGOTSKY: The social genesis of thought, Anastasia Tryphon and Jacques Veneche (Eds).
BARSALOU Lawrence W, Cognitive Psychology, an overview for cognitive scientists.
ΠΟΡΠΟΔΑΣ Κωνσταντίνος, Γνωστική Ψυχολογία (Τόμος 2)
22 Ιουν 2007
Για την Αμαλία 2
- Καρκίνος.
- Πού;
- Πνεύμονες και εγκέφαλο.
- .....
- Θα δούμε όμως τι θα κάνουμε, μην σε παίρνει απο κάτω.
1 μήνα μετά.
Βγαίνω. Είμαι σε μια πόλη που πια δεν γνωρίζω. Σκέφτηκα ότι τόσο καιρό δεν έχω βγει και ποτέ. Οι φίλοι όλοι λείπουν. Θα πάω μόνη στο γειτονικό καφενείο. Από το περίπτερο θα πάρω την Ελευθεροτυπία για να διαβάσω και το καινούριο του Δερβενιώτη.
Κάθομαι στο καφενείο. Παραγγέλνω. Πίνω καφέ, ανάβω τσιγάρο και αρχίζω να διαβάζω. Δίπλα μου έρχεται και κάθεται μια κοπέλα. Χωρίς να ανταλλάξουμε κουβέντα και βλέμματα, κάνει κι αυτή τα ίδια με μένα. Κάποια στιγμή έρχεται να τη χαιρετίσει μια φίλη της.
Ήταν μία κοπέλα της νοσηλευτικής που έκανε την πρακτική της εξάσκηση στο ογκολογικό.
- Πώς εν κόρη τζιαμέ, εντάξει με τους άρρωστους;
- Ε, τι εντάξει, κόρη, χαμένη υπόθεση ένι όσοι εν τζιαμέ.
Γύρισα προς το μέρος τους με βλέμμα θυμωμένο. Δεν με πρόσεξαν. Έσβησα το τσιγάρο. Ήπια την τελευταία γουλιά, δίπλωσα την εφημερίδα και πλήρωσα. Δεν πρόλαβα να διαβάσω το Δερβενιώτη. Δεν μπορούσα να διαβάσω τίποτα. Βγαίνω και αρχίζω να επιστρέφω στο σπίτι. Κλαίω. Θυμώνω. Κλαίω. Απώλεια μετά από 3 μήνες.
- Πού;
- Πνεύμονες και εγκέφαλο.
- .....
- Θα δούμε όμως τι θα κάνουμε, μην σε παίρνει απο κάτω.
1 μήνα μετά.
Βγαίνω. Είμαι σε μια πόλη που πια δεν γνωρίζω. Σκέφτηκα ότι τόσο καιρό δεν έχω βγει και ποτέ. Οι φίλοι όλοι λείπουν. Θα πάω μόνη στο γειτονικό καφενείο. Από το περίπτερο θα πάρω την Ελευθεροτυπία για να διαβάσω και το καινούριο του Δερβενιώτη.
Κάθομαι στο καφενείο. Παραγγέλνω. Πίνω καφέ, ανάβω τσιγάρο και αρχίζω να διαβάζω. Δίπλα μου έρχεται και κάθεται μια κοπέλα. Χωρίς να ανταλλάξουμε κουβέντα και βλέμματα, κάνει κι αυτή τα ίδια με μένα. Κάποια στιγμή έρχεται να τη χαιρετίσει μια φίλη της.
Ήταν μία κοπέλα της νοσηλευτικής που έκανε την πρακτική της εξάσκηση στο ογκολογικό.
- Πώς εν κόρη τζιαμέ, εντάξει με τους άρρωστους;
- Ε, τι εντάξει, κόρη, χαμένη υπόθεση ένι όσοι εν τζιαμέ.
Γύρισα προς το μέρος τους με βλέμμα θυμωμένο. Δεν με πρόσεξαν. Έσβησα το τσιγάρο. Ήπια την τελευταία γουλιά, δίπλωσα την εφημερίδα και πλήρωσα. Δεν πρόλαβα να διαβάσω το Δερβενιώτη. Δεν μπορούσα να διαβάσω τίποτα. Βγαίνω και αρχίζω να επιστρέφω στο σπίτι. Κλαίω. Θυμώνω. Κλαίω. Απώλεια μετά από 3 μήνες.
21 Ιουν 2007
Νέο από Μανόλη Σόβολο
Ο Μανόλης Σόβολος (ο γνωστός) έστειλε το μέηλ που παραθέτουμε πιο κάτω, συναδέλφισσες και συνάδελφοι. Ο Μανόλης ο Σόβολος θέλει να πιστεύει ότι αυτό θα είναι το τελευταίο του μέηλ για φέτος. Όχι, ρε Μανόλη. Θέλουμε και νέα για τις 29 Ιούνη, έτσι θα φύγεις; Εγώ περιμένω και ιδιαιτέρως τα νέα σου...
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ ΠΟΕΔ
ΜΑΝΟΛΗΣ ΣΟΒΟΛΟΣ
ΜΑΝΟΛΗΣ ΣΟΒΟΛΟΣ
ΘΥΜΗΣΟΥ! ΚΑΠΟΙΟΣ/Α ΦΙΛΟΣ/ΦΙΛΗ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ
ΡΩΤΗΣΕ ΤΟΥΣ! ΣΤΕΙΛΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ EMAIL
ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ/ΕΣ, ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ/ΕΣ
Αγαπητοί/ές φίλοι/ες.
Με το τέλος της σχολικής χρονιάς σας εύχομαι καλές διακοπές και καλό καλοκαίρι. Σας ευχαριστώ για την παρέα σας, τα σχόλιά σας, τις απόψεις, τα καλά σας λόγια και τη βοήθειά σας να μεγαλώσουμε την παρέα μας. Αυτή η προσπάθεια είναι συνεχής και στηρίζομαι στις δικές σας πρωτοβουλίες. Η προσπάθεια θα συνεχιστεί και μέσα στο καλοκαίρι.
Την επόμενη βδομάδα (29 Ιουνίου) έχουμε τη συνέχεια της Παγκύπριας Συνδιάσκεψης των Γενικών Αντιπροσώπων. Θα καταβάλλω άλλη μια προσπάθεια να συζητηθούν ουσιαστικά θέματα που ταλανίζουν την καθημερινότητα του σχολείου μας. Θα προσπαθήσω να «ξυπνήσω» κοιμισμένες συνειδήσεις συναδέλφων που οι ηγεσίες των παρατάξεων τις έχουν μετατρέψει σε «συνδικαλιστικές γλάστρες».
Οποιαδήποτε καθυστέρηση στην επικοινωνία μας … ίσως να οφείλεται και σε τεχνικούς λόγους. (Χρειαζόμαστε και … επίσκεψη-αναβάπτιση στους τόπους της πρώτης αγωνιστικής δράσης)
20 Ιουν 2007
Να παντρευτείς
- Να παντρευτείς!
- Γιατί;
- Άφης την ρε την κορού. Εμείς που επαντρευτήκαμεν τι εκαταλάβαμεν; Εν θωρείς πόσα τραβούμεν;
- Ε, όπως τραβούμεν εμείς, να τραβήσει τζιαι τούτη, εν εκατάλαβα.
Ο άνωθι διάλογος είναι πραγματικός. Η δε προστακτική απευθυνόταν στο άτομό μου. Τα άτομα που ξέρω που έχουν δηλώσει ευχαριστημένα με την κατάσταση που ονομάζεται γάμος δεν μου έχουν βάλει τέτοια ζητήματα.
Συχνά συναντώ ανθρώπους που είναι παντρεμένοι. Τους λέω ότι δεν θέλω να παντρευτώ γιατί δεν πιστεύω στο θεσμό. Μου λένε ότι είναι λάθος, ότι έχει ο καιρός γυρίσματα κτλ. Ο πιο απίστευτος ήταν ένας τύπος-απόδειξη της στάσης "δεν σε ακούω, σου απαντώ σε αυτά που θέλω να λες και όχι σε αυτά που λες".
- Έχεις φίλο;
- Ναι.
- Ε, μεινίσκετε μαζί;
- Μεινίσκω μόνη μου.
- Ε, αφού μεινίσκετε μαζί εν σαν να είσαστε παντρεμένοι. Γιατί να μεν παντρευτείτε, να πιάσετε ένα χαρτί να σας κρατά μαζί.
- Γιατί κρατά κάποιους μαζί το χαρτί;
- Ε, εγώ άμα τσακωθώ με τη γεναίκα μου έχω το χαρτί. Αν δεν το είχα ήταν να την αφήκω τζιαι να βρω μιαν άλλην, να μεν μου μουρμουρά.
Σε τούτο το σημείο η προσωπική μου στάση για το θέμα (δεν λέω στον άλλο ούτε αν θα παντρευτεί, ούτε αν δεν θα παντρευτεί, εν προσωπικό ζήτημα τζιαι ό,τι θέλει ας κάμει) είναι στην αιχμή του δόρατος, ενώ οι ίδιοι εννεν ευχαριστημένοι που τη δική τους επιλογή (προφανώς).
Μια φορά εδανείστηκα κάτι κατσαβίδια κτλ από συνάδελφο. Μου λέει ένας άλλος. "Μα εν έσιες φίλο;". "Ναι". "Ε, εν κάμνει τίποτε δουλειές;" "Γιατί εν μπορώ να βιδώσω θκυο βίδες μόνη μου;" "Ε, ίντα, εμείς βουρούμεν τζιαι κάμνουμεν τα, τζιήνος γιατί να μεν τα κάμνει;"
Έλα ντε. Γιατί; Μήπως γιατί μεινίσκω μόνη μου, άρα εγώ κάμνω τες δουλειές μου, όταν είναι στα πλαίσια των δυνατοτήτων μου;
Για αυτόν, όσοι εν είσαστε ευχαριστημένοι που τους γάμους σας, εννεν ανάγκη να μας κολλάτε εμάς που εν θέλουμε γάμους, για να δυστυχήσουμε μαζί. Χωρίστε τζιαι ευτυχίστε τζιαι εσείς μαζί μας, να τελειώνουμε. Εννα μπορείτε να πηέννετε τζιαι στα ταξίθκια που σας λαλούμεν ότι πάμεν εμείς χωρίς έγκριση άντρα/γεναίκας τζιαι χωρίς να προσπαθείτε να πείσετε τον εαυτό σας επαναλαμβάνοντας ότι είσαστε καλοί οικογενειάρχες τζιαι εν μπορείτε να το κάμετε τζιήνο το ταξίδι που ονειρευτήκατε.
Τέλος βραδιάς
-Θέλω τζιαι γω να πάω στον Χ τόπο που επήες τζιαι εσύ ταξίδι. Πάμεν μαζί; (προς το φίλον του) Αλλά όι να το πεις της γεναίκας μου!
Εμένα αλλιώς μου εξήγησαν το γάμο στο σχολείο. Ζωή σε λόγου μας.
- Γιατί;
- Άφης την ρε την κορού. Εμείς που επαντρευτήκαμεν τι εκαταλάβαμεν; Εν θωρείς πόσα τραβούμεν;
- Ε, όπως τραβούμεν εμείς, να τραβήσει τζιαι τούτη, εν εκατάλαβα.
Ο άνωθι διάλογος είναι πραγματικός. Η δε προστακτική απευθυνόταν στο άτομό μου. Τα άτομα που ξέρω που έχουν δηλώσει ευχαριστημένα με την κατάσταση που ονομάζεται γάμος δεν μου έχουν βάλει τέτοια ζητήματα.
Συχνά συναντώ ανθρώπους που είναι παντρεμένοι. Τους λέω ότι δεν θέλω να παντρευτώ γιατί δεν πιστεύω στο θεσμό. Μου λένε ότι είναι λάθος, ότι έχει ο καιρός γυρίσματα κτλ. Ο πιο απίστευτος ήταν ένας τύπος-απόδειξη της στάσης "δεν σε ακούω, σου απαντώ σε αυτά που θέλω να λες και όχι σε αυτά που λες".
- Έχεις φίλο;
- Ναι.
- Ε, μεινίσκετε μαζί;
- Μεινίσκω μόνη μου.
- Ε, αφού μεινίσκετε μαζί εν σαν να είσαστε παντρεμένοι. Γιατί να μεν παντρευτείτε, να πιάσετε ένα χαρτί να σας κρατά μαζί.
- Γιατί κρατά κάποιους μαζί το χαρτί;
- Ε, εγώ άμα τσακωθώ με τη γεναίκα μου έχω το χαρτί. Αν δεν το είχα ήταν να την αφήκω τζιαι να βρω μιαν άλλην, να μεν μου μουρμουρά.
Σε τούτο το σημείο η προσωπική μου στάση για το θέμα (δεν λέω στον άλλο ούτε αν θα παντρευτεί, ούτε αν δεν θα παντρευτεί, εν προσωπικό ζήτημα τζιαι ό,τι θέλει ας κάμει) είναι στην αιχμή του δόρατος, ενώ οι ίδιοι εννεν ευχαριστημένοι που τη δική τους επιλογή (προφανώς).
Μια φορά εδανείστηκα κάτι κατσαβίδια κτλ από συνάδελφο. Μου λέει ένας άλλος. "Μα εν έσιες φίλο;". "Ναι". "Ε, εν κάμνει τίποτε δουλειές;" "Γιατί εν μπορώ να βιδώσω θκυο βίδες μόνη μου;" "Ε, ίντα, εμείς βουρούμεν τζιαι κάμνουμεν τα, τζιήνος γιατί να μεν τα κάμνει;"
Έλα ντε. Γιατί; Μήπως γιατί μεινίσκω μόνη μου, άρα εγώ κάμνω τες δουλειές μου, όταν είναι στα πλαίσια των δυνατοτήτων μου;
Για αυτόν, όσοι εν είσαστε ευχαριστημένοι που τους γάμους σας, εννεν ανάγκη να μας κολλάτε εμάς που εν θέλουμε γάμους, για να δυστυχήσουμε μαζί. Χωρίστε τζιαι ευτυχίστε τζιαι εσείς μαζί μας, να τελειώνουμε. Εννα μπορείτε να πηέννετε τζιαι στα ταξίθκια που σας λαλούμεν ότι πάμεν εμείς χωρίς έγκριση άντρα/γεναίκας τζιαι χωρίς να προσπαθείτε να πείσετε τον εαυτό σας επαναλαμβάνοντας ότι είσαστε καλοί οικογενειάρχες τζιαι εν μπορείτε να το κάμετε τζιήνο το ταξίδι που ονειρευτήκατε.
Τέλος βραδιάς
-Θέλω τζιαι γω να πάω στον Χ τόπο που επήες τζιαι εσύ ταξίδι. Πάμεν μαζί; (προς το φίλον του) Αλλά όι να το πεις της γεναίκας μου!
Εμένα αλλιώς μου εξήγησαν το γάμο στο σχολείο. Ζωή σε λόγου μας.
Επίκαιρα θέματα
Τα πιο κάτω τα έστειλε ο συνάδελφος Μανόλης Σόβολος (ανεξάρτητος γενικός αντιπρόσωπος ΠΟΕΔ) με μέηλ:
Αγαπητοί φίλοι/ες
Σας κοινοποιώ έγγραφο που έστειλα στην ηγεσία της ΠΟΕΔ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ ΠΟΕΔ
ΜΑΝΟΛΗΣ ΣΟΒΟΛΟΣ
Προς
Όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της ΠΟΕΔ
Θέματα: 1. Ενισχυτική Διδασκαλία
2. Στόχοι υπό έμφαση
3. Αλλοδαποί/Αλλόγλωσσοι
Αγαπητοί/ές συνάδελφοι/σσες.
Σας στέλνω πάλι τρεις παλαιότερες επιστολές μου για τα παραπάνω θέματα (στα οποία κατά τη συνήθη τακτική σας δεν έχετε δώσει σημασία), επειδή πιστεύω ότι πρέπει να δράσουμε έγκαιρα πριν από την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.
Είναι θέματα ουσίας που ταλαιπωρούν δασκάλους/ες και παιδιά στην καθημερινή τους εργασία.
Σημειώνω ότι αδρανήσατε παρόλο που σας είχα ενημερώσει ότι για τα δυο απ’ αυτά είχε εκφραστεί θετικά και ο τότε σύμβουλος (Βασίλης Πρωτοπαπάς) του τότε Υπουργού Παιδείας (Πεύκιος Γεωργιάδης). Το email δεν του το είχα στείλει εγώ αλλά κάποιος … του το κοινοποίησε. Επισυνάπτω και την απάντηση.
Ελπίζω έστω και τώρα να τους δώσετε τη σημασία που χρειάζεται.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς.
Μανόλης Σόβολος
18 Φεβρουαρίου 2006
Προς
Όλα τα μέλη του Δ.Σ. της ΠΟΕΔ
Θέμα: Eνισχυτική Διδασκαλία.
Αγαπητοί συνάδελφοι.
Στην τελευταία εγκύκλιο του Υπουργείου για την Ενισχυτική Διδασκαλία αναφέρεται ότι μελετάται η μετακίνησή της στην B' και Γ' τάξη. Πιστεύω ότι πρέπει να παρέμβουμε άμεσα και να εισηγηθούμε μέτρα τα οποία θα καταστήσουν αποτελεσματικό το θεσμό.
Συγκεκριμένα προτείνω:
H ενισχυτική διδασκαλία επιβάλλεται να αρχίζει από την πρώτη τάξη. Nα δίνονται δυο ώρες για ενισχυτική διδασκαλία σε όλους/όλες τους/τις συναδέλφους/σσες που αναλαμβάνουν τις πρώτες τάξεις. Mόνο έτσι θα μπορέσουμε να παρέμβουμε έγκαιρα εκεί που υπάρχουν προβλήματα και να δώσουμε την απαραίτητη βοήθεια. O/H δάσκαλος/α της τάξης είναι το καταλληλότερο πρόσωπο να παρέμβει έγκαιρα και αποτελεσματικά.
Αργότερα, τις περισσότερες φορές, είναι πολύ αργά και ο θεσμός καταντά "στάχτη στα μάτια του κόσμου". Eίναι προτιμότερο να ενεργούμε ως "Προμηθείς" και όχι ως "Eπιμηθείς". Φυσικά η Ενισχυτική Διδασκαλία θα συνεχίζεται και στις επόμενες τάξεις όπου υπάρχει ανάγκη.
Ευελπιστώ ότι θα υιοθετήσετε την πρόταση και θα παρέμβετε άμεσα για το καλό των παιδιών.
Mε συναδελφικούς χαιρετισμούς.
Mανόλης Σόβολος
ANEΞAPTHTOΣ ΓENIKOΣ ANTIΠPOΣΩΠOΣ ΠΟΕΔ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ ΠΟΕΔ
ΜΑΝΟΛΗΣ ΣΟΒΟΛΟΣ
Σεπτέμβρης 2006
ΘΕΜΑ: Πρόσθεσε κι εσύ ένα «στόχο υπό έμφαση». Μπορείς…
Χαράς ευαγγέλια !!!
Πέντε (5) οι φετινοί «υπό έμφαση στόχοι».
α) Διαθεματική προσέγγιση
β) Ασφάλεια και Υγεία στην εκπαίδευση
γ) Ίσες ευκαιρίες και για τα δυο φύλα, για όλες τις φυλές και εθνότητες
δ) Περιβαλλοντική Αγωγή
ε) Η εισαγωγή του Ευρώ
Όχι λάθος έξι (6). Είναι και ο μόνιμος «Γνωρίζω, Δεν ξεχνώ και αγωνίζομαι». Α! συγνώμη είναι εφτά (7). Είναι και αυτός που ξέχασαν και ήρθε καθυστερημένος (κυκλοφοριακή αγωγή). Ωχ! Πάλι ξεχαστήκαμε. Μπορείτε να θέσετε και εσείς μερικούς ως σχολείο, τάξη ή τμήμα. Σκεφτείτε και 2-3 ευρωπαϊκά προγράμματα σε κάθε σχολείο, 20-30 ειδικές ημέρες όλη τη χρονιά και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.
Αγαπητοί/ές συνάδελφοι/ες.
Τα τελευταία χρόνια, στην αρχή της σχολικής χρονιάς, γινόμαστε μάρτυρες της τακτικής των «υπό έμφαση στόχων». Αν όλα αυτά γίνονταν μετά από σοβαρή μελέτη για τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών μας και της εκπαίδευσης θα μπορούσε να υπάρχει πραγματικό όφελος. Γνωρίζετε όμως ότι μόνο ως τίτλοι που χαϊδεύουν τα αυτιά τίθενται, χωρίς να έχουν ρωτηθεί οι δάσκαλοι της τάξης για το ποιες πρέπει να είναι οι προτεραιότητες και οι στόχοι μας. Δεν είναι δυνατόν η ηγεσία της ΠΟΕΔ να παραμένει θεατής στην προσβολή της αξιοπρέπειας και της επαγγελματικότητας των εκπαιδευτικών. Οι στόχοι υπό έμφαση πρέπει να έχουν μακροχρόνια εφαρμογή και να τίθενται κάτω από ουσιαστική αξιολόγηση. Να είναι λίγοι, συγκεκριμένοι και να έχουν προέλθει μετά από βαθιά μελέτη και έρευνα για τις ελλείψεις του σημερινού σχολείου. Ο λόγος των εκπαιδευτικών, που ζουν τα προβλήματα, πρέπει να είναι καθοριστικός.
Σήμερα δεν θα ασχοληθώ με την ουσία του κάθε στόχου. Θα επανέλθουμε σύντομα με λεπτομερή ανάλυση και κριτική. Σας καλώ έστω και τώρα να αντιδράσετε δυναμικά σε όλα αυτά που μας εξευτελίζουν, δίνοντας την εντύπωση ότι κάθε χρόνο διαλέγουμε μερικούς τίτλους που κυκλοφορούν στην εκπαιδευτική «αγορά» και ξεμπερδεύουμε ή (κατ’ άλλους) μπερδεύουμε.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Μανόλης Σόβολος
27 Σεπτεμβρίου 2006
Προς
Όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου ΠΟΕΔ
ΘΕΜΑ: Εγγραφή αλλοδαπών/αλλόγλωσσων μαθητών στην Α’ τάξη του Δημοτικού σχολείου.
Αγαπητοί/ές συνάδελφοι/σσες.
Η Κύπρος τα τελευταία χρόνια έχει γίνει χώρα υποδοχής για πολλούς αλλοδαπούς/αλλόγλωσσους μαθητές. Για να γίνει σωστή και επωφελής σχολική και κοινωνική ένταξη αυτών των παιδιών απαιτούνται τα κατάλληλα μέτρα. Τα μέτρα και οι ενέργειές μας πρέπει να γίνονται στον κατάλληλο χρόνο και κυρίως έγκαιρα.
Γνωρίζουμε ότι όταν ένας μαθητής έρθει στο Δημοτικό σχολείο σε ηλικία Β’ τάξης ως ΣΤ’ τάξη, μπορεί να εγγραφεί σε προηγούμενη τάξη για να είναι ομαλότερη η προσαρμογή του. Γνωρίζουμε ακόμη ότι από φέτος δεν μπορεί να εγγραφεί ένας Κύπριος μαθητής στο Δημοτικό σχολείο αν δεν έχει φοιτήσει σε προδημοτική τάξη αναγνωρισμένου Νηπιαγωγείου και δεν προσκομίσει πιστοποιητικό φοίτησης.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Όμως συγχρόνως υπάρχει μια παράλογη εξαίρεση-παρέκκλιση σε βάρος των αλλοδαπών/αλλόγλωσσων που είναι σε ηλικία για την πρώτη τάξη. Τους εγγράφουμε στην πρώτη τάξη, ενώ δεν έχουν φοιτήσει σε νηπιαγωγείο, καθώς οι περισσότεροι προέρχονται από φτωχές χώρες και οικογένειες. Δεν τους δίνουμε τη δυνατότητα να φοιτήσουν πρώτα σε προδημοτική τάξη και να ενταχθούν ομαλά στο σχολείο και την κοινωνία.
Σ’ αυτή την ιδιαίτερα κρίσιμη ηλικία νομίζω πως πρέπει να δώσουμε όλες τις ευκαιρίες σ’ αυτά τα παιδιά και να μη δημιουργούμε βέβαιες ματαιώσεις, σχολικές αποτυχίες και κοινωνικούς αποκλεισμούς, που θα έχουν τεράστιες κοινωνικές επιπτώσεις αργότερα.
Πιστεύω λοιπόν πως άμεσα, αυτές τις μέρες, πρέπει να ενεργήσουμε σε συνεργασία με το Υπουργείο, ώστε να δοθούν οδηγίες όπως εφαρμοστεί η πρόνοια του νόμου για υποχρεωτική προδημοτική εκπαίδευση και για αυτούς που τη χρειάζονται περισσότερο.
Ευελπιστώ στην άμεση ανταπόκρισή σας.
Μανόλης Σόβολος
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Απάντηση από Βασίλη Πρωτοπαπά (Σύμβουλος τότε του Υπουργού)
Αγαπητέ Μανόλη,
διάβασα την κριτική σου για τους υπό έμφαση στόχους και μπορώ να πω ότι σε μεγάλο βαθμό συμφωνώ. Έχει δίκαιο ότι οι στόχοι θα έπρεπε να ήταν λιγότεροι (θα έλεγα ένας) και να πρόεψυπταν μέσα από διάλογο με τη συμμετοχή των συντελεστών της εκπαίδευσης (εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς). Όπως τίθενται, όπως προωθούνται και όπως (δεν) ελέγχονται, στην πράξη αποτελούν γράμμα κενό περιεχομένου.
Έχω διαβιβάσει αυτές τους τις απόψεις στους αρμοδίους για προβληματισμό...
Βασίλης
Υ.Γ.: Σωστές και οι επισημάνσεις για τους αλλοδαπούς μαθητές και την προδημοτική τάξη.
19 Ιουν 2007
Για τη μουσική και τους πρόσφυγες...
... ένα τραγούδι για τους πρόσφυγες
Στην Αμερική
(μουσική, στίχοι Θανάσης Παπακωνσταντίνου)
Ο τόπος που μεγάλωσα κρυφό παράπονο έχει, που η θάλασσα δε δέχτηκε το χώμα του να βρέχει. Παρ' όλα αυτά,
του ωκεανού, ξέρω, το μαύρο κύμα σε πάει ίσα στο βυθό σε πάει και στην Κίνα.
Α! Και στην Αμερική μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια, τον Κωστή.
Τους βλέπω μπρος στα μάτια μου μες το παλιό βαπόρι σα στρείδια στο κατάστρωμα οι μετανάστες όλοι. Βουβές γυναίκες, άλαλες που δύναμη αναβλύζουν, παιδάκια που δε νοιώθουνε το δρόμο που βαδίζουν.
Α! τα χρόνια τα παλιά βαριά φορτία φεύγαν για την Αμέρικα.
Του Κατσαρού ανεμίζουνε τα κατσαρά μαλλιά του, καθώς κοιτάζει αντίθετα προς τη γεννέτειρά του. Του φέρνει ο
άνεμος στ' αυτιά τραγούδια αγαπημένα, τα 'παιξε στην κιθάρα του, τα 'δωσε και σε μένα.
Α! Απ' την Αμερική μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια, τον Κωστή.
Και σαν το κουρελόβαρκο αδειάσει στο λιμάνι, θα τους στοιβάξουν στη σειρά οι ξένοι πολισμάνοι. Άλλοι θα ΄χουν
τον τρόπο τους και θα ευδοκιμήσουν κι άλλοι ως να πεθάνουνε τη δίψα δε θα σβήσουν.
Α! Στην Αμερική, Ελλάδα σαν αγριόχορτο φύτρωσες και κει.
Πήρα το πιο κάτω με μέηλ:
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Με την ευκαιρία της Διεθνούς Ημέρας Προσφύγων στις 20 Ιουνίου, ο συντονιστής και οι εταίροι τηςΑναπτυξιακής Σύμπραξης σας καλούν σε Ημερίδα με θέμα"Πέντε Χρόνια ΘεσμικούΠλαισίου καιΠολιτικής Ασύλου στηνΚύπρο: Προβλήματα καιΠροκλήσεις" Σάββατο, 23 Ιουνίου 2007, από τις 09:30 μέχρι τις 18:00, στην Πύλη Αμμοχώστουστη Λευκωσία.
H Ημερίδα διοργανώνεται στο πλαίσιο του προγράμματος «ΚοινωνικάΔικαιώματα για τους Αιτούντες Άσυλο -ΚοινωνικάΔικαιώματα για Όλους» της Κοινοτικής Πρωτοβουλίας EQUAL.
Eυελπιστούμε ότι θα θελήσετε να συμμετάσχετε στην Ημερίδα και να συμβάλετε ουσιαστικά στον επιδιωκόμενο και επιβαλλόμενο δημόσιο διάλογο και προβληματισμό όπως και στη διαμόρφωση προτάσεωνγια την αντιμετώπιση των προβλημάτων στον τομέα του ασύλου.
Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτενα επικοινωνήσετε μαζί μας στα τηλέφωνα 22841720 (Intercollege) και 22878181 (ΚΙΣΑ) ή με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (kisa@cytanet.com.cy).
Το πρόγραμμα συγχρηματοδοτείται κατά 50% από το Ευρωπαϊκό ΚοινωνικόΤαμείο (ΕΚΤ) και κατά 50% από την ΚυπριακήΔημοκρατία.
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Με την ευκαιρία της Διεθνούς Ημέρας Προσφύγων στις 20 Ιουνίου, ο συντονιστής και οι εταίροι τηςΑναπτυξιακής Σύμπραξης σας καλούν σε Ημερίδα με θέμα"Πέντε Χρόνια ΘεσμικούΠλαισίου καιΠολιτικής Ασύλου στηνΚύπρο: Προβλήματα καιΠροκλήσεις" Σάββατο, 23 Ιουνίου 2007, από τις 09:30 μέχρι τις 18:00, στην Πύλη Αμμοχώστουστη Λευκωσία.
H Ημερίδα διοργανώνεται στο πλαίσιο του προγράμματος «ΚοινωνικάΔικαιώματα για τους Αιτούντες Άσυλο -ΚοινωνικάΔικαιώματα για Όλους» της Κοινοτικής Πρωτοβουλίας EQUAL.
Eυελπιστούμε ότι θα θελήσετε να συμμετάσχετε στην Ημερίδα και να συμβάλετε ουσιαστικά στον επιδιωκόμενο και επιβαλλόμενο δημόσιο διάλογο και προβληματισμό όπως και στη διαμόρφωση προτάσεωνγια την αντιμετώπιση των προβλημάτων στον τομέα του ασύλου.
Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτενα επικοινωνήσετε μαζί μας στα τηλέφωνα 22841720 (Intercollege) και 22878181 (ΚΙΣΑ) ή με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (kisa@cytanet.com.cy).
Το πρόγραμμα συγχρηματοδοτείται κατά 50% από το Ευρωπαϊκό ΚοινωνικόΤαμείο (ΕΚΤ) και κατά 50% από την ΚυπριακήΔημοκρατία.
18 Ιουν 2007
Η αβάσταχτη χαλαρότητα του φραπέ
Όπου και να ταξιδέψω ο φραπές με πληγώνει. Με πληγώνει γιατί δεν μπορώ να τον βρω. Η ιδεολογική διαφορά με τους δάσκαλους του φραπέ τους Έλληνες με βρίσκει φανατικά να υποστηρίζω τη χρήση φρέσκου γάλακτος αντί για κονσερβοποιημένου. Επίσης με βρίσκει περισσότερο σύμφωνη η χρήση λιγότερου από μισό κιλό καφέ κατά την παρασκευή του.Ο φραπές είναι ένας καφές για όλες τις εποχές και για όλες τις καταστάσεις πλην των μνημοσύνων και των κηδειών. Δυστυχώς, μη μπορώντας πια να πιω ζεστό καφέ, κάθε ταξίδι στο εξωτερικό κοστίζει. Κοστίζει μη σωστό ξύπνημα. Εκτός από μη σωστό ξύπνημα κοστίζει και το στραβοκοίταγμα των σερβιτόρων και τη μη συνεννόηση σε επίπεδο πολιτισμικού σοκ κατά την παραγγελία ("Καλά, κοπέλα μου, μες στο καταχείμωνο ζητάς κρύο καφέ;" - έλα μου, ντε!)
Το καλοκαίρι έφτασε. Καλοκαίρι χωρίς φραπέ δεν είναι ολοκληρωμένη κατάσταση χαλαρότητας. Εις μνήμην των φραπέδων που θα χάσω όντας στο εξωτερικό (σε 2-3 βδομάδες που φεύγω) και των φραπέδων που δεν θα πιω σήμερα που μου γυρνάν τα στομάχια και τρέχω τουαλέτα κάθε τρεις και λίγο.
17 Ιουν 2007
Φίμωμα;
ΟΚ. Λέει το Υπουργείο Παιδείας ότι δεν δικαιούμαστε να εκφραζόμαστε δημοσίως για τη λειτουργία του, εκτός και αν έχουμε πάρει άδεια. Για αυτό ένας συνάδελφος της Μέσης εκπαίδευσης διώκεται πειθαρχικά. Αν υπάρχει αυτός ο κανονισμός δεν είναι αντίθετος με το σύνταγμα, τη διακήρυξη για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις αρχές που πρέπει να διέπουν τη λειτουργία κάθε σύγχρονης δημοκρατικής κοινωνίας; Οι καταγγελίες της ΟΕΛΜΕΚ για το παραφακέλωμα των εκπαιδευτικών δεν αφορούν το υπουργείο και τη λειτουργία του; Γιατί δεν τους μπουζουριάζουν κι αυτούς;
Για το θέμα του συναδέλφου δείτε εδώ το δικό του κείμενο στον Πολίτη της περασμένης Κυριακής και μια άποψη ενός άλλου συνάδελφου εδώ από το σημερινό Πολίτη.
Δεν συμφωνώ απαραίτητα με τα όσα εκφράζονται από τα δύο αυτά κείμενα, ούτε ξέρω ποιοι είναι αυτοί οι συνάδελφοι. Απλά με εντυπωσιάζει το να υπάρχει τέτοιος κανονισμός μέσα από τον οποίο να δημιουργούνται προβλήματα σε συνάδελφο και να μην τρέχει μία. Ούτε για τη φιλοσοφία του κανονισμού αυτού καθεαυτού, ούτε και για την υπεράσπιση του συγκεκριμένου συναδέλφου.
Κι αν δεν έχουμε εμείς λόγο σε λειτουργίες που αφορούν τη δουλειά μας, τόσο από άποψη παιδαγωγικής όσο και ως μέλη επαγγελματικού κλάδου, σε συνδικαλιστικό επίπεδο δηλαδή, τότε ποιοι μπορούν να έχουν;
Τα σχόλια δικά σας.
Ερημοποίηση
Συνήθως, εκτός από τα περί διατροφής σκάνδαλα και την άνοδο της θερμοκρασίας, οι άνθρωποι των δυτικών κοινωνιών δεν ζουν στο πετσί τους τα του περιβάλλοντος με τον ίδιο τρόπο που ο Αφρικανός για παράδειγμα βλέπει το βιος του να εξαφανίζεται λόγω της καταστροφής του συστήματος.Η ερημοποίηση όμως αφορά το 1/4 της επιφάνειας της γης. Επηρεάζει 1 δις ανθρώπους. Δεν αφορά μόνο χώρες που συνήθως κοιτάμε με οίκτο και σηκώνουμε τα χέρια ψηλά λες και αυτά που τους συμβαίνουν ήταν θέμα ατυχούς γεωγραφικού σημείου γέννησης. Αφορά και την Ευρώπη και ιδιαίτερα μεσογειακές περιοχές όπως η Ελλάδα, η Σικελία, η Κορσική, η Ν. Ιταλία.
Και εδώ στην Κύπρο, ας καίμε τον Ακάμα...
15 Ιουν 2007
Για τα ΚΙΕ
Ενδιαφέρον άρθρο από το Φιλελεύθερο:
Αθέμιτη παιδεία
ΤΗΣ ΣΤΑΛΩΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥΤα κρατικά ινστιτούτα επιμόρφωσης, σύμφωνα με τον κ. Γιώργο Χριστοφίδη και την Επιτροπή Ανταγωνισμού του, ασκούν αθέμιτο ανταγωνισμό έναντι των ιδιωτικών φροντιστηρίων.
Να τα κλείσουμε τότε! Ή, για να μην τα κλείσουμε, να αρχίσουν να χρεώνουν όσο οι ιδιώτες. Μέχρι και 30 λίρες το μάθημα παίρνουν κάποιοι από αυτούς, που είναι πρώτα ονόματα.
Μπορούμε μάλιστα όταν ξεμπερδέψουμε/ξεπαστρέψουμε τα Ινστιτούτα Επιμόρφωσης, να βάλουμε τον ευρηματικότατο κ. Χριστοφίδη, να μας πει τι να κάνουμε και με τα Γυμνάσια/Λύκεια. Γιατί και αυτά, εδώ που τα λέμε, ανταγωνίζονται αθέμιτα τα ιδιωτικά. Δεν γίνεται ο άλλος στο ιδιωτικό να χρεώνει 400 λίρες το μήνα και εσύ κύριε στο Δημόσιο να παρέχεις δωρεάν εκπαίδευση. Ανταγωνίζεσαι αθέμιτα, σύμφωνα με την πρωτοποριακή λογική Χριστοφίδη, τον άλλο που σου κόβει το κεφάλι με τα δίδακτρα του.
Με το πανεπιστήμιο ας μην σπαταλήσει το χρόνο του, είναι θέμα χρόνου το κράτος να αρχίσει να χρεώνει την φοίτηση, όσο και οι ιδιώτες. (Το master και το διδακτορικό τα χρεώνει ήδη).
Ας μην στεναχωριέται όμως ο κ. Χριστοφίδης, δεν κινδυνεύει να μείνει άνεργος, υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις στην σημερινή σύγχρονη κυπριακή πραγματικότητα για τις οποίες μπορεί επίσης να αποφανθεί! Όταν σήμερα σε ένα τομέα όπως αυτόν της παιδείας, που σε κανονική σοβαρή χώρα θεωρείται από τους πιο σημαντικούς, εμείς υιοθετούμε τόσο εύκολα κουλτούρα επιχείρησης, γιατί να μην το επεκτείνουμε και σε άλλους, όπου επίσης υπάρχουν ιδιώτες;
Λόγου χάρη ο τομέας της υγείας. Πως το ιδιωτικό νοσοκομείο να ανταγωνιστεί το δημόσιο, όταν το πρώτο παρέχει (σε κάποιους) δωρεάν περίθαλψη; Είναι ή δεν είναι αυτό αθέμιτος ανταγωνισμός; Προσωπικά αν ήμουν γιατρός του ιδιωτικού τομέα σήμερα θα 'παιρνα παραμάσχαλα την χθεσινή απόφαση και θα 'κανα τη δική μου προσφυγή. Δεν υπάρχει περίπτωση να πάει λάθος.
Για το δικαίωμα του πολίτη να έχει πρόσβαση σε δωρεάν μόρφωση ή επιμόρφωση, δεν έχει ακούσει η Επιτροπή Ανταγωνισμού και ούτε την αφορά εδώ που τα λέμε. Για την υποχρέωση του κράτους να την παρέχει ούτε λόγος. Ούτε και για παρέμβαση του Προέδρου στο θέμα τίθεται ζήτημα. Εδώ τα πάντα είναι λεφτά, κέρδος επιχειρήσεις. Κι αν ο πολίτης θέλει δωρεάν εκπαίδευση/παιδεία, ας μετακομίσει αλλού. Εδώ τα πάντα χρεώνονται και όλοι έχουν την τιμή τους.
13 Ιουν 2007
Το φακέλωμα των εκπαιδευτικών και το αντάρτικο πόλης
Καταγγέλλουμε το Υπουργείο Παιδείας
Αποκαλύφθηκε πρόσφατα ότι στο Υπουργείο Παιδείας (και Πολιτισμού) τηρούνται μυστικοί φάκελοι για τον κάθε εκπαιδευτικό, όπου εκεί καταχωρούνται ανώνυμες καταγγελίες εναντίον τους.
Το εκπληκτικό και πιο ανησυχητικό δεν είναι η αποκάλυψη αυτή καθεαυτή, αλλά
το σούργελο που ακολούθησε με δηλώσεις του ίδιου του Υπουργού και λειτουργών
του Υπουργείου: Λίγο πολύ μας είπαν, ότι αυτές τις καταγγελίες κάπου πρέπει
να τις καταχωρούν, κάποια στιγμή μπορεί να φανούν χρήσιμες, οι περισσότερες
αποδεικνύονται βάσιμες άρα πρέπει να τις διερευνούμε διακριτικά. Πολύ φοβόμαστε
ότι τέτοιες και παρόμοιες αποκαλύψεις, στο τέλος θα γίνουν περίπου αποδεκτές
πρακτικές, μέρος μιας καινούριας κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας, αν τις αφήνουμε να περνάνε έτσι. Ο Big Brother, η
μυθιστορηματική προφητεία του
1984 του George Orwell, δεν επαληθεύεται μόνο στην τηλεόραση. Η διάβρωση των
ατομικών ελευθεριών, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις, και η σταδιακή προώθηση πρακτικών
ολοκληρωτισμού στις δυτικές κοινωνίες
συμβαδίζει εδώ και χρόνια με την πιο
ανειλικρινή δημαγωγία για δήθεν διεύρυνση και εμβάθυνση της δημοκρατίας και την "κοινωνία των πολιτών". Δεν πρέπει να ξεχνάμε, πάλι στους καθηγητές, την εισβολή της αστυνομίας στα σπίτια μας με πρόσχημα την "καταπολέμηση της παραπαιδείας". Ιδιαίτερα σε χώρους σαν την εκπαίδευση, όπου προωθείται όλο και περισσότερο ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς - με τη δικαιολογία της αξιοκρατίας και της αποτελεσματικής
αξιολόγησης - η νομιμοποίηση των ανώνυμων καταγγελιών δηλητηριάζει ακόμα περισσότερο την ατμόσφαιρα σε ένα χώρο όπου η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη
συνεργασία ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς είναι απαραίτητη για την αποτελεσματικότητά τους ως δάσκαλοι και καθηγητές.Η ευθύνη για την αντίστασή μας βαρύνει, βέβαια πρώτα τις συνδικαλιστικές μας
οργανώσεις. Πρέπει να πούμε ότι η ως τώρα αντίδρασή τους σε αυτά που
συνέβηκαν δεν είναι τόσο έντονη όσο θα έπρεπε.Την ίδια στιγμή όμως, το σύστημα του χαφιεδισμού έχει λεπτές ισορροπίες και
με λίγη όρεξη και φαντασία μπορεί να μετατραπεί σε ένα μπάχαλο. Και επειδή
κάποια πράγματα για να αντιμετωπισθούν, βοηθάει να αναδειχθούν οι αδυναμίες
τους, αποφασίσαμε να δράσουμε.Είμαστε μία ομάδα εκπαιδευτικών και αποφασίσαμε να λειτουργήσουμε ως εξής: Θα συγγράφουμε όσο συχνότερα μπορούμε ανώνυμες επιστολές προς το Υπουργείο,
καταγγέλλοντας τους εαυτούς μας και τους συναδέλφους μας για φανταστικά
πράγματα. Αν μας μιμηθείτε κι εσείς που διαβάζετε αυτό το κείμενο, τότε οι
φάκελοι όλων γρήγορα θα γεμίσουν με διάφορες παπαριές, οι επιθεωρητάδες θα
τρέχουν από σχολείο σε σχολείο "διερευνώντας" ηλιθιότητες και οι
φακελοφύλακες του Υπουργείο θα τραβάνε τα μαλλιά τους. Εμείς αρχίζουμε από
σήμερα. Για να έχουμε όμως αποτελέσματα θα πρέπει να μας ακολουθήσετε κι
εσείς. Μπορείτε να γράψετε για το Διευθυντή σας ότι βιάζει στο γραφείο του
τη γραμματέα του, για το συνάδελφό σας ότι μπαίνει στην τάξη έρποντας για να
βλέπει τις κυλόττες των μαθητριών (αν είστε στα κέφια σας μπορείτε να
γράψετε το ίδιο και για τη συνάδελφό σας), για τη συνάδελφό σας ότι απειλεί
με μαχαίρι τους μαθητές της αν τολμήσουν να κουνηθούν από τη θέση τους, για
τον καθηγητή της ιστορίας ότι προωθεί ανθελληνικές ή αντικυπριακές πληροφορίες, και διάφορα παρόμοια. Ίσως
θα ' ναι καλά να δώσετε παραπάνω από
το χρόνο σας στους διάφορους γλείφτες και
αγαπητούς των ανωτέρων κλιμακιών,
ή και στα ίδια τα ανώτερα κλιμάκια. Να είστε βέβαιοι ότι οι χαφιεδομανείς
στο Υπουργείο δε θα καταλάβουν περί τίνος πρόκειται, όσο ακραίες κι αν είναι οι
ανώνυμες καταγγελίες σας. Θα το
αντιλαμβάνονται μόνο όταν θα έχουν γίνει πια ρεζίλι, διερευνώντας ως νέοι
επιθεωρητές Κλουζώ τις καταγγελίες αυτές. Και μην ανησυχείτε για τίποτα. Ακούσατε ως τώρα να ψάξουν να βρουν και να κυνηγήσουν κανένα, επειδή έγραψε συκοφαντική ανώνυμη καταγγελία στο Υπουργείο Παιδείας;Άντε ας πιάσουμε δουλειά.
Ομάδα Εκπαιδευτικών
(Η εφημερίδα κατέχει τα ονόματά μας, αλλά ευελπιστούμε ότι δεν θα τα δώσει στο Υπουργείο. Κι αν τα δώσει σκασίλα μας)
- Το πιο πάνω είναι επιστολή που υπογράφεται από "Ομάδα Εκπαιδευτικών" και δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα "ΠΟΛΙΤΗΣ".
- Έχουμε ξαναγράψει στο μπλογκ εδώ για αυτό το θέμα 5 κουβέντες. Οι συνάδελφοι έχουν δημοσιεύσει μια πολύ ωραία επιστολή κατά τη γνώμη μου.
- Μέχρι το εμείς είμαστε μια ομάδα εκπαιδευτικών μου άρεσε πολύ. Από κει και πέρα ή είναι αστείο ή
- πρόκειται για μια πρακτική που σε ένα επίπεδο και βαθμό θυμίζει πρακτικές αντάρτικου πόλης, τύπου 17Ν.
- Οι συνελεύσεις μέσω των συνδικαλιστικών οργάνων για να αποφασίσει η βάση του συνδικάτου για το ποια θα είναι τα μέτρα αυτά που κρίνονται αρκετά έντονα ως αντίδραση στο φακέλωμα δεν υπάρχουν; Ξέρω ότι στην ΠΟΕΔ ας πούμε δεν υπάρχουν (όχι πως φταίει κανείς καλέ, το καταστατικό... ;-)
- Κι αν δεν έχουν πειστεί οι συνάδελφοι ώστε να κάνουν αυτό το μαζικό μπλοκάρισμα της διαδικασίας του φακελώματος μέσω ανώνυμων καταγγελιών και μείνουν μόνοι τους; Τι νόημα θα έχει αφού έχουν προειδοποιήσει δημοσίως (μία διαφορά με τα αντάρτικα πόλης που πετάν τις προκηρύξεις μετά το κτύπημα).
- Συνάδελφοι, ο τρόπος που γράψατε αυτή την επιστολή και οι ιδέες σας φανερώνουν, αν μη τι άλλο, μια φρεσκάδα αντίληψης και μια εναλλατική άποψη σε επίπεδο τακτικής. Μήπως αυτό που χρειάζεται είναι μια φρέσκια παράταξη;
12 Ιουν 2007
99 χρόνια μετά, έγινες μυξομάντιλο!
Ο Τσε θα γινόταν στις 14 Ιουνίου 2007, 99 χρονών αν ζούσε σήμερα. Μερικές φορές σκέφτομαι για διάφορες προσωπικότητες (ανάμεσά τους επιστήμονες, ιστορικούς, καλλιτέχνες κτλ) και πώς θα ήταν αν ζούσαν σήμερα, βλέποντας τη θλιβερή κατάληξη πολλών πρωτοποριακών ανθρώπων που είχαν το ρόλο τους στην ιστορία (μου 'ρχεται ο Κονμπετίτ από το Μάη του 68 τώρα πρόχειρα).
Είναι να αναρωτιέται κανείς πώς ο άνθρωπος που οραματίστηκε μια εναλλακτική Λατινική Αμερική ενωμένη ενάντια στις εταιρίες που απομυζούσαν τους λαούς της, που γύρισε τον κόσμο για να ενισχύσει αγώνες και αγώνες, ένα διεθνές σύμβολο του διεθνισμού και της επανάστασης (με τα όποια λάθη ή μη μπορεί να του καταλογίσει κανείς) να έρχεται με κάποιον τρόπο στο 2007 και να βλέπει ότι η υπερπροβολή της φάτσας του οδηγούν γύρω από το πρόσωπό του λανθασμένες εντυπώσεις όπως "Ο Τσε ίδρυσε την Ομόνοια τζιαι ο παπάς του εν ο Φιντέλ Κάστρο". Για το "Ο Τσε είναι κουβανός" και άλλα τέτοια τα προσπερνώ γιατί δεν μου φαίνονται το ίδιο σοβαρά.
Για μένα το μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα ήταν πώς θα αντιδρούσε αν έβλεπε ότι έχει βγει σε μπλουζάκια (σε μια μαζική παραγωγή σε χώρες αμβιβόλων συνθηκών εργασίας ή/και στις οποίες η παιδική εργασία "ανθίζει" τις τσέπες κάποιων και μαραίνει την παιδικότητα και τα στοιχειώδη δικαιώματα πολλών). Μπλουζάκια τα οποία παρελαύνουν σε επιδείξεις μόδας στα Παρίσια κι αλλαχού. Και πολλά προϊόντα άλλα θα μπορούσε να πει κανείς. Έχει γίνει κάτι σαν το Whiney the Poo. Και το χειρότερό μου... είναι η φάτσα του δύσμοιρου του Τσε σε μυξομάντιλα!
Αλλά όλα όσα απειλούν το σύστημα υποθέτω ότι στο τέλος υιοθετούνται από αυτό και λειτουργούν υπηρετώντας το. Όπως ο Τσε ως μορφή. Ή το πανκ κίνημα στη μουσική. Ακόμα και η λέξη επανάσταση, χρησιμοποιείται τόσο πολύ για την προώθηση καταναλωτικών αγαθών που όταν την ακούμε θυμόμαστε "την επανάσταση στην αποτρίχωση" το πολύ πολύ.
11 Ιουν 2007
Έκκληση για βοήθεια από το blog "Η κλειδαρότρυπα"
Σεργιανίζοντας, βρήκα το πιο κάτω. Το βάζω αυτούσιο, όπως το βρήκα στην κλειδαρότρυπα. Ελπίζω να υπάρξει ανταπόκριση από Κύπρο (και αλλού φυσικά!).
Παρακαλείτε όποιος blogger το επιθυμεί, ας βάλει το συγκεκριμένο θέμα στο δικό του blog του!
Το Καλιβάτσι(Kalivaci), είναι ένα ορεινό χωριό στο νομό Τεπελενίου στη νότια Αλβανία.Χωρισμένο σε πέντε μαχαλάδες, σε μια πολύ μεγάλη γεωγραφική έκταση,κάποτε, στις αρχές του 90’, απαριθμούσε περίπου 2000 κατοίκους και 350 οικογένειες! Μετά το άνοιγμα των συνόρων, όπως συνέβη παντού στην Αλβανία, κι από το χωριό αυτό, μετανάστευσε ο περισσότερος πληθυσμός.
Σήμερα, έχουν μείνει κοντά 100 οικογένειες από τις οποίες, ενεργές είναι το 50% περίπου! Από αυτές προέρχονται και τα παιδιά του σχολείου του χωριού(Δημοτικό-Γυμνάσιο) που απαριθμεί 110 μαθητές. Αυτό, όμως, που πρέπει εδώ να σημειωθεί είναι ότι, η οικονομική κατάσταση των ανθρώπων που έχουν απομείνει εκεί, αν και υπάρχουν οι εξαιρέσεις, είναι αρκετά δύσκολη, για να μην χρησιμοποιήσω άλλη λέξη. Μαζί με τους δασκάλους και καθηγητές, έχουμε αναλάβει μια πρωτοβουλία που θα βοηθήσει έστω στο ελάχιστο, τους μαθητές του χωριού, και θα ελαφρύνει έστω λίγο τον οικογενειακό προϋπολογισμό των γονιών τους ,για το επερχόμενο σχολικό έτος. Ξεκινώντας από εσάς τους επισκέπτες αυτού του ταπεινού blog, που η γνωριμία μεταξύ μας είναι εντελώς ανιδιοτελής και χωρίς κανένα συμφέρον, κάνω έκκληση σε όλους, όποιος μπορεί να βοηθήσει, ας το κάνει .
Αυτό που σκεφτήκαμε είναι να προσφέρουμε σε κάθε παιδί-μαθητή, στις 12 Αυγούστου που γιορτάζονται και τα 70 χρόνια της λειτουργίας του σχολείου, μια σχολική τσάντα για κάθε μαθητή μαζί με τη γραφική ύλη ( τετράδια, μολύβια, κασετίνα, γεωμετρικά σχήματα, πλαστελίνες) . Θα είναι το ελάχιστο που θα μπορούσαμε να κάνουμε. Πριν απευθυνθώ σε «έχοντες και κατέχοντες», ξεκινώ από εμάς που δεν μας περισσεύουν.
Όποιος πραγματικά θέλει να προσφέρει, ανώνυμα ή και επώνυμα, έχει την ευκαιρία να το κάνει.
Ο αριθμός λογαριασμού στην EUROBANK είναι το 0026-0062-10-0101127021 , και ανήκει στη ΜΚΟ «Βαλκανική Αμφικτυονία- Σύνδεσμος Νέων Βαλκανικών Χωρών». Μέσω της οργάνωσης αυτής θα γίνει η συγκέντρωση του υλικού, μια και ως ιδιώτης, βάσει της ελληνικής νομοθεσίας, δεν δικαιούμαι να το κάνω με άλλο τρόπο.
Ευκαιρία εδώ, να ευχαριστήσω θερμά για την συμπαράστασή της, την κυρία Ελένη Μαντρατζή, «Πρέσβειρα Ειρήνης», δικηγόρο και πρόεδρο της ΜΚΟ
Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να έρθετε σε επαφή στο προσωπικό μου e-mail (agonec@gmail.com) που βρίσκεται πάνω δεξιά στην αρχή της σελίδας.Θέλουμε να στείλουμε 105 τσάντες , όσο και οι μαθητές τη νέα χρονιά . Ας βρεθούμε τόσα άτομα που θα κάνουμε τα παιδάκια αυτά και τις οικογένειες τους χαρούμενα.
Αν θέλεις, μπορείς να βοηθήσεις!
Παρακαλείτε όποιος blogger το επιθυμεί, ας βάλει το συγκεκριμένο θέμα στο δικό του blog του!
Το Καλιβάτσι(Kalivaci), είναι ένα ορεινό χωριό στο νομό Τεπελενίου στη νότια Αλβανία.Χωρισμένο σε πέντε μαχαλάδες, σε μια πολύ μεγάλη γεωγραφική έκταση,κάποτε, στις αρχές του 90’, απαριθμούσε περίπου 2000 κατοίκους και 350 οικογένειες! Μετά το άνοιγμα των συνόρων, όπως συνέβη παντού στην Αλβανία, κι από το χωριό αυτό, μετανάστευσε ο περισσότερος πληθυσμός.
Σήμερα, έχουν μείνει κοντά 100 οικογένειες από τις οποίες, ενεργές είναι το 50% περίπου! Από αυτές προέρχονται και τα παιδιά του σχολείου του χωριού(Δημοτικό-Γυμνάσιο) που απαριθμεί 110 μαθητές. Αυτό, όμως, που πρέπει εδώ να σημειωθεί είναι ότι, η οικονομική κατάσταση των ανθρώπων που έχουν απομείνει εκεί, αν και υπάρχουν οι εξαιρέσεις, είναι αρκετά δύσκολη, για να μην χρησιμοποιήσω άλλη λέξη. Μαζί με τους δασκάλους και καθηγητές, έχουμε αναλάβει μια πρωτοβουλία που θα βοηθήσει έστω στο ελάχιστο, τους μαθητές του χωριού, και θα ελαφρύνει έστω λίγο τον οικογενειακό προϋπολογισμό των γονιών τους ,για το επερχόμενο σχολικό έτος. Ξεκινώντας από εσάς τους επισκέπτες αυτού του ταπεινού blog, που η γνωριμία μεταξύ μας είναι εντελώς ανιδιοτελής και χωρίς κανένα συμφέρον, κάνω έκκληση σε όλους, όποιος μπορεί να βοηθήσει, ας το κάνει .
Αυτό που σκεφτήκαμε είναι να προσφέρουμε σε κάθε παιδί-μαθητή, στις 12 Αυγούστου που γιορτάζονται και τα 70 χρόνια της λειτουργίας του σχολείου, μια σχολική τσάντα για κάθε μαθητή μαζί με τη γραφική ύλη ( τετράδια, μολύβια, κασετίνα, γεωμετρικά σχήματα, πλαστελίνες) . Θα είναι το ελάχιστο που θα μπορούσαμε να κάνουμε. Πριν απευθυνθώ σε «έχοντες και κατέχοντες», ξεκινώ από εμάς που δεν μας περισσεύουν.
Όποιος πραγματικά θέλει να προσφέρει, ανώνυμα ή και επώνυμα, έχει την ευκαιρία να το κάνει.
Ο αριθμός λογαριασμού στην EUROBANK είναι το 0026-0062-10-0101127021 , και ανήκει στη ΜΚΟ «Βαλκανική Αμφικτυονία- Σύνδεσμος Νέων Βαλκανικών Χωρών». Μέσω της οργάνωσης αυτής θα γίνει η συγκέντρωση του υλικού, μια και ως ιδιώτης, βάσει της ελληνικής νομοθεσίας, δεν δικαιούμαι να το κάνω με άλλο τρόπο.
Ευκαιρία εδώ, να ευχαριστήσω θερμά για την συμπαράστασή της, την κυρία Ελένη Μαντρατζή, «Πρέσβειρα Ειρήνης», δικηγόρο και πρόεδρο της ΜΚΟ
Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να έρθετε σε επαφή στο προσωπικό μου e-mail (agonec@gmail.com) που βρίσκεται πάνω δεξιά στην αρχή της σελίδας.Θέλουμε να στείλουμε 105 τσάντες , όσο και οι μαθητές τη νέα χρονιά . Ας βρεθούμε τόσα άτομα που θα κάνουμε τα παιδάκια αυτά και τις οικογένειες τους χαρούμενα.
Αν θέλεις, μπορείς να βοηθήσεις!
Παιδική εργασία
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ένα τέτοιο ποστ είναι άχρηστο, αφού λόγω της 12ης Ιουνίου, που είναι η παγκόσμια μέρα ενάντια στην παιδική εργασία θα μπορεί κανείς να βρει δημοσιεύματα σε διάφορους χώρους, πίνακες, στατιστικές. Είναι όμως; Νομίζω ότι η παιδική εργασία δεν επηρεάζει την Κύπρο στο βαθμό που επηρεάζει άλλες χώρες, του δυτικού κόσμου εννοώ. Στην Ελλάδα αυτό συνδέεται με τη διαρροή μαθητών. Η Ελευθεροτυπία έγραφε ότι κάθε χρόνο 40.000 παιδιά οδηγούνται από την εκπαίδευση στην αγορά εργασίας.
Σύμφωνα με τη UNICEF "352 εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο εργάζονται. Από αυτά, 171 εκατομμύρια εργάζονται σε χώρους που περικλείουν κινδύνους για τη σωματική και την ψυχική τους υγεία, 5,7 εκατομμύρια γίνονται σκλάβοι για να ξεπληρώσουν οικογενειακά χρέη, 1,8 εκατομμύρια χρησιμοποιούνται από κυκλώματα πορνείας και πορνογραφίας, 1,2 εκατομμύρια έχουν πέσει θύματα εμπορίας ή στρατολόγησης, με σκοπό την εκμετάλλευσή τους για σεξουαλικούς σκοπούς, καταναγκαστική εργασία ή δουλεία ενώ τουλάχιστον 300 χιλιάδες παιδιά στρατολογούνται. Τέλος, 121 εκατομμύρια, 65 εκατομμύρια των οποίων είναι κορίτσια, δεν πήγαν ποτέ στο σχολείο, 73 εκατομμύρια είναι κάτω των 10 ετών και περίπου 179 εκατομμύρια είναι θύματα αυτού που χαρακτηρίζει ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας ως χείριστες μορφές εργασίας."
Το πρόβλημα με την παιδική εργασία είναι ότι για ακόμα μια φορά οι ομάδες εκείνες που είναι πιο ανυπεράσπιστες καλούνται –κόντρα κάθε διεθνούς σύμβασης για τα δικαιώματά τους – να κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους. Τα παιδιά που εργάζονται πολλές φορές στερούνται βασικών τους δικαιωμάτων και αναγκών (μόρφωση, σίτιση, παιχνίδι). Δουλεύουν τρελές ώρες, για κάποιους που μετά το παίζουν ωραίοι και φιλάνθρωποι. Η λογική της παγκοσμιοποίησης, η λογική του ανταγωνισμού και της αύξησης της πελατείας ή/και της αγοραστικής δύναμης των κατοίκων των δυτικών χωρών στην ουσία στηρίζει φαινόμενα τέτοια όπου τα παιδιά αυτά θυσιάζοντας κάθε παιδικότητά τους και σχεδόν αμέσως μετά που έρχονται στη ζωή (αρχίζουν από τα 5 τους χρόνια να εργάζονται πολλά από αυτά) αμοίβονται με 3 δολάρια την ημέρα για να πάρουμε εμείς φτηνότερα προϊόντα (παπούτσια, υπολογιστές κτλ).
Η ιστορία με την εταιρία ΝΙΚΕ είναι γνωστή. Και είναι γνωστό και πώς χρησιμοποιεί παιδιά σε χώρες του 3ου κόσμου. Μου είπαν ότι μπορείς να παραγγείλεις ένα ζευγάρι ΝΙΚΕ από το ίντερνετ και να ζητήσεις να σου γράψουν πάνω στα παπούτσια σου το όνομά σου ή μια λέξη/φράση που θες. Μου είπαν ότι μια κοπέλα ζήτησε να της γράψουν το όνομα του παιδιού που έφτιαξε το ζευγάρι που θα παράγγελνε. Φυσικά, δεν της απάντησαν...
Ψάχνοντας για το θέμα βρήκα και ένα βιβλίο. Είναι του Πατάκη και έχει τίτλο "Ικμπάλ". Πρόκειται για την αληθινή ιστορία ενός δωδεκάχρονου αγοριού από το Πακιστάν. Ψάξτε το, αν και υποψιάζομαι ότι στην Κύπρο θα πρέπει να το παραγγείλουμε και να μας έρθει κάνα μήνα μετά... γιατί μάλλον δεν θα υπάρχει στα βιβλιοπωλεία. Τα δωροκουπόνια στην εκπαίδευση!
Η υπόθεση των κουπονιών αφορά τις ΗΠΑ. Διάβασα ένα άρθρο στο Economist και μου έδωσε την αφορμή. Στην εικόνα ο κύριος κρατά το κουπόνι-τούβλο και το συγκεκριμένο σχολικό κτίριο σιγά σιγά αποδομείται. Αυτή η πολιτική είναι η λογική του ρεπουμπλανικού κόμματος του κ. Μπους. Που λέει ότι ο κόσμος πρέπει να δικαιούται να "επιλέγει" το σχολείο όπου θα φοιτήσει το παιδί του. Έτσι, αντί να φορολογείται ο πολίτης, να παίρνει τα λεφτά του πίσω από το φόρο ως κουπόνι και να τα "επενδύσει" (αυτό θα μπορούσε να μπει και χωρίς εισαγωγικά) στο σχολείο του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα που αυτός επιθυμεί.
Όλα αυτά απορρέουν από ένα σύστημα αξιολόγησης των σχολικών μονάδων κατά το οποίο τα σχολεία έχουν κατηγοριοποιηθεί με τα ενιαία κριτήρια αξιολόγησής τους σε καλά, κακά και άσχημα! Έτσι, η όλη λογική της αξιολόγησης δεν λειτουργεί βελτιωτικά ως προς τις σχολικές μονάδες που θα έχρηζαν βελτίωσης ή/και στήριξης από το κράτος με έξτρα κονδύλια, αλλά τιμωρητικά στην ουσία, αφού με την εισήγηση αυτή στην ουσία θα φεύγουν λεφτά για την παιδεία από τα δημόσια ταμεία και θα πηγαίνουν κατευθείαν στα σχολεία-επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα.
Στα οποία σχολεία βέβαια δεν μπορούν να ανταποκριθούν όλοι. Πέραν του οικονομικού. Είναι σχολεία που θέτουν αυστηρά κριτήρια για τους μαθητές που θα πάρουν ακριβώς γιατί κι αυτά θέλουν να κρατήσουν σε καλό επίπεδο τα αποτελέσματα της αξιολόγησής τους. Έτσι αν οι πιο πολλοί τους μαθητές καταφέρνουν να κερδίζουν διαγωνισμούς, να επιτυγχάνουν σε εξετάσεις κτλ, τους βγαίνει κι αυτούς το όνομα του καλού σχολείου. Ένα καλό σχολείο όμως που βασίζεται ουσιαστικά στα παιδιά αυτά που ήδη έχουν σημαντικά εφόδια και ερεθίσματα από το σπίτι τους, προκειμένου να μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις τους, κοντολογίς τα παιδιά των πιο εύπορων οικογενειών. Κι είναι αυτές οι εύπορες οικογένειες που πείστηκαν για την "επιλογή" μέσω των κουπονιών.
Μου είπαν ότι όταν ολοκληρώθηκε η πρόταση για το νέο σχέδιο αξιολόγησης, ένας από τους συντάκτες της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, είπε -ούτε λίγο ούτε πολύ- ότι είναι απαράδεκτο γιατί βάζει μόνο κριτήρια μετρήσιμα, αλλά η εκπαίδευση δεν είναι επιχείρηση για να αποτελείται μόνο από τέτοια στοιχεία. Κι ότι αυτή η λογική θα "σκοτώσει" κάθε διάθεση δημιουργικότητας και θα κάνει εκπαιδευτικούς και μαθητές βαθμοθήρες στην ουσία.
Οι ΗΠΑ με τη "φαεινή ιδέα" των κουπονιών μας δείχνουν και την άλλη προοπτική. Ελπίζω να μην φτάσουμε ως εκεί. Ελπίζω οι φίλοι που διαβάζουν από το εξωτερικό να γράψουν 2 κουβέντες για τα πώς είναι τα πράγματα εκεί, να μαθαίνουμε κι εμείς.
ΥΣ. Πάντως και στην Κύπρο άμα το σκεφτεί κανείς, αξιολόγηση, ξε-αξιολόγηση, κάπως έτσι δεν είναι τα πράγματα; Ας πούμε το χ φτωχό σχολείο έχει και χ φτωχό σύνδεσμο γονέων άρα και χ λιγότερη έξτρα χρηματική βοήθεια. Είναι γνωστό νομίζω ότι κανένα σχολείο δεν διεξάγει τις δραστηριότητές του μόνο με τα χρήματα του κράτους και ότι στην ουσία θκιακονεί από όπου μπορεί για να πάρει κάποια έξτρα χρήματα για να μπορέσει να προσφέρει εκείνο το κάτι παραπάνω, πέρα του αναλυτικού, που χρειάζεται τόσο για τα παιδιά όσο και για τους εκπαιδευτικούς του(το τελευταίο εννοώ σε επίπεδο επιμόρφωσης, διαλέξεων, συμμετοχής σε προγράμματα κτλ).
Με αυτό τον τρόπο βλέπουμε πόσο πιο εξοπλισμένα είναι και κάποια σχολεία πρότυπα (αυτά που έχουμε για τα παιδιά των "τάδε" και για να πηγαίνουμε με τους επίσημους που έρχονται απο το εξωτερικό ή ακόμα και από το εσωτερικό) και πόσε (δεν) είναι κάποια άλλα (όπου οι γονείς είναι φτωχοί ή/και κοινωνικά ευάλωτοι και δεν θα αντιδράσουν, δεν θα καταγγείλουν, γενικά δεν ξέρουν πώς παν τα πράγματα). Γι'αυτό ας πούμε στο καινούριο σχολείο που θα ονομαστεί "Πεύκιος Γεωργιάδης" όλες οι τάξεις θα έχουν διαδραστικούς πίνακες, και σε άλλα ψάχνουν για διαφανοσκόπεια! (νομίζω), ή μήπως όχι;
10 Ιουν 2007
Education for Peace II: A Comparative Analysis of the Old and the New History Textbooks
Πήρα αυτό με μέηλ. Μπορεί να ενδιαφέρει:
POST Research Institute would like to invite you to a bi-communal workshop to share the findings of our project: Education for Peace II: A Comparative Analysis of the Old and the New History Textbooks
The event which will take place on Wednesday, 13th of June at 19:30 at the Goethe Institute.
Please do not hesitate to contact me, should you have any questions.
We look forward to seeing you at the workshop.
Warm regards,
Murat KanatliProject Co-ordinator
Post Research Institute
muratkanatli@yahoo.com
Tel: +90 (0) 533 861 0908 or+357 9989 6675
For more information regarding POST RI and Eduaction For Peace II,
please see our website: www.postri.org
POST Research Institute would like to invite you to a bi-communal workshop to share the findings of our project: Education for Peace II: A Comparative Analysis of the Old and the New History Textbooks
The event which will take place on Wednesday, 13th of June at 19:30 at the Goethe Institute.
Please do not hesitate to contact me, should you have any questions.
We look forward to seeing you at the workshop.
Warm regards,
Murat KanatliProject Co-ordinator
Post Research Institute
muratkanatli@yahoo.com
Tel: +90 (0) 533 861 0908 or+357 9989 6675
For more information regarding POST RI and Eduaction For Peace II,
please see our website: www.postri.org
Για πιθανή υποψηφιότητα Χριστόφια
Λες να βάλει; Λες να βγει; Λες αν βγει, να αλλάξει κάτι; Λες να μην ακολουθεί τις οδηγίες της ΕΕ, του ΟΟΣΑ, των G8, και να εθνικοποιήσει τα πάντα; Λες να αλλάξει ο τρόπος διαχείρισης της κυπριακής κοινωνίας και να αποφασίζουμε οι ίδιοι με τους πυρήνες μας; Λες; Ή λες να φανεί ότι ακέλ και αριστερά είναι πλέον πολύ μακρινά ξαδέρφια. Και είναι σε διάσταση, να μην μιλιούνται καν δηλαδή, λόγω μιας κληρονομιάς. Πάντως, αν έχει πολύ σε εκτίμηση κάποιους από τους ακόλουθους πολύ πλάκα θα έχει αν προσπαθήσει να γίνει κάτι ανάλογο. Ή πώς θα δικαιολογηθεί που δεν κάνει κάτι ανάλογο.
9 Ιουν 2007
Πνίγοντας την ομορφιά
Στα σχολεία η ομορφιά έτσι όπως αυτή εκφράζεται από τα παιδιά, συχνά πνίγεται ανεξάρτητα της καλής πρόθεσης του δασκάλου λόγω συστήματος (με βάση την τήρηση του οποίου και ο ίδιος ο δάσκαλος θα αξιολογηθεί). Έτσι, έχουμε φαινόμενα που θυμίζουν τη φράση "τα σχολεία είναι φυλακές και οι δάσκαλοι οι δεσμοφύλακές τους". Όπου πολλές φορές συνειδητά είσαι ο δεσμοφύλακας είτε σου αρέσει είτε όχι.
"Μα εξανάδες, αντάρτη άνθρωπο, με φουξ μαλλάκι;" ή "Αφού ο μπερές του Τσε εν ήταν μοβ" ή "Εξανάδες τον Τσε να έσιει πράσινη φάτσαν;"
Έχουμε και το άλλο πνίξιμο της ομορφιάς. Εκείνο που όταν τύχει 1 φορά στις τόσες να δημιουργηθεί στο σχολείο κλίμα τέτοιο που να προωθεί τα ίδια τα παιδιά, ελεύθερα να παρουσιάσουν ένα κομμάτι από τον εαυτό τους, ή να ληφθεί υπόψη μία εισήγησή τους ή ακόμα και στα μαθήματα που είναι τόσο δημιουργικά να πνίγουμε την ομορφιά.
Θυμάμαι στο λύκειο που μας έκαναν ανάλυση τα ποίηματα. Λίγο, πολύ λίγο κόσμο ξέρω πια που να κάθεται να διαβάζει ποιήματα και να του αρέσουν και να μην το κάνει για να βρει κάνα quotation για καμιά παρουσίαση, άρθρο κτλ. Μας έχουν σκοτώσει την ποίηση. Στο χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης όλα τα πιο πάνω μπαίνουν ακόμα πιο έντονα γιατί δεν νομίζω ότι υπάρχει η κατάρτιση ή ο χρόνος για να γνωριστούν οι δάσκαλοι με τα παιδιά και άρα να γνωριστούν τόσο, ώστε τα άμεσα ενδιαφέροντα των παιδιών να μετουσιωθούν σε μάθημα, ευκαιρία για μάθηση, ή απλά να λειτουργήσουν για το δέσιμο της ομάδας και για να νιώσουν τα παιδιά συναισθηματικά καλύτερα και πιο κοντά στο δάσκαλο.
Αυτό με τα ποίηματα το θυμάμαι χαρακτηριστικά. Μου λέει η "δασκάλα" (απολογούμαι, αλλά μερικούς ανθρώπους δεν μπορώ να τους θεωρήσω συναδέλφους συνειδητούς): "Τι θέλει να πει ο ποιητής; Θέλει να πει α και β". Της λέω κι εγώ: "Μπορεί να θέλει να πει α και β, αλλά μήπως θέλει να πει και γ, γιατί εμένα αυτό μου κάνει όταν το ακούω;". "Όχι, α και β, είπαμε". Άντε τώρα μετά να διαβάζεις π.χ. Λειβαδίτη και να μην του λες στο τέλος "ρε άντε γ....σου κι εσύ κι ο...."!
Αν και μπορεί να ακούστηκα σκληρή με τους συναδέλφους της δευτεροβάθμιας, αυτά τα πράγματα συμβαίνουν σίγουρα (σιγουρότατα) και στην πρωτοβάθμια και χαρακτηριστικά από το νηπιαγωγείο. Έχω μια φίλη και συνάδελφο νηπιαγωγό που ασχολείται πολύ με τα εικαστικά και με το πώς τα προσεγγίζεις σαν μάθημα μέσα στην τάξη της προσχολικής ηλικίας. Όλα όμως όσα προσπαθεί να εφαρμόσει πάνε του βρόντου με τις επεμβάσεις τρίτων. Αυτοί που θα πούνε ας πούμε στο παιδάκι: "Εξανάδες πράσινο ήλιο;", ή "Έτσι εν τα λουλούδια, ρε;" Αυτοί που ας πούμε για τις πιο κάτω ζωγραφιές θα έλεγαν:
"Μα εξανάδες, αντάρτη άνθρωπο, με φουξ μαλλάκι;" ή "Αφού ο μπερές του Τσε εν ήταν μοβ" ή "Εξανάδες τον Τσε να έσιει πράσινη φάτσαν;""Άχρηστος, άχρηστος, εν ιζωγραφίζεις τίποτε ωραία, κύριε Andy Warhol"
Και φυσικά στην περίπτωση της Γκουέρνικα θα έλεγαν: "Ε μα, εξανάδες έτσι λάμπα/άλογο/αγελάδα/πεθαμένο κτλ. Άχρηστος, κύριε Πικάσο!".
Υπάρχουν φυσικά κι άλλα παραδείγματα για το πώς πνίγεται η ομορφιά της πρωτοβουλίας και της αυτενέργειας και δημιουργικότητας των παιδιών. Απλά με την τέχνη είναι και πιο εποπτικοποιημένο και ξεκάθαρο.
8 Ιουν 2007
Στα δικά σου τα σχολεία
Στα δικά σου τα σχολεία
είμ' από μικρό παιδί
μα ούτε ανάγνωση γνωρίζω
ούτε δυστυχώς γραφή.
Σαν το γάλα της μητέρας
που φαρμάκωσε παιδί
έτσι μοιάζει κι ο αέρας
που μας έδωσες εσύ.
Στα δικά σου τα σχολεία
πέρασε πολύς λαός
τ' όνομά σου "κοινωνία"
το ψευδώνυμο "καημός".
Μάνος Ελευθερίου
είμ' από μικρό παιδί
μα ούτε ανάγνωση γνωρίζω
ούτε δυστυχώς γραφή.
Σαν το γάλα της μητέρας
που φαρμάκωσε παιδί
έτσι μοιάζει κι ο αέρας
που μας έδωσες εσύ.
Στα δικά σου τα σχολεία
πέρασε πολύς λαός
τ' όνομά σου "κοινωνία"
το ψευδώνυμο "καημός".
Μάνος Ελευθερίου
7 Ιουν 2007
Συμβούλιο παιδείας
Ρε συναδέλφισσες,
(και συνάδελφοι)
Στο συμβούλιο παιδείας συμμετέχει και η ΠΟΕΔ, έτσι; Φαντάζομαι ότι ήξεραν ότι υπάρχουν αυτές οι διαδικασίες, έτσι; Τι κάθονται τώρα (ΠΑΛΙ!) χωρίς να μας ρωτήσουν να συμφωνούν για αναδόμηση του υπουργείου παιδείας και τι ακριβώς συζητούν για την επιμόρφωσή μας; Δείτε το πιο κάτω δημοσίευμα του ΠΟΛΙΤΗ:
"Στο πλαίσιο της συνεδρίασης οι εκπαιδευτικοί εταίροι κατέληξαν σε συμφωνία καιενέκριναν το πλαίσιο αρχών για την αναδόμηση του Υπουργείου [...] με βάση τους ακόλουθους άξονες:
1. αποκέντρωση
2. δημιουργία οριζόντιων και επιτελικών δομών
3. δημιουργία νέων μόνιμων οργανικών θέσεων Λειτουργών σε αντικατάσταση αποσπάσεων
4. δημιουργία δυνατότητας τοποθέτησης, αντί απόσπασης, εκπαιδευτικών στο Υπουργείο Παιδείας για άσκηση συγκεκριμένων καθηκόντων, για καθορισμένο χρονικό διάστημα
5. επιμόρφωση στελεχών
6. διεξαγωγή εξειδικευμένων μελετών οργάνωσης και μεθόδων για το αρχείο και το λογιστήριο
Σε ό,τι αφορά στην πρόταση του Υπουργείου Παιδείας για την ενδοϋπηρεσιακή επιμόρφωση των εκπαιδευτικών Δημοτικής, Μέσης και Τεχνικής Εκπαίδευσης -η οποία επίσης εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Παιδείας- αξίζει να σημειωθεί ότι περιέχει αρκετές σημαντικές πρόνοιες, ενώ σε αυτήν τονίζεται η αναγκαιότητα σχεδιασμού και οργάνωσης ενός συστηματικού προγράμματος ενδοϋπηρεσιακής επιμόρφωσης όλων των εκπαιδευτικών. Ιδιαίτερα πάντως σημαντικό θεωρείται το γεγονός ότι με βάση την πρόταση του Υπουργείου, η επιμόρφωση θα προσφέρεται και σε εργάσιμο και σε μη εργάσιμο χρόνο, ότι θα δομηθεί στη βάση τριών (χρονικών) σταδίων επαγγελματικής ανάπτυξης και πως η διάρκεια του καθενός από τα τρία αυτά στάδια θα ποικίλλει από άτομο σε άτομο. "
ΓΕΩΡΓΙΑ ΨΑΡΙΑ
Κωδικός άρθρου: 717904
ΠΟΛΙΤΗΣ - 07/06/2007, Σελίδα: 47
Δεν έμεινε παράταξη με την οποία να μίλησα και να μη μου δικαιολογήθηκε ότι δεν παίρνουμε συλλογικές αποφάσεις (παρόλο που στις συνελεύσεις λένε ότι η συνέλευση είναι το ανώτατο όργανο στη λήψη αποφάσεων και άλλα τέτοια που πρακτικά είναι ευσεβείς πόθοι για όλους μας - της βάσης και όχι της καρέκλας όταν λέω όλους μας) γιατί είναι το καταστατικό τέτοιο.
Ενώ το αναγνωρίζουν για να σε ψήσουν να ενταχθείς σε αυτούς μιας και "ενδιαφέρεσαι" και "μπράβο σου, γιατί λίγοι το κάνουν" (και γιατί να το κάνουν άμα δεν έχουν λόγο σε καμιά διαδικασία ρωτάω εγώ η μικρή πλην τίμια δασκαλούα), κανείς τόοοοοοοοσα χρόνια που βολεύεται με το γεγονός ότι είναι έτσι το καταστατικό και όχι με βάση κάποιες υποτυπώδεις αρχές δημοκρατίας, δεν έχει κάνει τίποτα απολύτως για να το αλλάξει. Ούτε καν να το θέσει σαν θέμα σε κάποια από τις συνεδριάσεις. Ούτε καν σε επιστολές που τυχόν στέλνουν μαζικά σε σχολεία.
Και τώρα αυτοί αποφασίζουν (χωρίς εμάς) πώς θα εντατικοποιηθεί ο δικός μας επαγγελματικός κλάδος με εξτρά ώρες επιμόρφωσης από τις προβλεπόμενες που θα είναι υποχρεωτικές και επιβαλλόμενες σε όλους!!! (για να πιάσω ένα από το σημεία που θίγονται στο πιο πάνω δημοσίευμα). Ως πότε θα το ανεχόμαστε αυτό;
Στείλτε το μέηλ σας στο Σόβολο, αν και μόνος του σαν τον Λούκι Λουκ, τουλάχιστον με το μέηλ λιστ του καταφέρνει να ενημερώνει συχνότερα από την επίσημη ΠΟΕΔ. (δες το πιο κάτω ποστ).
(και συνάδελφοι)
Στο συμβούλιο παιδείας συμμετέχει και η ΠΟΕΔ, έτσι; Φαντάζομαι ότι ήξεραν ότι υπάρχουν αυτές οι διαδικασίες, έτσι; Τι κάθονται τώρα (ΠΑΛΙ!) χωρίς να μας ρωτήσουν να συμφωνούν για αναδόμηση του υπουργείου παιδείας και τι ακριβώς συζητούν για την επιμόρφωσή μας; Δείτε το πιο κάτω δημοσίευμα του ΠΟΛΙΤΗ:
"Στο πλαίσιο της συνεδρίασης οι εκπαιδευτικοί εταίροι κατέληξαν σε συμφωνία καιενέκριναν το πλαίσιο αρχών για την αναδόμηση του Υπουργείου [...] με βάση τους ακόλουθους άξονες:
1. αποκέντρωση
2. δημιουργία οριζόντιων και επιτελικών δομών
3. δημιουργία νέων μόνιμων οργανικών θέσεων Λειτουργών σε αντικατάσταση αποσπάσεων
4. δημιουργία δυνατότητας τοποθέτησης, αντί απόσπασης, εκπαιδευτικών στο Υπουργείο Παιδείας για άσκηση συγκεκριμένων καθηκόντων, για καθορισμένο χρονικό διάστημα
5. επιμόρφωση στελεχών
6. διεξαγωγή εξειδικευμένων μελετών οργάνωσης και μεθόδων για το αρχείο και το λογιστήριο
Σε ό,τι αφορά στην πρόταση του Υπουργείου Παιδείας για την ενδοϋπηρεσιακή επιμόρφωση των εκπαιδευτικών Δημοτικής, Μέσης και Τεχνικής Εκπαίδευσης -η οποία επίσης εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Παιδείας- αξίζει να σημειωθεί ότι περιέχει αρκετές σημαντικές πρόνοιες, ενώ σε αυτήν τονίζεται η αναγκαιότητα σχεδιασμού και οργάνωσης ενός συστηματικού προγράμματος ενδοϋπηρεσιακής επιμόρφωσης όλων των εκπαιδευτικών. Ιδιαίτερα πάντως σημαντικό θεωρείται το γεγονός ότι με βάση την πρόταση του Υπουργείου, η επιμόρφωση θα προσφέρεται και σε εργάσιμο και σε μη εργάσιμο χρόνο, ότι θα δομηθεί στη βάση τριών (χρονικών) σταδίων επαγγελματικής ανάπτυξης και πως η διάρκεια του καθενός από τα τρία αυτά στάδια θα ποικίλλει από άτομο σε άτομο. "
ΓΕΩΡΓΙΑ ΨΑΡΙΑ
Κωδικός άρθρου: 717904
ΠΟΛΙΤΗΣ - 07/06/2007, Σελίδα: 47
Δεν έμεινε παράταξη με την οποία να μίλησα και να μη μου δικαιολογήθηκε ότι δεν παίρνουμε συλλογικές αποφάσεις (παρόλο που στις συνελεύσεις λένε ότι η συνέλευση είναι το ανώτατο όργανο στη λήψη αποφάσεων και άλλα τέτοια που πρακτικά είναι ευσεβείς πόθοι για όλους μας - της βάσης και όχι της καρέκλας όταν λέω όλους μας) γιατί είναι το καταστατικό τέτοιο.
Ενώ το αναγνωρίζουν για να σε ψήσουν να ενταχθείς σε αυτούς μιας και "ενδιαφέρεσαι" και "μπράβο σου, γιατί λίγοι το κάνουν" (και γιατί να το κάνουν άμα δεν έχουν λόγο σε καμιά διαδικασία ρωτάω εγώ η μικρή πλην τίμια δασκαλούα), κανείς τόοοοοοοοσα χρόνια που βολεύεται με το γεγονός ότι είναι έτσι το καταστατικό και όχι με βάση κάποιες υποτυπώδεις αρχές δημοκρατίας, δεν έχει κάνει τίποτα απολύτως για να το αλλάξει. Ούτε καν να το θέσει σαν θέμα σε κάποια από τις συνεδριάσεις. Ούτε καν σε επιστολές που τυχόν στέλνουν μαζικά σε σχολεία.
Και τώρα αυτοί αποφασίζουν (χωρίς εμάς) πώς θα εντατικοποιηθεί ο δικός μας επαγγελματικός κλάδος με εξτρά ώρες επιμόρφωσης από τις προβλεπόμενες που θα είναι υποχρεωτικές και επιβαλλόμενες σε όλους!!! (για να πιάσω ένα από το σημεία που θίγονται στο πιο πάνω δημοσίευμα). Ως πότε θα το ανεχόμαστε αυτό;
Στείλτε το μέηλ σας στο Σόβολο, αν και μόνος του σαν τον Λούκι Λουκ, τουλάχιστον με το μέηλ λιστ του καταφέρνει να ενημερώνει συχνότερα από την επίσημη ΠΟΕΔ. (δες το πιο κάτω ποστ).
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
